Αρχική
Επικοινωνία
LIVE.png){kind=small}
Ο Καιρός
Ο Μάρκος ο Σεφερλής δεν προσωποποιεί απλώς τον άμεμπτο Έλληνα που αποποιείται των ευθυνών του και του φταίνε πάντα οι άλλοι. Ο καλλιτέχνης μας, δεν είναι απλώς ένας δημαγωγός με εμετικό χιούμορ. Προσωποποιεί ένα κακόψυχο, ιστορικά αμόρφωτο, ψευτοεθνικιστικό και λαϊκίστικο πρότυπο.
«Αγάπη Μόνο» είναι ο τίτλος της τελευταίας σειράς θεατρικών παραστάσεων του εθνικού κωμικού μας, του Μάρκου του Σεφερλή. Στην άκρως επιτυχημένη θεατρική παράσταση, ανάμεσα σε άλλα δεκάδες σκετς, ξεχωρίζει εκείνο με τον εθνικό μας κωμικό, ντυμένο ως «Δία», ο οποίος μόνο αγάπη δεν μοίρασε μέσα από τον, υψηλών προδιαγραφών και πολιτιστικού επιπέδου, μονόλογό του. Το κωμικό ποτ πουρί περιλαμβάνει ως ορεκτικό την κατακεραύνωση της ελληνικής πολιτείας για το θέμα της σχολικής προσευχής, των Θρησκευτικών και των Αρχαίων Ελληνικών, ως κυρίως πιάτο την ανωτερότητα των Ελλήνων σε όλα τα επίπεδα και ως επιδόρπιο τον μηδενισμό των Γερμανών, εθνικά, πολιτιστικά, ιστορικά.
Καταρχάς, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς το γνωστικό επίπεδο του καλλιτέχνη μας, από τη στιγμή μάλιστα που για τη συζήτηση για την Ορθοδοξία, από όλους τους ρόλους, επέλεξε να υποδυθεί τον Δία. Ομολογώ πως ο χρόνος που απαιτείται για την εφεύρεση -αναλλοίωτων στο χρόνο- κωμικών εκφράσεων όπως «καλό ε» αφαιρεί τον απαραίτητο χρόνο για εκμάθηση βασικών γνώσεων από τον εθνικό μας κωμικό. Επίσης, ως πομπός ψευδών ειδήσεων στο θεατρικό κοινό του, συνειδητοποιούμε εύκολα πως ο Μάρκος ο Σεφερλής, ακριβώς λόγω της αδυναμίας του να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα, δεν διαφέρει από έναν σύγχρονο κάδο ανακύκλωσης, που εν τέλει έχει τουλάχιστον την τεχνολογική δυνατότητα να διαχωρίζει τα ανακυκλώσιμα υλικά σε χάρτινα, πλαστικά και μεταλλικά. Στον εθνικό μας κωμικό δηλαδή, εντοπίζεται το πρόβλημα πολλών μας, οι οποίοι αρνούμενοι να αφιερώσουμε ελάχιστο χρόνο για την επιβεβαίωση μίας -τραβηγμένης από τα μαλλιά στην πρώτη της ανάγνωση- παραπλανητικής είδησης, γινόμαστε αποθηκευτικός χώρος αλλοιωμένων ειδήσεων. Τι κι αν η όλη συζήτηση έγινε για σταδιακή μετεξέλιξη του μαθήματος των Θρησκευτικών σε μάθημα Θρησκειολογίας, ο εθνικός μας κωμικός πέτυχε λαβράκι προκειμένου να γεμίσει χρονικά το θεατρικό του έργο.
Αλλά ας δοθεί ένα «pass» στον καλλιτέχνη, μιας και τα γεγονότα είναι τόσο πρόσφατα που εύκολα κάποιος παρασύρεται. Εκείνο όμως που πρέπει να σχολιαστεί είναι άλλη μία από τις ιστορικές μπαρούφες που περιλαμβάνονται στη θεατρική του παράσταση κι αναφέρομαι στο λαϊκό μύθο για την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα του 1821 στην Αγία Λαύρα. Ο καλλιτέχνης άρπαξε ξανά την ευκαιρία για να μας αποδείξει πως γεννήθηκε και μεγάλωσε σε περιβάλλον που μπουρδούκλωνε την ιστορική αλήθεια για χάριν της θρησκείας (βέβαια, ποιος εγγυάται πως αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν έστω την αλήθεια;)
Ο εθνικός γελωτοποιός ωστόσο δεν θα μπορούσε να μη συνδέσει τις σχετικά πρόσφατες κυβερνητικές αποφάσεις με εγκάθετους συνωμότες του εξωτερικού που θέλοντας να χτυπήσουν τον περήφανο ελληνικό λαό αποφάσισαν να δράσουν παρασκηνιακά και να πάρουν με το μέρος τους τούς κυβερνήτες για να πλήξουν τη γλώσσα και τη θρησκεία. Μιλώντας για τη γλώσσα, ο «καλό ε» μάς υπενθύμισε πως έχουμε την πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου (ήμουν σίγουρος ότι ο γνωστός μύθος πως «για μία ψήφο τα ελληνικά δεν έγιναν γλώσσα της υφηλίου!», που όλοι μας θα το έχουμε ακούσει σε κάποια οικογενειακή συνάθροιση, καιροφυλακτούσε στη γωνία αλλά ο Μάρκος φαίνεται να απογοήτευσε το κοινό του).
Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει την εδώ και αιώνες αγαπημένη καραμέλα όλων μας, το πώς δηλαδή είμαστε οι καλύτεροι, οι θεμελιωτές των Αρχών και Αξιών που διέπουν τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, απίστευτα πολιτισμένα όντα, οι καλύτεροι όλων που όμως λόγω συμφερόντων και συνωμοτών έχουμε χάσει την πρωτοκαθεδρία μας. Είναι από εκείνες τις στιγμές που το θεατρικό κοινό λυγίζει, η τρίχα σηκώνεται και το αίσθημα εξυψώνεται απέναντι σε αυτά που ακούει, αναπολεί τα μεγαλεία και κάνει κρυφά όνειρα για επαναφορά του προηγούμενου status quo (και δύο και δυόμιση χιλιετίες πριν, τι μας πειράζει;)
Και άντε να δεχθείς πως η δικτατορία της ηλιθιότητας έχει ανάγκη από ηθική ανύψωση αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αλλά ο Μάρκος δεν σταμάτησε εκεί. Είπε να ενισχύσει τα κείμενά του με καφενειακού τύπου αναφορές προς το γερμανικό Εθνος. Τι Ούνοι από την Ασία, τι μοναδική τους εφεύρεση το ανθρώπινο σαπούνι, τι εχθροί της Ελλάδας, τι ζηλόφθονοι του κάλλους της χώρας μας, του ήλιου, της θάλασσας, τι έθνος χωρίς κουλτούρα και πολιτισμό… Το πιο αντιφατικό βέβαια ήταν η αναφορά του σε «απόγονους των Ναζί», κάτι που γνωρίζει καλύτερα ο ίδιος από το στενό επαγγελματικό και φιλικό του περιβάλλον. Ας μη ξεχνάμε πως ο Γιώργος Πετρόχειλος, επί σειρά ετών συνεργάτης του εθνικού γελωτοποιού, συμμετείχε στα τηλεοπτικά σποτ της Χρυσής Αυγής και κύρια έκφρασή του στις συνεντεύξεις του είναι το «θέλουμε την Ελλαδάρα μας πίσω!». Η εν λόγω συνεργασία τους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Ο Μάρκος ο Σεφερλής δεν προσωποποιεί απλώς τον άμεμπτο Έλληνα που αποποιείται των ευθυνών του και του φταίνε πάντα οι άλλοι. Ο καλλιτέχνης μας, δεν είναι απλώς ένας δημαγωγός με εμετικό χιούμορ. Προσωποποιεί ένα κακόψυχο, ιστορικά αμόρφωτο, ψευτοεθνικιστικό και λαϊκίστικο πρότυπο που δεν δίστασε να τσουβαλιάσει έναν ολόκληρο λαό για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή του και που μόνο λίγοι αναλογίζονται το μέγεθος του κακού που προκαλεί σε μία κοινωνία.
Ευτυχώς από αυτόν τον εσωτερικό βόθρο, έχουν καταφέρει να ξεφύγουν οι Ελληνες του εξωτερικού, που αποτελούν τους καλύτερους προωθητές της ελληνικής ταυτότητας και κουλτούρας. Με τον καιρό αποκτούν ένα εθνικό γνώθι σ’ αυτόν, για τα δυνατά και αδύναμα σημεία της χώρας τους. Είναι περήφανοι αλλά σεμνοί και λιτοί. Όσο για εμάς εδώ, θα χρειαστεί να υπομείνουμε τη δικτατορία της ηλιθιότητας για αρκετό καιρό ακόμα, όπως ο πρωταγωνιστής μας, ο οποίος έχοντας βρει τον υπαίτιο για τα μύρια της χώρας, κοιμάται ήσυχος το βράδυ. Το κοινό από κάτω επίσης. Οι φιλόξενοι και γλεντζέδες απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων δεν παίρνουν εντολές και κατευθύνσεις από σανδάλια με κάλτσες! Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…
* Ο Αλέξανδρος Ραπακούσιος είναι δευτεροετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά
Καταρχάς, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς το γνωστικό επίπεδο του καλλιτέχνη μας, από τη στιγμή μάλιστα που για τη συζήτηση για την Ορθοδοξία, από όλους τους ρόλους, επέλεξε να υποδυθεί τον Δία. Ομολογώ πως ο χρόνος που απαιτείται για την εφεύρεση -αναλλοίωτων στο χρόνο- κωμικών εκφράσεων όπως «καλό ε» αφαιρεί τον απαραίτητο χρόνο για εκμάθηση βασικών γνώσεων από τον εθνικό μας κωμικό. Επίσης, ως πομπός ψευδών ειδήσεων στο θεατρικό κοινό του, συνειδητοποιούμε εύκολα πως ο Μάρκος ο Σεφερλής, ακριβώς λόγω της αδυναμίας του να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα, δεν διαφέρει από έναν σύγχρονο κάδο ανακύκλωσης, που εν τέλει έχει τουλάχιστον την τεχνολογική δυνατότητα να διαχωρίζει τα ανακυκλώσιμα υλικά σε χάρτινα, πλαστικά και μεταλλικά. Στον εθνικό μας κωμικό δηλαδή, εντοπίζεται το πρόβλημα πολλών μας, οι οποίοι αρνούμενοι να αφιερώσουμε ελάχιστο χρόνο για την επιβεβαίωση μίας -τραβηγμένης από τα μαλλιά στην πρώτη της ανάγνωση- παραπλανητικής είδησης, γινόμαστε αποθηκευτικός χώρος αλλοιωμένων ειδήσεων. Τι κι αν η όλη συζήτηση έγινε για σταδιακή μετεξέλιξη του μαθήματος των Θρησκευτικών σε μάθημα Θρησκειολογίας, ο εθνικός μας κωμικός πέτυχε λαβράκι προκειμένου να γεμίσει χρονικά το θεατρικό του έργο.
Αλλά ας δοθεί ένα «pass» στον καλλιτέχνη, μιας και τα γεγονότα είναι τόσο πρόσφατα που εύκολα κάποιος παρασύρεται. Εκείνο όμως που πρέπει να σχολιαστεί είναι άλλη μία από τις ιστορικές μπαρούφες που περιλαμβάνονται στη θεατρική του παράσταση κι αναφέρομαι στο λαϊκό μύθο για την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα του 1821 στην Αγία Λαύρα. Ο καλλιτέχνης άρπαξε ξανά την ευκαιρία για να μας αποδείξει πως γεννήθηκε και μεγάλωσε σε περιβάλλον που μπουρδούκλωνε την ιστορική αλήθεια για χάριν της θρησκείας (βέβαια, ποιος εγγυάται πως αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν έστω την αλήθεια;)
Ο εθνικός γελωτοποιός ωστόσο δεν θα μπορούσε να μη συνδέσει τις σχετικά πρόσφατες κυβερνητικές αποφάσεις με εγκάθετους συνωμότες του εξωτερικού που θέλοντας να χτυπήσουν τον περήφανο ελληνικό λαό αποφάσισαν να δράσουν παρασκηνιακά και να πάρουν με το μέρος τους τούς κυβερνήτες για να πλήξουν τη γλώσσα και τη θρησκεία. Μιλώντας για τη γλώσσα, ο «καλό ε» μάς υπενθύμισε πως έχουμε την πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου (ήμουν σίγουρος ότι ο γνωστός μύθος πως «για μία ψήφο τα ελληνικά δεν έγιναν γλώσσα της υφηλίου!», που όλοι μας θα το έχουμε ακούσει σε κάποια οικογενειακή συνάθροιση, καιροφυλακτούσε στη γωνία αλλά ο Μάρκος φαίνεται να απογοήτευσε το κοινό του).
Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει την εδώ και αιώνες αγαπημένη καραμέλα όλων μας, το πώς δηλαδή είμαστε οι καλύτεροι, οι θεμελιωτές των Αρχών και Αξιών που διέπουν τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, απίστευτα πολιτισμένα όντα, οι καλύτεροι όλων που όμως λόγω συμφερόντων και συνωμοτών έχουμε χάσει την πρωτοκαθεδρία μας. Είναι από εκείνες τις στιγμές που το θεατρικό κοινό λυγίζει, η τρίχα σηκώνεται και το αίσθημα εξυψώνεται απέναντι σε αυτά που ακούει, αναπολεί τα μεγαλεία και κάνει κρυφά όνειρα για επαναφορά του προηγούμενου status quo (και δύο και δυόμιση χιλιετίες πριν, τι μας πειράζει;)
Και άντε να δεχθείς πως η δικτατορία της ηλιθιότητας έχει ανάγκη από ηθική ανύψωση αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αλλά ο Μάρκος δεν σταμάτησε εκεί. Είπε να ενισχύσει τα κείμενά του με καφενειακού τύπου αναφορές προς το γερμανικό Εθνος. Τι Ούνοι από την Ασία, τι μοναδική τους εφεύρεση το ανθρώπινο σαπούνι, τι εχθροί της Ελλάδας, τι ζηλόφθονοι του κάλλους της χώρας μας, του ήλιου, της θάλασσας, τι έθνος χωρίς κουλτούρα και πολιτισμό… Το πιο αντιφατικό βέβαια ήταν η αναφορά του σε «απόγονους των Ναζί», κάτι που γνωρίζει καλύτερα ο ίδιος από το στενό επαγγελματικό και φιλικό του περιβάλλον. Ας μη ξεχνάμε πως ο Γιώργος Πετρόχειλος, επί σειρά ετών συνεργάτης του εθνικού γελωτοποιού, συμμετείχε στα τηλεοπτικά σποτ της Χρυσής Αυγής και κύρια έκφρασή του στις συνεντεύξεις του είναι το «θέλουμε την Ελλαδάρα μας πίσω!». Η εν λόγω συνεργασία τους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Ο Μάρκος ο Σεφερλής δεν προσωποποιεί απλώς τον άμεμπτο Έλληνα που αποποιείται των ευθυνών του και του φταίνε πάντα οι άλλοι. Ο καλλιτέχνης μας, δεν είναι απλώς ένας δημαγωγός με εμετικό χιούμορ. Προσωποποιεί ένα κακόψυχο, ιστορικά αμόρφωτο, ψευτοεθνικιστικό και λαϊκίστικο πρότυπο που δεν δίστασε να τσουβαλιάσει έναν ολόκληρο λαό για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή του και που μόνο λίγοι αναλογίζονται το μέγεθος του κακού που προκαλεί σε μία κοινωνία.
Ευτυχώς από αυτόν τον εσωτερικό βόθρο, έχουν καταφέρει να ξεφύγουν οι Ελληνες του εξωτερικού, που αποτελούν τους καλύτερους προωθητές της ελληνικής ταυτότητας και κουλτούρας. Με τον καιρό αποκτούν ένα εθνικό γνώθι σ’ αυτόν, για τα δυνατά και αδύναμα σημεία της χώρας τους. Είναι περήφανοι αλλά σεμνοί και λιτοί. Όσο για εμάς εδώ, θα χρειαστεί να υπομείνουμε τη δικτατορία της ηλιθιότητας για αρκετό καιρό ακόμα, όπως ο πρωταγωνιστής μας, ο οποίος έχοντας βρει τον υπαίτιο για τα μύρια της χώρας, κοιμάται ήσυχος το βράδυ. Το κοινό από κάτω επίσης. Οι φιλόξενοι και γλεντζέδες απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων δεν παίρνουν εντολές και κατευθύνσεις από σανδάλια με κάλτσες! Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…
* Ο Αλέξανδρος Ραπακούσιος είναι δευτεροετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά
0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Η δικτατορία της ηλιθιότητας - ΒΙΝΤΕΟ"Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.