Η διαχείριση της διάψευσης τόσο πολλών προσδοκιών

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Αυτή η κυβέρνηση έχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο. Όταν έρθει η ώρα να ολοκληρωθεί η θητεία της-δεν προβλέπω πότε, απλώς καταγράφω τη νομοτελειακή κατάληξη των πραγμάτων-δεν θα έχει μείνει τίποτε από όλα εκείνα που έλεγε ότι δεν θα κάνει που εν τέλει τα έκανε.

Βρίσκομαι αρκετές φορές σε παρέες που αρκετοί ρωτούν: «Μα καλά, θα ήθελες τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία να εφαρμόζει όσα έλεγε το 2014;». Νομίζω ότι κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν πίστευε ότι όλα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μπορούσαν να γίνουν. Είτε γιατί δεν έβγαιναν τα νούμερα, είτε γιατί ήταν ευσεβείς πόθοι και όχι επιδιώξεις βασισμένες σε ρεαλιστικά δεδομένα, είτε γιατί ο συσχετισμός δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη ήταν συντριπτικά εναντίον του κόμματος. Από την άλλη, γεννάται νομίζω εύλογα σε πολλούς από εμάς το ερώτημα, γιατί έπρεπε να χάσουμε τόσα χρόνια και τόσο εθνικό κεφάλαιο για να γίνουν ορισμένα βασικά πράγματα στη χώρα και πάλι να μην γίνονται και όπως πρέπει να γίνουν.

Την ίδια ώρα, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια προσπάθεια δημοσκοπικής ανάκαμψης. Όλες οι μετρήσεις καταγράφουν μια διόρθωση των ποσοστών του προς τα πάνω. Υπάρχει μια ελαφρά, αλλά ανοδική τάση. Μην φανταστείτε πως σπάει τα κοντέρ, αλλά σίγουρα δεν βρίσκεται στην τραγική φάση που βρισκόταν το καλοκαίρι, με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Τότε, πράγματι τα νούμερα το ΣΥΡΙΖΑ είχαν πιάσει πάτο. Σήμερα διορθώνει προς το πάνω και αυτό είναι σε έναν βαθμό και αναμενόμενο, από τη στιγμή που δεν έχει προκύψει στο μεσοδιάστημα κάποια σοβαρή δοκιμασία του πολιτικού αφηγήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, για να κάνει το πλήρες ντεμαράζ χρειάζεται κοινωνικές εφεδρείς, γιατί, παρά την ανάκαμψη, χάνει κόσμο. Χάνει κόσμο από τη μεσαία τάξη που προέρχονταν από τη ΝΔ και τον ψήφισαν επειδή έλεγε πως θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Χάνει λίγους προς την Κεντροαριστερά. Χάνει και προς τα αριστερά του, καθώς ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος ριζοσπαστικοποιείται πλήρως ή ακόμα και ετοιμάζεται συνειδητά να απόσχει. Άρα, η συσπείρωσή του δεν μπορεί να φτάσει στρατοσφαιρικά επίπεδα, αλλά χρειάζεται επιπλέον δυναμική από την κοινωνία.

Κάπου εδώ μπορεί να επέλθει ως κόλαφος η δύναμη της διάψευσης. Ίσως κάποιοι να νομίζουν ότι η διάψευση των υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ να περνά αναίμακτα, επειδή ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους. Πράγματι, ο κόσμος δεν έχει ξαναπιάσει τις πλατείες, αλλά μπορεί, σιωπηρά, να τιμωρήσει τη διάψευση των υποσχέσεων που δόθηκαν στις κάλπες. Για παράδειγμα, οι πλειστηριασμοί ενοχλούν την κυβέρνηση. Όσο και να προσπαθεί, η κυβέρνηση δύσκολα διαχειρίζεται την επικοινωνιακή ζημία που προκύπτει από την ενασχόληση των ΜΜΕ και της κοινωνίας με τους πλειστηριασμούς, γιατί η έννοια του πλειστηριασμού είναι στο λαϊκό υποσυνείδητο ταυτισμένη με κάτι αρνητικό. Ή, ας πούμε, για τα φαρμακεία. Το 2014, ο εκ ΝΔ προερχόμενος πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου Κώστας Λουράντος έλεγε πως θα κάνει τα φαρμακεία εκλογικά κέντρα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της προσπάθειας της κυβέρνησης Σαμαρά να ανοίξει το επάγγελμα του φαρμακοποιού. Τώρα, ο τότε ισχυρά αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει το επάγγελμα με εμβόλιμη τροπολογία, χωρίς να ανοίγει μύτη.

Είναι νομοτελειακό πως η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις της διάψευσης τόσων πολλών προσδοκιών. Η πολιτική της επιβίωση θα κριθεί από το αν μπορεί για άλλη μια φορά να επανεφεύρει τον εαυτό της και να διαμορφώσει ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, προκειμένου να ισοσταθμίσει τη ζημία. Δεν θα είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, πάντως…

Υ. Γ. Καλά Χριστούγεννα, με υγεία και αγάπη σε όλους τους αναγνώστες της στήλης. Και την επόμενη εβδομάδα θα είμαστε κανονικά στις επάλξεις.

RizopoulosPost

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 09, 2018