Η Μακεδονία είναι Ελλάδα! Κουφάλες…

Του Θανάση Κ.

Σήμερα θα σας πω μια μικρή ιστορία – παλιά, αλλά πολύ επίκαιρη συνάμα…
Μου τη διηγήθηκε κάποιος που συμμετείχε ενεργά στην διαπραγμάτευση της πρώτης φάσης του Σκοπιανού, το 1991-3, αλλά και στη συνέχεια, μέχρι πολύ πρόσφατα…
Όταν διαλυόταν η Γιουγκοσλαβία λοιπόν, η Ελλάδα ξύπνησε ένα πρωί και διαπίστωσε πως είχε αφήσει να δημιουργηθεί ένα… «τέρας» δίπλα της!
Επί 41 χρόνια (από το 1949 ως το 1990) η Μακεδονική προπαγάνδα του Τιτοϊκού καθεστώτος έμενε αναπάντητη από ελληνικής πλευράς κι είχε «πείσει τους πάντες» διεθνώς για ένα πελώριο ψέμα:
Ότι υπήρχε ένας «Μακεδονικός» λαός που «διαμελίστηκε» στις αρχές του 20ου αιώνα ανάμεσα σε τρία γειτονικά κράτη της Βαλκανικής: την Ελλάδα, τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία. Κι ότι ο λαός αυτός είχε δική του – «απαράγραπτη» - ξεχωριστή εθνική ταυτότητα και δική του ξεχωριστή γλώσσα.
Έτσι, με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την απόσχιση των Σκοπίων, οι «Μακεδόνες» ασκούσαν για πρώτη φορά στην Ιστορία το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην «Αυτοδιάθεση» και διακήρυσσαν ότι επιδίωκαν να απελευθερώσουν τους «αδελφούς» τους στην «Μακεδονία του Αιγαίου» (από την Ελλάδα) και στη «Μακεδονία του Πιρίν» (από την Βουλγαρία) και να δημιουργήσουν όλοι μαζί τη «Μεγάλη Μακεδονική πατρίδα».
Αυτά, όμως, τα διακήρυσσε η προπαγάνδα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας επί 41 χρόνια…
Και σε αυτά ΔΕΝ είχε απαντήσει συστηματικά η επίσημη Ελλάδα!
Παρά το γεγονός ότι ήδη από το 1944, ο τότε αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Έντουαρντ Στετίνιους το είχε ξεκόψει:
«Η (αμερικανική) Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «Μητέρα Πατρίδα» ή μακεδονική «εθνική συνείδηση» αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδος».
Τότε, το Δεκέμβριο του 1944!
Γιατί τότε; Διότι λίγες μέρες πριν ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης Τίτο, διακήρυσσε τη μετατροπή της προπολεμικής «Επαρχίας Βαρδαρίου» στη Νότιο Σερβία, σε «Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Πριν προλάβει να αντιδράσει η επίσημη Ελλάδα – που μόλις είχε απελευθερωθεί από τους Ναζί – και που εκείνες τις μέρες αιματοκυλούνταν από τα «Δεκεμβριανά» - ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών «είδε το κακό το όνειρο», κατάλαβε «τι ψηνόταν» κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
Τι έγινε όμως στη συνέχεια;
Μετά το 1949 ο Τίτο –καίτοι κομμουνιστής ο ίδιος – τσακώθηκε με το Στάλιν, αλλά και με την Κομμουνιστική Βουλγαρία του Δημητρόφ που παρέμεινε πιστή στο Στάλιν και στην ΕΣΣΔ μέχρι τέλους…
Κι από το 1949 και μετά, οι ΗΠΑ ζήτησαν από την Ελλάδα να μην εναντιώνεται ευθέως στη Τιτοϊκή προπαγάνδα. Κι από κοντά και οι Βρετανοί και όλοι οι Νατοϊκοί…
Έτσι, επί 41 η Γιουγκοσλαβική προπαγάνδα οργίαζε διεθνώς, είχε επιβάλει τη «βιβλιογραφία» της σε όλες τις διεθνείς βιβλιοθήκες και σε όλα τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της Δύσης (και όχι μόνο), ενώ η Ελλάδα δεν απαντούσε!
Μούγκα στη στρούγκα! Κυριολεκτικά.
Είχαμε ως χώρα υιοθετήσει την λεγόμενη πολιτική του «ανύπαρκτου προβλήματος».
Δηλαδή, δεν απαντούσαμε στο προπαγανδιστικό ψέμα του Τίτο, γιατί ήταν, λέει, …«ανύπαρκτο θέμα»!
Και, αν απαντούσαμε λέει, θα του δίνουμε υπόσταση και θα το καθιστούσαμε πολιτικά «υπαρκτό».
Τέτοια… μακακία κάναμε επί 41 χρόνια!
Και ένα πρωί διαπιστώσαμε, πως το ιστορικά «ανύπαρκτο θέμα» είχε μετατραπεί σε πολύ υπαρκτό – υπαρκτότατο και εφιαλτικό - εθνικό πρόβλημα!
Τότε, συνεχίζει ο συνομιλητής μου, όταν εκφράζαμε διεθνώς τις ανησυχίες μας, οι ξένοι συνομιλητές μας ρωτούσαν το προφανές:
-- Τόσα χρόνια οι «Μακεδόνες» ήταν δίπλα σας και τα ισχυρίζονταν όλα αυτά στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας. Γιατί δεν απαντούσατε εσείς; Γιατί δεν αντιδράσατε όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως σήμερα υπερβάλετε;
Τότε, λοιπόν, ανατρέξαμε στη δήλωση του Στετίνιους κι αυτό υπήρξε «ισχυρό χαρτί» στα χέρια μας.
Κάτι που οι ίδιες οι ΗΠΑ είχαν δηλώσει αυτοβούλως προ σαρακονταετίας, δεν μπορούσε να παραβλεφτεί έτσι εύκολα…
Υπήρχε λοιπόν, αλυτρωτισμός από την άλλη πλευρά.
Οπότε προέκυψε άλλο πρόβλημα:
--Μας είπαν, εντάξει, έχετε κάποιο δίκιο. Να τους βάλουμε να διακηρύξουν επισήμως πως δεν έχουν εδαφικές βλέψεις κατά της Ελλάδας. Οπότε λύνεται το πρόβλημα…
--Εμείς τους απαντήσαμε τότε: Μη μας δουλεύετε! Οι πολιτικές δηλώσεις της τωρινής τους κυβέρνησης (του 1992) δεσμεύουν μόνο τον εαυτό της. Αύριο αλλάζει η κυβέρνηση και δεν ισχύουν. Αντίθετα, το Σύνταγμά τους που διακηρύσσει σαφώς εδαφικές βλέψεις εναντίον μας, θα παραμένει εν ισχύει και θα δεσμεύει και τις επόμενες κυβερνήσεις τους. «Δεν μασάμε λοιπόν», με απλές διμερείς διακηρύξεις φιλίας και καλής γειτονίας…
--Τότε μας είπαν: Δεν καταλαβαίνετε βρε παιδιά, πως - σωστό ή λάθος - δύο γενιές Σκοπιανών μεγάλωσαν πιστεύοντας πως είναι «Μακεδόνες». Τι να κάνουμε που 2 εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν, έστω ένα ψέμα;
Τώρα που πάνε να πατήσουν στα πόδια τους και να γίνουν κράτος, πώς να τους πούμε πως η ταυτότητα που επικαλούνται είναι «κίβδηλη»; Με την ψυχή των ανθρώπων δεν παίζει κανείς…
Και τότε δόθηκε η αποστομωτική απάντηση από την δική μας πλευρά:
--Ναι, αλλά κι εμείς οι Έλληνες, όχι επί δύο γενιές, αλλά επί εκατοντάδες γενιές πιστεύουμε ότι η Μακεδονία είναι απολύτως Ελληνική κληρονομιά! Και παρεμπιπτόντως η Ιστορία είναι με το μέρος μας.
Τι μας λέτε δηλαδή; Για να μη… «κακοκαρδίσετε» την ψευδεπίγραφη «εθνική ταυτότητα» 2 εκατομμυρίων Σκοπιανών, θα γράψετε στα παλιά μας τα παπούτσια την ιστορικά θεμελιωμένη από αιώνες εθνική ταυτότητα 11 εκατομμυρίων Ελλήνων;
Το επιχείρημα αυτό ήταν ισχυρό! Αλλά δεν έπεισε μέχρι που έφτασαν στο εξωτερικό οι εικόνες από τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια του 1992! Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αρχικά...
Κι ύστερα, «στο καπάκι», και τα μεγάλα συλλαλητήρια της Ομογένειας παντού στον κόσμο:
Στην Οττάβα, στο Μόναχο, στη Μελβούρνη, στο Σίδνευ, στη Φραγκφούρτη, στο Λονδίνο, στη Ουάσιγκτον, στο Τορόντο…
Με χιόνια με βροχές και καύσωνες, οι Έλληνες διαδήλωναν παντού στον κόσμο:
--Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!
Τότε άρχισαν να καταλαβαίνουν και οι απ’ έξω, ότι κάτι σοβαρό υπάρχει εδώ…
Δεν ήταν κομματικά παιγνίδια μικροπολιτικής μέσα στη χώρα.
Δεν ήταν πολιτική ανελαστικότητα ή διπλωματική ακαμψία της τότε κυβέρνησης.
Ήταν κάτι πολύ βαθύτερο, που δεν μπορούσαν να παραβλέψουν…
Επί σαράντα χρόνια δεν λέγαμε λέξη ως λαός και ως ηγεσίες, και ξαφνικά ανέλαβε ο Ελληνισμός να «γεμίσει το κενό» των σαράντα χρόνων, φωνάζοντας απ’ άκρη σε άκρη σ’ ολόκληρο τον κόσμο:
--Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!
Τότε, συνεχίζει ο βετεράνος συνομιλητής μου, οι ανώτατοι ξένοι διπλωμάτες στον ΟΗΕ ζήτησαν να συναντηθούν με εκπροσώπους της Ελληνικής ομογένειας, που διαδήλωνε έξω από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών.
Νεαρός εκπρόσωπος της Ομογένειας τους είπε ευθέως εκείνα που ΔΕΝ μπορούσε να πει η ελληνική διπλωματική αποστολή:
Και τους τα είπε χωρίς οργή, χωρίς «ετικέττα» – casually - και με χαμόγελο:
--Ακούστε, παιδιά. Αγγίξατε, χωρίς να το πολύ-καταλάβετε, πρόβλημα μεγαλύτερο από το μπόι σας! Πρόβλημα που σας ξεπερνάει, παρά την ισχύ των χωρών σας.
Αναλογιστείτε μόνο τούτο: Εμείς οι Έλληνες λύσαμε δύο φορές το Μακεδονικό στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα: Μία φορά το 1912-13 και μία φορά το 1945-49…
Και τις δύο φορές το λύσαμε πολεμώντας στο δικό σας πλευρό. Ενάντια στους εχθρούς σας. Κι αν χρειαστεί, θα το λύσουμε και τρίτη φορά. Αλλά καλύτερα για όλους να ΜΗ χρειαστεί…
Τι ακριβώς μας λέτε τώρα;
Ότι η Ελλάδα θα είναι η μόνη χώρα του Δυτικού κόσμου που θα χάσει από την ήττα του Κομμουνισμού για την οποία και η ίδια πολέμησε και πλήρωσε και πανάκριβο τίμημα;
Θέλετε να μας πείτε, πως για να κερδίσετε 2 εκατομμύρια παλαιότερους εχθρούς σας, θα στραφείτε εναντίον 11 εκατομμυρίων παλαιών και αξιόπιστων συμμάχων σας στην περιοχή;
Τη ώρα που γινόταν αυτή η συζήτηση με τους υψηλόβαθμους ξένους διπλωμάτες στους πάνω ορόφους του επιβλητικού κτιρίου, εκεί στις όχθες του East River, ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο πέταγε μπροστά τους σέρνοντας το banner Macedonia is Greece.
Ασυναίσθητα, οι διπλωμάτες μετακινήθηκαν κουβεντιάζοντας με τους δικούς μας προς την άλλη πλευρά της μεγάλης αίθουσας, με θέα προς το Μανχάταν…
Αλλά ένα άλλο μονοκινητήριο αεροπλάνο πέταγε και από εκείνη την πλευρά σύροντας πίσω του παρόμοιο banner: Macedonia is Greece.
Κι από κάτω δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ομογενείς – με μπροστά-μπροστά τους Jews of Salonica - κραύγαζαν ρυθμικά το ίδιο ακριβώς:
Macedonia is Greece!
Τελικά, μας έχετε περικυκλώσει από παντού, μονολόγησε ένα ξένος διπλωμάτης χαμογελώντας…
Καταλάβαμε: Macedonia is Greece.
Λίγο αργότερα τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν τα Σκόπια με προσωρινό όνομα:
Κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ΠΟΤΕ!
Και τα υποχρέωσαν να διαπραγματευθούν με την Ελλάδα και να εξασφαλίσουν τη σύμφωνή γνώμη της γειτονικής Ελλάδας στο μόνιμο όνομά τους.
Κάτι που επίσης, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ!
Τα μεγάλα συλλαλητήρια κάλυψαν το «κενό της σιωπής» 40 χρόνων. Η αφύπνιση του Ελληνισμού κάλυψε – έστω και στιγμιαία – την ολιγωρία της ηγεσίας του επί 4 δεκαετίες.
Ναι, σίγουρα, με συλλαλητήρια δεν λύνονται μακροχρόνια προβλήματα. Αλλά δεν λύνονται ούτε με σιωπή, ούτε με άνευ όρων υποχωρήσεις.
Τα συλλαλητήρια της εποχής εκείνης έκλεισαν το δρόμο σε τέτοια άνευ όρων υποχώρηση εκείνη την κρίσιμη στιγμή.
Και γι’ αυτό όσοι τότε συμμετείχαμε, είμαστε υπερήφανοι!
Έκτοτε μπορεί 130 χώρες να αναγνώρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία, αλλά…
--Αλλά 60 χώρες – οι σπουδαιότερες και για μας και για τα Σκόπια – ΔΕΝ τα αναγνώρισαν ως «Μακεδονία». Κι επιμένουν στο προσωρινό τους όνομα.
Που ξεκινά με το εντελώς απαξιωτικό «πρώην…»
--Και στο μεταξύ, ακόμα και εκείνες οι χώρες που τα αναγνώρισαν ως «Μακεδονία», δεν αναγνωρίζουν πια τον αλυτρωτισμό τους! Και τους πιέζουν να υποχωρήσουν απ’ αυτόν…
--Και στο μεταξύ το «έθνος των Μακεδόνων»… διαλύθηκε μέσα στα Σκόπια!
Και οι… «πρώην», μετατράπηκαν σε «συνεταιρικό» (όχι «εθνικό») κράτος με Αλβανούς που δεν είναι «Μακεδόνες», και με «Μακεδόνες» που δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους… τι σόϊ «Μακεδόνες» είναι, αφού οι μισοί πιστεύουν πως είναι Βούλγαροι και οι άλλοι μισοί μισούν τη Βουλγαρία…
Το Μακεδονικό ιδεολόγημα έχει ήδη ηττηθεί μέσα στα Σκόπια!
Ευτυχώς που δεν υποχωρήσαμε τότε και το κρατήσαμε «ανοικτό». Τα συλλαλητήρια έσωσαν την Πατρίδα τότε. (Και την «παρτίδα» για λογαριασμό της Πατρίδας!)
Και κάτι τελευταίο:
Κάποιοι τα ’βαλαν σήμερα με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας που… τόλμησε να υποστηρίξει την εθνική θέση:
--Τους θυμίζω ότι η Εκκλησία μας έχει δώσει αγώνα για το «Μακεδονικό» και έχει προσφέρει και νεομάρτυρες στο Μακεδονικό αγώνα…
--Τους θυμίζω πως το «Μακεδονικό» στην πρώτη φάση τους είχε τη μορφή Εκκλησιαστικής διένεξης (μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Βουλγαρικής Εξαρχίας) που έκρυβε σαφώς και εθνικές απειλές (όπως αποκαλύφθηκε αμέσως μετά).
--Τους θυμίζω πως η Ορθοδοξία δεν ασχολείται με την τρέχουσα πολιτική, άλλα έχει ρόλο και Λόγο στα πνευματικά θέματα και στα εθνικά προβλήματα.
--Η Ορθοδοξία δεν είναι «γραφείο τελετών» (γάμων, πανηγύρεων και κηδειών) όπως την ήθελαν κάποτε τα Κομμουνιστικά καθεστώτα (όταν δεν την απαγόρευαν εντελώς).
--Θυμίζω πως ο Μακάριος ήταν Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος στην Κύπρο (και τον αμφισβητούσαν μόνον οι χουντικοί τότε, που τον αποκαλούσαν με το λαϊκό του όνομα).
--Θυμίζω ότι ο Επίσκοπος Μοναστηρίου Γερμανός Καραβαγγέλης κράτησε όρθιο το φρόνημα του Μακεδονικού Ελληνισμού, όταν όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα των Βούλγαρων Κομιτατζήδων και των Οθωμανών.
--Θυμίζω ότι και σε πιο πρόσφατες εποχές, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Ντέζμον Τούτου εμψύχωνε το λαό του στον αγώνα κατά του απαρτχαϊντ. Και πήρε και βραβείο Νόμπελ γι’ αυτό. Και οι μόνοι που τον έψεγαν τότε «γιατί ασχολείται με την Πολιτική», ήταν οι ρατσιστές που κυβερνούσαν ακόμα τη χώρα του.
--Θυμίζω ότι στον κατ’ εξοχήν Πολιτικό αγώνα - αλλά με τεράστιο πνευματικό περιεχόμενο - για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρωτοστάτησε στις ΗΠΑ ο αιδεσιμότατος Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ! Κληρικός κι αυτός…
Γιατί τα βάζετε με τους δικούς μας κληρικούς όταν γίνονται αληθινοί «Ποιμένες» κατά τις καλύτερες παραδόσεις του λαού μας κι όλων των Χριστιανικών λαών;
Και για να αφήσουμε τις περιττές ευγένειες (γιατί εγώ δεν είμαι και πολύ «θρήσκος», ούτε ιδιαίτερα «ευσεβής»):
--Ρε κουφάλες, γιατί αναγνωρίζετε το δικαίωμα σε κάθε σωματείο του κώλου, σε κάθε δήμο, σε κάθε συνδικάτο, σε κάθε… «Ρουβίκωνα» να εκφράζει άποψη για τα πάντα και να ασκεί «ακτιβισμό» - στα όρια της εγκληματικής πράξης κάποιες φορές - κι ύστερα βρίζετε την Εκκλησία μας όταν κάνει αυτό που επιτάσσει ο πνευματικός της ρόλος;
--Ρε κουφάλες, όταν προσπάθησαν να μας επιβάλουν το Σχέδιο Αναν, κάποιοι από σας προκαλούσατε ψηφίσματα… δημοτικών συμβουλίων και δηλώσεις προσωπικοτήτων (και ρασοφόρων ακόμα) υπέρ του κατάπτυστου εκείνου Σχεδίου.
Και σας πείραξε η πολύ μετριοπαθής στη διατύπωσή της αλλά και πολύ απερίφραστη στη ουσία της, θέση που διατύπωσε η Εκκλησία μας για το Μακεδονικό;
Βάλτε το καλά στο μυαλουδάκι σας:
Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!
Και θα παραμείνει μέχρι να… παγώσει η Κόλαση!
Κουφάλες!

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 15, 2018