Αρχική
Επικοινωνία
LIVE.png){kind=small}
Ο Καιρός
Toυ Strange Attractor
Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις εξαγγελίες Σπίρτζη για «σαρωτικές αλλαγές» που προβλέπονται στον νέο ΚΟΚ, τα σόσιαλ μίντια πήραν φωτιά, με τα «τρολαρίσματα» να πέφτουν σαν χαλάζι, ανάμεσα στα οποία και πολλά δικά μου. Όπως π.χ. ότι στο εξής οι τροχονόμοι εκτός από δίπλωμα, άδεια, ασφάλεια και ΚΤΕΟ, θα ζητάνε και φορολογική δήλωση ή φορολογική ενημερότητα πριν κόψουν την κλήση.
Ή το ότι εκτός από Ν στο πίσω τζάμι, κάποιοι τώρα θα βάζουν και Μ για «μπατίρης», μπας και τους λυπηθεί το σύστημα. Ή ακόμη το γεγονός ότι στο μέλλον όποιος δηλώνει άνεργος ή πένητας, θα μπορεί να μαμάει και να δέρνει πίσω απ’ το τιμόνι και λογαριασμό να μη δίνει…
Όλα αυτά τα αστεία ίσως να ισχύουν. Όμως στην βάση του, το σκεπτικό του Σπίρτζη δεν είναι τόσο «παράλογο» όσο εξ αρχής φαίνεται. Κι αυτό διότι εξ υπαρχής, σε ολόκληρο τον κόσμο η αδικία επικρατούσε και συνεχίζει να επικρατεί, πάντα προς όφελος των εχόντων και κατεχόντων. Παλιά ήταν οι στρατιωτικά ισχυροί γαιοκτήμονες (Βαρόνοι, Κόμηδες, Βασιλείς, Πρίγκιπες, κλπ) και σήμερα οι πλούσιοι. Και αυτή η αδικία αντανακλάται στις νομοθεσίες όλων σχεδόν των κρατών.
Ο Ανατόλ Φρανς είχε πει κάποτε ότι μέσα στο μεγαλείο της ισονομίας, ο νόμος απαγορεύει εξίσου τόσο στον μεγαλοβιομήχανο δισεκατομμυριούχο, όσο και στον άστεγο να κλέβουν ψωμί και να κοιμούνται τα βράδια κάτω από γέφυρες. Κάτι που ισχύει και στην ισονομία του ΚΟΚ, όπου αν περάσεις με κόκκινο και σε πιάσει η τροχαία (λέμε τώρα) θα πληρώσεις ένα στάνταρ Χ ποσό, άσχετα αν είσαι ντελιβεράς που παλεύεις για το μεροκάματο ή ο γιος του τάδε εφοπλιστή που έβγαλες στην άσφαλτο την ολοκαίνουργια Bugati σου των χιλίων αλόγων και όποιον πάρει ο χάρος. Στην δεύτερη λοιπόν περίπτωση, το ποσό Χ που λέγαμε είναι σπόρια… στην πρώτη όμως μπορεί να είναι ένα ολόκληρο μηνιάτικο.
Και εν πάση περιπτώσει τι να καταλάβει ο πλούσιος από ένα πρόστιμο που γι' αυτόν είναι ψίχουλα; Γιατί να συμμορφωθεί με τον ΚΟΚ; Τι έχει να χάσει; Εξάλλου, πόσο πιθανό είναι να τον ξαναπιάσει ποτέ η τροχαία να παρανομεί; Και εκεί ακριβώς βρίσκεται όλο το ζουμί της υπόθεσης. Ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει τροχαία, τουλάχιστον με την μορφή που θα έπρεπε να υπάρχει.
Σε μια κανονική χώρα οι τροχονόμοι είναι παντού, τόσο μέσα στις πόλεις όσο και στις εθνικές οδούς. Περιπολώντας και παρακολουθώντας την τροχαία κίνηση και την οδηγική συμπεριφορά. Γι’ αυτό και στις πολιτισμένες χώρες όλοι ανεξαιρέτως οδηγούν σαν «παναγίες». Επειδή ο φόβος φυλάει τα έρημα. Διότι ξέρουν ότι στις πέντε παραβάσεις την μία θα τους πιάσουν. Ότι μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και η κακή του μέρα… επειδή ακριβώς υπάρχουν τροχονόμοι, εποχούμενοι και μη, που κάνουν μόνο αυτή τη δουλειά.
Στα καθ’ ημάς, η τροχαία εμφανίζεται μόνο στη χάση και στη φέξη, στήνοντας μπλόκα, γδέρνοντας δικαίους και αδίκους μαζί, ψάχνοντας έγγραφα, ασφάλειες, τρίγωνα, φαρμακεία, κλπ. Και μπορεί να είσαι ο πιο νομοταγής ή προσεκτικός οδηγός, όμως άμα πέσεις σε μπλόκο όλο και κάτι θα σου βρουν για να σε δαγκώσουν και για να πουν ότι «δουλεύουν». Ενώ παράλληλα, ο κάγκουρας που έκανε 43 παραβάσεις μέχρι να φτάσει στο μπλόκο μπορεί να την γλιτώσει αν έχει όλα τα χαρτιά του σε τάξη. Με λίγα λόγια, και 2.000 ευρώ να ήταν το πρόστιμο για μια ακραία παράβαση, τι νόημα έχει αν δεν σε ελέγχει κανείς την ώρα που την διαπράττεις;
Πρόσφατα, σε ένα τέτοιο «εισπρακτικό» μπλόκο, πλήρωσα 400 ευρώ και μου πήραν το δίπλωμα για ένα μήνα, επειδή πήγαινα σε (άδειο) δρόμο με 95 χιλιόμετρα ενώ το όριο ταχύτητας ήταν 60 χλμ. με μια αρχαία ξεβαμμένη πινακίδα που το ανάφερε να είναι «επιμελώς» κρυμμένη πίσω από τους θάμνους. Σε δρόμο από τον οποίο περνάω καθημερινά επί δεκαετίες. Και στον οποίο έχω δει αυτοκίνητα να πιάνουν την τελική τους! Χωρίς καμιά συνέπεια. Κι όμως…
Για να μην αναφερθώ στο ότι οδηγάω αυτοκίνητο και μηχανή από το 1978, και ζήτημα είναι να με γράψανε 3-4 φορές συνολικά, τις δυο για κράνος! 40 σχεδόν χρόνια μέσα στο μπάχαλο που λέγεται ελληνικοί δρόμοι και με γράψανε μόνο 3-4 φορές… unbelievable.
Εν κατακλείδι ο (ουσιαστικός) έλεγχος της κυκλοφορίας οχημάτων στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτος, και η εφαρμογή του ΚΟΚ επαφίεται στο φιλότιμο και στην ευσυνειδησία του κάθε οδηγού. Και σε μια χώρα όπου ο μέσος πολίτης είναι φορτωμένος στη μαγκιά, εθισμένος στην ανομία και τελευταία γονατισμένος από το στρες της οικονομικής δυσπραγίας και τα χαράτσια, δεν είναι τυχαίο που ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει όταν παίρνει τιμόνι στα χέρια του.
Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Σπίρτζης και το κράτος, και όχι το ότι τα πρόστιμα είναι δυσανάλογα της οικονομικής κατάστασης του καθενός, κάτι που είναι δευτερεύον. Ας ήταν 20 ευρώ το πολύ το κάθε πρόστιμο, αρκεί να υπήρχε έλεγχος. Όλοι θα συμμορφώνονταν σε λίγο καιρό. Διότι αυτό που προέχει είναι η πρόληψη, ο έλεγχος και βεβαίως η τιμωρία. Μόνο έτσι θα μάθει ο νεοέλληνας να οδηγάει προσεκτικά. Και η μόνη λύση γι' αυτό είναι απλή, απλούστατη. Αντί να διαθέτουμε εκατοντάδες αστυνομικούς (βλ. ΜΑΤ) να ξημεροβραδιάζονται σε κλούβες, περιμένοντας να γίνει καμιά διαδήλωση ώστε να σπεύσουν να την «παρακολουθήσουν» από μακριά, άλλους τόσους να κάθονται σε γραφεία ή να κάνουν τους κλητήρες ή να συνοδεύουν (προστατεύουν) στα ψώνια τον κάθε μεγαλόσχημο (ακόμη και μη κρατικούς αξιωματούχους), δεν θα ήταν πολύ πιο εύκολο να υπάρχουν (π.χ. στη Θεσσαλονίκη) ανά πάσα στιγμή δέκα τροχονόμοι με μηχανές, που να κάνουν συνεχείς βόλτες μέσα στην πόλη, ώστε αν δουν κάποιον ανεύθυνο να περνάει με κόκκινο, ή να οδηγεί επικίνδυνα, να τον μπουζουριάζουν; Τόσο δύσκολο είναι;
Πως γίνεται όταν μας επισκέπτεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός αμέσως να εμφανίζονται στημένοι στις διασταυρώσεις έως και 50 τροχονόμοι; Τις υπόλοιπες ημέρες που είναι; Τι κάνουν; Διότι προσωπικά, σπάνια να δω τροχονόμο, ενώ αντιθέτως καθημερινά βλέπω δεκάδες παραβάσεις του ΚΟΚ, πολλές εξ αυτών άκρως επικίνδυνες. Και όποιος κυκλοφορεί με μηχανή γνωρίζει πολύ καλά τι εννοώ, αφού το κεφάλι του παίζεται καθημερινά, επειδή μια αφηρημένη κυράτσα μιλούσε στο κινητό και δεν είδε το φανάρι ή κάποιος βαρύμαγκας αποφάσισε να κάνει ράλι μέσα στην πόλη ακούγοντας στη διαπασών Σαλαμπάση... και όποιον πάρει ο χάρος. Σάμπως θα τον ελέγξει κανείς;
Θα μου πείτε τι ψάχνεις; Αυτά τα φασιστικά για τροχονόμους με μηχανές κλπ που τσαμπουνάς είναι για άλλες χώρες, αστυνομοκρατούμενες, με πολίτες που τρώνε ακόμη βελανίδια, ενώ εμείς εδώ είμαστε Έλληνες, απευθείας απόγονοι του Λεωνίδα, ελεύθεροι, μπλα μπλα … και δεν θέλουμε αστυνόμευση πάνω απ’ το κεφάλι μας… δεν θέλουμε χούντες!
ΥΓ- Η κατάσταση στους ελληνικούς δρόμους επιβεβαιώνει την άποψη ότι η χώρα μας δεν είναι ούτε Δύση ούτε Ανατολή. Κάτι στο ενδιάμεσο… και στο πολύ πιο νοσηρό. Λονδίνο και Μογκαντίσου μαζί. Λονδίνο στα οχήματα και Μογκαντίσου στην οδήγηση. Κουλουβάχατα. Γι’ αυτό και σκοτωνόμαστε στην άσφαλτο σαν τα κουνέλια…
Δημοσίευση: Οκτωβρίου 25, 2017
- Κατηγορία:
ΑΠΟΨΕΙΣ
Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις εξαγγελίες Σπίρτζη για «σαρωτικές αλλαγές» που προβλέπονται στον νέο ΚΟΚ, τα σόσιαλ μίντια πήραν φωτιά, με τα «τρολαρίσματα» να πέφτουν σαν χαλάζι, ανάμεσα στα οποία και πολλά δικά μου. Όπως π.χ. ότι στο εξής οι τροχονόμοι εκτός από δίπλωμα, άδεια, ασφάλεια και ΚΤΕΟ, θα ζητάνε και φορολογική δήλωση ή φορολογική ενημερότητα πριν κόψουν την κλήση.
Ή το ότι εκτός από Ν στο πίσω τζάμι, κάποιοι τώρα θα βάζουν και Μ για «μπατίρης», μπας και τους λυπηθεί το σύστημα. Ή ακόμη το γεγονός ότι στο μέλλον όποιος δηλώνει άνεργος ή πένητας, θα μπορεί να μαμάει και να δέρνει πίσω απ’ το τιμόνι και λογαριασμό να μη δίνει…
Όλα αυτά τα αστεία ίσως να ισχύουν. Όμως στην βάση του, το σκεπτικό του Σπίρτζη δεν είναι τόσο «παράλογο» όσο εξ αρχής φαίνεται. Κι αυτό διότι εξ υπαρχής, σε ολόκληρο τον κόσμο η αδικία επικρατούσε και συνεχίζει να επικρατεί, πάντα προς όφελος των εχόντων και κατεχόντων. Παλιά ήταν οι στρατιωτικά ισχυροί γαιοκτήμονες (Βαρόνοι, Κόμηδες, Βασιλείς, Πρίγκιπες, κλπ) και σήμερα οι πλούσιοι. Και αυτή η αδικία αντανακλάται στις νομοθεσίες όλων σχεδόν των κρατών.
Ο Ανατόλ Φρανς είχε πει κάποτε ότι μέσα στο μεγαλείο της ισονομίας, ο νόμος απαγορεύει εξίσου τόσο στον μεγαλοβιομήχανο δισεκατομμυριούχο, όσο και στον άστεγο να κλέβουν ψωμί και να κοιμούνται τα βράδια κάτω από γέφυρες. Κάτι που ισχύει και στην ισονομία του ΚΟΚ, όπου αν περάσεις με κόκκινο και σε πιάσει η τροχαία (λέμε τώρα) θα πληρώσεις ένα στάνταρ Χ ποσό, άσχετα αν είσαι ντελιβεράς που παλεύεις για το μεροκάματο ή ο γιος του τάδε εφοπλιστή που έβγαλες στην άσφαλτο την ολοκαίνουργια Bugati σου των χιλίων αλόγων και όποιον πάρει ο χάρος. Στην δεύτερη λοιπόν περίπτωση, το ποσό Χ που λέγαμε είναι σπόρια… στην πρώτη όμως μπορεί να είναι ένα ολόκληρο μηνιάτικο.
Και εν πάση περιπτώσει τι να καταλάβει ο πλούσιος από ένα πρόστιμο που γι' αυτόν είναι ψίχουλα; Γιατί να συμμορφωθεί με τον ΚΟΚ; Τι έχει να χάσει; Εξάλλου, πόσο πιθανό είναι να τον ξαναπιάσει ποτέ η τροχαία να παρανομεί; Και εκεί ακριβώς βρίσκεται όλο το ζουμί της υπόθεσης. Ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει τροχαία, τουλάχιστον με την μορφή που θα έπρεπε να υπάρχει.
Σε μια κανονική χώρα οι τροχονόμοι είναι παντού, τόσο μέσα στις πόλεις όσο και στις εθνικές οδούς. Περιπολώντας και παρακολουθώντας την τροχαία κίνηση και την οδηγική συμπεριφορά. Γι’ αυτό και στις πολιτισμένες χώρες όλοι ανεξαιρέτως οδηγούν σαν «παναγίες». Επειδή ο φόβος φυλάει τα έρημα. Διότι ξέρουν ότι στις πέντε παραβάσεις την μία θα τους πιάσουν. Ότι μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και η κακή του μέρα… επειδή ακριβώς υπάρχουν τροχονόμοι, εποχούμενοι και μη, που κάνουν μόνο αυτή τη δουλειά.
Στα καθ’ ημάς, η τροχαία εμφανίζεται μόνο στη χάση και στη φέξη, στήνοντας μπλόκα, γδέρνοντας δικαίους και αδίκους μαζί, ψάχνοντας έγγραφα, ασφάλειες, τρίγωνα, φαρμακεία, κλπ. Και μπορεί να είσαι ο πιο νομοταγής ή προσεκτικός οδηγός, όμως άμα πέσεις σε μπλόκο όλο και κάτι θα σου βρουν για να σε δαγκώσουν και για να πουν ότι «δουλεύουν». Ενώ παράλληλα, ο κάγκουρας που έκανε 43 παραβάσεις μέχρι να φτάσει στο μπλόκο μπορεί να την γλιτώσει αν έχει όλα τα χαρτιά του σε τάξη. Με λίγα λόγια, και 2.000 ευρώ να ήταν το πρόστιμο για μια ακραία παράβαση, τι νόημα έχει αν δεν σε ελέγχει κανείς την ώρα που την διαπράττεις;
Πρόσφατα, σε ένα τέτοιο «εισπρακτικό» μπλόκο, πλήρωσα 400 ευρώ και μου πήραν το δίπλωμα για ένα μήνα, επειδή πήγαινα σε (άδειο) δρόμο με 95 χιλιόμετρα ενώ το όριο ταχύτητας ήταν 60 χλμ. με μια αρχαία ξεβαμμένη πινακίδα που το ανάφερε να είναι «επιμελώς» κρυμμένη πίσω από τους θάμνους. Σε δρόμο από τον οποίο περνάω καθημερινά επί δεκαετίες. Και στον οποίο έχω δει αυτοκίνητα να πιάνουν την τελική τους! Χωρίς καμιά συνέπεια. Κι όμως…
Για να μην αναφερθώ στο ότι οδηγάω αυτοκίνητο και μηχανή από το 1978, και ζήτημα είναι να με γράψανε 3-4 φορές συνολικά, τις δυο για κράνος! 40 σχεδόν χρόνια μέσα στο μπάχαλο που λέγεται ελληνικοί δρόμοι και με γράψανε μόνο 3-4 φορές… unbelievable.
Εν κατακλείδι ο (ουσιαστικός) έλεγχος της κυκλοφορίας οχημάτων στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτος, και η εφαρμογή του ΚΟΚ επαφίεται στο φιλότιμο και στην ευσυνειδησία του κάθε οδηγού. Και σε μια χώρα όπου ο μέσος πολίτης είναι φορτωμένος στη μαγκιά, εθισμένος στην ανομία και τελευταία γονατισμένος από το στρες της οικονομικής δυσπραγίας και τα χαράτσια, δεν είναι τυχαίο που ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει όταν παίρνει τιμόνι στα χέρια του.
Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Σπίρτζης και το κράτος, και όχι το ότι τα πρόστιμα είναι δυσανάλογα της οικονομικής κατάστασης του καθενός, κάτι που είναι δευτερεύον. Ας ήταν 20 ευρώ το πολύ το κάθε πρόστιμο, αρκεί να υπήρχε έλεγχος. Όλοι θα συμμορφώνονταν σε λίγο καιρό. Διότι αυτό που προέχει είναι η πρόληψη, ο έλεγχος και βεβαίως η τιμωρία. Μόνο έτσι θα μάθει ο νεοέλληνας να οδηγάει προσεκτικά. Και η μόνη λύση γι' αυτό είναι απλή, απλούστατη. Αντί να διαθέτουμε εκατοντάδες αστυνομικούς (βλ. ΜΑΤ) να ξημεροβραδιάζονται σε κλούβες, περιμένοντας να γίνει καμιά διαδήλωση ώστε να σπεύσουν να την «παρακολουθήσουν» από μακριά, άλλους τόσους να κάθονται σε γραφεία ή να κάνουν τους κλητήρες ή να συνοδεύουν (προστατεύουν) στα ψώνια τον κάθε μεγαλόσχημο (ακόμη και μη κρατικούς αξιωματούχους), δεν θα ήταν πολύ πιο εύκολο να υπάρχουν (π.χ. στη Θεσσαλονίκη) ανά πάσα στιγμή δέκα τροχονόμοι με μηχανές, που να κάνουν συνεχείς βόλτες μέσα στην πόλη, ώστε αν δουν κάποιον ανεύθυνο να περνάει με κόκκινο, ή να οδηγεί επικίνδυνα, να τον μπουζουριάζουν; Τόσο δύσκολο είναι;
Πως γίνεται όταν μας επισκέπτεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός αμέσως να εμφανίζονται στημένοι στις διασταυρώσεις έως και 50 τροχονόμοι; Τις υπόλοιπες ημέρες που είναι; Τι κάνουν; Διότι προσωπικά, σπάνια να δω τροχονόμο, ενώ αντιθέτως καθημερινά βλέπω δεκάδες παραβάσεις του ΚΟΚ, πολλές εξ αυτών άκρως επικίνδυνες. Και όποιος κυκλοφορεί με μηχανή γνωρίζει πολύ καλά τι εννοώ, αφού το κεφάλι του παίζεται καθημερινά, επειδή μια αφηρημένη κυράτσα μιλούσε στο κινητό και δεν είδε το φανάρι ή κάποιος βαρύμαγκας αποφάσισε να κάνει ράλι μέσα στην πόλη ακούγοντας στη διαπασών Σαλαμπάση... και όποιον πάρει ο χάρος. Σάμπως θα τον ελέγξει κανείς;
Θα μου πείτε τι ψάχνεις; Αυτά τα φασιστικά για τροχονόμους με μηχανές κλπ που τσαμπουνάς είναι για άλλες χώρες, αστυνομοκρατούμενες, με πολίτες που τρώνε ακόμη βελανίδια, ενώ εμείς εδώ είμαστε Έλληνες, απευθείας απόγονοι του Λεωνίδα, ελεύθεροι, μπλα μπλα … και δεν θέλουμε αστυνόμευση πάνω απ’ το κεφάλι μας… δεν θέλουμε χούντες!
ΥΓ- Η κατάσταση στους ελληνικούς δρόμους επιβεβαιώνει την άποψη ότι η χώρα μας δεν είναι ούτε Δύση ούτε Ανατολή. Κάτι στο ενδιάμεσο… και στο πολύ πιο νοσηρό. Λονδίνο και Μογκαντίσου μαζί. Λονδίνο στα οχήματα και Μογκαντίσου στην οδήγηση. Κουλουβάχατα. Γι’ αυτό και σκοτωνόμαστε στην άσφαλτο σαν τα κουνέλια…
0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Τόσο δύσκολο είναι;"Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.