Το αιώνιο ρουσφέτι που εξευτελίζει τον άνθρωπο: Ουσιαστικό πρόβλημα το πελατειακό κράτος

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη

Με την επίσημη ανακοίνωση Αναστασιάδη να διεκδικήσει μια δεύτερη προεδρική θητεία συμπληρώθηκε το σκηνικό των προσεχών προεδρικών εκλογών στην Κύπρο. Τίποτε το απρόβλεπτο, τίποτε εκτός πεπατημένης. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν ανατροπές! Και όμως υπάρχει μια πεπατημένη που θα πρέπει να αποφύγουν οι Κύπριοι στις προσεχείς εκλογές.

Η πεπατημένη των δύο «μεγάλων» κομμάτων στο Κυπριακό που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε λύση κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με τουρκική επικυριαρχία στο νησί. Διότι πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ συμπορεύονται στο Κυπριακό.

Οι αψιμαχίες την ώρα των εκλογών δεν αλλάζουν τα δεδομένα. Άλλωστε η πολιτική επικρίσεων του ΑΚΕΛ για το Κραν Μοντάνα, ενισχύει, ηθελημένα ή αθέλητα, τον Αναστασιάδη. Του επιτρέπει να φορέσει για μια ακόμη φορά τη φουστανέλα του την οποία βεβαίως θα πετάξει στο κάλαθον των αχρήστων την επαύριον των εκλογών. Διότι ο σημερινός πρόεδρος, είναι γνωστόν από το παρελθόν πόση αξιοπιστία διαθέτει. Όπου το «δεσμεύομαι» κατάντησε ανέκδοτο.

Στα θέματα της οικονομίας οι διαφορές, πέραν των ρητορικών εξάρσεων, είναι μικρές. Διαχειρίστηκαν άλλωστε όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτή την οικονομία και την οδήγησαν στα σημερινά χάλια. Επί της ουσίας εφάρμοσαν όλοι τις πολιτικές του συρμού, αυτές του νεοφιλελευθερισμού, με τα γνωστά αποτελέσματα. Βεβαίως υπάρχουν περιθώρια αλλαγών, έστω και περιορισμένων, από τα κόμματα του αντιπολιτευόμενου χώρου. Πολιτικές περισσότερον «φιλολαϊκές» σε σχέση με τον χωρίς όρια νεοφιλελευθερισμό του ΔΗΣΥ και της σημερινής κυβέρνησης.

Ουσιαστικό πρόβλημα και το πελατειακό κράτος, το αιώνιο ρουσφέτι που ευνοεί τις μετριότητες, εξευτελίζει τον άνθρωπο και προκαλεί ζημιές εκατομμυρίων, αν όχι δισεκατομμυρίων, με τη διαπλοκή και τις μίζες, που οδηγεί στη μόνιμη διαπλοκή. Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε από όλα τα κόμματα, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, όταν πέρασαν από την εξουσία. Πρόκειται για γάγγραινα που καταβροχθίζει τις σάρκες της κυπριακής κοινωνίας. Γι’ αυτό και η ατιμωρησία, γι’ αυτό και τα ανανεούμενα σκάνδαλα.

Υπάρχει και το θέμα της ανάπτυξης, μια πονεμένη ιστορία. Ανάπτυξη με συνεχή εκποίηση της κυπριακής γης, με υπηρεσίες του ξεπλύματος, με καζίνα, με ξενοδοχεία, με μαρίνες! Άναρχη, για τους λίγους και με καταστροφή του περιβάλλοντος. Μονόπλευρη και μονοδιάστατη, με απουσία ενός στοχειώδους παραγωγικού τομέα. Για να εισάγουμε ντομάτες από την Ολλανδία και σκόρδα από την Κίνα! Και ρούχα από την Τουρκία! Κι αν αυτή η μορφή ανάπτυξης δικαιολογείτο μετά το 1974, τίποτε δεν την δικαιολογεί σήμερα, ιδίως μετά το κούρεμα. Είναι αυτοκαταστροφική και κάποια στιγμή το καράβι θα συντριβεί ξανά σε υφάλους.

Όσο για το κοινωνικό κράτος περιορίστηκε στο ελάχιστο. Ακόμη δεν κατάφερε αυτός ο τόπος να έχει ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας. Και το επίπεδο φτώχειας-ζώνες ολόκληρες-αποκαλύπτεται από τις ευρωπαϊκές στατιστικές. Η λεγόμενη «ευέλικτη εργασία» με τους μισθούς των 800-900 ευρώ- και αυτό στην καλύτερη περίπτωση-η ανασφάλιστη εργασία, οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα.

Η παιδεία πάντα σε χαμηλό επίπεδο, με τα προβλήματά της να κρύβονται κάτω από το χαλί, σε μια εποχή που η τεχνική πρόοδος καλπάζει. Στην εποχή της παραγωγής τεχνητής νοημοσύνης, με αυτό το επίπεδο παιδείας υπάρχει ο κίνδυνος παραγωγής ειλώτων και όχι ελεύθερων ανθρώπων.

Σίγουρα ο πίνακας που προηγήθηκε, επιγραμματικός και σίγουρα ελλειπτικός, είναι απογοητευτικός. Αλλά ο πολιτικός σχολιαστής δεν είναι για να ωραιοποιεί τα πράγματα. Αυτό είναι δουλειά των πολτιτικών! Ο πολιτικός αναλυτής πρέπει να έχει κριτικό βλέμμα, αν θέλει να βοηθήσει την κοινωνία. Υπάρχουν πολλοί άλλοι αγιογράφοι, δεν χρειάζεται ακόμη ένας! Το ερώτημα φυσικά, ενώ οδεύουμε στις προεδρικές εκλογές με αυτά τα δεδομένα, είναι: υπάρχει ελπίδα; Ναι υπάρχει, την ελπίδα την κρατούν στα χέρια τους οι πολίτες. Και επιλογές υπάρχουν, τουλάχιστον αυτές που δεν θα είναι οι χειρότερες. Από τη στήλη αυτή θα παρουσιαστούν σταδιακά οι δυνατότητες που προσφέρουν οι υποψήφιοι και τα κόμματά τους, πάντοτε με κριτικό πνεύμα. Μπορεί να μην έχουμε τους ιδανικούς υποψήφιους, αλλά τουλάχιστον η επιλογή μας να μην οδηγεί προς το χειρότερον.

Υστερόγραφο: Καθώς οδεύουμε προς τις προεδρικές εκλογές πληθαίνουν οι οβιδιακές μεταλλαγές, πληθαίνουν και οι αντιπαραθέσεις, ειδικά στο Κυπριακό, εκεί που προηγουμένως κάποια κόμματα είχαν σχηματίσει ιερά συμμαχία γύρω από τον Αναστασιάδη, έτοιμα να αποδεκτούν ακόμη και παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και εγγυητικά δικαιώματα της Τουρκίας. Η Κύπρος σώθηκε άπό την πολιτική της Αθήνας όπως εκφράστηκε από τον Κοτζιά. Αλλά σκεφτείτε ένα δίδυμο Αναστασιάδη-Μητσοτάκη κάποια στιγμή και με το ΑΚΕΛ να στηρίζει τη «λύση» τους. Ένας ακόμη λόγος για να μην επανεκλεγεί ο Αναστασιάδης!

* O Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
Επικοινωνία με τον συντάκτη stephanos.constantinides@gmail.com

MIgnatiou

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 05, 2017