Γ. Μομφεράτος: Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάλυψαν ιδεολογικά τους τρομοκράτες

Ο Γιώργος Μομφεράτος είναι γιος του εκδότη της εφημερίδας «Απογευματινή» Νίκου Μομφεράτου, ο οποίος δολοφονήθηκε από τη 17Ν το 1985.

Ενεργός στη μάχη εναντίον της τρομοκρατίας, είχε έρθει στην επικαιρότητα μετά την έντονη διαμαρτυρία του εναντίον της προβολής του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Σήμερα μιλάει στο iefimerida για ένα θέμα που έφερε στην επικαιρότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στο κυβερνών κόμμα: «Μήτρα της τρομοκρατίας στην μεταπολίτευση είναι η αριστερά» είπε ο πρόεδρος της ΝΔ. Ο Γιώργος Μομφεράτος δίνει την δική του, τεκμηριωμένη εκδοχή, στην ίδια κατεύθυνση.

Η συνέντευξή του:

Πριν από λίγες ημέρες ξέσπασε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στη Βουλή, με αφορμή μια δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την προέλευση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Είναι τελικά η Αριστερά η «μήτρα» της τρομοκρατίας στην Ελλάδα;

Κοιτάξτε, επειδή αυτά τα θέματα είναι πολύ ευαίσθητα, πρέπει να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα προσοχή αλλά και με παρρησία. Αν μιλάμε για την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης δεν είπε κάτι που δεν ισχύει. Από το 1974 και μετά η συντριπτική πλειοψηφία των τρομοκρατικών ενεργειών, των ενεργειών βίας με ιδεολογικό προκάλυμμα, έγιναν από οργανώσεις που αυτό-εντάσσονταν στην άκρα Αριστερά.

Θέλω, όμως, να ξεκαθαρίσω κάτι. Η αφαίρεση ανθρώπινων ζωών σε συνθήκες ελεύθερης έκφρασης – όπως είναι η Δημοκρατία που ζούμε από το 1974 και μετά – με το πρόσχημα ενός πολιτικού σκοπού, δεν έχει στην πραγματικότητα καμμία ιδεολογία: είναι ένας ωμός μισανθρωπισμός και η αυθεντικότερη έκφραση του φασισμού. Είτε φοράει το μανδύα της Αριστεράς, είτε της Δεξιάς, στοχεύει στον εκφοβισμό της κοινωνίας και κυρίως στην ικανοποίηση του διαταραγμένου ψυχισμού των δραστών.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Συνασπισμός και μετέπειτα ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, «εξέθρεψαν» την τρομοκρατία, τόσο μέσα από τη ρητορική τους, όσο και με τη στήριξη που παρείχαν σε τρομοκράτες. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Η τρομοκρατία δεν έχει κόμματα και χρώματα. Έχει εγκληματίες, δειλούς δολοφόνους που αναζητούν ιδεολογικό καταφύγιο για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Μην ξεχνάμε και το βόλεμα των επαναστατών της 17Ν που με χρήματα ληστειών είχαν φιάξει της βιλίτσες τους, ζούσαν χωρίς να εργάζονται παρά μόνο απεργάζονταν τις ληστείες για το βόλεμα της τσέπης τους και τις δολοφονίες για το βόλεμα της ψυχής τους. Αυτή είναι η αλήθεια για τους τρομοκράτες.

Από την άλλη βέβαια, αν θέλουμε να μιλάμε πάντα με παρρησία, υπήρξε ένα μέρος της κοινωνίας που επικροτούσε την δράση της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία είχε εξαιρετική επικοινωνιακή επιτυχία και το μέρος της κοινωνίας που συζητάμε τους απέδιδε κατά κάποιο τρόπο τα εύσημα του καθαρού πολιτικού κινήτρου και αναγνώρισε την αυτοδικία ως μία μορφή δικαιοσύνης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – μην τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάλι – υπήρξαν μέρος αυτής της «συμπαθούσας» κοινωνίας και προσέφερε ιδεολογική κάλυψη στους τρομοκράτες. Δηλαδή, αντί να πει στους τρομοκράτες χωρίς περιστροφές, αστερίσκους και παρενθέσεις: «δεν έχετε καμία σχέση με την Αριστερά και την ιδεολογία της, είστε εγκληματίες», όπως για παράδειγμα έκανε το ΚΚΕ, τους παρείχε άλλοθι, πολιτικό και ιδεολογικό.

Το βίωσα, δυστυχώς, όταν έβλεπα μέλη της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ να έρχονται ως μάρτυρες υπεράσπισης στις δίκες των μελών της 17Ν. Θυμάμαι το Πρόεδρο να τους ρωτάει: - Εχετε δει κάποια δολοφονία; - Όχι. - Εχετε κάποιο στοιχείο για κάποια υπόθεση; - Όχι. Ξέρετε κάποιον από τους κατηγορουμένους; - Όχι; Γιατί είστε μάρτυρας; -Γιατί είναι πολιτική η δίκη. Αυτή ήταν μια σοβαρά ανεύθυνη συμπεριφορά. Θα σας θυμίσω ότι πριν από μερικά χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε βρεθεί ακόμη στην εξουσία, υπήρχαν μέλη του, τα οποία λίγο - πολύ βάφτιζαν τους τρομοκράτες «πολιτικούς κρατούμενους» και τις δίκες τους, «δίκες φρονημάτων».

Αλλά και κυβέρνηση που έγινε, ο πρώτος (ή δεύτερος?) νόμος που έφερε στην Βουλή, είχε φωτογραφική διάταξη για την αποφυλάκιση του Ξηρού (θα μπορούσε να μας πει άραγε κανείς αν χρησιμοποίησε οποισδήποτε άλλος την σχετική φωτογραφική διάταξη για να αποφυλακισθεί; Έστω ένας;). Μάλιστα, τελευταία στιγμή – την Μεγάλη Πέμπτη του 2015 - μπήκε και μία νέα παράγραφος στον νόμο, φωτογραφικό μνημείο και αυτό, που έλεγε το εξής καταπληκτικό: Aν είσαι κατηγορούμενος φυλακισμένος και η συμβία σου κρύψει στο σπίτι της μία συγκατηγορούμενή σου που διαφεύγει της σύλληψης, τότε η συμβία σου έχει ελαφρυντικά και δεν προφυλακίζεται για το έκλημα της υπόθαλψης εγκληματία!

Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν έχουν ευθύνη. Οχι ευθύνη γιατί δημιούργησαν τρομοκράτες, αλλά γιατί τους παρείχαν και μάλιστα απλόχερα δήθεν ηθική νομιμοποίηση.

Πως μπορεί το πολιτικό σύστημα να σταματήσει τον κύκλο αίματος της τρομοκρατίας;

Δεν είναι μόνο θέμα του πολιτικού συστήματος. Είναι ευρύτερο θέμα όλης της κοινωνίας. Δεν αρκεί να καταδικάζουμε τις ληστείες και τις δολοφονίες. Πρέπει να απορρίψουμε και την βία συνολικά, από όποια πλευρά και αν προέρχεται, ως τρόπο να επιλύουμε τα κοινωνικά και τα πολιτικά μας προβλήματα.

Ξέρετε, ένα από τα προβλήματα μας είναι ότι εκτός από την σωματική βία, μας αρέσει να ρίχνουμε την μπάλα στην εξέδρα εισάγοντας και στην συζήτηση την λεκττική βία, την ψυχολογική βία, την βία των μνημονίων, κλπ, κλπ. Μπορεί να υπάρχουν όλες αυτές οι βίες, αλλά η σωματική βία είναι η μόνη που αποτελεί τόσο άμεση βία κατά της ζωής και προκαλεί τον πραγματικό φόβο.

Ο πολιτικός κόσμος λοιπόν πρέπει να βγει μπροστά σε αυτό το ζήτημα και να επιδείξει μηδενική ανοχή σε οποιοδήποτε επίπεδο σωματικής βίας. Οταν εκδηλώνεται σωματική βία δεν πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε συζήτηση: είναι καλή, είναι κακή, είναι αριστερή, είναι δεξιά, είναι ήπια, έχει ιδεολογικο-θρησκευτική νομιμοποίηση, κλπ. Η σωματική βία πρέπει να καταδικάζεται από όλο το πολιτικό φάσμα χωρίς καμμία άλλη παράμετρο.

Δεν ζητάμε εκδίκηση, ούτε δικαίωση. Θέλουμε το αίμα των συγγενών μας να είναι το τελευταίο.

Δημοσίευση: Ιουλίου 09, 2017