Τα εγκλήματα της δημοκρατίας

Συμφωνώ, χωρίς καμία επιφύλαξη, να ξεμπροστιάσουμε τα εγκλήματα του κομμουνισμού, του ναζισμού, του Ισλάμ και γενικώς κάθε ολοκληρωτικού και απολυταρχικού καθεστώτος. Διαφωνώ όμως με την δόλια απόκρυψη των εγκλημάτων της δημοκρατίας. Γι αυτό το συνέδριο της Εσθονίας είναι άκρως υποκριτικό και υστερόβουλο· γιατί κάνει γαργάρα τα δεινά, που υφιστάμεθα οι ίδιοι οι πολίτες του δυτικού «πολιτισμού».

Βέβαια τα εγκλήματα της δημοκρατίας συνήθως (αλλά όχι πάντα) είναι πιο σοφιστικέ, ενώ όλα εκτελούνται με την συναίνεση και την ανοχή της πλειοψηφείας. Όμως, ένα έγκλημα για το οποίο συναινεί η πλειοψηφεία, είναι μικρότερο από ένα έγκλημα, για το οποίο δεν συμφωνεί; Π.χ. η λεηλασία του περιβάλλοντος, που κοστίζει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές (κυρίως βέβαια των φτωχών τάξεων) δεν υπολείπεται ήδη σε αριθμό θυμάτων κανενός απολυταρχικού καθεστώτος, ενώ στο ορατό πλέον μέλλον θα πολλαπλασιαστούν. Όπως είπα, απλά είναι «έξυπνα εγκλήματα» και δεν καταγράφονται ως τέτοια. Η Φουκοσίμα καταγράφτηκε ως «φυσική καταστροφή», το Σεβέζο, η Μομπάλ και μύρια άλλα ως «βιομηχανικά ατυχήματα»…

Όταν μάλιστα δεν υπάρχουν άμεσα θύματα, ξεχνιούνται σε μία εβδομάδα, παρότι τα θύματα των μεσομακροπρόθεσμων επιπτώσεων είναι απείρως περισσότερα. Συνολικά η μόλυνση της γης και το κάπνισμα δολοφονούν περισσότερα από 7.000.000 άτομα ετησίως, δηλαδή στο σύνολο του χρόνου, που η ανθρωπότητα απολαμβάνει την «δημοκρατία», έχουν δολοφονηθεί από τους αφανείς εκτελεστές πολύ περισσότεροι από όλους τους μεγάλους χασάπηδες της σύγχρονης ιστορίας μαζί. Μήπως ο θάνατος από τις ασθένειες είναι λιγότερο επώδυνος από την εκτέλεση;

Βέβαια οι υμνητές του «δυτικού τρόπου» θα αντιτείνουν, ότι τα θύματα των αυταρχικών καθεστώτων δολοφονούνται για πολιτικούς λόγους και συχνά εντελώς παράλογα (χωρίς δηλαδή να αντιδρούν στο καθεστώς). Είναι αλήθεια, ότι ο ζήλος των φανατικών μετουσιώνεται σε παρανοϊκή τρομοκρατία, όπως ακριβώς έγινε και με τις επαναστάσεις, που έφεραν την δημοκρατία. Απλά η δημοκρατία έχει επικρατήσει από πολλού καιρού και δεν χρειάζεται πλέον τέτοια μαζικά εγκλήματα. Φαντάζομαι, πως αν επικρατούσε και ο Ναζισμός, μετά από 50 -100 χρόνια στην εξουσία δεν θα χρειαζόταν ούτε κρεματόρια, ούτε SS, ούτε «τελικές λύσεις». Μήπως ο κομμουνισμός των πρώτων δεκαετιών, ήταν ίδιος με τον μεταπολεμικό κομμουνισμό και ιδίως των τελευταίων δεκαετιών πριν την πτώση του; Φυσικό είναι, κάθε πολιτικό σύστημα να μαλακώνει, όσο εδραιώνεται και νοιώθει σιγουριά. Αυτή είναι η διαρκής ανακύκλωση της ιστορίας.

Οσο για το πόσο «ανεκτική» είναι η δημοκρατία στην «αντίθετη άποψη», μας το έδειξε από τα γεννοφάσκια της στην ιστορική της κοιτίδα με την εκτέλεση του Σωκράτη. Δεν είναι η μοναδική πολιτική δολοφονία στην ιστορία της δημοκρατίας, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι είναι το πιο επινοητικό καθεστώς στην εξόντωση των αντιπάλων του, χωρίς να προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Π.χ. με την δήθεν φιλελεύθερη νομοθεσία της έχει θεσπίσει την ζούγκλα στους δρόμους, όπου η ανθρωποκτονία δεν κοστίζει ούτε μία μέρα φυλακή, γιατί υποτίθεται, ότι για την γενοκτονία που εκτυλίσσεται στην άσφαλτο, ευθύνεται η «κακιά η ώρα». Ετσι μέσα σε αυτό το γενικευμένο χάος, που αλληλοσκοτωνόμαστε, για να «κερδίσουμε χρόνο», εκτελούνται και πολλά συμβόλαια θανάτου, που καταγράφονται ως «τροχαία ατυχήματα»…

Είναι πολύ σοφή πλέον η γερόντισσα, για να επιτρέψει την ηρωοποίηση των αντιφρονούντων. Σε αντίθεση με τα καθεστώτα, που δεν πρόλαβαν να ωριμάσουν, μετέρχεται κάθε πανουργίας στην συγκάλυψη των ειδεχθέστερων εγκλημάτων, μπροστά στα οποία ωχριά και ο κομμουνισμός και ο ναζισμός. Τουλάχιστον αυτοί έτσι νόμιζαν, ότι θα έφτιαχναν έναν καλύτερο κόσμο. Δεν έγιναν προκάλυμμα ψυχανώμαλων σατανιστών, όπως ο πρώην πάπας, επίσκοποι κι αρχιεπίσκοποι, μεγαλοδικαστές, γαλαζοαίματοι (έχει και τέτοιους η «δημοκρατία») και κάθε λογής εξουσιαστές και παράσιτα.

Μάλιστα πρέπει να προσθέσουμε, ότι τα απολυταρχικά καθεστώτα σχεδόν μηδενίζουν την εγκληματικότητα. Την σχεδόν απόλυτη ασφάλεια την ζήσαμε στα παιδικά μας χρόνια επί δικτατορίας. [Όπως την έζησαν και οι ανατολικοευρωπαίοι με τον κομμουνισμό.]

Αυτό που κάποτε μας φάνηκε αρρωστημένη φαντασία (οι «120 ημέρες στα Σόδομα») αποδείχτηκε αλήθεια μέχρι και την τελευταία «υπερβολή» της. Γι αυτό σκότωσαν τον Παζολίνι· επειδή αποκάλυψε το πιο βρώμικο σατανιστικό κύκλωμα, που ακόμα λειτουργεί ανενόχλητο και ελέγχει απόλυτα το «βαθύ κράτος» των δυτικών «δημοκρατιών». Και το πράγμα, όσο πάει και χειροτερεύει (από την εποχή του Παζολίνι) γιατί πλέον αφενός εθιστήκαμε σε κάθε μορφή βίας και αφετέρου έχουμε αποδεχτεί παθητικά τον «νομικό πολιτισμό», που προστατεύει και εκτρέφει ψυχανώμαλα τέρατα, μπροστά στους οποίους ο Αττίλας και ο Τζέκινς Χαν ήταν απλά κολεγιόπαιδα.

Κι ενώ η πληροφορική και το διαδίκτυο έφεραν πραγματικά επανάσταση στην μετάδοση των πληροφοριών, το σύστημα εκμεταλλεύτηκε ιδιοφυώς αυτόν τον ωκεανό, αυτό το χάος, όπου ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του και οι αληθινές πληροφορίες πνίγονται μέσα στο πλήθος της παραπληροφόρησης και των θεωριών συνομωσίας. Αφού οι βρωμιές τους δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν, τις πνίγουν ανάμεσα στις αμέτρητες και απίθανες θεωρίες συνομωσίας, που επίτηδες κυκλοφορούν και αναπαράγονται κατά κόρον και έτσι ο πολύς κόσμος δεν πιστεύει ούτε τις αληθινές αποκαλύψεις. Απλό και συνάμα σατανικό. Εχουν μελετήσει πολύ καλά τον όχλο και τον κουλαντράρουν σαν μαριονέτες. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η διαφορά της «δημοκρατίας» με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Είναι ευέλικτη, προσαρμοστική και εμπιστεύεται την βλακεία του «πολίτη».

Είναι τόσο μεγάλη αυτή η βλακεία, που βλέπει τα γκούλακ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, που δεν υπάρχουν από πολλού καιρού, αλλά δεν βλέπει τις φάμπρικες με τα ανήλικα στην Ινδία, την Βραζιλία κ.λ.π. με συνθήκες πραγματικής σκλαβιάς, που φτάνει στον καθημερινό βιασμό των παιδιών –σκλάβων. Κι αν αυτές είναι τριτοκοσμικές δημοκρατίες, τι να πούμε για τις «μοντέρνες», που φοράνε πάνες στους εργαζόμενους, για να μην ξοδεύουν χρόνο για την ανάγκη τους στις τουαλέτες; Μήπως είναι «θεωρία συνομωσίας» κι αυτό;

Μαζεύτηκαν λοιπόν οι «δημοκράτες», για να καταδικάσουν πεθαμένα καθεστώτα… Να ξυλεύσουν (εκ του ασφαλούς) πεσμένες δρυς, γιατί έτσι συγκαλύπτουν τα δικά τους εγκλήματα· όχι αυτά που έκαναν κάποτε, αλλά αυτά που διαπράττουν τώρα.

ΥΓ. Για όσους δεν έχουν παρωπίδες, το εν λόγω συνέδριο δεν έχει μόνο αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, αλλά και αντιρωσικό, καθώς τα εγκλήματα στις Βαλτικές χώρες τα έκαναν κυρίως Ρώσοι. Πολλοί δυτικοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα, ότι η Ρωσία δεν είναι πλέον ο κομμουνιστικός μπαμπούλας και είναι παρανοϊκό να αντιμετωπίζεται έτσι. Είναι χαρακτηριστικό (της παράνοιας) ότι ο Τραμπ τα βρήκε μπαστούνια από το Αμερικάνικο βαθύ κράτος στην (απόλυτα φυσιολογική) προσπάθεια του να τα βρεί με τους Ρώσους. Πιστεύω, ότι το ευρωγερμανικό λόμπι στην Ουάσιγκτον είναι πολύ δυνατό, όπως βέβαια είναι αδιαμφισβήτητη η κυριαρχία της Γερμανίας στους δορυφόρους της μεταξύ των οποίων και οι Βαλτικές χώρες. Αυτή η Γερμανορωσική κόντρα κρύβεται πίσω από το συνέδριο του Ταλίν, όπως και πίσω από τον πόλεμο της Ουκρανίας και την υποχώρηση του Τραμπ στην Αμερικανορωσική προσέγγιση. Εμείς τι λόγους έχουμε να γινόμαστε κολαούζοι της Γερμανίας; Τι λόγους έχουμε να υπερασπιζόμαστε την νόθα και διεστραμμένη ψευτοδημοκρατία;

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Αυγούστου 26, 2017