Ε όχι και ήρωας ο Τσίπρας. Εγκληματίας ναι!

Με μεγάλη… συγκίνηση διαβάσαμε αποσπάσματα από το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι. Γράφει για την 17ωρη διαπραγμάτευση που έλαβε χώρα πριν από δύο χρόνια και οδήγησε τον… λεβέντη Αλέξη στην ταπεινωτική ήττα και στην υπογραφή του μνημονίου.

Ο Ρέντσι, λοιπόν, γράφει για τα γεγονότα:

«Φτάνω στις Βρυξέλλες και χασμουριέμαι, όπως πάντα. Συνήθως οι συνεδριάσεις είναι ιδιαίτερα βαρετές. Αυτή την φορά υπάρχει, όμως, ένα διαφορετικό κλίμα. Η ένταση είναι αισθητή. Η κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα δέχεται σειρά επιπλήξεων από τους διεθνείς χρηματοοικονομικούς θεσμούς και η προσπάθεια του νέου Έλληνα πρωθυπουργού είναι να βρει έναν έντιμο συμβιβασμό ανάμεσα στις- συχνά τεράστιες- απαιτήσεις των δανειστών, και στην εκλογική του πλατφόρμα», ξεκινά την αφήγησή του ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός για την κρίσιμη ευρωπαϊκή Σύνοδο.

Και συνεχίζει, περιγράφοντας και τη σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα: «Η Ελλάδα, εδώ και οκτώ μήνες, ταλαντεύεται ανάμεσα στην παραμονή και στην έξοδο από το ευρώ. Οι εφημερίδες, στην Γερμανία, ασχολούνται μόνον με αυτό. Ένα μέρος της γερμανικής κοινής γνώμης ασκεί σαφείς πιέσεις υπέρ της αποβολής της Ελλάδας από την Ένωση. Στην νύχτα αυτή της αλήθειας κάθομαι δίπλα στον Αλέξη. Είμαστε σχεδόν συνομήλικοι και έστω και αν οι Ιταλοί υποστηρικτές του με περιγράφουν σαν τον εχθρό που πρέπει να καταρριφθεί, γνωριστήκαμε και υπάρχει αλληλοεκτίμηση. Μαζί με τον Ολάντ δημιουργούμε ένα κοινό μέτωπο κατά των επιθέσεων σε βάρος του Τσίπρα που εξαπολύει το μέτωπο όσων υποστηρίζουν την δημοσιονομική ακαμψία».

Ενδεικτικά είναι όσα περιγράφει για τη δραματική εκείνη νύχτα και το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων: «Κατά τις 3 τη νύχτα, η τελευταία μορφή του κειμένου προβλέπει την δημιουργία ενός ταμείου πενήντα δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα προκύψουν από τις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις, με έδρα όχι την Αθήνα, αλλά το Λουξεμβούργο. Αρχίζει η σύγκρουση. Ο Τσίπρας μου λέει με χαμηλή φωνή, στα αγγλικά: «Ιt's enough», δεν μπορώ άλλο. Προσπαθώ να τον σταματήσω. Στην συνέχεια, όταν απομακρύνεται για να τηλεφωνήσει στην Αθήνα, παίρνω τον λόγο μαζί με τους Γάλλους για να υπερασπισθώ όσα είναι δυνατόν. Υψώνω την φωνή. Η συνεδρίαση διακόπτεται. Και έξω, στους διαδρόμους, αρχίζουμε να φωνάζουμε: «σε τι σας χρησιμεύει το να ταπεινώνετε έναν λαό;» ρωτώ τους δύο πιο φανατικούς υποστηρικτές της εξόδου της Ελλάδας, και οι δύο από τον Βορρά. Ξεκινά η πιο έντονη λεκτική διαμάχη που έχω ζήσει μέσα σε μια τριετία. Ο συμβιβασμός θα φτάσει μόνον στις οκτώ το πρωί, με τον Τσίπρα σωματικά κουρασμένο, αλλά εντός Ευρώπης».

Αυτός είναι ο γλαφυρός Ρέντσι που μας… αποκαλύπτει πως ο κουρασμένος Αλέξης έφτασε μετά από 17 ώρες πολύ σκληρών συζητήσεων. Και κάνει εντύπωση βεβαίως η φράση που φέρεται να είπε: «Φτάνει πια, ως εδώ».

Αυτός είναι ο Τσίπρας μας, αυτή είναι η πρωθυπουργάρα μας που αντιστάθηκε στους κακούς ξένους που ήθελαν να διαλύσουν την Ελλάδα. Και μπράβο του Ρέντσι που θυμήθηκε ξαφνικά, δύο χρόνια μετά και στην επέτειο της νέας… Μικρασιατικής Καταστροφής, να μας θυμίσει ότι έχουμε για αρχηγό μας έναν… ήρωα.

Κάπως έτσι τον βλέπουν και οι αριστεράτζες που έσπευσαν να δημοσιεύσουν όσα έγραψε ο Ρέντσι, ποιος, ο αποτυχημένος πρωθυπουργός της Ιταλίας που ποτέ δεν εξέλεξε ο ιταλικός λαός. Τα αριστερά τρόλ έσπευσαν να αναδείξουν τη μάχη που έδωσε ο Τσίπρας, κι όχι πώς φτάσαμε ως εκεί.

Είναι φανερή η προσπάθεια «εξηρωϊσμού» του Αλέξη Τσίπρα, τόσο εντός της Ελλάδας όσο και εκτός. Την έχει ανάγκη αυτή την επιχείρηση, ειδικά μετά τις αποκαλύψεις για το σχέδιο Β του Βαρουφάκη. Διότι εδώ είναι το ζουμί της υπόθεσης. Σ’ εκείνη τη δραματική Σύνοδο Κορυφής δεν φτάσαμε τυχαία, δεν έγινε έτσι ξαφνικά. Φτάσαμε λόγω της ανικανότητας της κυβέρνησης Τσίπρα. Φτάσαμε επειδή οι τρελοί αριστεροί είχαν τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Φτάσαμε γιατί απειλούσαν την Ευρώπη με έξοδο από το ευρώ και πίστευαν ότι η Ευρώπη θα κάνει πίσω. Φτάσαμε για τις τζάμπα μαγκιές, γιατί αποφάσισαν να μην πληρώσουν τις δόσεις, γιατί οδήγησαν την οικονομία σε στάση πληρωμών, γιατί περίμεναν τα ρούβλια του Λαφαζάνη από την Μόσχα.

Θυμάστε που μας έλεγαν ότι είναι καθ’ οδόν από τη Ρωσία τα δισεκατομμύρια; Θυμάστε που έλεγαν ότι θα πληρώσει η Κίνα τα χρέη μας; Θυμάστε που έλεγαν ότι μπορούμε και χωρίς την Ευρώπη, ότι είμαστε αυτάρκεις σε όλα, ότι θα προσκυνήσει η ΕΕ και άλλα τέτοια λεβέντικα; Θυμάστε ότι στη Σύνοδο Κορυφής φτάσαμε επειδή έγινε το δημοψήφισμα που οδήγησε στις κλειστές τράπεζες, στα capital controls και στην ασφυξία στην οικονομία;

Ο κ. Ρέντσι τα θυμάται και ο ίδιος πολύ καλά. Τα έζησε και τα ξέρει, όμως, αποφεύγει να τα αναφέρει, το μόνο που τον νοιάζει είναι να ηρωοποιήσει τον φίλο του τον Τσίπρα.

Ε όχι λοιπόν. Ο Τσίπρας και η εγκληματική οργάνωση της αριστεράς δεν είναι ήρωες. Ανθέλληνες είναι που με τη συμπεριφορά τους, την ανικανότητά τους και τη βλακεία τους να πιστεύουν σε αυταπάτες, οδήγησαν την Ελλάδα σ’ εκείνη τη Σύνοδο και τελικά στις αποφάσεις που ελήφθησαν με το πιστόλι στον κρόταφο.

Και κάτι τελευταίο. Μια σκληρή διαπραγμάτευση κρίνεται εκ του αποτελέσματος και το τελικό αποτέλεσμα ήταν κάκιστο. Το «φτάνει πια και ως εδώ» ο Τσίπρας έπρεπε να το πει στον εαυτό του και να παραιτηθεί την ίδια στιγμή. Ίσως τότε να γλίτωσε η χώρα την ταλαιπωρία δύο ετών, την απώλεια 100 δις. και όλα όσα ακολούθησαν.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουλίου 18, 2017