Τα σχέδια συντήρησης και αναβάθμισης της Διώρυγας της Κορίνθου, μέσω έργων διαπλάτυνσης και εμβάθυνσής της, βρίσκονται σε κάποιο συρτάρι στο υπουργείο Οικονομικών από τον Σεπτέμβριο του 2012. Η αναβάθμιση της υπεραιωνόβιας διώρυγας θα έχει σημαντικά οφέλη για την ακτοπλοΐα και τον τουρισμό, αλλά το υψηλό κόστος δεν επέτρεψε την υλοποίησή της. Επιπροσθέτως, θα βελτιώσει αισθητά και τα οικονομικά αποτελέσματα της ζημιογόνου εταιρείας διαχείρισης της διώρυγας, που στο μεταξύ πέρασε στο υπερταμείο. Τώρα, αναζητούνται κονδύλια για να επιδιορθωθούν οι μεγάλες ζημίες από την κατολίσθηση της Δευτέρας, που κρατούν τη διώρυγα κλειστή.
Με ζημίες 1,7 εκατ. ευρώ, συνολικές υποχρεώσεις 3,9 εκατ. και πωλήσεις 4,28 εκατ., σύμφωνα με τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό της, η Ανώνυμος Εταιρεία Διώρυγα της Κορίνθου (ΑΕΔΙΚ) θα δυσκολευτεί πολύ να αντεπεξέλθει στη ζημία που προκάλεσαν οι βροχοπτώσεις τη Δευτέρα.
Το κάποτε αδιανόητο και πάντοτε επικίνδυνο συνέβη: Οι απαρχαιωμένες δομές των πρανών στη νοτιοδυτική πλευρά της διώρυγας υποχώρησαν από τη διάβρωση δεκαετιών και έτσι η σύνδεση του Σαρωνικού με τον Κορινθιακό, που επετεύχθη το 1893, διεκόπη.
Η διορισθείσα προ δύο ετών διοίκηση της εταιρείας, ο έλεγχος της οποίας έχει περάσει από το υπουργείο Οικονομικών στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (υπερταμείο), αξιολογεί από χθες το εύρος των επιχώσεων και των εργασιών που απαιτούνται προκειμένου να διαπιστώσει πώς θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα, δηλαδή αν θα το λύσει με ίδια μέσα ή θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει υπεργολάβους. Η εταιρεία θα ενημερώσει για τον προβλεπόμενο χρόνο αποκατάστασης της λειτουργίας μόλις ολοκληρωθεί η αυτοψία.
Σε κάθε περίπτωση το κόστος θα επιβαρύνει σοβαρά μια ζημιογόνο και προβληματική εταιρεία, που όμως, για κάποια χρόνια στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, παρουσίασε κέρδη και απέδωσε μάλιστα και κέρδη στο ελληνικό Δημόσιο. Ανείσπρακτες απαιτήσεις, μειωμένη κίνηση και άρα έσοδα, καθώς και υψηλά κόστη λειτουργίας αναφέρονται στην αγορά αλλά και στην τελευταία δημοσιευμένη ετήσια οικονομική έκθεση της ΑΕΔΙΚ (χρήση 2015) ως αιτία των ασθενών οικονομικών της επιδόσεων.
Ομως παράλληλα με την προσπάθεια εξυγίανσης και επισκευής της η διώρυγα αναζητεί ρόλο και στο νέο διεθνές τοπίο θαλάσσιων μεταφορών και τουρισμού. Στο επιχειρησιακό σχέδιο που έχει ζητηθεί από τη μητρική ΕΕΣΥΠ έως τον Απρίλιο πρέπει αυτά να ξεκαθαρίσουν, αναφέρουν κύκλοι της μητρικής.
Υπενθυμίζεται όμως πως πριν από επτά χρόνια, το 2011, η τότε κυβέρνηση ανέθεσε στο διοικητικό συμβούλιο της ΑΕΔΙΚ (που ανέλαβε τη διώρυγα μετά την αποχώρηση-χρεοκοπία της ιδιωτικής εταιρείας Περίανδρος Α.Ε.) την εξυγίανση της εταιρείας αλλά και τη διερεύνηση της δυνατότητας διαπλάτυνσης και εκβάθυνσης της διώρυγας. Τότε κατέστη σαφές πως ο υπεραιωνόβιος μηχανικός άθλος, για να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες της ναυσιπλοΐας, του τουρισμού και της οικονομίας, χρειάζεται η διώρυγα να ενταχθεί στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών ώστε να μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι αναγκαίες επενδύσεις είτε για την επαρκή συντήρησή της είτε για τη διαπλάτυνση και εκβάθυνσή της.
Στο Στρατηγικό και Επιχειρησιακό Σχέδιο Διώρυγας Κορίνθου 2013-16, που υπεβλήθη στο υπουργείο Οικονομικών τον Σεπτέμβριο του 2012, περιγράφεται πως στην περίπτωση διαπλάτυνσης και εκβάθυνσης, στα 44 μέτρα ωφέλιμο πλάτος (από 24,6 σήμερα), τα οφέλη για ναυτιλία και τουρισμό θα είναι μακροχρόνια και μεγάλα. Η τότε διοίκηση εκτιμούσε πως η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου θα είχε έντονα αναπτυξιακό χαρακτήρα και εκτός από τα άμεσα οικονομικά αποτελέσματα για την ΑΕΔΙΚ (μιλούσε για πενταπλασιασμό των εσόδων), θα συμβάλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη του τουρισμού, της ναυτιλίας και γενικότερα της οικονομίας.
Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν προχώρησε, αν μη τι άλλο, διότι το κόστος ενός τέτοιου έργου προσμετρείται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ανεξάρτητα των όποιων ευρωπαϊκών κονδυλίων χρηματοδότησης. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, μιαν άλλη διοίκηση καλείται όχι μόνο να κρατήσει όρθια την εταιρεία αλλά και να...ξεμπαζώσει τον δίαυλο από τους χωμάτινους και βραχώδεις όγκους που τον έκλεισαν.
Το κάποτε αδιανόητο και πάντοτε επικίνδυνο συνέβη: Οι απαρχαιωμένες δομές των πρανών στη νοτιοδυτική πλευρά της διώρυγας υποχώρησαν από τη διάβρωση δεκαετιών και έτσι η σύνδεση του Σαρωνικού με τον Κορινθιακό, που επετεύχθη το 1893, διεκόπη.
Η διορισθείσα προ δύο ετών διοίκηση της εταιρείας, ο έλεγχος της οποίας έχει περάσει από το υπουργείο Οικονομικών στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (υπερταμείο), αξιολογεί από χθες το εύρος των επιχώσεων και των εργασιών που απαιτούνται προκειμένου να διαπιστώσει πώς θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα, δηλαδή αν θα το λύσει με ίδια μέσα ή θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει υπεργολάβους. Η εταιρεία θα ενημερώσει για τον προβλεπόμενο χρόνο αποκατάστασης της λειτουργίας μόλις ολοκληρωθεί η αυτοψία.
Σε κάθε περίπτωση το κόστος θα επιβαρύνει σοβαρά μια ζημιογόνο και προβληματική εταιρεία, που όμως, για κάποια χρόνια στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, παρουσίασε κέρδη και απέδωσε μάλιστα και κέρδη στο ελληνικό Δημόσιο. Ανείσπρακτες απαιτήσεις, μειωμένη κίνηση και άρα έσοδα, καθώς και υψηλά κόστη λειτουργίας αναφέρονται στην αγορά αλλά και στην τελευταία δημοσιευμένη ετήσια οικονομική έκθεση της ΑΕΔΙΚ (χρήση 2015) ως αιτία των ασθενών οικονομικών της επιδόσεων.
Ομως παράλληλα με την προσπάθεια εξυγίανσης και επισκευής της η διώρυγα αναζητεί ρόλο και στο νέο διεθνές τοπίο θαλάσσιων μεταφορών και τουρισμού. Στο επιχειρησιακό σχέδιο που έχει ζητηθεί από τη μητρική ΕΕΣΥΠ έως τον Απρίλιο πρέπει αυτά να ξεκαθαρίσουν, αναφέρουν κύκλοι της μητρικής.
Υπενθυμίζεται όμως πως πριν από επτά χρόνια, το 2011, η τότε κυβέρνηση ανέθεσε στο διοικητικό συμβούλιο της ΑΕΔΙΚ (που ανέλαβε τη διώρυγα μετά την αποχώρηση-χρεοκοπία της ιδιωτικής εταιρείας Περίανδρος Α.Ε.) την εξυγίανση της εταιρείας αλλά και τη διερεύνηση της δυνατότητας διαπλάτυνσης και εκβάθυνσης της διώρυγας. Τότε κατέστη σαφές πως ο υπεραιωνόβιος μηχανικός άθλος, για να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες της ναυσιπλοΐας, του τουρισμού και της οικονομίας, χρειάζεται η διώρυγα να ενταχθεί στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών ώστε να μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι αναγκαίες επενδύσεις είτε για την επαρκή συντήρησή της είτε για τη διαπλάτυνση και εκβάθυνσή της.
Στο Στρατηγικό και Επιχειρησιακό Σχέδιο Διώρυγας Κορίνθου 2013-16, που υπεβλήθη στο υπουργείο Οικονομικών τον Σεπτέμβριο του 2012, περιγράφεται πως στην περίπτωση διαπλάτυνσης και εκβάθυνσης, στα 44 μέτρα ωφέλιμο πλάτος (από 24,6 σήμερα), τα οφέλη για ναυτιλία και τουρισμό θα είναι μακροχρόνια και μεγάλα. Η τότε διοίκηση εκτιμούσε πως η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου θα είχε έντονα αναπτυξιακό χαρακτήρα και εκτός από τα άμεσα οικονομικά αποτελέσματα για την ΑΕΔΙΚ (μιλούσε για πενταπλασιασμό των εσόδων), θα συμβάλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη του τουρισμού, της ναυτιλίας και γενικότερα της οικονομίας.
Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν προχώρησε, αν μη τι άλλο, διότι το κόστος ενός τέτοιου έργου προσμετρείται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ανεξάρτητα των όποιων ευρωπαϊκών κονδυλίων χρηματοδότησης. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, μιαν άλλη διοίκηση καλείται όχι μόνο να κρατήσει όρθια την εταιρεία αλλά και να...ξεμπαζώσει τον δίαυλο από τους χωμάτινους και βραχώδεις όγκους που τον έκλεισαν.
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.