Η Αριστερά, "μήτρα" της τρομοκρατίας στην Ελλάδα...

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Για πλήρη αναντιστοιχία της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών, με την οποία απορρίφθηκαν, για δεύτερη φορά, οι αιτήσεις για αναστολή της ποινής της Ηριάννας και του Περικλή, και του κοινού περί δικαίου αισθήματος, κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοκλασάτα στελέχη του -υπουργούς της κυβέρνησης να αλλαχτούν κατά της Δικαιοσύνης και των Θεσμών, σημειώνοντας ότι κατά την άποψη τους, πλήττει βάναυσα την εμπιστοσύνη των πολιτών στην Δικαιοσύνη.

"Το κίνημα συμπαράστασης, στη χώρα μας και το εξωτερικό, από διανοούμενους, πανεπιστημιακούς, ανθρώπους των Γραμμάτων, των Τεχνών και του Αθλητισμού, συλλογικότητες και πολιτικές οργανώσεις, στέκεται στο πλευρό της Ηριάννας και του Περικλή μέχρι τη δικαίωσή τους", σημειώνει σε σχετική ανακοίνωση το γραφείο επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας όμως να σκεφθεί, έστω και μια συγνώμη, για εκείνους που χάθηκαν, από τα προστατευόμενα τους αποβράσματα, από το 1974 μέχρι σήμερα!

Οι σκοταδιστές, σε όσα υπουργεία και αν στρογγυλοκαθίσουν, όσα οφίτσια και αν λάβουν, με ή χωρίς γραβάτα... σκοταδιστές θα παραμείνουν...

Ας κάνουμε όμως, μια γρήγορη αναδρομή:

Αν μιλάμε για την Ελλάδα στην μετά τη Χούντα εποχή, επειδή τέτοιου είδους θέματα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, πρέπει να αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη προσοχή, ευαισθησία και παρρησία. Από την πτώση της Χούντας και μετά, η συντριπτική πλειοψηφία των τρομοκρατικών ενεργειών, των ενεργειών βίας με ψευτοϊδεολογικό περιτύλιγμα, έγιναν από οργανώσεις που αυτοεντάσσονταν στην Αριστερά ή στις παρυφές αυτής.

Όμως, στη Δυτική Κοινωνία του Δικαίου, η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, σε συνθήκες ειρήνης και ελευθερίας, με το πρόσχημα ενός "δήθεν" πολιτικού ή κοινωνικού σκοπού, δεν εντάσσεται σε καμία ιδεολογία, όπου και αν αυτή βρίσκεται καταχωνιασμένη. Δεν είναι, τίποτα περισσότερο από ένας ωμός μισανθρωπισμός -η αυθεντικότερη δηλαδή έκφραση του απόλυτου σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας.

Όποια προβιά και αν χρησιμοποιήσει η τρομοκρατία, για να κρύψει τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά της, στοχεύει μόνο στον εκφοβισμό της κοινωνίας και κυρίως στην ικανοποίηση του επικίνδυνα διαταραγμένου ψυχισμού των τρομοκρατών και των αόρατων υποστηρικτών τους.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, εξέθρεψε με δόλο και σχέδιο την τρομοκρατία, τόσο μέσα από τη ρητορική του, όσο και με τη στήριξη που παρείχαν προβεβλημένα στελέχη του, απροκάλυπτα, σε τρομοκρατικά συνονθυλεύματα/συνιστώσες, όσο και σε μεμονωμένους τρομοκράτες. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποιο επιχείρημα να διαφωνήσει, οποιοσδήποτε λογικά σκεπτόμενος πολίτης, με αυτή την άποψη...

Η τρομοκρατία δεν ανήκει ούτε σε κόμματα, ούτε σε χρώματα. Εχει όμως γιάφκες στη διάθεση της, για να κρύβονται οι "πολεμικοί" αρουραίοι και οι πολιτικοί τους πάτρωνες, που την στηρίζουν και της προσφέρουν το απαραίτητο οξυγόνο για να διατηρεί τις δολοφονικές τις ορέξεις στο προσκήνιο.

Έχει στις τάξεις της, εγκληματίες, δειλούς δολοφόνους, αλλά και πολιτικούς με άρρωστες ιδεοληψίες, που μην έχοντας το προσόν της "επιχειρηματολογίας", φροντίζουν να κρύβονται πίσω από βουλευτικά παραπετάσματα, αναζητώντας εναγωνίως ιδεολογικό καταφύγιο για να δικαιολογήσουν τις στοχεύσεις και τις πράξεις τους.

Ας μην ξεχνάμε και τη βολεψιά των κομπλεξικών αρματολών της 17 Νοέμβρη, που με κλεμμένα χρήματα είχαν φτιάξει περιουσίες σε νησιά, βουνά και πεδιάδες, ζούσαν χωρίς να δουλεύουν και μόνο διέπρατταν ληστείες για το γέμισμα της τσέπης και δολοφονίες για τον χορτασμό των ζωωδών ενστίκτων τους. Αυτή δυστυχώς είναι η ωμή πραγματικότητα για τους τρομοκράτες και όλους τους άλλους δειλούς υπηρέτες τους που βρίσκονται κρυμμένοι κάτω από μανδύες και προβιές διαφόρων αποχρώσεων του κόκκινου, ή τελευταία και του ροζ.

Από την άλλη βέβαια, αν θέλουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια, πάντα υπήρξε ένα μέρος της κοινωνίας που επικροτούσε τη δράση της τρομοκρατίας, αλλά δεν είχε τύχη να χάσει κάποιον δικό του εσκεμμένα, η ως παράπλευρη απώλεια.

Εύκολη πάντα είναι η "θεωρητική βλακεία", που όμως απέχει πολύ από τα προσωπικά βιώματα ή/και τα πλήγματα που δέχθηκαν κάποιοι άλλοι...

Η τρομοκρατία, πριν κάποια χρόνια, είχε εξαιρετική επικοινωνιακή ανταπόκριση στο τμήμα εκείνο της χαμηλού επιπέδου κοινωνίας, που, κατά κάποιον τρόπο τους τιμούσε για τα... καθαρά πολιτικά κινήτρα και τις ιδεοληψίες τους και ως εκ τούτου, αναγνώριζε τις δολοφονίες ως μία, κατα κάποιον τρόπο, μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον αρκετά προβεβλημένα στελέχη του, υπήρξαν μέρος αυτής της "περίεργης" κοινωνίας της κουκούλας και της αόριστης εκδικητικότητας, που πρόσφερε ιδεολογική κάλυψη στα θρασύδειλα ανθρωποειδή αποβράσματα των τρομοκρατικών συνιστωσών.

Δηλαδή, αντί να τους ονοματίσει με τον χαρακτηρισμό που τους ταίριαζε, δηλαδή "τρομοκράτες", τους πρόσφερε το απαραίτητο άλλοθι, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο...

Βουλευτές και στελέχη του... "ψευτοεπαναστατικού" ΣΥΡΙΖΑ, των επαναστατών της πολυθρόνας, προσέρχονταν, σχεδόν με μίσος για τα θύματα, ως μάρτυρες υπεράσπισης στις κάθε λογής και διαβάθμισης δίκες, θεωρώντας τις... πολιτικές και τους τρομοκράτες... μαχητές της κοινωνίας και πολιτικα διωκόμενους σε δίκες πολιτικών φρονημάτων...

Τόσο ανεύθυνοι, προκλητικοί και πρωτόγονης σκέψης και συνειρμών ήταν.... αλλά και κυβέρνηση όταν έγιναν, παραπλανώντας ένα μεγάλο μέρος του ευκολόπιστου ελληνικού λαού, έσπευσαν να φέρουν νόμο φωτογραφικό στη Βουλή, για να απελευθερώσουν τον αρχιτρομοκράτη Ξηρό που είχε βαμμένα τα χέρια του με αίμα αθώων.

Έχετε σοβαρές ευθύνες κύριοι και κυρίες του "συνονθυλεύματος"., γιατί τους παρείχατε απλόχερα την ηθική νομιμοποίηση που αναζητούσαν, μέσω των πρακτικών που έχετε υιοθετήσει, αποκυήματα των νοσηρών σας εγκεφάλων.

Δεν είναι όμως, μόνο θέμα του πολιτικού συστήματος, για να εξουδετερωθεί η τρομοκρατία.

Είναι θέμα ολόκληρης της κοινωνίας των πολιτών, που πρέπει να απορρίψει συνολικά τη βία, απ' όπου και αν προέρχεται, όποια πολιτική πλευρά και αν την εκκολάπτει! Σίγουρα το μεγάλο, υγιές τμήμα της κοινωνίας, γνωρίζει και επικροτεί άλλους τρόπους να επιλύει τα κοινωνικά και τα πολιτικά προβλήματα που εμφανίζονται.. λιγότερο βίαιους και σίγουρα πιο αναίμακτους.

Ολόκληρη η κοινωνία και ο υγιής πολιτικός κόσμος πρέπει να βγουν μπροστά και να απαιτήσουν μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή τυφλής βίας, που πρέπει να καταδικάζεται, χωρίς ερωτήσεις για την προέλευσή της, η οποία πρέπει να μας αφήνει παντελώς αδιάφορους... αλλά και να εξαϋλώσει πολιτικά τους νοσηρούς πολιτικούς μέντορες της ανομίας, της παραβατικότητας και του εγκλήματος...

Μηδενική ανοχή λοιπόν... προς όλους τους εγκληματίες, που απομυζούν ζωές, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, όσο και σε πρακτικό...

* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου "Ελπίς”

Capital

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 24, 2017