Να ανακηρυχθεί η 5η Ιουλίου ως «πανελλήνια ημέρα κωλοτούμπας»

Χθες η Ρένα Δούρου, η οποία κάποτε έλεγε ότι αλλιώς μαζεύουν οι μνημονιακοί τα σκουπίδια κι αλλιώς οι αντιμνημονιακοί, απηύθυνε πρόσκληση σε ιδιώτες να βοηθήσουν για να διατηρηθεί το Πεδίον του Άρεως σε μια καλή κατάσταση. Αποφάσισε να στηριχθεί σε ιδιώτες, αυτή η οποία μεγάλωσε με τον κρατισμό μέσα της και κάθε ιδιώτης ήταν απλά «επιχειρηματικό συμφέρον».

Το αναφέρουμε αυτό ως παράδειγμα για να θυμηθούμε ότι έχουμε επέτειο σήμερα. Πριν από δύο χρόνια έγινε το δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ και καλό είναι να ανακηρυχθεί η 5η Ιουλίου ως «πανελλήνια ημέρα κωλοτούμπας». Τότε που το «όχι» έγινε «ναι», τότε που πάνω από 61% του ελληνικού λαού κατάλαβαν πόσο κορόιδα είναι γιατί άφησαν έναν ανεπάγγελτο… επαγγελματία ψεύτη να τους δουλέψει με τόσο απροκάλυπτο τρόπο.

Η περίπτωση της Δούρου είναι η μικρότερη σε σχέση με τις κυβιστήσεις που έκαναν όλοι οι Συριζαίοι αυτά τα δύο χρόνια. Οι «Κωλοτουμπίστας» δεν άφησαν τίποτε όρθιο κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν ότι θα κάνουν μέχρι το δημοψήφισμα. Σήμερα δικαιολογούν αυτή τους την πράξη λέγοντας «μα να αφήναμε να επικρατήσει το σενάριο του Σόιμπλε που μας ήθελε έξω από το ευρώ;».

Συνεχίζουν να είναι ψεύτες και ανίκανοι να κοιτάξουν τον κόσμο στα μάτια. Σ’ εκείνο το δημοψήφισμα ο κόσμος είπε «όχι» σε μια συμφωνία που πρότεινε ο Γιούνκερ. Ο Τσίπρας πήρε αυτή τη λαϊκή ετυμηγορία κι όχι μόνο το σχέδιο Γιούνκερ αποδέχθηκε αλλά και πολύ χειρότερο από αυτό. Το μνημόνιο που υπέγραψε λίγες ημέρες μετά ήταν καταστροφικό και μακάρι να μην είχε πάει σε δημοψήφισμα και να είχε αποδεχθεί αυτά που του πρότεινε ο Γιούνκερ.

Αυτές τις ημέρες, δύο χρόνια πριν, η Ελλάδα ζούσε στις ουρές των ΑΤΜ. Κλειστές τράπεζες, λεφτά με το σταγονόμετρο, μαύρες ημέρες απαξίωσης μιας περήφανης χώρας, όμως, αυτό που μέτραγε για την κυβέρνηση ήταν τα… νταούλια. Το μόνο που ήθελε ήταν να χορέψει στο Σύνταγμα ο κάθε ανόητος Συριζαίος που νόμιζε ότι έτσι έκανε επανάσταση. Εκείνο το «όχι» θα σημαδέψει την Ελλάδα για δεκαετίες. Κατά τη γνώμη μας είναι ο τρίτος σημαντικότερος σταθμός της δεκαετίας. Πρώτος βέβαια η «εξέγερση» του 2008, εκεί όπου η Ελλάδα γύρισε σελίδα προς το χειρότερο, εκεί όπου επικράτησε η διάλυση, το μπάχαλο, ο τρόμος κι εκεί που επί της ουσίας καταλύθηκε το ελληνικό κράτος, με σημαντική ευθύνη και της τότε κυβέρνησης Καραμανλή.

Ο δεύτερος και πιο σημαντικός σταθμός είναι οι εκλογές του 2015, εκεί όπου επικράτησε ο λαϊκισμός και ολοκληρώθηκε η στροφή της Ελλάδας προς την αριστερή καταστροφή.

Με το δημοψήφισμα απλά επιβεβαιώθηκε ότι η Ελλάδα ζει το μύθο της αρνούμενη να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να δει την αλήθεια κατάματα. Η κωλοτούμπα που έκαναν οι Συριζαίοι αμέσως μετά από εκείνη την «έκρηξη δημοκρατίας» επί της ουσίας κατέστρεψε και την όποια καλή πλευρά έχει η συμμετοχική αμεσοδημοκρατία. Ποιος άλλος θα τολμήσει να κάνει δημοψήφισμα έχοντας ως προηγούμενο τα έργα και τις ημέρες των «Κωλοτουμπίστας»;

Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τι έκαναν εκείνο το καλοκαίρι και τους επόμενους μήνες. Πόσες φορές κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό, πόσες φορές υπέκυψαν στις απαιτήσεις των δανειστών, πόσες φορές έκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις και αύξησαν τους φόρους. Οι ίδιοι που έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα διώξουν την μαντάμ Μέρκελ τώρα της φιλάνε τα πόδια που τους… έσωσε από τον κακό Σόιμπλε.

Ας μην ξεχάσουν οι Έλληνες τι έκαναν δύο χρόνια πριν. Σε ποια κατάσταση ήταν, έμπλεοι ενθουσιασμού που θα τσάκιζαν με την ψήφο τους το τέρας του μνημονίου. Τι ακριβώς ζητούσαν από την τότε κυβέρνηση και τι τελικά τους έδωσε. Ας μην ξεχάσουν τους πρωταγωνιστές της εγκληματικής διαπραγμάτευσης και της δραματικής τροπής που πήρε το καλοκαίρι του 2015. Τον Τσίπρα, τον Παππά, τον Καμμένο, τον Δραγασάκη, τον Τσακαλώτο, τον Βαρουφάκη βεβαίως και ένα σωρό άλλους πολιτικούς που εξευτέλισαν κάθε έννοια δημοκρατίας. Εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε και μπορεί να παραγράφονται τα αδικήματά τους, όμως, η ηθική απαξία στο πρόσωπό τους δεν παραγράφεται ποτέ.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουλίου 08, 2017