Το σύνδρομο της Λοζάνης (και της ηττοπάθειας)

[ Σημείωση 1 προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: Όπως μπορεί να δει ο αναγνώστης στο παρακάτω κείμενο, δεν εννοώ φυσικά την κατάργηση, ή την αναθεώρηση της συνθήκης της Λοζάνης, αλλά την μυαλωμένη και θαρραλέα διαχείριση της.

Σημείωση 2: Πριν ολοκληρώσω το κείμενο, η κυβέρνηση με «αιφνιδίασε», προχωρώντας σε κάποιες υπερβάσεις που προτείνω κι εγώ. Ωστόσο μία δημιουργική υπέρβαση σε αυτά τα θέματα εύκολα μπορεί να καταλήξει σε εθνική μειοδοσία, αν δεν πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα μία πολιτική ήπιας και αβίαστης ενσωμάτωσης των μειονοτήτων στην Ελληνική κοινωνία και απαγόρευσης κάθε δραστηριότητας ξένων «προστατών» των μειονοτικών πληθυσμών. Αντίθετα· η κυβέρνηση μαζί με τα σωστά μέτρα υιοθέτησε μία συνολική πολιτική ραγιαδισμού προς όλες τις κατευθύνσεις!!!]

Εχουμε εγκλωβιστεί σε μία τακτική άμυνας και αργής οπισθοχώρησης στην «επέλαση» του νεοοθωμανισμού, που πολύ φοβάμαι, ότι θα αποβεί μοιραία. Το τραγελαφικό της ιστορίας είναι, ότι έχουμε «πιαστεί» από μία συνθήκη, που η Τουρκία έχει καταστήσει πατσαβούρα, αποδεχόμενοι ουσιαστικά την κατάφωρη παραβίαση της.

Εχουμε κολλήσει στο αν θα ονομάζονται «Μουσουλμάνοι», ή «Τούρκοι» και κάνουμε γαργάρα την αρχή της αμοιβαιότητας των μειονοτήτων (και των δικαιωμάτων τους) που καταλύθηκε με αποκλειστική υπαιτιότητα των Τούρκων το 1955 με τον ανηλεή διωγμό της Ελληνικής μειονότητας και το 1964 με τις απελάσεις.

Ας κάνουμε μία πολύ σύντομη κριτική αναδρομή της ιστορίας. Το 1922 υποστήκαμε μία ανεξήγητη μέχρι σήμερα καταστροφή. Παρά την ανεδαφικότητα των στρατηγικών στόχων, ο Ελληνας στρατιώτης έκανε την έκπληξη και θριάμβευσε στο εσωτερικό της Ανατολίας, κατατροπώνοντας διαρκώς τα κεμαλικά στρατεύματα μέχρι τα «απόρθητα» Καλέ Γκρότο και Ουλού Νταγ. Αμέσως μετά την πιο περιφανή νίκη της εκστρατείας ο αιώνιος Εφιάλτης, οι ανάξιοι και προδότες «ηγέτες», έκανε το «θαύμα του». Διατάχτηκε άμεση κατάπαυση της καταδίωξης των απελπισμένων Τούρκων και η υποχώρηση σε μία γραμμή, που ήταν αδύνατο να κρατηθεί.

Ετσι σε ελάχιστο χρόνο η τροπαιοφόρος προέλαση μεταβλήθηκε σε επαίσχυντη φυγή. Δεν σταματήσαμε ούτε καν στην παραλία, όπου είχαμε απόλυτη υπεροχή (λόγω στόλου) και εγκαταλείψαμε τους άμαχους στα χέρια των άγριων τσετών. Εκτοτε έχουμε χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και εθνικού αυτοσεβασμού έναντι των Τούρκων.

Αν κρίνω την συνθήκη της Λοζάνης με τα τότε δεδομένα, δεν ήταν κακή (για ηττημένους) με την προϋπόθεση όμως να ξανακάναμε πόλεμο, όταν θα είχαμε αναρρώσει από την καταστροφή, ή τουλάχιστον να μέναμε ανυποχώρητοι στην απόλυτη εφαρμογή της, η οποία μας επέτρεπε ουσιαστικά τον εξελληνισμό της μειονότητας, που χαρακτήριζε ως «Μουσουλμανική» και όχι «Τουρκική». Δεν κάναμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο, αλλά το χειρότερο από όλα, δεν αντιδράσαμε στον διωγμό του `55 και του `64.

Ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης άρχισε αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή και καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν αντέδρασε στην κουρελοποίηση της συνθήκης της Λοζάνης αμέσως μετά την υπογραφή της. «Δημοκράτες» και «εθνικόφρονες» έκαναν όλοι τουμπεκί και άφησαν να επωασθεί το αυγό του νεοοθωμανικού φιδιού. Δεν είχαμε την δυνατότητα να αντιδράσουμε; Είναι τουλάχιστον αστείο, να λέμε, ότι ο Ελληνας στρατιώτης που λίγο καιρό αργότερα ξεφτίλισε την φασιστική Ιταλία και καθήλωσε στα Βαλκάνια τον Χίτλερ, δεν μπορούσε να νικήσει την αδύναμη τότε Τουρκία. Απλά ήμασταν δέσμιοι της εθνικής μας κατάρας της διχόνοιας και του διχασμού και δεν είχαμε χρόνο και διάθεση για τις εθνικές μας υποθέσεις.

Μετά από ένα διάλλειμα μεταξύ `47 και `54, όπου ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης ανέκαμψε, ξανάρχισε ο διωγμός με πρόφαση τον αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Κορύφωση του τα Σεπτεμβριανά του `55 με τα οποία έσβησε οριστικά ο Ελληνισμός της Πόλης. Όπως και όλοι οι προηγούμενοι (μεταξύ των οποίων ο Βενιζέλος και ο Μεταξάς) και όλοι οι επόμενοι ((μεταξύ των οποίων ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου) η τότε κυβέρνηση (Παπάγου) έκανε την πάπια. Για να γνωρίζει ο αναγνώστης την στρατιωτική «αξία» της Τουρκίας εκείνη την εποχή, στον πόλεμο της Κορέας, όπου πάλι άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις η στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας, οι Τούρκοι ξεφτιλίστηκαν, όταν 4 βορειοκορεάτες συνέλαβαν ένα ολόκληρο «επίλεκτο» Τουρκικό τάγμα!!!!!

Η ολιγωρία του `55 και του `64 ήταν καταλυτική για τις σχέσεις μας με την γείτονα. Εκτοτε διαρκώς κεφαλαιοποιούν τις δικές μας υποχωρήσεις και ταυτόχρονα εγείρουν νέες παράλογες απαιτήσεις. Το `74 υποστήκαμε νέα επονείδιστη ήττα και νέα εθνική τραγωδία και πάλι εξαιτίας της προδοτικής ηγεσίας. Οι νέοι έτρεξαν για να πολεμήσουν, αλλά δεν βρήκαν ούτε ντουφέκια στις στρατιωτικές αποθήκες, μετά από 7 χρόνια στρατιωτικού καθεστώτος!!!!!!! Αλλά και ο Καραμανλής δεν αντιστάθηκε στον Αττίλα 2. Ισως δεν είχε χρόνο, αλλά η ιστορία δεν περιμένει και σίγουρα δεν επιβραβεύει τους άτολμους. [Και ο τελικός κριτής των ηγετών είναι η ιστορία. Όχι αυτή που γράφεται από τους κόλακες αμέσως μετά τον θάνατο τους για πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά εκείνη που γράφεται από σοβαρούς κριτές και συχνά επικρατεί αρκετές δεκαετίες μετά.]

Εκτοτε η διολίσθηση μας από το κακό στο χειρότερο δεν έχει σταματημό και φυσικά όσο εμείς υποχωρούμε, η Τουρκία προελαύνει. Όχι μόνο σταθεροποιήθηκε οριστικά στην Κύπρο, αλλά φτάσαμε να έχει «κατακτήσει» το «δικαίωμα» της καθημερινής παραβίασης των συνόρων μας. Το χειρότερο όμως και το πιο επικίνδυνο σημείο τριβής είναι η Θράκη. Οι υδρογονάνθρακες και οι βραχονησίδες δεν μπορούν να της δώσουν ούτε το ηθικό έρεισμα, που χρειάζεται για έναν πόλεμο, ούτε πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό στα μετόπισθεν του θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων στον Εβρο. Γι αυτό και ο Ερντογάν εστιάζει σταδιακά το ενδιαφέρον του στην περιοχή, δημιουργώντας τις συνθήκες για την «δυναμική λύση».

Φυσικά θα παίξει πονηρά και μεθοδικά εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την αδυναμία μας, την ηττοπάθεια και την ιδεοληπτική προσήλωση της εξωτερικής και εθνικής μας πολιτικής σε σαθρά «στηρίγματα», όπως η καταλυθείσσα συνθήκη της Λοζάνης. Με βάση αυτήν την συνθήκη θα έπρεπε να είχαμε διώξει και εμείς την Μουσουλμανική μειονότητα το `55. Τότε μόνο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, ότι ισχύει η συνθήκη. Τώρα έχουμε παρασυρθεί σε μία διαρκή και απελπισμένη μάχη χαρακωμάτων και ουσιαστικά προσπαθούμε να πιαστούμε από τα μαλλιά μας. Αυτό ακριβώς κάνουμε, όταν «οχυρωνόμαστε» στην λέξη «Μουσουλμανική».

Η εμμονή μας κάποια μέρα θα μας καταστήσει και κατηγορούμενους από πάνω, γιατί αρνούμαστε στους μειονοτικούς το δικαίωμα του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού. Τι κερδίζουμε από αυτόν τον στρουθοκαμηλισμό; Μήπως θα σταματήσουν να αυτοαποκαλούνται και να αισθάνονται «Τούρκοι», επειδή το λέει κάποια συνθήκη; Ή μήπως κάνουμε περισσότερο εχθρικούς και τους μετριοπαθείς εξ αυτών, δίνοντας πάτημα και επιχειρήματα στους ταραχοποιούς πράκτορες της Αγκυρας;

Τι κερδίζουμε με το να διορίζουμε μουφτήδες παραβιάζοντας τα θρησκευτικά τους δικαιώματα; [Το ότι και στις ίδιες τις Μουσουλμανικές χώρες δεν εκλέγονται οι θρησκευτικοί ηγέτες, δεν είναι δικαιολογία για εμάς. Εκεί ακριβώς υποτίθεται ότι διαφέρουμε.] Ποιο είναι το κύρος των διορισμένων μουφτήδων στην μειονότητα; Έναν αιώνα διορίζουμε μουφτήδες της αρεσκείας μας και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Η μειονότητα έγινε ακόμα περισσότερο εχθρική, ενώ τουρκοποιούνται οι Πομάκοι και οι Ρομά.

Η θέση μας είναι ήδη δεινή εξ αιτίας της στενοκεφαλιάς μας και θα επιδεινωθεί εξαιρετικά. Ηδη το δικαστήριο της Χάγης αναγνώρισε την μειονότητα ως «Τουρκική» σε έγγραφα του και φυσικά θα ακολουθούσαν οι καταγγελίες και οι καταδίκες για τον διορισμό των μουφτήδων.

Πολλοί αγανακτήσανε, γιατί η σημερινή κυβέρνηση έκανε το σωστό σε αυτό το θέμα. Δηλαδή οι μειονοτικοί θα εκλέγουν τους μουφτήδες, αλλά δεν θα έχουν πλέον (οι μουφτήδες) δικαστικές αρμοδιότητες για όσους επιθυμούν να δικάζονται από την τακτική Ελληνική δικαιοσύνη. Μέχρι τώρα η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα της Ευρώπης, όπου εφαρμοζόταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ η Σαρία!!!!!!!!!!!! Ούτε καν στην Τουρκία δεν ισχύει αυτό!!!!!!!!!!! Ακόμα κι ο Ερντογάν δεν έχει τολμήσει μέχρι τώρα να θίξει την κεμαλική κοσμική παράδοση του νεοτουρκικού κράτους… Κινδυνολογούν σχετικά με τις δικαστικές αρμοδιότητες των μουφτήδων, ενώ αυτά τα δικαστήρια γίνονται πλέον προαιρετικά για τους διαδίκους. Αντίθετα· ΟΛΕΣ οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν κάνει την «δημοκρατία» μας χαλιφάτο

Οι πολιτικοί πρόγονοι των ανησυχούντων (αλλά και οι ίδιοι, που κυβερνούσαν μέχρι πρότινος) δεν αρνούντο μόνον τον εθνοτικό αυτοπροσδιορισμό της μειονότητας συλλογικά, αλλά και το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα του εθνοθρησκευτικού αυτοπροσδιορισμού σε ατομικό επίπεδο. Δηλαδή δεν μπορούσε κάποιος που ήθελε να γίνει κανονικός Ελληνας (παραμένοντας όμως Μουσουλμάνος) να το κάνει αυτό μέσα στην Ελλάδα!!!!!!!!!! Όπως λέει και η Σύμβαση Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης « Η ένταξη ατόμων σε συγκεκριμένη μειονοτική ομάδα εναπόκειται στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ των ατόμων αυτών». Του αρνούνται λοιπόν βασικά ανθρώπινα και Συνταγματικά δικαιώματα και έτσι τον σπρώχνουν υποχρεωτικά στην αγκαλιά της «μαμάς Τουρκίας» οι καλοί αυτοί «πατριώτες». [Ειρρήσθω εν παρόδω, μέχρι πρότινος –δεν ξέρω τι γίνεται τώρα- η Τουρκική ήταν υποχρεωτική και για τα παιδιά των Πομάκων και των Ρομά. Δηλαδή το Ελληνικό κράτος τουρκοποίησε ΜΟΝΟ ΤΟΥ ολόκληρη την μειονότητα.]

Το ότι παραβιάζονται τα άρθρα 8.1 για τον νόμιμο (ή φυσικό) δικαστή, 89 για άλλη έμμισθη ιδιότητα του δικαστή και 88 για ισόβια θητεία κ.λ.π. είναι τα ασημαντότερα κακά. Ο θεσμός των «ιεροδικαστηρίων» παραβιάζει βασικές αρχές του Συντάγματος και της δικαιοσύνης γενικότερα. Κατ αρχάς όσον αφορά διακρίσεις εις βάρος των γυναικών σε θέματα διαζυγίου, επιμέλειας τέκνων, κληρονομιών κ.α.. Δεύτερον· το Πρωτοδικείο (μονομελές) αποφασίζει μόνο περί της αρμοδιότητας, ή όχι, του ιεροδικείου και έφεση μπορεί να ασκηθεί στο τριμελές και πάλι μόνον για την αρμοδιότητα. Επί της ουσίας της απόφασης του μουφτή δεν υπάρχει δικαίωμα έφεσης!!!!!!!!! Αυτό δεν αντίκειται μόνον στην παράγραφο 20.1 για την έννομη προστασία από τα Δικαστήρια, αλλά στην ουσία καταλύει τις παραγράφους 4.1 περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ και 4.2 περί ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.

Οι παράγραφοι αυτοί παραβιάζονται και για έναν πρόσθετο λόγο. Ο Ελληνας πολίτης σύμφωνα με την πρόσφατη και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν είναι καν υποχρεωμένος να δηλώνει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Αρα δεν μπορεί να υπάρξει σύννομη απόφαση, η οποία στηρίζεται σε αυτές τις πεποιθήσεις, προκειμένου να δικαστεί από ιεροδικείο, ή τακτικό Δικαστήριο. Συνεπώς τα ιεροδικεία δεν έπρεπε να υπάρχουν ούτε μεταξύ συναινούντων Μουσουλμάνων διαδίκων. Ωστόσο η εξομοίωση τους με τα Διαιτητικά Δικαστήρια ήταν πιστεύω μία πολύ σοφή απόφαση, που εξισορροπεί την εσωτερική νομοθεσία με τις συμβατικές υποχρεώσεις, το Ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.

Χρειάζεται θάρρος και διορατικότητα, πράγματα που μάλλον λείπουν από την βολεμένη και παρασιτική ελίτ της πολιτικής και της υπηρεσιακής δημόσιας διοίκησης. Κάτι που ήταν καλό κάποτε (ο χαρακτηρισμός της μειονότητας ως «Μουσουλμανικής») σήμερα είναι καταστροφικός αναχρονισμός, που δίνει πάτημα στην Τουρκία για Κυπροποίηση της Θράκης. Εκεί ακριβώς θα βρεί το «ηθικό έρεισμα», που χρειάζεται ο Ερντογάν.

Φρονώ, ότι η στρατηγική και η τακτική μας πρέπει να αλλάξουν άρδην. Πρέπει να τους δώσουμε τα παραπάνω δικαιώματα, για να τους αποστομώσουμε, αλλά ταυτόχρονα να εγείρουμε θέμα αμοιβαιότητας. Βέβαια δεν μπορούμε πλέον να τους διώξουμε. [Για την ακρίβεια δεν μπορούμε να τους διώξουμε υπό αυτές τις συνθήκες]. Μπορούμε, όμως να τους ξεκαθαρίσουμε, ότι παραμένουν αποκλειστικά χάρη στον ανθρωπισμό μας και μόνον εφόσον αποδέχονται την ενσωμάτωση τους σε βάθος χρόνου και χωρίς βία βεβαίως. Πρώτο, άμεσο και υποχρεωτικό βήμα αυτής της προοπτικής είναι η εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, η αποκλειστική χρήση της στις υπηρεσίες και στα σχολεία ως κύριας γλώσσας και η «Ελληνοποίηση» της παιδείας. Στα σχολεία των Πομάκων και των Ρομά δεν θα διδάσκεται η Τουρκική ως δεύτερη γλώσσα, ενώ και στα σχολεία των Τούρκων θα διδάσκεται ως δεύτερη. Τέλος, θα προστατευτεί απόλυτα η Αλεβιτική κοινότητα, επί της οποίας καμία αρμοδιότητα δεν θα έχουν οι Σουνίτες μουφτήδες. Δηλαδή θα αναγνωριστούν 4 διαφορετικές Μουσουλμανικές μειονότητες και θα προστατευτούν όλοι όσοι δεν επιθυμούν την «τουρκοποίηση» τους.

Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω θα αποσπάσει άμεσα τους Ρομά, τους Αλεβίτες και μέρος των Πομάκων, αλλά και των Τούρκων από την επιρροή του Ερντογάν. Η τύχη μας είναι, ότι οι Τούρκοι μειονοτικοί είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στον Ερντογάν και τον Γκιουλέν, αν και εκτιμώ, ότι είναι πολύ προσωρινό το όφελος, καθώς η πλειοψηφεία θα ταχθεί τελικά με τον νικητή της ενδοτουρκικής διαμάχης, ιδίως αν νοιώσει στριμωγμένη από την Ελλάδα.

Βέβαια η τακτική αυτή πιθανόν να μην αποτρέψει την σύγκρουση με τον σουλτάνο, αλλά θα του αφαιρέσει κάθε «επιχείρημα» δήθεν καταπίεσης της μειονότητας. Επίσης θα του αφαιρέσει μέρος της μειονότητας, καθώς και το ομιχλώδες τοπίο, στο οποίο κινείται το Τούρκικο προξενείο και οι πράκτορες της ΜΙΤ. Ετσι όταν και αν έλθει η ώρα της σύγκρουσης θα ξέρουμε ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί μέσα στην μειονότητα, ενώ (μέχρι τότε) θα είμαστε απόλυτα καθαροί απέναντι στις δυτικές ανθρωπιστικές αξίες και θα έχουμε την υποστήριξη των λαών και ενδεχομένως και πολλών κυβερνήσεων.

Απέναντι στους άχρηστους δικούς μας ο χαρισματικός Ερντογάν ξέρει καλά, πότε πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Βλέποντας ότι δεν «τραβάει» άλλο ο ισχυρισμός περί ομοιογενούς Τουρκικής μειονότητας, παραδέχτηκε στην Κομοτηνή, ότι υπάρχουν Πομάκοι και Ρομά, καθιερώνοντας πλέον τον εαυτό του ως προστάτη όλων των Μουσουλμάνων. [Μας δίδαξε ο άνθρωπος, πως επωφελείσαι από «υποχωρήσεις», αλλά ποιος έχει μυαλό, για να καταλάβει;] Επιπλέον βλέποντας την δειλία και την βλακεία μας, ζητάει την αναθεώρηση της συνθήκης για την Θράκη. Γιατί το ζητάει; Επειδή εκείνοι έδιωξαν ήδη την Ελληνική μειονότητα και άρα μόνο να πάρουν έχουν από μία νέα συνθήκη.

Ας του κάνουμε την «χάρη» λοιπόν. Να γνωστοποιήσουμε (επισυνάπτοντας όλα τα αποδεικτικά στοιχεία) σε όλα τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς τις παραβιάσεις της συνθήκης από την Τουρκία, μέχρι την πλήρη κατάργηση της. Να δηλώσουμε, ότι ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΝΑ ΕΚΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΗΠΙΑ ΚΑΙ ΑΒΙΑΣΤΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Φυσικά δεν θα διαπραγματευτούμε τίποτα με κανέναν. Οι παραχωρήσεις μας και οι απαιτήσεις μας ως προς την μειονότητα είναι καθαρά εσωτερική μας υπόθεση. Η αναγνώριση των τεσσάρων εθνοθρησκευτικών ταυτοτήτων είναι παραχώρηση προς Ελληνες πολίτες, εφόσον αποδέχονται ουσιωδώς αυτήν την ιδιότητα. Οσοι φέρουν βαρέως την ιδιότητα του Ελληνα, δεν έχουν θέση στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια μπορούμε να αποδεχτούμε τον όρο «Τούρκος» για όσους το επιθυμούν, αλλά από εκεί και πέρα το αν θα παραμείνουν στην Ελλάδα αυτοί οι Τούρκοι, εξαρτάται από την συμπεριφορά τους.

Ιδιαίτερα προς τον Ερντογάν οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε, ότι δεν δικαιούται να απαιτεί τίποτα για την μειονότητα, γιατί εκείνοι έδιωξαν τους Ελληνες από της Πόλη και πλέον είναι δικαίωμα μας, να διώξουμε όσους Μουσουλμάνους δεν μας αρέσουν. Εννοείται ότι πρέπει να απαγορευτεί σε όλους τους Τούρκους αξιωματούχους (πλην των διπλωματικών υπαλλήλων) κάθε επίσκεψη στην Θράκη. Εννοείται ότι δεν αλλάζουμε ούτε μία λέξη από την συνθήκη· απλά καταγγέλλουμε διαρκώς την Τουρκία για την κατάλυση της και πρέπει να γίνουμε κουραστικοί υπενθυμίζοντας συνεχώς στους πάντες, ότι χωρίς να έχουμε καμία συμβατική υποχρέωση από την συνθήκη της Λοζάνης, παραχωρήσαμε δικαιώματα εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού και θρησκευτικής αυτονομίας, που δεν απολαμβάνουν οι Μουσουλμάνοι σε κανένα Ισλαμικό κράτος (και πρώτα από όλα στην ίδια την Τουρκία, όπου 15 εκατομμύρια Κούρδοι δεν έχουν καν το δικαίωμα να μιλάνε την γλώσσα τους).

Όπως ήδη είπα, εκτιμώ, ότι πολύ δύσκολα θα αποφύγουμε την σύγκρουση και αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να φτάσουμε σε αυτήν με τους καλύτερους δυνατούς πολιτικούς και στρατιωτικούς όρους. Δεν βαυκαλίζομαι, ότι μπορούμε να σαγηνέψουμε εύκολα τις μειονότητες. Μας μισούν και αυτό είναι σχεδόν αδύνατον να το αλλάξουμε σύντομα. Καμία ουσιαστική καταπίεση δεν υφίσταται πέραν της δικής τους Σαρίας και αυτά που απαιτούν οι μειονοτικοί ταραξίες δεν είναι παρά προφάσεις· γι αυτό ακριβώς λέω, να τους τα δώσουμε. Για να τους ξεμπροστιάσουμε και να τους αφαιρέσουμε κάθε φύλλο συκής.

Τι θα γίνει, αν κάνουμε αυτήν την υπέρβαση; Κατ αρχάς ο Ερντογάν και τα ενεργούμενα του θα το βουλώσουν για κάποιο διάστημα για το συγκεκριμένο θέμα, που θα μπορούσε να μας εκθέσει διεθνώς. Δεύτερον· Θα ανασταλεί, έστω προσωρινά, ο κίνδυνος μαζικής εισροής μεταναστών από την Τουρκία. Τρίτον· αν ο Ερντογάν θέλει απλώς να κάνει επίδειξη ισχύος για εσωτερική κατανάλωση, εμείς του προσφέρουμε μία «εύκολη και μεγαλειώδη νίκη», αλλά φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες, γιατί θα αποδειχθεί Πύρρειος νίκη, αφενός γιατί κερδίζουμε χρόνο, για να οργανωθούμε καλλίτερα στρατιωτικά και πολιτικά και αφετέρου, γιατί του αφαιρούμε κάθε επιχείρημα. Μάλιστα πρέπει να απαιτήσουμε την ανάλογη αυτονομία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην Τουρκία. [Όχι όμως στα πλαίσια της αμοιβαιότητας, αλλά του σεβασμού μειονοτικών δικαιωμάτων κατά την Ευρωπαϊκή αντίληψη, γιατί, όπως είπα, τα δικαιώματα που παραχωρούμε στους μειονοτικούς, δεν τα παραχωρούμε ως αναθεώρηση της συνθήκης, αλλά ως εσωτερική μας υπόθεση.]

Πολλοί στην πολιτική και υπηρεσιακή δημόσια διοίκηση (και γενικά στην ελίτ της χώρας) νομίζουν, ότι το «Ελληνικό δαιμόνιο» θα καταφέρει να αποτρέψει την σύγκρουση με δημόσιες σχέσεις, διπλωματία και υποταγή στους ισχυρούς «συμμάχους». Μακάρι, αλλά δεν νομίζω, ότι κι αν ακόμα αποφύγουμε τον Ερντογάν (όσο βρίσκεται στην εξουσία) ξεμπερδέψαμε. Το πρόβλημα μας είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο βλέπουμε. Οι αριθμοί δείχνουν το μέγεθος του. Πριν 40 χρόνια ο πληθυσμός της Συρίας ήταν 5,5 εκατομμύρια και δεν της περίσσευαν τρόφιμα για εξαγωγές· τώρα είναι 22 εκατομμύρια, που πρέπει να ζήσουν από τα ίδια χωράφια. Άλλες Μουσουλμανικές χώρες, όπως η Λιβύη, Υεμένη κ.λ.π. πενταπλασιάστηκαν και υπερπενταπλασιάστηκαν. Οι πιο «αργές» σε πληθυσμιακή ανάπτυξη διπλασιάστηκαν (όπως η Τουρκία) και τριπλασιάστηκαν. Ολο αυτό δημιουργεί μία εκρηκτική ασφυξία, που ευνοεί τις ακραίες εθνοθρησκευτικές τάσεις, την μετανάστευση, αλλά στο μέλλον και κατακτητικούς πολέμους.

Εμείς βρισκόμαστε στον χώρο άμεσης γεωγραφικής επέκτασης του Ισλάμ και αν συνεχιστεί η πληθυσμιακή και πολιτικοστρατιωτική συρρίκνωση μας, σύντομα θα γίνουμε εμείς μειονοτικοί, όχι μόνο στην Θράκη, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Ηδη αναπτύσσεται μία πολύ μεγαλύτερη Μουσουλμανική μειονότητα από αυτήν της Θράκης σε όλη την επικράτεια. Το ότι οι μετανάστες πρώτης γενιάς μπορεί να αισθάνονται φιλικά προς εμάς, δεν σημαίνει, ότι θα γίνει το ίδιο και με τα παιδιά τους, τα οποία επιπλέον θα θεωρούν την Ελλάδα πατρίδα τους και τους εαυτούς τους πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Η άδεια παραμονής δεν μπορεί ούτε να ανανεώνεται εσαεί, ούτε να είναι το πρώτο βήμα μίας σίγουρης απόδοσης ιθαγένειας. Η ιθαγένεια δεν μπορεί να αποδίδεται σε μετανάστες πρώτης γενιάς, αλλά ούτε και σε απογόνους τους, αν δεν έχουν ενσωματωθεί στην Ελληνική κοινωνία. Αυτό σημαίνει πολλά και μεταξύ αυτών την μη υιοθέτηση μισαλλόδοξων πεποιθήσεων από τα άτομα αυτά.

Βέβαια μισαλλόδοξοι δεν είναι μόνο αρκετοί από τους Μουσουλμάνους που μας έρχονται, αλλά και πολλοί εγχώριοι ψευτοχριστιανοί. Αυτούς όμως δεν μπορούμε, να τους διώξουμε, γι αυτό ας προστατευτούμε τουλάχιστον από τους εισαγόμενους. Θα έλεγα, ότι ελάχιστοι άνθρωποι είναι πλήρως απαλλαγμένοι από τα δεσμά της μισαλλοδοξίας και είναι αρκετά εύκολο οι «μετριοπαθείς» να γίνουν ακραίοι, όταν οι συνθήκες φτάσουν στα άκρα από μη ελέγξιμους παράγοντες, όπως η διεθνής γεωπολιτική κατάσταση.

Με λίγα λόγια, ο Σουνίτης, ή ο Σιίτης, που δεν βλέπει το Ισλάμ απλά ως «ήθη και έθιμα» της προηγούμενης πατρίδας του, τα οποία απλά σέβεται, αλλά πραγματικά ως θρησκεία, είναι δυνητικά επικίνδυνος σε ακραίες καταστάσεις, όσο μετριοπαθής κι αν είναι (ή φαίνεται) σήμερα. Εξαιρούνται οι Αλεβίτες, ακριβώς γιατί οι ίδιες οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις είναι μετριοπαθείς και ακόμα περισσότερο οι νεοβεκτατζήδες Αλβανοί.

Οι Αλβανοί αποτελούν ιδιαίτερο κεφάλαιο αυτού του άρθρου, γιατί είναι μακράν η μεγαλύτερη μειονότητα στην Ελλάδα και γιατί εκτιμώ, ότι θα είναι καθοριστικός παράγοντας για την νίκη, ή την ήττα σε περίπτωση γενικευμένης σύγκρουσης.

Γνώρισα κάμποσους Αλβανούς τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Αλβανός δεν θέλει ντάντεμα (γιατί το εκλαμβάνει για αδυναμία) αλλά δεν σηκώνει και ρατσιστική αντιμετώπιση. Είναι η μοναδική περίπτωση ξένων και μάλιστα «Μουσουλμάνων», που ΘΕΛΟΥΝ να αφομοιωθούν. Είναι περισσότεροι από όλους τους άλλους ξένους αθροιστικά και δεν ζήτησαν ούτε τζαμιά, ούτε τίποτα. Τώρα, αν εμείς τους τα επιβάλλουμε, θα πάνε και σε αυτά, όπως πάνε και στις εκκλησίες. Αυτή είναι η Βεκτατζήδικη παράδοση, που αναβιώνει στην μετακομμουνιστική Αλβανία, χωρίς καν να γνωρίζουν οι ίδιοι οι νέοι Αλβανοί, τι σημαίνει η λέξη «Βεκτατζής» (ή Μπεχτασής). Χαρακτηριστικά ένας φίλος από την Κορυτσά, μου έλεγε «Δεν ξέρω καν τι είμαι. Ορθόδοξος είμαι; Μουσουλμάνος είμαι; Εμείς γιορτάζουμε όλες τις γιορτές και πάμε και στις εκκλησίες και στα τζαμιά.» [ Η παράδοση αυτή όμως αναβιώνει κυρίως ως τρόπος αντίληψης της θρησκείας και όχι ως δόγμα, που φαίνεται να υποχωρεί στατιστικά.]

Πριν τον κομμουνισμό το ένα τέταρτο των Αλβανών Μουσουλμάνων ήσαν Βεκτατζήδες (Μπεχτασίδες). Η απόσταση τους από τους Σουνίτες είναι τεράστια, τόση ώστε να μην τους θεωρούν καν Μουσουλμάνους οι υπόλοιποι. Οι Μουσουλμάνοι μετά τον θάνατο του Μωάμεθ διασπάστηκαν σε οπαδούς του Αμπού Μπάκρ (Σουνίτες) και του Αλή (Σιίτες). Αργότερα από τους Σιίτες αποσπάστηκαν οι Αλεβίτες, μία πολύ μετριοπαθής εκδοχή του Ισλάμ, που δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε «πιστούς» και «άπιστους», αλλά σε καλούς και κακούς ανεξάρτητα των πεποιθήσεων τους, δεν απαγορεύει το αλκοόλ κ.λ.π.. Οι Βεκτατζήδες είναι η πιο προοδευτική εκδοχή των Αλεβιτών, που φτάνουν στο σημείο να τιμούν και να γιορτάζουν και τις γιορτές των Χριστιανών.

Μετά την Οθωμανική κατάκτηση παρέμειναν στην Αλβανία λίγοι Τούρκοι (Κονιάροι) ως μαγιά του εξισλαμισμού και της τουρκοποίησης της περιοχής. Μαζί με τους πρώτους ντόπιους που εξισλαμίστηκαν αποτέλεσαν την Σουνιτική πλειοψηφεία, καθώς οι Αλβανοί συνέχισαν να εξισλαμίζονται κατά τους επόμενους αιώνες, αλλά πλέον σε μεγάλο βαθμό ως Βεκτατζήδες, που θα έλεγα, ότι ήταν και μία μορφή κρυπτοχριστιανισμού. Μάλιστα όταν καταλύθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία πολλοί από τους Σουνίτες έφυγαν προς την Τουρκία. Τώρα βλέπουμε να επιστρέφει το Ισλάμ στην περιοχή στην Σουνιτική του κυρίως εκδοχή. Οι Αλεβίτες και οι Βεκτατζήδες είχαν τεκέδες, μπαμπάδες και δερβίσηδες. Τα τζαμιά και οι ιμάμηδες των Σουνιτών επιστρέφουν τώρα μαζικά στην Αλβανία, εκτοπίζοντας την Βεκτατζήδικη παράδοση.

Από την άλλη βέβαια ένα κομμάτι του Αλβανικού εθνικισμού προσπαθεί να βασιστεί σε αυτήν ακριβώς την παράδοση, επειδή αποτελεί Αλβανική ιδιομορφία και επειδή ευνοεί τις συμμαχίες με όσους επιθυμούν να αναδείξουν ένα «κοσμικό Μουσουλμανικό μοντέλο». Καθώς όμως υπάρχει σύγχυση των σύγχρονων Αλβανών για το θρησκευτικό τους παρελθόν, σουνιτοποιούνται πληθυσμοί, που είναι απόγονοι είτε Ορθοδόξων (πλην των Βορειοηπειρωτών) είτε Βεκτατζήδων.

Αφενός συρρικνώθηκαν πληθυσμιακά οι βορειοηπειρώτες από την εποχή του Χότζα, που μετοίκισαν υποχρεωτικά στην κεντρική Αλβανία και Αλβανοποιήθηκαν και αφετέρου συρρικνώθηκαν γενικά οι Αλβανοί Ορθόδοξοι από 23% το 1941 σε 6,7% σήμερα. Ταυτόχρονα και οι Βεκτατζήδες μειώθηκαν από το 14 στο 5%. Αν και είναι πολύ δύσκολο, να βγούν σίγουρα συμπεράσματα, εκτιμώ, ότι οι παλιοί Βεκτατζήδες έγιναν στο σύνολο τους σχεδόν Σουνίτες και οι σημερινοί νεοβεκτατζήδες είναι απόγονοι Ορθοδόξων, που μετά την άθρησκη περίοδο του κομμουνισμού για καθαρά πολιτικούς –εθνικούς λόγους επέλεξαν να αναβιώσουν την «Αλβανική ιδιομορφία». Αλλοι λόγοι της σουνιτοποίησης της σημερινής Αλβανίας είναι η υπεργεννητικότητα των Σουνιτών, η μετανάστευση των Ορθοδόξων και οι ψεύτικες στατιστικές του σημερινού φιλοτουρκικού καθεστώτος.

Αυτό είναι ένα κακό που πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε. Οπλο μας και γι αυτό και για τις σχέσεις μας με την Αλβανία γενικότερα είναι η πολυπληθής κοινότητα των Αλβανών στην Ελλάδα. Μαζί με τους συγγενείς τους στην Αλβανία «βγάζουν κυβέρνηση». Αρα δεν μπορούν να μένουν αμέτοχοι στις διενέξεις, που δημιουργούνται από Αλβανικής πλευράς. Είναι και γι αυτούς καιρός επιλογών· ή με εμάς, ή με τον Ερντογάν και τα ψεύτικα όνειρα για «μεγάλη Αλβανία».

Ένα παράδειγμα· κάποιοι νέοι φαντάροι Αλβανικής καταγωγής έβγαζαν φωτογραφίες σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον αετό της σημαίας τους. Αν δεν υπήρχαν εδαφικές και άλλες διεκδικήσεις από την «μεγάλη Αλβανία», δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, που τα παιδιά μένουν πιστά και στην χώρα καταγωγής τους. Και πάλι όμως δεν έπρεπε να τιμωρηθούν, γιατί δεν έκαναν κάτι κακό· απλά έπρεπε να εκδιωχθούν αμέσως από τον στρατό και να τους ακυρώσουν την ιδιότητα του Ελληνα πολίτη (χωρίς κατ ανάγκη να εκδιωχθούν από την χώρα). Οι υπόλοιποι θα πάρουν χαμπάρι αμέσως. Όπως είπα, ο Αλβανός δεν πρέπει να βλέπει αδυναμία (ούτε όμως και αδικία). Ένα αυστηρό, αλλά δίκαιο κράτος, δεν θα το φοβηθούν μόνο, αλλά θα το αγαπήσουν, γιατί και οι ίδιοι θέλουν να απαλλαγούν από τους εγκληματίες ομοεθνείς τους (που συχνά ταυτίζονται με τους υπερεθνικιστές).

Κατά την γνώμη μου, μπορούμε να υπερβούμε και λίγο τα εσκαμμένα, προκειμένου να πιέσουμε την Αλβανική κυβέρνηση. Π.χ. ανεπίσημα και με υπονοούμενα, να αφήσουμε να αιωρείται, ότι οι περιουσίες των Αλβανών στην Ελλάδα είναι τόσο ασφαλείς, όσο είναι ασφαλείς και οι περιουσίες των Ελλήνων στην Αλβανία… Στην τελική, αν φτάσουμε στα άκρα, αυτό δεν θα γίνει πραγματικότητα; Ο Αλβανός είναι έξυπνος άνθρωπος και δεν χρειάζεται να του το πούμε καν αυτό. Αν του το πούμε όμως, θα καταλάβει, ότι δεν παίζουμε και ο κίνδυνος είναι εγγύς. Ετσι θα κατανοήσει, ότι ήλθε ο καιρός να δείξει έμπρακτα την αγάπη και την αφοσίωση του στην Ελλάδα. Εμείς έτσι κι αλλιώς δεν ζητάμε τίποτα από την Αλβανία, πέρα από την προστασία της Ελληνικής μειονότητας. Ετσι δεν τους ζητάμε να προδώσουν την Αλβανία, ούτε να Ελληνοποιηθούν με το ζόρι. Αντίθετα· μας συμφέρει, να διατηρούν και την ιδιότητα του Αλβανού πολίτη και τις σχέσεις τους με την Αλβανική κοινωνία.

Αναμφισβήτητα η ιδιότητα του Ελληνα πολίτη πρέπει να αποδίδεται πολύ δύσκολα και μόνο σε άτομα που θέλουν πραγματικά αυτήν την ιδιότητα χωρίς υστερόβουλα και δόλια σχέδια. Αντίθετα μπορούμε να είμαστε ελαστικοί στην χορήγηση άδειας παραμονής προς κάποιες κατηγορίες μεταναστών, όπως σε Αλβανούς, Κούρδους, Αλεβίτες κ.λ.π. και φυσικά σε Χριστιανούς της μέσης Ανατολής.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες πολιτιστικής αφομοίωσης και για πρόσθετους λόγους. Οι Αλβανοί (ιδίως όσοι ζουν στην Ελλάδα) στην συντριπτική τους πλειοψηφεία δεν διανοούνται τον Ισλαμικό τρόπο ζωής. Μάλιστα ακόμα και Ισλαμιστές Κοσσοβάροι είναι φιλοαμερικανοί!!!!!!!!!! Με λίγα λόγια το «μικρόβιο» του δυτικού τρόπου ζωής υπάρχει σε όλους και μπορεί να αντισταθεί στον Σουνιτισμό, που προσπαθεί να επιβάλλει η Αγκυρα, αλλά χρειάζεται και η δική μας δραστηριοποίηση.

Κατ αρχάς να θυμίσουμε τουλάχιστον στην Αλβανική κοινότητα της Ελλάδας την πραγματική τους ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά. Δεύτερον· να κάνουμε παράλληλα με την πολιτική πυγμής και κινήσεις καλής θέλησης, έστω και μονομερώς στην αρχή.

Δεν είχαμε κανέναν λόγο να ταχθούμε αναμφανδόν υπέρ των Σέρβων στην διένεξη με τους Αλβανούς· όχι μόνο γιατί οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες και πολύ πιο παλιοί από τους Σέρβους στην περιοχή (δηλαδή επί της ουσίας έχουν δίκιο) αλλά και γιατί οι Σέρβοι δεν τίμησαν ποτέ την φιλία που αφειδώς τους προσφέρουμε. Δικό τους (κυρίως) είναι το αγκάθι της ψευτομακεδονίας, του αφελληνισμού της περιοχής Μοναστηρίου και Πελαγονίας και ήταν από τους πρώτους που αναγνώρισαν το ψευδεπώνυμο κράτος με το όνομα «Μακεδονία». Αντίθετα η Αλβανία δεν το έχει κάνει ακόμα…

Η στάση μας αυτή μαζί με την αντίληψη, ότι οι Αλβανοί είναι βλαχαδερά, που το μόνο που τους αξίζει, είναι να είναι τσουτσέκια μας, μετέτρεψαν την φιλελληνική διάθεση των πρώτων μετακομμουνιστικών ετών σε μία στάση άκρως εχθρική και προσβλητική. Τουλάχιστον ας εκμεταλλευτούμε την «φιλία» μας με τους Σέρβους και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε συμφιλιωτές των δύο πλευρών, απαιτώντας ταυτόχρονα από τους Σέρβους την αναθεώρηση της πολιτικής τους στο Σκοπιανό. Αυτό θα είναι κάτι που θα εκτιμήσουν και οι δύο πλευρές και μπορεί να γίνει αφετηρία μιάς ειλικρινούς και μακροχρόνιας φιλίας μεταξύ των τριών πλευρών, εγκαινιάζοντας μία νέα εποχή στα δυτικά Βαλκάνια, όπου η «μεγάλη Αλβανία», η «μεγάλη Σερβία» και η «μεγάλη Ελλάδα» μπορούν να βρούν την πραγμάτωση τους μέσα από την ειρηνική συνύπαρξη και την αρμονική συνεργασία, που μπορεί να φτάσει στο μέλλον και σε μία πολύ δυνατή συνομοσπονδία, που θα μπορεί να αντισταθεί αποτελεσματικά απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.

Κακά τα ψέματα, αυτή η φιλία δεν μπορεί να χτιστεί μόνο με λόγια. Θα χτιστεί με την διάλυση και την διανομή της ψευτομακεδονίας, όπου μεγάλο μερίδιο (περίπου 35%) θα πάρουν οι Αλβανοί και τα υπόλοιπα θα μοιραστούν μεταξύ Βουλγαρίας (κυρίως) Σερβίας και Ελλάδας. Οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι θα αναλάβουν την ενσωμάτωση των ψευτομακεδόνων στα έθνη τους, οι Ελληνες των Βλάχων και οι Αλβανοί των Βόσνιων, Τούρκων, και Μουσουλμάνων Ρομά.

Δεν χρειαζόταν να μπούμε εμείς μπροστά· το έκανε ήδη ο Τραμπ και περίμενε (ματαίως) και κάποια άλλη πλευρά, πλην των Αλβανών, που το θέλουν διακαώς. Ωστόσο, αν εμείς συνεχίζουμε, να αναγνωρίζουμε τα Σκόπια έστω με το όνομα ΠΓΔΜακεδονίας, να έχουμε διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις και να συζητάμε, μέχρι που θα φτάσουν οι υποχωρήσεις μας, τι να μας κάνει κι ο «πλανητάρχης»;

Είναι πρωτοφανές στα χρονικά της παγκόσμιας βλακείας, να ενισχύεις τον εχθρό, που σε επιβουλεύεται, να του παραχωρείς, ότι απαιτεί, να αγωνίζεσαι για την ακεραιότητα του και να απορρίπτεις με βδελυγμία και εχθρότητα τις συμμαχίες που σου προσφέρονται (από Τράμπ και Αλβανούς) μόνο και μόνο για να μείνεις πιστός σε αυτούς που σε σφάζουν (τους Γερμανούς προστάτες των Σκοπιανών)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετά αναρωτιόμαστε και διαμαρτυρόμαστε, γιατί οι Αλβανοί την πέφτουν στους βορειοηπειρώτες, όταν εμείς είμαστε και εχθρικοί και άτολμοι. Όταν κωλώνουμε ακόμα κι απέναντι στους Σκοπιανούς, περιμένουμε να μας φοβηθούν οι Αλβανοί; Αντιστέκονταν οι Αλβανοί στο όνομα «Μακεδονία» και όχι εμείς!!!!!!!!! Στην αρχή δεν αναγνώριζαν καν την ύπαρξη τέτοιου κράτους. Η δική μας στάση τους εξανάγκασε να το κάνουν, καθώς δεν μας βρήκαν σύμμαχους ούτε σε αυτό!!!!!!! Και η αναστολή της ανακήρυξης ανεξαρτησίας της Ιλλυρίδας, που θα μας απάλλασσε από τον μπελά της ψευτομακεδονίας, χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε τίποτα, δικό μας έργο είναι. Γιατί; Επειδή τους χρειάζεται η αναγνώριση από έναν ακόμα γείτονα τουλάχιστον πλην της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου.

Εκτός από τους Αλβανούς το θέλει και ο Τραμπ, αλλά δεν τον παίρνει να ανοίξει νέο εσωτερικό και εξωτερικό διπλωματικό μέτωπο, αν δεν έχει και την δική μας στήριξη. Εχει ανάγκη ο «πλανητάρχης» εμάς, τους χρεοκοπημένους; Οσο κι αν φαίνεται περίεργο, ΝΑΙ. Γιατί είναι ο πιο αδύναμος και αμφισβητούμενος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ. Είδαμε καθαρά, ότι το Αμερικάνικο κατεστημένο δεν του επέτρεψε ούτε την κλιμάκωση της κόντρας με την Γερμανία, ούτε την προσέγγιση με την Ρωσία. Ετσι δεν θα ερχόταν στην περιοχή να ανοίξει νέο μέτωπο με τους Γερμανούς, χωρίς την δική μας στήριξη και συμμαχία. Εμείς όμως του γυρίσαμε την πλάτη, γιατί κατακυριευμένοι από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, είμαστε ερωτευμένοι με τους Γερμανούς…

Πως αλλιώς να ερμηνεύσω αυτήν την αλλοπρόσαλλη και ραγιάδικη «εθνική πολιτική»; Δεν εκμεταλλευόμαστε καν την ευνοϊκή συγκυρία, να απαλλαχτούμε από τα δεσμά της υποδούλωσης στην Γερμανία και να αποτρέψουμε τον αφανισμό μας. Ζητάμε από τον Τραμπ, ότι ζητάγαμε και από τον Πούτιν: λεφτά. Και μάλιστα όχι για την δική μας τσέπη, αλλά των Γερμανών!!!!!!!!! Είδε κι αποείδε ο δεύτερος, τελικά μας γύρισε την πλάτη. Ζήτημα χρόνου είναι να κάνει το ίδιο κι ο πρώτος, απογοητευμένος από τις κότες, που ήθελε να κάνει συμμάχους.

Αυτό ακριβώς έχουμε καταλήξει αδέλφια. Οι μεγαλύτερες κότες παγκοσμίως, που δεν έχουν κανένα σκοπό, όχι να πολεμήσουν, αλλά ούτε καν να εργαστούν. Αν δεν είχαμε τους Αλβανούς και τους Πακιστανούς, ούτε τις ελιές δεν θα μαζεύαμε κι από πάνω διαμαρτυρόμαστε, γιατί με τόσα «προσόντα» είμαστε «άνεργοι»… Και δεν φτάνουν αυτά, αντί να δούμε το χάλι μας και να σιωπήσουμε τουλάχιστον, δεν σταματάμε, να κατηγορούμε τους πάντες, ότι μας «έκλεψαν» τον πολιτισμό!!!!!!!!!!!! Τέτοιους ξιπασμένους καραγκιόζηδες, ποιος υγιής νους δεν θα τους σιχαινόταν;

Ποιος δεν θα σιχαινόταν τον λαό, που όλοι ελπίζουν, ότι οι λύκοι θα χορτάσουν με τις σάρκες και το αίμα των συμπατριωτών τους και οι ίδιοι θα γαντζωθούν από γραφειοκρατικές αργομισθίες και «στοχευμένες» επιδοτήσεις; Αδιαφορούν για το ότι οι αργομισθίες και οι επιδοτήσεις δεν πληρώνονται πλέον από τα δάνεια, αλλά μέχρι σήμερα από το φορολογικό στύψιμο και από σήμερα και πέρα από τους πλειστηριασμούς. Επιπλέον η «σιωπηρά πλειοψηφεία» των εκμαυλισμένων μικροαστών θέλει να πληρώνουμε εκτός από το βόλεμα τους και τα δάνεια (που όλοι μαζί τα έφαγαν) σε αυτούς που μας χρωστάνε πολύ περισσότερα (πολεμικές αποζημιώσεις) από όσα χρωστάμε εμείς. Αυτή δεν ήταν η απόφαση τους τον Σεπτέμβριο του 2015, που ψήφισαν κατά 85% τα μνημονιακά κόμματα; Αυτή δεν είναι και τώρα η απόφαση τους; [Απλά φεύγουν από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να γυρίσουν σε ΝΔΠΑΣΟΚ.]

Καθώς το μυαλό μας έχει φυράνει εντελώς από την καλοπέραση των προηγούμενων ετών (άλλωστε για ΠΟΛΛΟΥΣ από αυτούς που κλαίγονται, δεν έχουν αλλάξει και πολλά) δεν κατανοούμε, ότι είναι αδύνατον να υπάρξουν προσκυνημένοι στους προσκυνημένους και μάλιστα αυτοί να είναι οι Αλβανοί. Αφού δεν βρήκαν ανταπόκριση από εμάς στα δίκαια εθνικά τους θέματα σε Σκόπια και Κοσσυφοπέδιο, στράφηκαν εναντίον μας συμμαχώντας με τους Τούρκους.

Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα ελπίδα, αν συνέλθουμε. Πρώτα απ όλα πρέπει να αρπάξουμε τον ταύρο απ τα κέρατα στην δουλειά, ώστε να μην έχουμε ανάγκη κανέναν. Στην συνέχεια να στείλουμε τους ψευτοδανειστές στο…καλό, για να πάρουν χαμπάρι και οι υπόλοιποι, ότι άλλαξαν τα πράγματα και ακολούθως να πάρουμε την θέση των Τούρκων στην Αλβανία. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα διαφορετικά συμφέροντα Τούρκων και Αλβανών στα Σκόπια. Οι Τούρκοι δεν θέλουν την διάλυση των Σκοπίων και γιατί φιλοδοξούν να τα καταστήσουν προτεκτοράτο τους και γιατί στην πραγματικότητα δεν θέλουν την «μεγάλη Αλβανία» και πουλάνε φούμαρα στους Αλβανούς. Επίσης φοβούνται, ότι οι συντηρητικοί Σουνίτες Αλβανοί του Κοσσόβου και των Σκοπίων, θα «μολυνθούν» από τον συγχρωτισμό τους με τους Αλβανούς της Αλβανίας, που εξακολουθούν να θέλγονται από τον δυτικό τρόπο ζωής. Προτιμούν (όπως και οι Γερμανοί) το «διαίρει και βασίλευε» για τα δυτικά Βαλκάνια.

Είναι πολύ εύκολο, να διώξουμε τους Τούρκους από την Αλβανία, αλλά και να προστατέψουμε αποτελεσματικά την μειονότητα μας σε αυτήν και μόνο αν υποσχεθούμε, ότι θα αναγνωρίσουμε, την ανεξαρτησία της Ιλλυρίδας και αναλάβουμε διαμεσολαβητικό ρόλο προς τους Σέρβους. Αμέσως μετά από αυτά θα δούμε τον Τραμπ και τις ΗΠΑ να αλλάζουν στάση, γιατί θέλουν να φτιάξουν στην ευρύτερη περιοχή δύο Μουσουλμανικά κράτη με κοσμικό χαρακτήρα, τα οποία και θα ευνοούν για παραδειγματισμό των υπολοίπων, την Αλβανία και το Κουρδιστάν. Αν μάλιστα η Αλβανία τα έβρισκε με τα γειτονικά Χριστιανικά κράτη (Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο) θα ήταν το καλύτερο σενάριο, που θα μπορούσαν να φανταστούν οι Αμερικανοί (και ο ίδιος ο Τραμπ θα κατέγραφε μία ανέλπιστη επιτυχία, που μπορεί να τον ισχυροποιούσε πολύ στο εσωτερικό των ΗΠΑ, πράγμα που μας συμφέρει εξαιρετικά).

Γιατί μας συμφέρει ο Τραμπ; Πρώτον· γιατί έχει εστιάσει ως εχθρό την Τουρκία και τον Ερντογάν. Δεύτερον· γιατί (πολύ σωστά) θέλει να ευνοήσει τους μετριοπαθείς Μουσουλμάνους, πράγμα που είναι σωτήριο για την ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα. Τρίτον· γιατί είναι εχθρός των εχθρών μας, των Γερμανών.

Γιατί θα είναι πολύ ευχαριστημένος, αν τα βρούν μεταξύ τους οι λαοί των δυτικών Βαλκανίων; Πρώτον· γιατί οι υπερδυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, δεν βλέπουν ανταγωνιστικά περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Συνομοσπονδία των δυτικών Βαλκανίων. Αντίθετα και οι τρεις θα τρέξουν, να μας προσεταιριστούν ως πραγματικά σοβαρούς συμμάχους. Δεύτερον· και οι τρεις νοιώθουν ανταγωνιστικά ως προς την Γερμανοκρατούμενη ΕΕ και ευχαρίστως θα βλέπανε την αποδυνάμωση της. Τρίτον· γιατί η αρμονική συνύπαρξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων είναι το μεγάλο στοίχημα της εποχής μας και οι τρείς έχουν σοβαρότατους εσωτερικούς λόγους, να θέλουν να πετύχει ένα τέτοιο πείραμα.

Αλλά ας δούμε και τα δικά μας οφέλη από την εξωτερική και εθνική πολιτική, που προτείνω σε αυτό το άρθρο. Πρώτον· εξαλείφεται εντελώς κάθε κίνδυνος βορείου μετώπου. Δεύτερον· μία τέτοια Συνομοσπονδία δεν θα τολμούσε καν να την απειλήσει ο Ερντογάν. Αν μάλιστα προστεθεί στα ανατολικά του μία εξίσου μεγάλη Συνομοσπονδία Κούρδων, Αρμενίων και Αλεβιτών ο νεοοθωμανισμός είναι χαμένη υπόθεση και ο Ισλαμικός κίνδυνος εξαλείφεται για την Ελλάδα. Τρίτον· λύνεται ντε φάκτο κάθε μειονοτικό πρόβλημα. Τέταρτον· Αποδεσμευόμαστε από τα δεσμά του χρέους και της Γερμανίας. Πέμπτον· Αποκτούμε θέση ισχύος στην Κύπρο. Ισως δεν χρειαστεί καν να πολεμήσουμε, για να την ανακτήσουμε πλήρως.

Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην θυμηθώ μία από τις μεγαλύτερες γκάφες και ηλιθιότητες των τελευταίων ετών. Αφού είχε προηγηθεί η Κύπρος, που ζήταγε λεφτά απ τον Πούτιν, για να τα δώσει στους «δανειστές» της και ενώ έφαγε χυλόπιτα παρά τον εκβιασμό του κουρέματος των Ρώσικων καταθέσεων, ακολουθήσαμε κι εμείς ζητώντας τα ίδια, αλλά με άλλο πρόσχημα!!!!!!!!!!! Τα ζητήσαμε ως μπροστάτζα για τον αγωγό Πύργου –Αλεξανδρούπολης… Για τόσο κουτορνίθια ψάχνουμε ακόμα… Για όσους θυμούνται έστω τα πρόσφατα, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κέρδισαν τις πρώτες εκλογές με σημαία τις Γερμανικές επανορθώσεις και σημαιοφόρο τον Γκλέζο. Αμέσως ο Πούτιν μας αβαντάρισε εγείροντας θέμα πολεμικών αποζημιώσεων και για την Ρωσία. Δεν το έκανε από καλοσύνη βέβαια, αλλά από κοινό συμφέρον. Ηθελε έναν σύμμαχο, που ήταν ακόμα μέσα στην ΕΕ και νόμισε, ότι ήμασταν έτοιμοι να τα σπάσουμε, γιατί ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα σκεφτόταν, ότι είναι αδύνατον να πληρώσουμε τέτοιο χρέος και ότι ο συμψηφισμός με τις Γερμανικές αποζημιώσεις είναι μονόδρομος για εμάς; Δεν το έκανε από καλοσύνη, όπως είπα. Απλά νόμισε, ότι θα υπερασπιζόμαστε τα δίκαια μας και θα έβρισκε σε εμάς έναν γνήσιο δυτικό σύμμαχο, αρχίζοντας με αυτόν τον τρόπο την απομόνωση και την πίεση προς την Γερμανία και τα Οστρογοτθικά της όνειρα στην Ουκρανία. Κι εμείς τι κάναμε; Του ζητήσαμε λεφτά, για να τα δώσουμε στους Γερμανούς… Μήπως θα λύναμε τουλάχιστον το πρόβλημα μας; Τα 5 δις ούτε για τους τόκους μιάς χρονιάς δεν φτάνουν. Αυτός μας έδινε την λύση στο πρόβλημα μας, αποδεχόμενος μάλιστα την χασούρα που θα είχε από την συμμετοχή της Ρωσίας στο ΔΝΤ (δηλαδή συμπεριλαμβάνεται και η ίδια στους δανειστές μας, που θα έτρωγαν φέσι) κι εμείς του την πετάξαμε στην μούρη και του κάνουμε και εμπάργκο, αφήνοντας τα ροδάκινα μας να σαπίζουν κι από πάνω του ζητάμε ζεστό χρήμα, όχι για τις χιλιάδες ανάγκες μας σε όλους τους τομείς, αλλά για να δώσουμε τόκους μίας χρονιάς στους κοινούς μας εχθρούς, στους οποίους επιπλέον δεν χρωστάμε τίποτα!!!!!!!!!!!!!!!!! Πόση ηλιθιότητα μπορεί να χωρέσει σε τόσο μικρή χώρα;

Μας παρουσιάζονται αυτόκλητοι σύμμαχοι και μάλιστα οι δυνατότεροι της γής κι εμείς τους κλάνουμε κανονικότατα για το «Ευρωπαϊκό» μας κόμπλεξ. Καλύτερα όμως να είσαι πρώτος στο χωριό (των δυτικών Βαλκανίων) και σεβαστός από όλους (φίλους και εχθρούς) παρά ο τελευταίος και δακτυλοδεικτούμενος στην πόλη (της ΕΕ). Πότε θα καταλάβουμε, ότι το τραίνο των υπερφίαλων Γότθων τρέχει με ταχύτητα στον τοίχο της συντριβής; Πότε θα καταλάβουμε την πραγματική γεωπολιτική μας σημασία και την δύναμη που απορρέει από αυτήν; Από εμάς ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ εξαρτάται αν εκμεταλλευτούμε επ ωφελεία την θέση αυτή, ή θα γίνει αιτία του χαμού μας. Οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι δεν θα κάνουν τίποτα για εμάς, αν δεν πολεμήσουμε για τα δίκαια μας με φρόνηση και θάρρος. Αντίθετα θα φάνε κι αυτοί από τις σάρκες μας, γιατί δεν γίνεται τσιμπούσι χωρίς τους δυνατούς και όπως το πάμε εμείς, θα διεκδικήσουν μεζέ ακόμα και η Γκάνα, η Δυτική Σαμόα και η Γροιλανδία…

Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουν κάποιοι στις γεωπολιτικές μας δυνατότητες, ακριβώς γιατί οι ίδιοι είναι ανίκανοι για τέτοιο διεθνή ρόλο, αλλά όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η μικρή και καταχρεωμένη Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες. Η Ελλάδα είναι πολύ περισσότερο Ευρώπη από τους Φινλανδούς, τους Λεττονούς και τους Σλοβάκους στις συνειδήσεις των Γάλλων, των Ιταλών, ακόμα και των ίδιων των Γερμανών. Πιστεύω, ότι με τις πρώτες κινήσεις μας οι ίδιοι οι Γερμανοί θα αλλάξουν γραμμή, αλλά αυτό λίγο μας ενδιαφέρει. Σημασία έχει, ότι μέσω της πολιτικής μας προς τους Αλβανούς θα αποκτήσουμε άμεσα έναν σύμμαχο (τον Τραμπ) και θα απωθήσουμε τους Τούρκους από τα Βαλκάνια, γιατί οι Αλβανοί είναι έξυπνος λαός και θα καταλάβουν, ότι η φιλία μας αξίζει πολύ περισσότερο από την φιλία των στοχοποιημένων από τον Τραμπ Τούρκων. Από τους Τούρκους τι θα κερδίσουν; Το πολύ πολύ κάποια στρατιωτική βοήθεια εναντίον των Σέρβων και των Ελλήνων. Όμως και αν ακόμη μας νικήσουν μαζί με τους Τούρκους, πάλι δεν μπορούν να μας αφανίσουν και θα μας έχουν για πάντα γείτονες, αλλά φανατικούς εχθρούς. Επιπλέον, αν αφεθούν ολοκληρωτικά στην αγκαλιά του Ερντογάν, θα χάσουν τον μεγαλύτερο προστάτη τους, τις ΗΠΑ και άρα δεν πρόκειται να νικήσουν καν.

Αντίθετα εμείς θα τους προσφέρουμε κάτι πολύ σημαντικότερο και μόνιμο. Θα αποκτήσουν και το μεγαλύτερο μέρος της «μεγάλης Αλβανίας» και απόλυτη προστασία των μειονοτήτων τους σε Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο. Αλλά και η Σερβία θα ωφεληθεί, όχι μόνο γιατί θα κάνει φίλο τον εχθρό της (και υποχρεωτικά παντοτινό γείτονα) και θα αυξηθεί εδαφικά προς τον νότο, αλλά κυρίως γιατί θα αποκτήσει συμμαχίες για τις υπόλοιπες εθνικές της διεκδικήσεις. Όμως και η Βουλγαρία θα έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη, καθώς θα έχει σημαντικότατα εδαφικά οφέλη, χωρίς να χρειαστεί να κάνει τίποτα.

Οσο για τους ψευτομακεδόνες· αδιαφορώ για τους κανάγιες. Αφού δεν είναι ικανοί ούτε ένα εθνικό όνομα να βρούν, ούτε εθνική ιστορία και το μόνο που κάνουν, είναι να κλέβουν τα δικά μας, εγείροντας και αλλυτρωτικές αξιώσεις τρομάρα τους, δεν αξίζουν να έχουν δικό τους κράτος και μάλιστα με υποτελείς δύο πανάρχαιους λαούς της περιοχής, δηλαδή 700.000 Αλβανούς και 100.000 (κατά τα λεγόμενα του Γκλιγκόρωφ) Ελληνες. [Αλλά και Βλάχους, Σέρβους, Βόσνιους, Ρομά και Τούρκους.] Για ποιόν λόγο άραγε θα έπρεπε να υπάρχει αυτό το κράτος, εκτός από το «διαίρει και βασίλευε» της Γερμανίας και της Τουρκίας; Κάποιοι «πατριώτες» εγείρουν τον «φόβο» της «μεγάλης Αλβανίας» και της «μεγάλης Βουλγαρίας» στα βόρεια σύνορα μας… Μα ούτως ή άλλως αθροιστικά το ίδιο είναι, γιατί και οι τρείς (μαζί με την Τουρκία τέσσερις) θα διεκδικήσουν μία Ελλάδα μέχρι τον Ολυμπο, τον Αμβρακικό και τις Κυκλάδες.

Ότι ισχύει για την Αμερική και της Ρωσία, ισχύει και για την Αλβανία και την Βουλγαρία. Όπως τους βαρέσουμε εμείς το ντέφι θα χορέψουν. Αν τους χαρίσουμε τα Σκόπια (γιατί αυτοί οι δύο θα πάρουν την μερίδα του λέοντος και εμείς τα λιγότερα από όλους) θα μας είναι ευγνώμονες, για την «μεγάλη Αλβανία» και την «μεγάλη Βουλγαρία». Αν εμείς επιμείνουμε στην ύπαρξη της ψευτομακεδονίας, θα το δεχτούν (γιατί και οι δύο θα την θεωρούν θυγατρικό κράτος) και θα ρεφάρουν την «χασούρα» από την ίδια την Ελλάδα, έχοντας στο πλευρό τους τους Σκοπιανούς, οι οποίοι θα «τσιμπήσουν» κομμάτι της Μακεδονίας. Αυτό θα ήταν και το «χάπι έντ» για τους Τούρκους, καθώς όχι μόνο θα μας διέλυαν, αρπάζοντας τα νησιά, Θράκη, Καβάλα, Δράμα, αλλά δεν θα έχουμε πιά ούτε κοινά σύνορα, αφού θα παρεμβάλλονται η Βουλγαρία και η ψευτομακεδονία και φυσικά οι τρείς εταίροι της θα προσκολληθούν οριστικά στο άρμα της, για να διατηρήσουν τα κλεμμένα.

Φυσικά ούτε η υπόλοιπη Ελλάδα θα μείνει ανεξάρτητη και είναι πολύ δύσκολο, να μείνει και αδιαίρετη, γιατί ο καθένας από τους μεγάλους θα θέλει το δικό του κομμάτι επιρροής. Αυτό το εφιαλτικό σενάριο μπορεί, όχι μόνο να εξαλειφθεί, αλλά αντίθετα να αντιστραφεί υπέρ ημών, αν απαλλαχτούμε τόσο από τις εθνικιστικές, όσο και από τις «διεθνιστικές» σειρήνες και αν αντιληφθούμε, ότι το μέλλον μας είναι στο χέρι μας.

Ο θρίαμβος δεν απέχει πολύ από την πανωλεθρία και στο Σκοπιανό κινδυνεύουμε να αποδειχθεί για άλλη μια φορά με δραματικό τρόπο. Και εδώ (όπως παντού) έχουμε κατακυριευθεί με αυτό που ονόμασα στον τίτλο του άρθρου «το σύνδρομο της Λοζάνης και της ηττοπάθειας». Εχουμε «πιαστεί» από ένα όνομα, που δεν το επιβάλλει καν κάποια συνθήκη και προσπαθούμε, να «αλλάξουμε» το ΠΓΔ από την ΠΓΔΜακεδονίας με την λέξη «βόρεια»…

Ας δούμε τον εαυτό μας με τα μάτια ενός τρίτου, που παρατηρεί και προσαρμόζει ανάλογα την πολιτική του· του Αμερικάνου, του Ρώσου, του Γερμανού, του Τούρκου, του Αλβανού, του Σκοπιανού, του Βούλγαρου. Η κυβέρνηση λέει «Βόρεια Μακεδονία», η αντιπολίτευση «διαφωνεί» και «αντιπροτείνει» το «Μακεδονία» με γεωγραφικό προσδιορισμό!!!!!!!!!!!! Και αυτήν την θέση την έχουν όλα σχεδόν τα κόμματα της «Ελληνικής» Βουλής… Προφανώς όλοι οι παραπάνω έχουν πέσει στα πατώματα και χτυπιόνται απ τα γέλια, ετοιμάζοντας τα μαχαιροπήρουνα για το μεγάλο τσιμπούσι. Μέχρι και το μη έθνος, ο λαός χωρίς όνομα, θα φάει απ τους παγκόσμιους ξεφτίλες.

Ποιος και γιατί πιέζει για άμεση «λύση» στο θέμα του ονόματος; Πως μας έπιασε ξαφνικά πρεμούρα και το πρόβλημα τους, έγινε δικό μας εθνικό πρόβλημα; Όλα τα ίχνη οδηγούν στην Γερμανία και το πανίσχυρο Γερμανικό λόμπι στην Ουάσιγκτον, που ξέθαψε φαντάσματα, που είχαμε ξεχάσει (Νίμιτς και κόμπανι). Είναι φανερό, ότι ο Τραμπ έχει στριμωχτεί πολύ από αυτό το λόμπι και εμφανίζει σημάδια κόπωσης και συνδιαλλαγής με το βαθύ κράτος της Αμερικής. Βλέποντας και την δική μας ανεξήγητη εχθρική στάση στο πρόσωπο του, μόνο ακροθιγώς και έμμεσα μπορούσε, να μας κάνει προτάσεις. Και το έκανε ΔΗΜΟΣΙΑ με δηλώσεις ανθρώπων του περιβάλλοντος του, δηλώνοντας απερίφραστα ότι είναι ψεύτικο το κράτος των Σκοπίων και εμείς φρυάξαμε, γιατί θα επωφελούνταν και οι Αλβανοί!!!!!!!!!!!! Ότι κάναμε στον Πούτιν με τις Γερμανικές επανορθώσεις, κάναμε και στον Τραμπ με το Σκοπιανό. Τι περιμέναμε; Ότι θα επέμεναν και θα μας παρακαλούσαν κιόλας; Ποιο σοβαρό έθνος δεν θα άρπαζε τέτοιες ευκαιρίες που διατυπώθηκαν Δ-Η-Μ-Ο-Σ-Ι-Α; Ποιο σοβαρό έθνος θα ανεχόταν τέτοια εθνική μειοδοσία από όλα τα κόμματα, που το εκπροσωπούν; [Ούτε η Χρυσή Αυγή, ούτε η Ενωση Κεντρώων με πείθουν. Εκτιμώ, ότι πουλάνε πατριωτισμό εκ του ασφαλούς, αλλά μπορούν να με διαψεύσουν, αν θέλουν, αποκομίζοντας μάλιστα σημαντικότατα εκλογικά οφέλη. Ας συγκεντρώσουν υπογραφές για δημοψήφισμα.]

Το παιχνίδι δεν έχει χαθεί ακόμα. Πρέπει όμως να αποδείξουμε, ότι είμαστε σοβαρό έθνος. Πρέπει να τιμωρήσουμε όλα αυτά τα κόμματα, ή τουλάχιστον να τα εξαναγκάσουμε, να αλλάξουν ριζικά πολιτική. Πρέπει όλοι να υπογράψουμε για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και να μαζευτούν τόσες υπογραφές, ώστε να μην χρειαστεί καν η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Μόνο έτσι θα αποδείξουμε, ότι κάτι άρχισε να αλλάζει. Αν ο ένας λέει «γιατί να πάω κόντρα στο κόμμα μου;» και ο άλλος λέει «γιατί να υπογράψω στην πρωτοβουλία κάποιων, που μπορεί να ωφεληθούν πολιτικά;» η τύχη μας θα είναι αντάξια της ψυχικής και πνευματικής μας μιζέριας.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 11, 2018