Περιμένοντας... τον από μηχανής θεό

Έχουν χάσει το νόημά τους οι λέξεις κάθε φορά που αναφερόμαστε σε επεισόδια που γίνονται από μπαχαλάκηδες, Ρουβίκωνες, κουκουλοφόρους ή χωρίς κουκούλες, συλλογικότητες, ακτιβιστές και κάθε άλλη ονομασία που μπορεί να δοθεί στο φαινόμενο της βίας. Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα στην Ευρώπη στην οποία ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει, δεν σέβεται απολύτως τίποτε, υπάρχουν νόμοι και δεν τηρούνται, η Δικαιοσύνη κωφεύει, η αστυνομία παίρνει εντολές από την πολιτική ηγεσία, επίσημοι φορείς, όπως τα Πανεπιστήμια που είναι αυτοδιοίκητα, κάνουν την πάπια.

Και το κυριότερο, ένα μείζον κοινωνικό φαινόμενο αντιμετωπίζεται με απάθεια, αν όχι με σιωπηρή αποδοχή από τον κόσμο. Δεν είναι απλά το γεγονός ότι κάποιοι μπουκάρουν στα Ειρηνοδικεία και πλακώνονται με όποιον βρουν για τους πλειστηριασμούς. Και δεν είναι ότι η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε από την τρόικα να τους διώξει αυτεπάγγελτα. Εξαναγκάστηκε δηλαδή να εφαρμόσει τον ελληνικό νόμο επειδή της το είπαν οι ξένοι, αυτό κι αν είναι η απόλυτη ξεφτίλα.

Υπάρχουν ακόμη χειρότερα, επαναλαμβανόμενα φαινόμενα που όχι μόνο δεν περιορίζονται αλλά αυξάνονται με επικίνδυνο ρυθμό. Και παλιότερα γίνονταν τέτοια περιστατικά, αλλά τώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει.

Μέσα σε λίγες ώρες οι μπαχαλάκηδες σπάνε τονTV100 στη Θεσσαλονίκη, τα γραφεία της ΕΣΗΕΜΘ και ταυτόχρονα τα κάνουν γυαλιά – καρδιά στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου. Και τι ακούμε; Τον πρύτανη να λέει ότι θα προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση Πανεπιστημίων για να μάθουν και οι ξένοι τι συμβαίνει στα δικά μας ΑΕΙ. Εξαναγκάζεται ένας πρύτανης να κάνει γνωστό στους ξένους το μπάχαλο, να τους πει ότι διαλύονται δομές, ότι εκφοβίζονται και δέρνονται φοιτητές και προπηλακίζονται πανεπιστημιακοί καθηγητές.

Για ποιο λόγο; Μάλλον γιατί πιστεύει ότι μια άλλη ίσως τρόικα θα απαιτήσει από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα. Ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει τίποτε, το… άσυλο ιδεών τον εμποδίζει και ταυτόχρονα δεν μπορεί να καλέσει την αστυνομία διότι μετά θα τον «χτίσουν» στο γραφείο του, θα τον δείρουν, θα τον διώξουν.

Κι όλο αυτό θεωρείται φυσιολογικό, ακτιβιστική δράση εν έτει 2017. Είναι φυσιολογικό να καταστρέφεται περιουσία που πληρώνουμε όλοι μας, να μπουκάρουν σε εφορίες, σε σούπερ μάρκετ, σε συμβολαιογραφικά γραφεία.

Και ο κόσμος να είναι πλέον εθισμένος με την κοινωνική βία, με την ακτιβιστική βία που στο όνομα μια δήθεν επαναστατικής διάθεσης κυβερνά τη χώρα. Η κυβέρνηση ανήμπορη να σταματήσει τα «δικά της παιδιά», προφανώς γιατί πολλοί από αυτούς που μας κυβερνούν έκαναν τα ίδια πριν από μερικά χρόνια. Ως μαθητές – καταληψίες, ως φοιτητές – μπαχαλάκηδες, ως ανεπρόκοποι, τεμπέληδες που θεωρούσαν φυσιολογικό να… αντισταθούν στην κρατική εξουσία. Όπου κρατική εξουσία η περιουσία του κόσμου, των πανεπιστημίων, κ.λπ.

Ο τσαμπουκάς έχει γίνει ελληνικό χαρακτηριστικό και πάει με όλα. Η βία στους δρόμους, χωρίς απαραίτητα βία της εξουσίας, είναι μόνιμο στοιχείο της καθημερινότητάς μας. Κι όλοι κοιτάζουμε από τη χαραμάδα, περιμένουμε τον από μηχανής θεό να κάνει την Ελλάδα κανονική χώρα.

Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Αν εμείς όλοι δεν πιέσουμε για να εφαρμοστούν οι νόμοι, αν δεν βάλουμε το χεράκι μας για να σταματήσουμε τη μπαχαλοποίηση της πατρίδας μας απλά θα είμαστε συνεργοί στο έγκλημα.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 31, 2017