Ντροπή σας αριστεροί και δημοκράτες

Αν και δεν πήγα στην Θεσσαλονίκη και δεν θα πάω ούτε στην Αθήνα για λόγους που αναφέρω παρακάτω, εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους συμμετέχοντες των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία. Αυτό που με συγκίνησε είναι, ότι μετά από 8 χρόνια μνημονίων και (πολύ χλιαρών) διαμαρτυριών για αυτά, η (μακράν) μεγαλύτερη συγκέντρωση δεν έγινε για οικονομικά θέματα. Αυτό είναι πολύ τιμητικό και ελπιδοφόρο για την Ελλάδα και το οφείλουμε στους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες.

Το κρίμα και το όνειδος ήταν η παντελής απουσία των «δημοκρατικών δυνάμεων». Αφού λασπολόγησαν αρχικά και στην συνέχεια προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την πρωτοβουλία, τώρα «δεν χαρίζουν όλον αυτόν τον κόσμο στην Χρυσή Αυγή και στους εθνικιστές» και «κατανοούν τις ανησυχίες του»… Ντράπηκαν, γιατί τους ξεμπρόστιασε ο Μίκης με την στάση του, αλλά και ο ίδιος ο δημοκρατικός λαός, που δεν συμφωνεί με τα κόμματα (που ψηφίζει) και αισθάνεται άσχημα που μονοπωλεί τον πατριωτισμό η εθνικόφρων παράταξη.

Το ότι δεν βούλιαξε η Θεσσαλονίκη και δεν θα βουλιάξει και η Αθήνα, οφείλεται στην αλλοπρόσαλλη στάση του ΚΚΕ και της ΛΑΕ. Τα μνημονιακά κόμματα δεν τα έχουν σε υπόληψη ούτε οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους και παρά το ότι στις εκλογές θα τα ξαναψηφίσουν, δεν θα ακολουθούσαν τις υποδείξεις τους, αν η ανεπαρκέστατη ηγεσία αυτών των δύο κομμάτων δεν έπαιρνε τόσο λαθεμένες αποφάσεις και για την πατρίδα και για τα ίδια τα κόμματα τους.

Στο κάτω κάτω, αν δεν αντέχουν το «Μακεδονία ξακουστή» και το εθνικιστικό κιτς (όπως κι εγώ) ας έκαναν δικά τους συλλαλητήρια –συναυλίες με τον Νταλάρα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Ακόμη κι εγώ θα έκανα την μοναδική εξαίρεση στην ενήλικη ζωή μου και θα πήγαινα.

Ακόμα πιο ευχάριστα όμως θα πήγαινα σε ένα συλλαλητήριο με τους αριστερούς, τους δημοκράτες και τους εθνικιστές μαζί. Τάχαμτες δεν μπορούν; Στα γήπεδα δεν είναι όλοι μαζί με τις ομάδες τους; Στα καφενεία, στα σόγια, στην δουλειά, στα πανηγύρια, στην ζωή δεν είναι όλοι μαζί;

Από κούνιας η πολιτική μου στάση είναι να υποστηρίζω πάντα ότι μου φαίνεται σωστό, αδιαφορώντας για το με ποιους συμφωνώ και με ποιους διαφωνώ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συμφωνήσω σε άλλα θέματα με την Χρυσή Αυγή, σε άλλα με τον Ρουβίκωνα και σε άλλα με τις δυνάμεις του «δημοκρατικού τόξου».

Ακόμη κι αν μόνη η Χρυσή Αυγή υπερασπιζόταν την Ελληνική Μακεδονία, θα ήμουν με το μέρος τους, παρά το ότι για εμένα η Μακεδονία δεν είναι ούτε η ψυχή μου, ούτε κάτι άλλο σημαντικό. [Οσο για τον Αλέξανδρο δεν τον έχω καν σε μεγάλη υπόληψη.] Απλά η Μακεδονία είναι Ελληνική και μόνο. Αν οι Σκοπιανοί είχαν δίκιο, θα ήμουν με το μέρος τους κι ας λυσσάγανε όλοι οι συμπατριώτες μου. Ακόμα κι αν είχαν έστω λίγο δίκιο, θα τους το απέδιδα. Σε αυτά τα λαμόγια τι δίκιο να δώσω και τι εμπιστοσύνη να δείξω, ότι όρκους και να πάρουν πλέον;

Ποιος να με κατηγορήσει για ρατσισμό, ή εθνικισμό; Μόλις στο προηγούμενο άρθρο δεν πρότεινα συνομοσπονδία Σέρβων, Αλβανών και Ελλήνων; Αντίθετα δεν γνωρίζω πολλούς αριστερούς, που να μην εξαιρούν τους Αλβανούς από τα «διεθνιστικά» τους αισθήματα. Εκεί δεν έχουν πρόβλημα να συμφωνήσουν με την Χρυσή Αυγή και τους ρατσιστές. Φρύαξαν μήπως διαλυθούν τα Σκόπια, γιατί εκτός από εμάς, θα ωφελούνταν και οι Αλβανοί!!!!!!!!

Είμαι διεθνιστής λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων και η πίστη μου αυτή είναι απείρως ανώτερη από τον εθνοτικό μου αυτοπροσδιορισμό. Παρόλα αυτά στο προηγούμενο άρθρο προέτρεψα τους αναγνώστες να κλείσουν τα αυτιά και στις εθνικιστικές και στις διεθνιστικές σειρήνες, ακριβώς γιατί οι δεύτερες τελικά λειτουργούν υπέρ των πρώτων. Το να υποχωρείς στον εθνικισμό του γείτονα δεν είναι διεθνισμός· αλλιώς το λένε αυτό το πράγμα…

Πατρίδα μου είναι όλοι οι ζώντες συνάνθρωποι. Ιδιαίτερη πατρίδα μου είναι όσοι από αυτούς μιλάνε Ελληνικά και η «μικρή πατρίδα» είναι ο τόπος που μεγάλωσα και κατοικώ. Θεωρώ, ότι δεν θα ήμουν καλός κοσμοπολίτης, αν δεν ήμουν καλός Ελληνας και δεν θα ήμουν καλός Ελληνας, αν δεν ήμουν καλός Λουτρακιώτης. Όχι βέβαια σε βάρος των γειτόνων, ή οποιουδήποτε άλλου, αλλά μου φαίνεται αδύνατον κάποιος να αγαπάει αληθινά τα παιδιά του κόσμου, αν δεν αγαπάει τα δικά του.

Θα δεχόμουν (πριν 27 χρόνια –όχι τώρα) ακόμα και το σκέτο «Μακεδονία», αν ΕΞ ΑΡΧΗΣ, αβίαστα και χωρίς τις δικές μας διαμαρτυρίες, παραδέχονταν αυτό που έλεγε ο Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή είναι Σλάβοι, που ήλθαν στην περιοχή τον 6ο αιώνα. Όμως αυτό το έλεγε ΜΟΝΟ ο Γκλιγκόρωφ κι αυτός όχι εξ αρχής και αβίαστα. Και αφού παραδέχτηκε την αλήθεια, γιατί επέμενε στην κλοπή του ονόματος;

Ακόμα κι αν δεχτώ, ότι είχαν μαύρα μεσάνυχτα, ο δικός τους πρόεδρος τους είπε την αλήθεια. Γιατί έστω μετά από αυτόν δεν λένε τα ίδια και οι υπόλοιποι; Γιατί δεν το λέει έστω ο «μετριοπαθής» Ζάεφ; Φυσικά ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ δεν θα πίστευα κανέναν, αλλά σημασία έχει ότι εκείνοι, ούτε αυτήν την στιγμή που προσπαθούν να δείξουν διαλλακτικό προσωπείο, δεν παραδέχονται την αλήθεια.

Δεν φτάνει η χαζοχαρούμενη αντιμετώπιση του πράγματος από τους «προοδευτικούς» και «δημοκράτες», έγιναν και αυτόκλητοι συνήγοροι των Σκοπιανών και από πάνω ενοχλούνται από τις «βαριές κουβέντες» περί προδοσίας κ.λ.π. [Το να λες τον πατριώτη «φασίστα» δεν είναι βαριά κουβέντα; Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων;] Εχω ακούσει και διαβάσει μύριες όσες ανοησίες και μάλλον πρέπει να απαντήσω σε μερικές, γιατί πολλές φορές τα αυτονόητα δεν είναι και τόσο φανερά σε όλους…

1) Οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήσαν ακριβώς Ελληνες και η γλώσσα τους ήταν διαφορετική.

Το πρώτο έχει απαντηθεί τόσο πολύ, που θα ήταν περιττός πλεονασμός να μιλήσω κι εγώ. Το μόνο που θα πω, είναι ότι υποθέτω, ότι θα έπρεπε να ισχύει και γι αυτούς το δικαίωμα του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού. Οσο για το δεύτερο, ήταν τόσο «διαφορετική», όσο είναι τα Κυπριακά, τα Ποντιακά, τα Κρητικά, τα Ζακυνθινά κ.λ.π. από την καθομιλουμένη νεοελληνική γλώσσα. Αλλωστε εκείνη την εποχή όλοι οι Ελληνες μιλούσαν «διαφορετική» γλώσσα από τους άλλους Ελληνες, αλλά αυτές οι διαφορές ονομάζονται «διάλεκτοι», που συχνά και ιδίως στον προφορικό λόγο ακούγονται εντελώς ξένες από την διάλεκτο που μιλάμε. Πάνω σε αυτές τις «γλωσσικές διαφορές» χτίζονται διάφοροι νεοεθνικισμοί στις μέρες μας, όπως της Ουκρανίας και των Σκοπίων, που τάχα δεν μιλάνε Βουλγάρικα, αλλά «άλλη» γλώσσα.

2) Στον χώρο της Μακεδονίας κατοικούσαν και κατοικούν κι άλλοι λαοί. Πως αλλιώς θα έπρεπε, να λέγονται;

Κατ αρχάς τα Σκόπια δεν είναι ο χώρος ούτε της αρχαίας Μακεδονίας, ούτε της Βυζαντινής. Το πρώτο το ξέρουν όλοι, αλλά αυτό που δεν ξέρουν πολλοί, είναι ότι το Βυζαντινό Θέμα της Μακεδονίας βρισκόταν στην Θράκη με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη και αυτό που εσφαλμένα λένε «Θέμα Μακεδονίας» ήταν το Θέμα Θεσσαλονίκης. [Και ενδιάμεσα αυτών υπήρχε το Θέμα Στρυμώνα, που αντιστοιχούσε στην αρχαία Παιονία.] Δηλαδή την εποχή που ήλθαν αυτοί στην περιοχή, δεν λεγόταν έτσι ούτε καν η πραγματική Μακεδονία. Οσο για την Τουρκοκρατία, και πάλι δεν υπάρχει πουθενά η ονομασία «Μακεδονία», αλλά τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσόβου του σαντζακίου του Κοσσόβου.

Στις αρχές του 20ου αιώνα η Ελλάδα, η Σερβία και η Βουλγαρία διαφιλονικούσαν για την διανομή των Ευρωπαϊκών εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκτός των Αλβανικών περιοχών, στις άλλες κατοικούσαν Ελληνες, Βούλγαροι και άλλοι Σλάβοι χωρίς συγκεκριμένη εθνική συνείδηση, Τούρκοι, Εβραίοι κ.α.. Η Ελλάδα και η Σερβία ήθελαν την διανομή αυτών των εδαφών, ενώ η Βουλγαρία ήθελε την αυτονομία, γιατί ήθελε να τα υφαρπάξει όλα, όπως είχε κάνει με την Ανατολική Ρωμυλία. Τότε ήταν η «μεγάλη δύναμις» των Βαλκανίων με στρατό όσο είχαν αθροιστικά η Ελλάδα και η Σερβία. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής έφτιαξε τις κομιτατζήδικες αυτονομιστικές οργανώσεις, όπως η ΒΜΡΟ.

Τότε δημιουργήθηκε ο «χώρος» Μακεδονία με τα όρια που του αποδίδουν οι ψευτομακεδόνες και περιελάμβανε, όχι μόνο την πραγματική Μακεδονία, αλλά και την περιοχή βόρεια αυτής. Δεν γεννήθηκε όμως ούτε καν τότε το «Μακεδονικό» έθνος, αλλά πολύ αργότερα. Βοήθησε βέβαια η στάση της ίδιας της Βουλγαρίας, που εξώθησε προς την εθνοτική αυτονόμηση σλαβοβουλγαρόφωνους πληθυσμούς με απροσδιόριστη, ή ανύπαρκτη εθνική συνείδηση.

Τελικά όπως ξέρουμε, η περιοχή διανεμήθηκε και οι Σέρβοι πήραν την περιοχή της σημερινής ψευτομακεδονίας, την οποία μαζί με τμήμα του Κοσσόβου και της νότιας Σερβίας ονόμασαν «Βαρντάσκα» (και όχι «Ματσεντόνια Βαρντάσκα», που νομίζουν μερικοί). Δεν διανεμήθηκε λοιπόν η Μακεδονία, ούτε υπάρχει Μακεδονία του Πιρίν. Οι κάτοικοι του Πιρίν ένοιωθαν και νοιώθουν αυτό που είναι, δηλαδή Βούλγαροι, όπως και οι κάτοικοι της Μακεδονίας είναι και νοιώθουν Ελληνες. Από εκεί και πέρα εμείς έπρεπε να εγείρουμε αλυτρωτικές αξιώσεις για Μοναστήρι, Πελαγονία, βόρεια Παιονία και εμείς να θέτουμε ζήτημα Ελληνικής μειονότητας, γιατί πράγματι και οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι άρπαξαν από ένα μικρό κομμάτι της Μακεδονίας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των Σκοπίων και του Πιρίν ονομάστηκαν «Μακεδονία» για πρώτη φορά από την ΒΜΡΟ και αυτό ως χώρος, όχι ως έθνος.

Δεν ξέρω πότε ακριβώς δημιουργήθηκε η ιδέα για «Μακεδονικό» έθνος, αλλά πάντως δεν ήταν διασαφηνισμένο ούτε το 1945 κατά την δημιουργία της ΟΓΔ της Μακεδονίας, αν και από το 1934 η Διεθνής είχε συζητήσει το ενδεχόμενο δημιουργίας Μακεδονικού έθνους και είχαν συμφωνήσει τα κομμουνιστικά κόμματα της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Αρα στο μυαλό του Τίτο υπήρχε ήδη η ιδέα, αλλά το πράγμα μπουρδουκλώθηκε για δήθεν πολυεθνική ομόσπονδη δημοκρατία και έτσι παρασύρθηκαν οι Ελληνες κομμουνιστές, που έβλεπαν να χάνουν τον εμφύλιο και ήλπιζαν σε μία «δική» τους ομόσπονδη δημοκρατία, που μαζί με την Ελληνική Μακεδονία, θα γινόταν ένα δεύτερο Ελληνικό κομμουνιστικό κράτος στα πλαίσια μίας μεγάλης κομμουνιστικής ομοσπονδίας, που θα απορροφούσε και την Αλβανία. Αυτό πάνω κάτω ήταν και το σχέδιο του Τίτο, αλλά αφού χάθηκε για τους Ελληνες κομμουνιστές ο εμφύλιος και στην βόρειο Ελλάδα, δεν τους χρειαζόταν πιά και τους ξεφορτώθηκε.

Η ιδέα του «Μακεδονικού» έθνους καλλιεργήθηκε και από τους ίδιους τους Ελληνες κομμουνιστές ήδη από την περίοδο της κατοχής, γιατί θέλησαν να προσεταιριστούν και τους Σλάβικους πληθυσμούς, νομίζοντας ότι θα τους κουλαντράρουν εύκολα, αλλά τελικά έγιναν οι ίδιοι υποχείρια του Σλάβικου εθνικισμού.

Εκτοτε ο Τίτο προώθησε την δημιουργία του «Μακεδονικού» έθνους, αλλά μέχρι την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν αυτό που λέει η λέξη «Γιουγκοσλαβία», ένας λαός νοτιοσλάβων. Απόγονοι του Αλέξανδρου άρχισαν να λέγονται την δεκαετία του `70 και επισήμως το δήλωσαν πριν από 27 χρόνια και έκτοτε πουλάνε αδιαλείπτως τρελίτσα. Αν λοιπόν είχαν ένα στοιχειώδες δικαίωμα πάνω σε αυτό το όνομα, ως κάτοικοι ενός χώρου, που ΝΟΜΙΖΑΝ ότι είναι η Μακεδονία, το έχουν απολέσει ως καταχραστές και το πώς θα ονομάζονται είναι δικό τους πρόβλημα.

3) Το δικαίωμα του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού δεν ανήκει σε όλους, άρα και στους Σκοπιανούς;

Κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να ασκηθεί σε βάρος υπέρτερου δικαιώματος άλλου. Δηλαδή είναι δικαίωμα τους να αποσπαστούν από τον Βουλγάρικο εθνικό κορμό και να αυτοπροσδιορίζονται διαφορετικά, αλλά όχι κλέβοντας το όνομα και την ιστορία των γειτόνων τους. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν μερικοί, ότι ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ;

Σημειωτέον· γιατί αυτό το δικαίωμα δεν ισχύει για τους Ελληνες των Σκοπίων; Αν δεν το είχε πει ο ίδιος ο Γκλιγκόρωφ, θα νόμιζα, ότι αυτή η κοινότητα έχει εξαφανιστεί από προηγούμενος διωγμούς. Αλλά ο ίδιος είπε επακριβώς, ότι οι Ελληνες του κράτους του είναι «μόνο» 100.000 άτομα. Δηλαδή κατά τις δικές τους στατιστικές το 5%. Κατά τις στατιστικές του πρώτου Γιουγκοσλαβικού κράτους ήσαν το 18% της Βαρντάσκα (δηλαδή περιοχής ευρύτερης των σημερινών Σκοπίων). Το 1951 ήσαν το 18%, αλλά σε μικρότερη περιοχή (την ΠΓΔΜ) και το ένα τρίτο από αυτούς ήσαν πολιτικοί πρόσφυγες, δηλαδή στην ουσία είχαν μειωθεί πολύ. Κι από αυτούς όμως, πως φτάσαμε στο 5%; Αλλά έστω και ως 5% δεν αναγνωρίζονται ως εθνότητα, ενώ αναγνωρίζονται άλλες μικρότερες, όπως οι Τούρκοι και οι Σέρβοι, ή πολύ μικρότερες όπως οι Ρομά και οι Βόσνιοι –Πομάκοι. Οι Ελληνόβλαχοι εξαναγκάστηκαν να δηλώνουν «Βλάχοι» (για να μπουν και οι Ρουμάνοι στο ανθελληνικό παιχνίδι) παρά το ότι ακόμα και το ίδιο το εθνωνύμιο τους (Γκρεκ) φανερώνει την Ελληνική εθνική τους συνείδηση και καταγωγή. [Γιατί για αυτούς δεν ισχύει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ως «Γκρέκ» και τους βαφτίζουν οι «Μακεδόνες» ως «Βλάχους»;] Οι υπόλοιποι Ελληνες εξαναγκάστηκαν να δηλώνουν «Μακεδόνες» μια και είναι οι μόνοι πραγματικοί Μακεδόνες αυτού του κράτους. Δηλαδή στα 27 του χρόνια αυτό το ψευδώνυμο νεοπαγές κράτος εξαφάνισε μία μειονότητα της τάξεως του 5% (πάντα κατά τις δικές τους, τουλάχιστον αμφισβητήσιμες, στατιστικές). Επίσης έχουν εξαφανιστεί οι Πατριαρχικοί Σλαβόφωνοι, πληθυσμός κατά κύριο λόγο Ελληνικής εθνικής συνείδησης. Ούτε η Τουρκία δεν θα το κατάφερνε αυτό στις μέρες μας.

Απορώ, που βρίσκεται αυτή η αόρατη μειονότητα. Στην Αλβανία και στην Τουρκία δεν ξέρουμε μόνο αριθμητικά, αλλά και ονομαστικά όλους τους Ελληνες. Στα Σκόπια (και στην Βουλγαρία) δεν γνωρίζουμε ούτε έναν, παρά το ότι λογικά θα έπρεπε να ζουν κοντά στα σύνορα. [Για την Βουλγαρία το καταλαβαίνω, καθώς έφυγαν και οι Βούλγαροι της Ελληνικής Μακεδονίας.] Επαναλαμβάνω, αν δεν το έλεγε ο Γκλιγκόρωφ, θα έλεγα, ότι δεν υπάρχουν πιά παρά μόνο στην φαντασία των εθνικιστών. Αποδείχτηκε όμως, ότι άλλοι είναι οι φαντασιόπληκτοι σε αυτό το θέμα. Υπό ποιο καθεστώς φόβου ζουν αυτοί οι άνθρωποι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα και εμείς μιλάμε για απεριόριστα «δικαιώματα» αυτοπροσδιορισμού των κατσαπλιάδων;

[Για λόγους ιστορικής δεοντολογίας πρέπει να προσθέσω, ότι οι Σλαβόφωνοι Ελληνόφρονες δεν διώχτηκαν ως «ξένο σώμα» μόνο στην ΠΓΔΜ, αλλά και στην ίδια την Ελλάδα, με αποτέλεσμα οι (πολύ λίγοι) σημερινοί απόγονοι τους να καταλήξουν Σκοπιανόφρονες.]

4) «Το πρόβλημα δεν είναι το όνομα, αλλά οι αλυτρωτικές και εδαφικές διεκδικήσεις κάποιων εθνικιστών των Σκοπίων, τους οποίους πρέπει να απομονώσουμε».

Δηλαδή, αν ενδώσουμε στην παραποίηση της ιστορίας και της αλήθειας, θα απομονωθούν οι παραποιητές της; Πρωτοφανής λογική…

Οι αλυτρωτικές διαθέσεις στηρίζονται ακριβώς και μόνο στο όνομα, καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα ιστορικό, ή αρχαιολογικό στοιχείο, που να συνηγορεί για τις ανοησίες, που λένε. Γι αυτό σβήνουν και τις Ελληνικές επιγραφές στα νεότερα μνημεία (ναούς) της νότιας παραμεθόριας περιοχής που μαρτυρούν το ποιος άρπαξε εδάφη, που του δεν του ανήκουν και τώρα θέλει κι άλλα.

Πως είναι δυνατόν να υπάρχει «Μακεδονικό έθνος», και να μην διεκδικεί την πραγματική Μακεδονία; Και να μην το είχαν παραδεχτεί ποτέ δημόσια, τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε τους μύχιους στόχους αυτής της ονοματολογικής επιλογής;

Η διαπίστωση των εδαφικών διεκδικήσεων δεν είναι δική μου, ή των εθνικιστών. ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ με αυτό, που άλλωστε δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα.

Ποιο άλλο έθνος στον κόσμο έβαλε στο ίδιο το σύνταγμα του τις αλυτρωτικές του επιδιώξεις; «Κάποιοι εθνικιστές» το επέβαλαν κι όχι η συντριπτική πλειοψηφεία; Ούτε ο πιο έξαλλος εθνικιστής της εποχής μας, ο Ερντογάν, δεν έχει διανοηθεί καν τέτοια πράγματα και εμείς είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε μία προσωρινή ψευτοϋποχώρηση ως έναρξη μίας ειλικρινούς φιλίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Μία «αφελής» ερώτηση: Δεν έχουμε δικαίωμα να τους αλλάξουμε το όνομα, αλλά έχουμε δικαίωμα, να τους αλλάξουμε το σύνταγμα; Ωραία αντίληψη για την ανεξαρτησία των εθνών. Βέβαια δεν πρόκειται να το δεχτούν ούτε αυτό και το πράγμα θα τελειώσει εκεί και τότε να δούμε τι θα πούν οι Ελληνες συνήγοροι για τους «διαλλακτικούς» Σκοπιανούς φίλους τους.]

5) Το όνομα θα δώσουμε μόνο. Μπορούν οι Σκοπιανοί να μας απειλήσουν στ` αλήθεια;

Ας το δούμε και ανάποδα. Αν αρχίσουμε τις παραχωρήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (όπως το συγκεκριμένο όνομα) σε εκείνους που δεν μπορούνε καν να μας απειλήσουν, τι θα κάνουμε απέναντι σε πιο ισχυρούς αντιπάλους; Και ποια θα περιμένουμε, ότι θα είναι από εδώ και μπρος η στάση όλων των υπολοίπων σφετεριστών, όταν τόσο εύκολα και χωρίς καμία ισχυρή, ή τουλάχιστον φανερή πίεση υποχωρούμε απέναντι και στον πιο αδύναμο;

[Πολλοί δεν καταλαβαίνουν και την αξία του συγκεκριμένου ονόματος, ως ιστορικού «μπραντ νέιμ», που κατά την γνώμη μου συναγωνίζεται, για να μην πω, υποσκελίζει και το όνομα «Ελλάδα». Αλλωστε αν μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει τους Σκοπιανούς για την αποποίηση –υποβάθμιση της Σλαβικής τους ταυτότητας, είναι ακριβώς αυτός ο λόγος. Εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση να γίνουν κανονικοί Μακεδόνες, αν τόσο πολύ το θέλουν, αλλά οι κανονικοί Μακεδόνες μιλάνε Ελληνικά. Αφού ΕΚΕΙΝΟΙ θεωρούν, ότι το να είσαι Μακεδόνας είναι ανώτερο από το να είσαι Σλάβος, γιατί δεν υιοθετούν και την γλώσσα των Μακεδόνων; Βρίσκουν κατώτερα τα Ελληνικά από την διάλεκτο τους;]

Μόνοι τους βέβαια δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αλλά ήδη τόσο οι Τούρκοι, όσο και οι Αλβανοί δείχνουν τις προθέσεις τους και την «κατάλληλη ώρα» θα φανερωθούν και οι Βούλγαροι. Το θέμα είναι, ότι δίνοντας τους το όνομα, καθιστούμε γκρίζες ζώνες, όλη την βόρεια του Ολύμπου Ελλάδα, καθώς θα αποχαλινωθούν τα εθνικιστικά στοιχεία όλων των γειτόνων μετά από μία τόσο εύκολη νίκη των Σκοπιανών.

Η Τουρκία έχει στα ανατολικά της την πίεση των Κούρδων και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε δύο μεγάλα μέτωπα, γι αυτό προσπαθεί και στις δύο πλευρές να συμπτύξει συμμαχίες. Αφενός με Ρωσία, Ιράν, Τουρκομάνους, Τζιχαντιστές κ.λ.π. και αφετέρου με όσους βρεθούν πρόθυμοι στα Βαλκάνια, προς το παρόν Αλβανία, Κόσσοβο, Σκόπια. Όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες θα προστεθεί στην συμμαχία και η Βουλγαρία, ώστε να φανεί, ότι δεν είναι η Τουρκία ο άρπαγας, αλλά η Ελλάδα, που δεν άρπαξε μόνο από την Τουρκία εδάφη και πληθυσμούς, που δεν της ανήκουν, αλλά και από όλους τους άλλους γείτονες. Ετσι όχι μόνο θα χρησιμοποιήσει στρατιωτικά όλους τους γείτονες μας, αλλά και θα τους δέσει οριστικά στο άρμα της με τα δεσμά της συνενοχής.

Βέβαια για να μας πάρουν αυτά τα εδάφη, πρέπει πρώτα να μας νικήσουν σε πόλεμο, για την έκβαση του οποίου ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ δεν έχει καμία σημασία το αν θα έχουμε δώσει, ή όχι το όνομα. Στην πραγματικότητα όμως έχει, γιατί οι πόλεμοι δεν κερδίζονται μόνο στα πεδία των μαχών, αλλά και στην διπλωματική σκακιέρα και στην διαμόρφωση της διεθνούς κοινής γνώμης. Στην διπλωματία και την επικοινωνία δεν αφήνουμε λέξη να πέσει κάτω, όχι να χαρίσουμε μόνοι μας το δίκιο στον εχθρό μας.

Ούτε οι υπερδυνάμεις δεν είναι τόσο αλαζόνες και δεν επαφίενται μόνο στην δύναμη των όπλων τους, αλλά αναζητούν εναγωνίως ηθικά ερείσματα στις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Και αν δεν τα βρίσκουν τα κατασκευάζουν· δεν πετάνε στο καλάθι των αχρήστων τα πραγματικά τους δικαιώματα, επειδή μπορούν να υπερισχύσουν στρατιωτικά επί των αντιδίκων τους. Εμείς με ποιά λογική είμαστε τόσο κιμπάρηδες και χαρίζουμε στον εχθρό μας τα όπλα μας;

Να θυμίσω δε στους αναγνώστες, ότι αν και δεν είναι σύνηθες στην ιστορία, υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις. Οι Γερμανοί άρπαξαν και το όνομα και την χώρα των Πρώσων, ενός μικρού Σλάβικου λαού, τον οποίο εξαφάνισαν. Αλλά το πιο χτυπητό παράδειγμα της ιστορίας είμαστε εμείς οι Ελληνες, που πήραμε το όνομα και την μισή αυτοκρατορία των Ρωμαίων. Με την διαφορά βέβαια, ότι εμείς δεν αρπάξαμε το όνομα· μας το έδωσαν μαζί με μία αυτοκρατορία, που κάποτε (πριν την Ρωμαϊκή κατάκτηση) μας ανήκε.

6) Αμα τους κάνουμε το χατήρι, θα μπορέσουμε, να διεισδύσουμε και να την κάνουμε προτεκτοράτο μας.

Όχι άλλες διεισδύσεις ρε αδέλφια. Πρήστηκε ο πισινός μας από τις «διεισδύσεις» σε Βουλγαρία, Αλβανία, Ρουμανία, Τουρκία. Δεν σας φτάνει μέχρι εδώ; Αντί να ξεφορτωθούμε τους επιβήτορες μας, βαυκαλιζόμαστε, ότι μπορούμε κι εμείς να πηδήξουμε κάποιους άλλους και στο τέλος την πατάμε και από αυτούς. Ας αλλάξουμε εμείς τα χιλιάδες στραβά μας και δεν έχουμε ανάγκη αποικίες και προτεκτοράτα.

Το ότι η Τουρκία προσπαθεί το ίδιο και θα το καταφέρει, δεν σημαίνει, ότι θα μπορούσαμε και εμείς. Από την Τουρκία ούτε διεκδικούν τίποτα, ούτε την φοβούνται, γιατί δεν έχουν κοινά σύνορα· αντίθετα, έχουν κοινό εχθρό. Αλλά κι αν υπάρχει μία περίπτωση να «διεισδύσουμε» εμείς, η κατάλληλη στάση γι αυτό δεν είναι «στα τέσσερα».

7) «Τα περισσότερα κράτη την έχουν αναγνωρίσει από καιρού με το όνομα Μακεδονία. Ακόμη και όσοι την έχουν αναγνωρίσει ως ΠΓΔΜ, έτσι την αποκαλούν. Εμείς μόνοι σε όλο τον κόσμο, θα την αποκαλούμε αλλιώς;»

Ακόμα κι αν ήταν έτσι, γιατί όχι; Που είναι το μεγάλο πρόβλημα δηλαδή; Δεν λέω, ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά αυτό που θα μας δημιουργήσει η δική μας παραδοχή είναι πολύ μεγαλύτερο και δεν παίρνει γιατρειά, αν αλλάξουμε γνώμη. Οσο για τα κράτη που την αναγνώρισαν ως ΠΓΔΜ, τι να έκαναν, αφού το ίδιο κάναμε κι εμείς; Του χεριού μας είναι, να αναιρέσουν την αναγνώριση και οι τρείς γείτονες (Αλβανία, Βουλγαρία, Σερβία) και τότε θα δούμε, αν δεν κάνουν το ίδιο και όλοι οι άλλοι.

[Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε, ότι και η ίδια η ύπαρξη των Σκοπίων εξαρτάται από εμάς, όχι μόνο το όνομα τους. Αν είχαν λίγο μυαλό, θα καταλάβαιναν, ότι η μόνη κολεγιά, που τους συμφέρει πραγματικά και μακροπρόθεσμα είναι με εμάς, αλλά μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.]

Επίσης τι θα πούμε σε όλους αυτούς, που τους επιβάλαμε τόσα χρόνια, να την αποκαλούν ΠΓΔΜ; Ότι το «πρόβλημα» μας ήταν η λέξη «άνω», ή «βόρεια», ή «νέα», που δεν υπήρχε μπροστά στο «Μακεδονία»; Δεν σκεφτόμαστε καν, τι γέλια έχουν να πέσουν;

8) «Το θέμα εκκρεμεί 27 χρόνια. Πρόκειται να μπουν στο ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί να μην έχουν όνομα.

Αλλα θέματα εκκρεμούν πολύ περισσότερο, αλλά δεν θα τα «λύσουμε» με την αυτοκτονία μας. Τι μας νοιάζει εμάς αν θα μπουν, ή όχι στο ΝΑΤΟ; Κι αν θα μπουν, για καλό μας θα είναι, που πρέπει να τους διευκολύνουμε κιόλας;

Το αστείο με το ΝΑΤΟϊκό επιχείρημα είναι ότι οι μεν φιλοΝΑΤΟϊκοί λένε, ότι πρέπει να δώσουμε το όνομα για να μπουν στο ΝΑΤΟ (το γιατί μας συμφέρει εμάς, δεν το κατάλαβα) ενώ οι αντιΝΑΤΟϊκοί θέλουν επίσης να δώσουμε το όνομα, γιατί τάχα έτσι «αντιστεκόμαστε» στο ΝΑΤΟ!!!!!!!!

9) «Αν δεν τους αναγνωρίσουμε, όταν μπουν στο ΝΑΤΟ θα μας δημιουργούν προβλήματα με την Τουρκία».

Και ποιος μας εγγυάται, ότι δεν θα το κάνουν, αν τους δώσουμε το όνομα και τους ανοίξουμε μόνοι μας τον δρόμο για ΕΕ και ΝΑΤΟ; Προς το παρόν τουλάχιστον, η Τουρκία απειλεί με βέτο, αν δεν δώσουμε το όνομα. Καταλαβαίνει κανείς ποιες είναι οι προθέσεις και των δύο, εκτός αν νομίζουν κάποιοι, ότι η Τουρκία το μόνο που θα ζητήσει από εδώ και μπρος είναι το όνομα των Σκοπιανών και αν το δώσουμε, δεν θα ξαναχρησιμοποιήσουν το όπλο του βέτο…

Από όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους, αυτοί που κάνουν την ζημιά δεν είναι τα μεγάλα κόμματα. Αυτούς τους ψηφίζει ο λαός, γιατί φοβάται να βγει από το Ευρωπαϊκό μαντρί. Τους ψηφίζει, αλλά δεν τους εκτιμάει και είναι έτοιμος, να τους εγκαταλείψει, άμα βρεθεί κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Αντίθετα το ΚΚΕ και η ΛΑΕ χαίρουν ευρύτερης εκτίμησης και υπολήψεως από τα ποσοστά που καταγράφουν στις εκλογές. Καθώς μάλιστα η στάση τους στο Μακεδονικό ζήτημα, μπορεί να εκληφθεί ως έντιμη, αφού δεν έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το πολιτικό κενό, έγιναν οι αυτόκλητοι συνήγοροι των ξεπουλημένων και τους διέσωσαν από τον διασυρμό.

Αν έλεγαν «δεν υπάρχει αλυτρωτισμός και διεκδικήσεις από τους γείτονες, παρά λίγοι γραφικοί εθνικιστές» τότε (δεν θα συμφωνούσα, αλλά) θα καταλάβαινα την στάση τους. Αφού δεν είναι έτσι και το ομολογούν, γιατί θα ήταν ατιμία, να μπουν μπροστά σε ένα πατριωτικό δημοκρατικό μέτωπο; Γιατί βάζουν πλάτη σε αυτούς που ξεπουλάνε την Ελλάδα σε όλα τα μέτωπα; Μήπως εύκολα δεν θα μπορούσε το πατριωτικό μέτωπο, να γίνει και αντιμνημονιακό;

Ο λαός είπε το πρώτο «φτάνει πιά» και προς τιμήν του δεν το είπε για οικονομικά θέματα, την στιγμή που στενάζει. Εστω τώρα διδάχτηκαν τίποτε από αυτό, ή θα ακούσω τις γνωστές μιζέριες, περί απόσπασης της κοινής γνώμης από τα πραγματικά της προβλήματα; Τα προβλήματα του τα ξέρει ο λαός· την λύση δεν είδε πουθενά στις απεραντολογίες και τις αοριστολογίες.

Οσο για τα κανάλια, μέχρι το συλλαλητήριο φιλοξενούσαν σχεδόν αποκλειστικά την μία άποψη (πλην του art). Απλά έλεγαν διαδοχικά ακριβώς τα ίδια οι εκπρόσωποι των κομμάτων, οι «ειδικοί επιστήμονες και αναλυτές», οι «σοβαροί δημοσιογράφοι». Μετά από αυτό δεν μπορούσαν να το αγνοήσουν και να καταστρέψουν εντελώς όποια αξιοπιστία τους έχει μείνει. Ο λαός το έκανε πρώτο θέμα· όχι ο μηχανισμός προπαγάνδας. Οποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, είναι ανεπαρκής για μεγάλους ρόλους. Δηλαδή ποιο θέμα των ημερών υποβαθμίστηκε προς χάριν του Μακεδονικού; Μήπως μας έφερε κανείς την λύση για τα οικονομικά και τον αγνόησαν τα κανάλια;

Αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες θα μπορούσαν αύριο να τις φέρουν έξω από τα συμβολαιογραφεία και να τελείωναν εδώ τα μνημόνια και οι εκβιασμοί, αλλά το θέλουν πραγματικά κι αυτό, ή απλώς θέλουν να επιβιώνουν πουλώντας αντιμνημονιακό παραμύθι;

Αυτή η αξιοπρεπής στάση του λαού περιμένει τους ηγέτες της κι όσοι νομίζουν, ότι έχουν δεμένο τον γάιδαρο τους και την εκλογική τους πελατεία μπορεί να εκπλαγούν.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 27, 2018