ΦΕΝΕΟΣ 19 Ιουλίου 1944. Τελευταία ημέρα των μαζικών σφαγών. Θύματα και ο ΑΡΓΥΡΗΣ, 5 ΕΤΩΝ, και ο ΓΙΑΝΝΗΣ, 4 ΕΤΩΝ

Ένα από τα κρανία μικρού παιδιού που ανασύρθηκε από το βάραθρο – Φωτ. Από το βιβλίο «Οι μνήμες μου για την πατρίδα» του Σωκράτη Δ. Αγγελόπουλου

Πιό να ήταν το κρίμα τους; Ταγματασφαλίτες; Προδότες;, Δοσίλογοι; Μήπως, ήταν ο τρόμος του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ!

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ 4 εκ των τελευταίων τραγικών θυμάτων:

Χριστίνας Αγγελοπούλου 63 ετών,

Χαρίκλειας Παπαχριστοπούλου, 28 ετών, και των παιδιών της

ΑΡΓΥΡΗ, 5 ΕΤΩΝ, και ΓΙΑΝΝΗ, 4 ΕΤΩΝ.

Υπάρχει άνθρωπος στην Αριστερά να μας πει γιατί έσφαξαν τις 2 γυναίκες και τα 2 παιδιά;

Υπάρχει άνθρωπος στην Αριστερά να ζητήσει μιά συγγνώμη;

Ελπίζω να ζώ, να δω αυτήν την ημέρα!!

Ακολουθούν λίγα λόγια για το ΜΑΡΤΥΡΙΟ τους από το έργο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ, «Ελεύθερος Μωριάς» 1943-44», Τόμος Β΄.

«Χριστίνα Ἀγγελοπούλου, 63 ἐτῶν, ἀπό τό χωριό Βρούστι Ἀργολίδος. Στίς 14 Ἰουνίου 1944 συνελήφθη ἀπό τήν ΟΠΛΑ ὁ σύ¬ζυγος τῆς Χριστίνας, ὁ Δημήτριος Ἀγγελόπουλος, 64 ἐτῶν, μέ τόν γυιό τους Παναγιώτη, ἀνάπηρο τῶν Ἠπειρωτικῶν βουνῶν ἀπό κρυοπαγήματα. Τούς ὁδήγησαν στό χωριό Δούκα καί τούς φυ¬λάκισαν στό φρουραρχεῖο τοῦ ΕΑΜ τοῦ χωριοῦ μαζί μέ ἄλλους.

Τήν νύχτα τούς παρέλαβε μιά ὁμάδα 6 ἀτόμων καί τούς ὁδήγησε ἔξω ἀπό τό χωριό. Ἐκεῖ τούς ἔδωσαν σύνεργα καί τούς ὑποχρέωσαν νά σκάψουν τόν τάφο τους. Μέ τήν παρότρυνση τοῦ πατέρα, ὁ γυιός τούς ξέφυγε τρέχοντας μέσα στή νύχτα. Ζήτησε βοήθεια ἀπό φίλους τῆς οἰκογένειας σέ γειτονικά χωριά, οἱ ὁποῖοι τόν ἔκρυψαν καί γλύτωσε τόν θάνατο.

Οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ΕΑΜ, πού τό πρωΐ ἔφθασαν στό σπίτι τοῦ Δη-μήτρη Ἀγγελόπουλου, ζήτησαν ἀπό τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογενείας του νά φροντίσουν ὥστε ὁ δραπέτης νά παρουσιασθεῖ στό φρου¬ραρχεῖο τους. Μέ τήν παρότρυνση ἀνθρώπων πού γνώριζαν τί θά ἀκολουθήσει, ὁ ἀδελφός τοῦ Παναγιώτη, ὁ Σωκράτης, ἔφυγε ἀπό τό χωριό καί κρύφτηκε, ἐνώ καί ἡ σύζυγος τοῦ Παναγιώτη μέ τά 4 παιδιά τους μπόρεσε καί διέφυγε στό Ἄργος.

Τόν πατέρα, τόν Δημήτρη Ἀγγελόπουλο, δέν τόν ἐκτέλεσαν μετά τή δραπέτευση τοῦ γυιοῦ του. Τόν κράτησαν ζωντανό καί προσπάθησαν νά τόν χρησιμοποιήσουν γιά νά πείσουν τόν Παναγιώτη νά παρουσιασθεῖ. Τελικά τόν ἔστειλαν στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στόν Φενεό καί ἐσφάγη στήν Τρύπα, στό Κακοβούνι. Μετά, καθώς ὁ Παναγιώτης Ἀγγελόπουλος πού εἶχε δεῖ τόν θάνατο ἀπό κοντά δέν παρουσιαζόταν, οἱ «ἀντρειωμένοι» τῆς ΟΠΛΑ ἐπανῆλθαν στό σπίτι τῶν Ἀγγελοπουλαίων στό Βρούστι.

Συνέλαβαν τήν ἡλικιωμένη μάνα του, προέβησαν σέ ὁλικό πλιάτσικο στά ὑπάρχοντα τῆς οἰκογενείας καί μετά ἔβαλαν φωτιά στό σπίτι. Στήν ἐπόμενη κουστωδία πού ἔφυγε ἀπό τή Δυτική Ἀργολίδα γιά τό Μοναστήρι τοῦ Φενεοῦ προστέθηκε ξυπόλητη καί ἡ Χριστίνα Ἀγγελοπούλου. Ἡ γηραιά γυναίκα, πού εἶχε γεννήσει 14 παιδιά, πολλές φορές ἔπεφτε στή διάρκεια τῆς πολύωρης ἀνηφορικῆς πορείας, ἀλλά οἱ φρουροί ἐπέμεναν νά ἀκολουθήσει τούς ἄλλους.

Στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὅπου τελικά ἔφθασε, ἡ Χριστίνα, εἶχε μία ἐπί πλέον ἀτυχία. Στίς 17 Ἰουλίου 1944, ὅταν γερμανικό ἀεροπλάνο κτύπησε με πολυβόλο τήν αὐλή τοῦ Μοναστηριοῦ, τήν πέτυχε στό ἕνα πόδι καί τῆς ἔκοψε δάχτυλα! Ἡ Χριστίνα ἔσχισε τό φουστάνι της καί ἔδεσε ὅπως-ὅπως τό πόδι της, ἀλλά δύσκολα μποροῦσε νά σταθεῖ ὄρθια. Τίποτε ὅμως δέν λύγισε τήν ψυχή τῶν φρουρῶν, γιατί τήν ἐπομένη, 18 Ἰουλίου 1944, φώναξαν τό ὄνομά της μαζί μέ αὐτούς πού ἔφευγαν γιά τήν Τρύπα, στό Κακοβούνι.

Ἔδεσαν τά χέρια τῆς Χριστίνας πίσω, καί τήν ἔβαλαν στή σειρά μέ τούς ἄλλους κρατουμένους. Ὅμως, στήν κατάσταση πού βρισκόταν τό πόδι τῆς γηραιᾶς γυναίκας, ἦταν ἀδύνατο νά ἀκολουθήσει τούς ὑπόλοιπους καί οἱ φρουροί τήν ἔσφαξαν σέ μικρή ἀπό¬σταση ἀπό τό Μοναστήρι.

Αὐτά τά ἔμαθε ἡ οἰκογένειά της ἀπό τήν κρατούμενη Ἀρτεμισία Θεοδ. Σπανοῦ, ἡ ὁποία ἦταν μία ἀπό τούς λίγους τυχερούς πού βρέθηκαν ζωντανοί ὅταν πλησίασαν οἱ Γερμανοί καί ἐπέζησαν.

Τί κατέταξε τούς Ἀγγελοπουλαίους στήν «ἀντίδραση»; Δυό ἦταν τά πιθανά τους «ἁμαρτήματα»: «Εἶχαν δώσει τρόφιμα ἀπό τή στάνη τους στούς ἀντάρτες τοῦ Βαζαίου, στόν Φαρμακά καί ὁ Παναγιώτης Ἀγγελόπουλος ἀρνήθηκε τήν πρόσκληση νά συμμετάσχει στήν Ἐπιτροπή τοῦ ΕΑΜ τοῦ χωριοῦ του». Εἶναι προφανές ὅτι καί στήν περίπτωση τῆς ἡλικιωμένης γυναίκας ἀπό τό Βρούστι λειτούργησε ἡ ἀρχή τῆς «οἰκογενειακῆς εὐθύνης» τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ μέ φριχτά ἀποτελέσματα!

Χαρίκλεια Νικ. Παπαχριστόπουλου 28 ἐτῶν, μέ τά παιδιά της Ἀργύρη 5 ἐτῶν καί Γιάννη 4 ἐτῶν(!) ἀπό τήν Αἰγείρα τῆς Αἰγιαλείας. Στίς 25 Ἰουνίου 1944 συνελήφθη ὁ ἄνδρας της Νικόλαος Παπαχριστόπουλος, ἔφεδρος λοχαγός στόν πόλεμο τοῦ ᾽40. Ἐκτελέστηκε (ἐσφάγη) μετά ἀπό ἄγριο τριήμερο βασανισμό ἀπό τήν ΟΠΛΑ τοῦ χωριοῦ Βαλιμῆ, ἐπειδή ἀρνιόταν νά ὑπογράψει ὅτι εἶναι ἀντιδραστικός καί προπαγανδιστής τοῦ Βασιλιᾶ. Μεταξύ τῶν βασανιστῶν του ἦταν καί μιά ξακουστή γυναίκα σφαγέας τῆς Κορινθίας μέ τό ὄνομα Ἀργύρω.

Ἡ Χαρίκλεια μέ τά παιδιά της συνελήφθη μιά ἡμέρα μετά τή σφαγή τοῦ ἄνδρα της, στίς 20 Ἰουνίου 1944 καί ὁδηγήθηκε στό Μοναστήρι τοῦ Φενεοῦ. Λόγω τῆς ἡλικίας της καί τῆς ὀμορφιᾶς της, ἔμεινη κρατούμενη μέχρι τήν τελευταία ὁμαδική σφαγή κρα-τουμένων στό βάραθρο, στό Κακοβούνι, στίς 19 Ἰουλίου 1944, παραμονή τοῦ Προφήτη Ἠλία.

Στή διάρκεια τῆς φυλάκισής της ὑπέφερε τήν χειρότερη ταπείνωση ὡς γυναίκα ἀπό τά «παλληκάρια τῆς Ἀντίστασης». Πλήν τῶν ἐπανειλημμένων βιασμῶν, τήν ὑποχρέωναν νά πλένει καί τά ματωμένα ροῦχα ἀπό τά θύματα. Δέν μπορεῖ νά γίνει καμιά ὑπόθεση, γιατί ἐσφάγη ἡ νεαρή μητέρα, ἀφοῦ εἶχαν ἤδη δολοφονήσει τόν ἄνδρα της. Ἐκτός καί οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ΕΑΜ Αἰγείρας ἤθελαν νά ἀφαιρέσουν δυό μελλοντικούς ἐχθρούς τους δολοφονώντας τά μικρά παιδιά της καί ἡ μητέρα ἦταν ἁπλά παράπλευρη ἀπώλεια».

Ioannis Bougas

Δημοσίευση: Ιουλίου 19, 2017