Όταν ο Τσίπρας ντύθηκε Κανελλόπουλος και ο Τραμπ, Σκόμπι

Αν η ελληνική δεξιά περιμένει να κυβερνήσει, έχοντας για υποστηρικτή τις ΗΠΑ, έχασε. Τη μέρα που το κρατικό κανάλι της Ρωσίας μετέδιδε το πλήρες ρεπορτάζ της υπονόμευσης Καραμανλή από τις υπηρεσίες της Αμερικής εξ αιτίας της πολιτικής προσέγγισης με τη Ρωσία, ο κ Τσίπρας έπλεκε το εγκώμιο του «συνετού συντρόφου και συνεργάτη Τράμπ». Για να εισπράξει τις ευχές του κ Τραμπ για μακροχρόνια συνεργασία μαζί του!

Καμία έκπληξη. Ο άνθρωπος χαμαιλέοντας που παίρνει τη μορφή του εκάστοτε συνομιλητή του δεν έχει τίποτε από την τσίπα και τη γενναιότητα του πρόεδρου Στεφανόπουλου, που έλουσε πατόκορφα τον επίσημο προσκεκλημένο της ελληνικής φιλονατοϊκής κυβέρνησης Μπίλ Κλίντον στην Ηρώδου του Αττικού για τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας.

Ούτε έχει ίχνος από τη στιβαρότητα του Κων Καραμανλή που συζητούσε και ζητούσε με την επιμονή της προσωπικότητάς του την ισορροπία με την Τουρκία στους εξοπλισμούς από τον Κέννεντυ. Φυσικά, δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου σε έναν Λευκό Οίκο που του είχε σούρει τα εξ αμάξης, αλλά του έδινε όλες τις διευκολύνσεις σε βάσεις και υλικό, χωρίς να αναγκαστεί, σαν τον Τσίπρα, να εμφανίζεται δίπλα στον Αμερικανό πρόεδρο σαν γιουσουφάκι.

Η χτεσινή εικόνα του επαναστάτη που θα τα έσκιζε όλα και θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας σε Ευρώπη και Αμερική ήταν απλά η εικόνα ενός υποτακτικού. Από τους ελάχιστους στον πλανήτη που βρήκε τον Τράμπ «σώφρονα» και «προσγειωμένο». Κόλακας μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει μια ακόμα υποστήριξη στην καρέκλα του κυβερνήτη του προτεκτοράτου.

Η σημασία που εξασφάλισε από τον πλανητάρχη φάνηκε περίτρανα από δύο γεγονότα: Από τη μονότονη επανάληψη του Τραμπ στην αναβάθμιση των F 16 και την αγορά νέων, που θα στοιχίσουν στο λαό πάνω από 2,5 δις ευρώ, τη στιγμή που θα μπορούσε να γίνει εδώ στην Ελλάδα (όπως κάνει η Τουρκία στα δικά της), ενισχύοντας τις ελληνικές θέσεις εργασίας αντί τις αμερικάνικες. Και από το γεγονός ότι ο Τράμπ, διάβαζε όλη τη δήλωσή του από σημείωμα στην κοινή συνέντευξη! Τόσο καλά ήξερε και τόσο τον ενδιέφεραν τα θέματα της Ελλάδας, που μόλις είχε συζητήσει!

Αυτό το τελευταίο γεγονός είναι αδιάψευστος μάρτυρας και του κοινού σημείου μεταξύ Τραμπ και Τσίπρα: Δεν έχουν ιδέα για τα θέματα με τα οποία ασχολούνται. Σε αντίθεση με τους προκατόχους τους Κων. Καραμανλή, Ανδρέα, Μητσοτάκη, Μολυβιάτη (ως alter ego Καραμανλή και Σαμαρά) Κένεντι, Τζόνσον, Μπους (πατέρα), Κλίντον, Ομπάμα, οι δύο σημερινοί Τσίπρας και Τραμπ ήταν άσχετοι με όλα αυτά μέχρι πρότινος. Το χειρότερο:

Οι σύμβουλοί του Τραμπ έχουν από πίσω τους έναν τεράστιο μηχανισμό εξωτερικής πολιτικής, οικονομίας και άμυνας, μαζί με μια Βουλή και μια Γερουσία που δουλεύουν για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ενώ ο κ Τσίπρας έχει από πίσω του τον Καμμένο που παλιμπαιδίζει, τον ατζέντη Παππά που κυνηγάει χρήματα, τον μέτριο οικονομολόγο Παπαδημητρίου και τον διεθνιστή κομμουνιστή Κοτζιά, που πραγματώνει την εθνική και Νατοϊκή πολιτική! Ένας θίασος κωμωδίας. Πίσω από τον οποίον υπάρχει μια Βουλή με επιτροπές που δουλεύουν για τα συμφέροντα των κυκλωμάτων που μπορεί να φέρουν τίποτε ψηφαλάκια.

Επιπλέον, ο κ Τσίπρας, νομίζοντας ότι απευθύνεται στο ελληνικό κοινό, που μεγάλο μέρος του καταπίνει τα πάντα αμάσητα, ακολούθησε και με τον Τραμπ και τους συμβούλους του την αγαπημένη του τακτική του ψέματος. Παρουσίασε την Ελλάδα σε ανάπτυξη, ενώ τα επίσημα στοιχεία τη δείχνουν σε ύφεση, παρουσίασε το έδαφος για επενδύσεις ομαλό, ενώ είναι το πιο ασύμφορο στην Ευρώπη, παρουσίασε τον εαυτό του σαν υπέρμαχο των μεταρρυθμίσεων ενώ είναι εκείνος που τις υποδαυλίζει για να χτίσει το κομματικό κράτος που θα τον διαιωνίσει στην εξουσία.

Ο κ Τσίπρας είδε, επίσης, στις ΗΠΑ τους Έλληνες που έχουν κάνει περιουσίες με ιδρώτα και αίμα. Επιζώντας και ελισσόμενοι μέσα στον πιο σκληρό καπιταλισμό. Το κακό είναι ότι και αυτοί τον είδαν! Και δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει δουλέψει σαν σκύλος και να μην αναγνωρίζει ποιος δεν έχει δουλέψει. Ή ποιος τον δουλεύει.

Οι Ελληνοαμερικανοί έχουν χάσει εκατομμύρια δολάρια κατά καιρούς «για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Έχουν εξαπατηθεί από πολλές ελληνικές κυβερνήσεις. Οι σημερινοί, τρίτης και πέμπτης γενιάς δεν είναι ίδιοι. Πολλοί δεν μιλάνε καν ελληνικά. Δεν έχουν το συναισθηματικό δέσιμο των πατεράδων και των παππούδων τους. Αυτό ας το έχουν υπ όψιν τους όσοι υπολογίζουν στο «ιππικό» που θα μας σώσει.

Αν υπήρξε μια συμπάθεια και μια έλξη χτες μεταξύ Τσίπρα και Τραμπ, αυτή προφανώς προέρχεται από τις ομοιότητές τους. Είναι κι οι δύο λαϊκιστές, ψεύτες, ανίδεοι από σοβαρή πολιτική, οικονομία και διπλωματία, και αμοραλιστές. Αυτά αρκούν για να αναγνωρίσει και να εκτιμήσει ο ένας το άλλον ως όμοιο.

Άξιο μνείας που δεν παρατήρησε κανείς μέχρι στιγμής είναι, ότι όταν ο πρωθυπουργός ανέφερε ως προσόν της Ελλάδας πως αποτελεί συνομιλητή και άλλων δυνάμεων ανέφερε το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τον Λίβανο και αορίστως τους γείτονες, αποφεύγοντας σαν το διάολο το λιβάνι ακόμα και να ξεστομίσει τη λέξη Ρωσία! Την οποία ικέτευε να του τυπώσει τις δραχμές και να τον δανείσει όταν ζούσε ακόμα στον κόσμο του, μπερδεύοντας τον Λένιν με τον Πούτιν.

Τώρα, ο κ Τσίπρας ψηφίζει αγωγό ΤΑΡ της Τουρκίας και με τα δύο χέρια και αμερικάνικο υγροποιημένο αέριο στην Αλεξανδρούπολη. Προφανώς με ταξικό πρόσημο. Για να ζήσουν οι Αμερικανοί κι οι Τούρκοι και οι Αζέροι εργάτες. Ώστε να είναι δεμένη η χώρα χειροπόδαρα σε έναν αποκλειστικό αφθέντη. Τις αγαπημένες του κ Τσίπρα ΗΠΑ και το αγαπημένο του ΝΑΤΟ! Ως προτεκτοράτο των ΗΠΑ μέσα στην ΕΕ! Το όνειρο του Γιώργου (άκη) Παπανδρέου γίνεται πραγματικότητα!

Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι περισσότερο θα πρόσφερε ένας συντηρητικός πρωθυπουργός στον Τραμπ και την πολιτική του. Όσο ακραίος κι αν ήταν.

Δεν θα τολμούσε μάλιστα καν να εξυμνήσει τη βοήθεια των ΗΠΑ στην Ελλάδα «μετά τον πόλεμο», όπως έκανε επί λέξει χτές ο κ Τσίπρας. Χωρίς να λιντσαριστεί στους δρόμους από τους ΣΥΡΙζαίους απογόνους του Άρη Πολάκη, Σπιρτζη, Βερναρδάκη, Τσακαλώτο, Χριστοδουλοπούλου και τα άλλα παιδιά στα Βόρεια Προάστια και στο διαδίκτυο. Γιατί, αν δεν μας απατά η μνήμη ήταν οι Αμερικάνοι που διέλυσαν τον ΕΛΑΣ στρατιωτικά και πολιτικά. Και με δική τους απαίτηση εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης και ο Πλουμπίδης!

Αλλά, όλα αυτά θα τα ξαναθυμηθούμε μόλις επιστρέψει ο θίασος στην Ελλάδα. Όπου η υποκρισία, η ξεφτίλα και ο καιροσκοπισμός με την ανοησία έχουν πολλούς οπαδούς και χειροκροτητές.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
Liberal

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 22, 2017