Σόιμπλε θα λέμε και θα κλαίμε…;

Ο πολιτικός σεισμός που προκλήθηκε χθες στην Γερμανία από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ομοσπονδιακών εκλογών δεν πρόκειται να αφήσει ανέπαφη την Ελλάδα, μια χώρα ιδιαίτερα ευάλωτη σε τέτοιου είδους δονήσεις.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κουλαξής

Η άνοδος της ακροδεξιάς που οδήγησε το κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) στην τρίτη θέση με 13% και η κατάρρευση των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) που βάζει τέλος στον μεγάλο, μετριοπαθή κυβερνητικό συνασπισμό των τελευταίων 4 χρόνων, είναι οι δυο ισχυροί μετασεισμοί που θα δοκιμάσουν τις αντοχές των ελληνικού «οικοδομήματος».

Και αυτό γιατί εκτός από την σχεδόν βέβαιη συμμετοχή των «αναστημένων» Φιλελευθέρων (FDP) που καταλαμβάνουν την τέταρτη θέση με σχεδόν 11%, η νέα συγκυβέρνηση αναμένεται να δεχθεί πολύ ισχυρές πιέσεις από τους ακροδεξιούς που ήδη διατυμπανίζουν ότι «θα κυνηγήσουμε την Μέρκελ» και «θα πάρουμε πίσω τη χώρα μας».

Η καγκελάριος Μέρκελ που πρόκειται (σχεδόν σίγουρα) να ηγηθεί του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, δεν θα έχει και πολλά περιθώρια να αντιδράσει -δεδομένου και του απογοητευτικού εκλογικού αποτελέσματος για την ίδια και τους Χριστιανοδημοκράτες- στις πιέσεις των Φιλελευθέρων για μια άλλη, πιο αυστηρή οικονομική και ευρωπαϊκή πολιτική, τώρα που το SPD θα βρίσκεται στα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Ποιος Έλληνας μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τον βιετναμέζικης καταγωγής υπουργό Οικονομίας και πρόεδρο του FDP, Φιλιπ Ροσλερ, που δέσποζε την περίοδο του πρώτου Μνημονίου και ασκούσε έντονες πιέσεις για την εφαρμογή αντιδραστικών, νεοφιλελεύθερων μέτρων στο πρόγραμμα προσαρμογής.



Η Μέρκελ θα ακολουθήσει αδιαμαρτύρητα μια ακόμα πιο σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα, τόσο για να ικανοποιήσει τους νέους εταίρους της στο FDP, όσο και για να επαναπατρίσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους που έφυγαν προς την άκρα Δεξιά.

Η Ελλάδα άλλωστε είναι συνυφασμένη στα μάτια του μέσου, «ψεκασμένου», λαϊκιστή Γερμανού που έχει ως «Βίβλο» την Bild, με όλα εκείνα που μπορεί να τον έστειλαν εξαρχής στο AfD:

Είναι η «ξέφραγη πύλη» της Ευρώπης απ’ όπου εισέρχονται όλοι οι ανεπιθύμητοι -για εκείνον- μετανάστες και αποτελεί το «πηγάδι δίχως πάτο» όπου σπαταλιέται η οικονομική ενίσχυση που η Γερμανία παρέχει στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην Ευρωζώνη.

Ο πειρασμός να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ξανά ως πεδίο άσκησης της «Γερμανικής πυγμής» επανέρχεται στο προσκήνιο.

Πολλοί προβλέπουν ότι η αλλαγή αυτή θα σηματοδοτηθεί με την ανάθεση του υπουργείου Οικονομικών σε στέλεχος των Φιλελευθέρων (έχει ακουστεί έντονα το όνομα του Αλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ) που θα εφαρμόσει την νέα πολιτική και η οποία θα αφορά μεταξύ άλλων και τη στάση που θα κρατήσει η Γερμανική κυβέρνηση στη συζήτηση για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους.

Ο Σοίμπλε -που παραμένει πανίσχυρος- έχει διαμηνύσει σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν επιθυμεί να μετακινηθεί από το πόστο του, παρά τα 75 του χρόνια, αλλά αν ακολουθηθεί η παράδοση που έχουν οι Γερμανοί στις κυβερνήσεις συνεργασίας και η οποία προβλέπει ότι το μικρότερο κόμμα επιλέγει πρώτο το υπουργείο που επιθυμεί, οι Φιλελεύθεροι δεν πρόκειται να χάσουν την ευκαιρία για μια «ολική επαναφορά» μέσω του χαρτοφυλακίου των Οικονομικών και τότε είναι που οι Έλληνες… «θα λέμε Σόιμπλε και θα κλαίμε»!

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 27, 2017