Οι ζωές των άλλων... SYRIZA version

Του Ηλία Ψυχογιού

Στην καταπληκτική, γερμανικής παραγωγής, ταινία «Οι ζωές των άλλων», μέσα από την προσωπική ιστορία ενός αξιωματικού της ανατολικογερμανικής STAZI, «παίρνουμε μία μυρωδιά» για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν, και συνεχίζουν να λειτουργούν, όλες οι «λαϊκές δημοκρατίες», όλοι οι «σοσιαλιστικοί παράδεισοι».

Πράγματι, προκαλεί ανατριχίλα ο τρόπος με τον οποίο το καθεστώς παρακολουθούσε και επηρέαζε τις ζωές όλων των πολιτών. Μικρόφωνα σε κάθε σημείο των σπιτιών, επαγγελματική και ηθική δολοφονία, προπαγάνδα μέσω της τέχνης και, φυσικά, πραγματικές δολοφονίες ανθρώπων που είχαν το θράσος να αντιτεθούν στο καθεστώς. Οι πολίτες κυριολεκτικά έτρεμαν και μόνο στην ιδέα μην και δυσαρεστήσουν κάποιον μικρό ή μεγάλο «τιμονιέρη» της κομματικής και κυβερνητικής νομεκλατούρας.

Την ίδια ανατριχίλα στη ραχοκοκκαλιά, αυτήν ακριβώς που μου προκάλεσε η προαναφερθείσα ταινία όταν την είδα πρώτη φορά, αυτήν ακριβώς με έκανε να νιώσω και η εικόνα του κ. Αλέξη Τσίπρα όταν τον είδα να κάνει -κυριολεκτικά- bullying και πατρονάρισμα στους τραπεζίτες.

Ο κ. Τσίπρας, ως άλλος Έρικ Χόνεκερ, ουσιαστικά απείλησε τους τραπεζίτες – άγνωστο ακόμα με τι – προκειμένου να τους αναγκάσει να (κατα)πνίξουν κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή. Η προτροπή του να «βάλουν πλάτη» ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο των «fake news», όταν αυτά αμφισβητούν τις «επιτυχίες» της κυβέρνησης, μπορεί να έγινε με όρους αστικής ευγένειας μπροστά στις κάμερες, αλλά οι πληροφορίες για όσα λέχθησαν, όταν οι κάμερες έκλεισαν, είναι τρομακτικές.

Η άμεση προτροπή να κόψουν οι τράπεζες τη διαφήμιση σε όσα μέσα αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, αν δεν είναι εξωθεσμική παρέμβαση στα Μ.Μ.Ε, τότε τι είναι;

Η άμεση προτροπή να πιέσουν οι τράπεζες όσα Μ.Μ.Ε. έχουν λάβει δάνεια από αυτές, ώστε να μην κριτικάρουν την κυβέρνηση, είναι εξωθεσμική παρέμβαση στα Μ.Μ.Ε ή δεν είναι;

Η άμεση προτροπή να πιέσουν οι τράπεζες όσες εταιρείες έχουν λάβει δάνεια από αυτές και έχουν διαφημίσεις σε αντιπολιτευόμενα Μ.Μ.Ε. είναι εξωθεσμική παρέμβαση στα Μ.Μ.Ε ή μήπως κάνω λάθος;

Μετά τον -ανατολικογερμανικής εμπνεύσεως- διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, όπου επιχειρηματίες υποχρεώθηκαν να εξευτελισθούν μπροστά στις κάμερες για να δείξει ο Τσίπρας πόσο «μάγκας» είναι, μετά τον Βερναρδάκη που αποκάλυψε ότι χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά συστήματα για να παρακολουθούν τα «δεξιά» accounts στα social media, μετά την ανακοίνωση ανάπτυξης μητρώου όπου θα καταχωρούνται όλες οι ιστοσελίδες που θέλουν να πάρουν είτε κρατική είτε ιδιωτική, άκουσαν άκουσον, διαφήμιση, έφτασε και η ώρα των «μεγάλων μαχαιριών».

Αφού ο διαγωνισμός κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ, η κυβέρνηση επιτίθεται καθημερινά στη δικαιοσύνη. Με αφορμή μάλιστα την κήρυξη ως αντισυνταγματικού του νόμου για το πόθεν έσχες, ειπώθηκε εντελώς άκομψα και αντιθεσμικά «να δούμε ποιος θα κουραστεί πρώτος».

Η κυβέρνηση αυτή οργανώνει ΚΑΘΕΣΤΩΣ. Οι εκλογές για αυτούς είναι ένα «θεσμικό εμπόδιο», όπως και η δικαιοσύνη, και, επομένως, πρέπει να βρεθεί τρόπος να ποδηγετηθούν και αυτές. Είτε με δημοσκοπήσεις ανύπαρκτων εταιρειών, είτε με την εξαγορά Μ.Μ.Ε. από «δικούς της» επιχειρηματίες, είτε με την εξάλειψη αντιπολιτευόμενων εφημερίδων, τηλεοπτικών σταθμών και ενημερωτικών portals από απειλούμενους τραπεζίτες.

Σε κάθε περίπτωση, η δημοκρατία όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τις 25 Ιανουαρίου 2015, δεν υπάρχει πλέον. Ο λαός άνοιξε την πόρτα της εξουσίας στους «βιαστές» του και, όταν το καταλάβει, θα είναι πλέον αργά. Όποιος ακόμα νομίζει ότι οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος θα αποχωρήσουν από την εξουσία με τον δημοκρατικό τρόπο που είχαμε συνηθίσει τα τελευταία 40 χρόνια, κάνει λάθος. Η αποχώρησή τους θα γίνει αφού πρώτα θα έχουν καταστρέψει κάθε θεσμική υποδομή και, σίγουρα, αφού θα έχουν ανεπιστρεπτί ενσπείρει στην κοινωνία τον βάκιλο του μίσους, στον οποίο είναι οι ίδιοι ξενιστές.

Δεν μας εντυπωσιάζει. Τουλάχιστον όσους μελετούμε τις απολυταρχικές ιδεολογίες και κυβερνήσεις που έχουν περάσει από αυτόν τον κόσμο. Μας εντυπωσιάζει όμως το γεγονός ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο. Προφανώς, η αμορφωσιά των τελευταίων 40 ετών έχει προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στην αντιληπτική ικανότητα του λαού μας.

Η κυβέρνηση αυτή, στο σύνολό της, ο Τσίπρας, ο Καμμένος και όλοι οι άλλοι έχουν αλλεργία σε οποιαδήποτε κριτική. Οποιοσδήποτε δε συμφωνεί μαζί τους δεν είναι απλά εχθρός τους. Επειδή στην ιδεολογία τους, η κυβέρνηση ταυτίζεται με το κόμμα και αυτό με το λαό, ο αντίπαλός τους είναι «εχθρός του λαού».

Το μόνο που λείπει για να καταλήξουμε στις απόλυτες Κομμουνιστικές Δικτατορίες που τόσο θαυμάζουν, είναι οι δολοφονίες των αντιπάλων τους.

Εύχονται μήπως από τούδε οι βόμβες να σκάνε και στα πόδια των υπολοίπων και όχι μόνο του Παπαδήμου; Aναρωτιέμαι...

* Ο Ηλίας Ψυχογιός έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και Τεχνολογίες Διαδικτύου στη Σκωτία. Έχει εργαστεί σε πολυεθνικές εταιρείες του τουρισμού και την πληροφορικής. Επικοινωνήστε μαζί του στο https://twitter.com/psichogioselias

Liberal

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 06, 2018