Η υποκρισία της καταδίωξης της ζωοκλοπής από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ

Στην αριστερή ιστοριογραφία για τη δράση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Κατοχή, είναι μόνιμη η αναφορά στο «κατόρθωμα» της «καταδίωξης και εξαφάνισης της ζωοκλοπής». Φυσικά, δεν αναφέρουν πως «ανεκάλυπταν» τους ζωοκλέφτες (με ρουφιανιά συγχωριανών τους), ούτε ποιός τους «δίκαζε» και ποιός εφήρμοζε τις καταδίκες (εισαγγελείς, δικαστές και αστυνόμοι ήταν οι καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, εγκάθετοι οπαδοί τους κατηγορούσαν, και φοβισμένοι αναγκασμένοι θεατές παρατηρούσαν με φόβο για το πότε θα έρθει η σειρά τους).

Την αρχή την έκανε ο «υποστράτηγος» Άρης Βελουχιώτης στις 6 Οκτωβρίου 1942 στο Κρίκελλο Ευρυτανίας, όταν κάλεσε σε συγκέντρωση όλο το χωριό, και μεταξύ άλλων «ανακοινώσεων» ρώτησε αν υπάρχουν κλέφτες στο χωριό. Μετά την 3η ή 4η φορά που έκανε την ερώτηση, κάποιος είπε «ναί, ο Δημήτρης Καρέτσης με τη γυναίκα του». Ο Άρης τους κάλεσε μπροστά και άρχισε να τους δέρνει ο ίδιος με το καμουτσί του. Στη συνέχεια τους παρέλαβαν άλλοι και συνέχισαν να τους δέρνουν για 4-5 λεπτά μέχρι που έπεσαν κάτω λιπόθυμοι και καταματωμένοι. Άλλοι που κατηγορήθηκαν το 1942-44 δεν γλύτωσαν μόνο με ξυλοδαρμό.

Καλά, λέω εγώ, να κυνηγήσει το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ τους ζωοκλέφτες, αλλά πως συμπεριφέρονταν αυτοί; Αυτοί δεν εφήρμοζαν με τη δύναμη των όπλων και της τρομοκρατίας αναγκαστική φορολογία, ειδικά στους κτηνοτρόφους των περιοχών που ήλεγχαν. Για παράδειγμα, αυτοί δεν πήραν τα πάντα από το Βαλτέτσι, τουλάχιστον 15.000 αιγοπρόβατα, όλα τα μεγάλα ζώα και ότι μπορούσε να μεταφερθεί από τα σπίτια των κατοίκων; Στο Κρίκελλο που τιμώρησε το ζευγάρι, ο Άρης με 20-30 αντάρτες ζούσε για μήνες εις βάρος των κατοίκων παραγγέλνοντας κατσίκια, κοτόπουλα, μέλι, γάλα, και ότι άλλο τραβούσε η ψυχή του.

Κατάλαβα, αυτά δεν ήταν κλοπή, αυτά ήταν για τον αγώνα!!

Ιωάννης Μπουγάς

Δημοσίευση: Αυγούστου 31, 2017