Η Κονιόρδου κηρύσσει διατηρητέες και… ταβέρνες

Εξαγγελία… τεράστιου βεληνεκούς έκανε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λυδία Κονιόρδου από την Επίδαυρο, όπου πήγε για το Θερινό Σχολείο του Ελληνικού Φεστιβάλ. Θα προωθήσει τη διαδικασία για την κήρυξη της ταβέρνας «Λεωνίδας» ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου.

Στην ταβέρνα έτρωγε η υπουργός - τραγωδός όποτε κατέβαινε στην Επίδαυρο. Ετοιμάζονται, πλέον, να κηρυχθούν και αυτά μνημεία, η γειτονική ντισκοτέκ «Καπάκι», στην οποία χορεύουν κατά παράδοση κάθε καλοκαίρι οι νεαροί ηθοποιοί των θιάσων μετά τις παραστάσεις, ταβερνεία και μπαράκια στη Λάρισα, τσιπουράδικα στο Βόλο, όταν η υπουργός ήταν στα ΔΗΠΕΘΕ των πόλεων αυτών, καταστήματα που πουλούν πασμίνες και άλλα καταστήματα, τα οποία έτυχε η υπουργός να γνωρίζει. Διότι αυτή ακριβώς είναι η λογική: επειδή έχω φάει/χορέψει/ψωνίσει κάπου, το κηρύσσω. Δεν απαιτείται τίποτα πέραν της υπουργικής απόφασης.

Λίγες ώρες μετά την κηδεία του Λεωνίδα Λιακόπουλου, του ιδιοκτήτη της πασίγνωστης ταβέρνας στο Λιγουριό Επιδαύρου, η κα Κονιόρδου, που την παρακολούθησε, αποκάλυψε την πρόθεσή της να κηρύξει το χώρο και τη λειτουργία του ιστορικό διατηρητέο μνημείο -το οποίο θα παραμένει σε λειτουργία. Με αυτό συμφωνεί και η οικογένεια, λέει το ρεπορτάζ, πιθανώς επειδή δεν γνωρίζει τι υποχρεώσεις συνεπάγεται κάτι τέτοιο.

Η κα Κονιόρδου θεωρεί ότι είναι ένας εμβληματικός χώρος και πρέπει να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη του. Και είπε ότι θα ζητήσει να κινηθούν οι διαδικασίες για να γίνει η κήρυξη, όπως ορίζει ο νόμος.

Έχουμε και άλλες επιχειρήσεις που κηρύχθηκαν κατά καιρούς ιστορικά διατηρητέα μνημεία; Βεβαίως. Ο ιστορικός εκδοτικός οίκος «Ικαρος» κηρύχθηκε το 1997. Επίσης, έχει κηρυχθεί η χρήση του θεάτρου «Ολύμπια» στην Ακαδημίας, που υπήρξε ιστορική έδρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ή η οικία Παλαμά στην Πλάκα, όπου ο ποιητής άφησε την τελευταία του πνοή. Δεν έχουν κηρυχθεί η ταβέρνα του Χοντρού, όπου έπαιζε ο Τσιτσάνης με τη Νίνου, ούτε και άλλες ταβέρνες όπου εμφανιζόταν ο Βαμβακάρης θα μπορούσαμε να πούμε σαρκάζοντας. Αλλά το ζήτημα είναι αλλού: τι είδους μνημείο θα κηρυχθεί ο «Λεωνίδας»;

Το κέλυφος του κτιρίου δεν έχει αρχιτεκτονική αξία. Η υπουργός λέει ότι θέλει να διασωθεί η μνήμη ηθοποιών από γενιές και γενιές που έτρωγαν, συζητούσαν και διασκέδαζαν εκεί, από την έναρξη των «Επιδαυρείων». Πράγματι, ήταν πάντοτε ένας υπέροχος χώρος, με τη ζεστασιά του Λεωνίδα, της συζύγου και των παιδιών του, τα υπέροχα φαγητά τους και την ωραία ατμόσφαιρα. Αλλά αρκεί αυτό για να κηρύξεις τη χρήση; (η ατμόσφαιρα, πώς να κηρυχθεί, μπορεί κανείς να την αναπαραστήσει;)

Η κυρία Κονιόρδου είναι ηθοποιός και όπως έχει δείξει στη θητεία της αγνοεί βασικές έννοιες περί μνημείων (υπενθυμίζω, πρόχειρα, το άρθρο 67 του νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα, το οποίο σύρθηκε να αποσύρει). Πώς συνέλαβε άραγε την ιδέα να κηρύξει ως μνημείο ένα τέτοιο κτίριο; Προφανώς από την επικαιρότητα και το θυμικό της.

Εάν κηρυχθεί η ταβέρνα, θα αντιμετωπίζεται πλέον σε κάθε επισκευή, ανακαίνιση ή αλλαγή, ακριβώς όπως… ο Παρθενώνας. Δεν κάνει διακρίσεις ο αρχαιολογικός νόμος. Οι ιδιοκτήτες θα χρειάζονται γνώμη συμβουλίου του υπουργείου ακόμα και για μια απλή αλλαγή χρώματος στα παράθυρα. Δεν το γνωρίζουν ακόμα, αλλά σύντομα θα μάθουν «κηρύξεις τι σημαίνουν». Εάν, δε, θελήσουν κάποτε να αλλάξουν τη χρήση, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας. Θα είναι εσαεί υποχρεωμένοι να έχουν ταβέρνα…

Βεβαίως, στο εσωτερικό της ταβέρνας υπάρχουν φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας. Αυτές το υπουργείο θα έπρεπε ήδη να έχει ψηφιοποιήσει και να έχει βοηθήσει την οικογένεια να τις συντηρήσει, καθώς αποτελούν τεκμήρια που ξεφτίζουν με τον χρόνο. Μεγάλοι πρωταγωνιστές του προηγούμενου αιώνα όπως η Παξινού και ο Μινωτής, παρέα με νεαρούς ηθοποιούς. Η παρέα του θεάτρου Τέχνης, με την ίδια την κυρία Κονιόρδου να σέρνει το χορό. Η Μελίνα Μερκούρη. Όλες αποτελούν τεκμήρια, τα οποία, όμως, θα έπρεπε να βρίσκονται σε αντίγραφο αλλού: στο μουσείο του Εθνικού Θεάτρου για τα Επιδαύρεια.

Ένα μουσείο που δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια για τον θεσμό, και τώρα πότε λειτουργεί και πότε όχι. Εκεί θα έπρεπε να στρέψει το ενδιαφέρον της η υπουργός και να φροντίσει ώστε να λειτουργεί κανονικά, για να μπορούν να το βλέπουν οι θεατές πριν από τις παραστάσεις. Οι ευφάνταστες ιδέες για κηρύξεις ταβερνών, δεν δείχνουν σε καμία περίπτωση επαφή, έστω, με ένα αντικείμενο που κατά τεκμήριον γνωρίζει. Φανταστείτε τα υπόλοιπα…

Αγγελική Κώττη

Φωτογραφία SOOC

Δημοσίευση: Ιουλίου 22, 2017