Τις φωτιές τις βάζουμε εμείς

Δεν είναι εύκολο να πιαστούν οι εμπρηστές, αλλά παρόλα αυτά κάποιοι έχουν συλληφθεί, όπως βέβαια έχουν συλληφθεί πολλοί εγκληματίες, δολοφόνοι, βιαστές, παιδεραστές κ.λ.π.. Είναι κανένας μέσα στην φυλακή; Μόνο όσοι δεν έχουν τους «κατάλληλους» συνηγόρους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο, γιατί δικαστές και δικηγόροι τους έχουν στα πούπουλα. Δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο στην Ελλάδα από το να χώσεις στην φυλακή ακόμα και τον πιο ειδεχθή εγκληματία, ότι κι αν έχει κάνει και τίποτα πιο αδύνατο από το να μείνει το κάθαρμα στην φυλακή, γιατί κι αν ακόμα συμβεί η «στραβή», υπάρχουν χίλιοι «νόμοι Παρασκευόπουλου», για να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν απερίσπαστοι τις «ευγενείς» δραστηριότητες τους.

Οσοι είχαμε την ατυχία, να φτάσουμε στην «δικαιοσύνη» εξ αιτίας των εγκληματικών στοιχείων, που σαρώνουν την χώρα, σταυρωθήκαμε οι ίδιοι από τους ταγούς της. Το χειρότερο από όλα είναι, ότι στο τέλος δήθεν δικαιωνόμαστε (για να μην μπορούμε, να διαμαρτυρηθούμε) αφού πρώτα μας έχουν ξετινάξει οικονομικά και ψυχολογικά (αλλά και πάλι οι εγκληματίες δεν παθαίνουν τίποτα).

Γιατί λοιπόν να μην συνεχίσουν τα εγκλήματα τους, αφού το ίδιο το κράτος τους επιβραβεύει και τους προτρέπει με τον νομικό του «πολιτισμό»; Ενας «πολιτισμός», που χαϊδολογάει τους θύτες και εκδικείται τα θύματα. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την βρωμερή κατάντια; Εμείς οι πολίτες, γιατί όταν ψηφίζουμε, σκεφτόμαστε μόνο με προσωπικά οικονομικά κριτήρια και αδιαφορούμε για τα βασικότερα και μάλιστα για το κορυφαίο, που θα απασχολούσε και θα προβλημάτιζε έναν στοιχειωδώς υπεύθυνο πολίτη, δηλαδή την απονομή δικαιοσύνης.

Από την εποχή που καταδίκασαν σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη μέχρι σήμερα, δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Αντίθετα η παντελής ατιμωρησία των επίορκων και διεστραμμένων νομικών τους έχει αποθρασύνει πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας. Οι περισσότεροι δικαστές πρέπει να κάτσουν οι ίδιοι στο σκαμνί και οι υπόλοιποι να απολυθούν ως παντελώς ανίκανοι και κυρίως δειλοί, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά το ποιόν και τα πεπραγμένα των συναδέλφων τους.

Ποιος πολίτης όμως απαίτησε κάτι τέτοιο από αυτούς που ψηφίζει; Αρκεί να βολευτούμε οι ίδιοι και είμαστε πρόθυμοι, να ψηφίσουμε τον ίδιο τον διάβολο. Η πολιτική μας ηθική ορίζεται με την φράση «Εγώ να βολευτώ και γαία πυρί μιχθήτω». Ο διάβολος όμως δεν προστατεύει τους ακόλουθους του και τα σπίτια μας, τα δάση μας, οι ελαιώνες μας, που καίγονται, είναι το λιγότερο από όσα ΔΙΚΑΙΑ θα πάθουμε με τις (πονηρές) επιλογές μας.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Αυγούστου 15, 2017