Θερμόαιμοι και «ρεαλιστές»

Πολύ σπάνια συμβαίνει, αλλά αυτήν την φορά θα συμφωνήσω με τους «ρεαλιστές». Δεν μπορούμε, όταν έχει κρυώσει το πράγμα, να ανταποδώσουμε την πρόκληση προς τους Τούρκους. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσαμε να ανταποδώσουμε ούτε εκείνη την στιγμή και γιατί το σκάφος μας ήταν άοπλο και ανεπαρκές για να απαντήσει και γιατί το επεισόδιο ήταν στημένο να φανεί για ατύχημα. [Δεν μπορείς να απαντήσεις με πυρά σε ένα «ατύχημα».]

Το πρόβλημα μας δεν είναι το συγκεκριμένο επεισόδιο, αλλά η κλιμακούμενη προκλητικότητα. Θα έλεγα, ότι η πρόκληση δεν απευθύνεται μόνο προς την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και τις ίδιες τις ΗΠΑ και μάλλον πιάνει τόπο, καθώς για άλλη μία φορά κράτησαν στάση ίσων αποστάσεων. Αυτό φαίνεται ακόμα πιο καθαρά από το γεγονός της παρεμπόδισης του Ιταλικού γεωτρύπανου στην Κύπρο, όπου και πάλι οι Αμερικανοί ποιούν την νήσσα.

[Το γιατί έχουν αυτήν την στάση οι Αμερικάνοι, είναι θέμα επόμενου άρθρου. Προς το παρόν πρέπει να σημειώσω, ότι η εκτίμηση μου είναι ότι ο Τραμπ έχει αποδυναμωθεί πολύ στο εσωτερικό των ΗΠΑ και μετά την ματαίωση των αντιγερμανικών σχεδίων του, τώρα υποχωρούν και τα αντιτουρκικά σχέδια του. Μήπως αυτά τα δύο σχετίζονται μεταξύ τους; Αυτό ακριβώς πιστεύω και θα το αναλύσω στο άρθρο, που προαναγγέλλω.]

Ας δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία λοιπόν. Κατ αρχάς το ευτύχημα είναι, ότι οι Τούρκοι μάλλον επέστρεψαν στην θέση της γκρίζας ζώνης, από την θέση «τα Ιμια είναι Τουρκικό έδαφος» που εξέφρασαν με την παρεμπόδιση του Καμένου να πλησιάσει. Εκτιμώ, ότι επέστρεψαν στην θέση της γκρίζας ζώνης και από την διατύπωση περί «αμφισβητούμενου καθεστώτος πολλών βραχονησίδων του Αιγαίου» και από το ότι χτίζουν παρατηρητήριο απέναντι και όχι επάνω στα Ιμια. Φυσικά πρόκειται για μία απλή παλινδρόμηση και νεφελώδεις διατυπώσεις που τις αλλάζουν από την μία μέρα στην άλλη, αλλά περίμενα τα χειρότερα και οσμίζομαι μία μικρή Αμερικάνικη παρέμβαση, για να ηρεμίσουν λίγο τα πνεύματα. Εννοείται, ότι κάτι έδωσαν και οι Αμερικάνοι για αυτήν την μικρή ανακωχή. Τι είναι αυτό;, Ότι θα διώξουν τους Κούρδους, που έχουν βρεί καταφύγιο στην Αμερικάνικη ομπρέλα στην Ιεράπολη της Συρίας. [Υποθέτω, ότι δεν θα τους δώσουν κιόλας, όπως κάναμε εμείς με τον Οτσαλάν και μάλλον θα τους στείλουν στους άλλους Κουρδικούς θύλακες.] Βέβαια σιγά το χτύπημα, αλλά στο εσωτερικό της Τουρκίας θα παρουσιαστούν δύο «περιφανείς νίκες» κατά Κούρδων, Αμερικάνων και Ελλήνων…

Συνεπώς, κανείς δεν ξέρει, που ακριβώς στοχεύει ο Ερντογάν όταν κάνει μία ενέργεια και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στην αντιμετώπιση του. Αν προσέξουμε καλά το βίντεο της πρόσκρουσης, θα δούμε, ότι οι προβολείς των δύο πλοίων ανάβουν ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν την σύγκρουση και αμέσως μετά την πρόσκρουση στρίβει ο προβολέας από το Τουρκικό σκάφος, και φωτίζει το Ελληνικό που απομακρύνεται. Δηλαδή οι Τούρκοι θα ισχυριστούν, ότι δεν το είχαν δεί και αμέσως μετά την πρόσκρουση μας ρώτησαν στον ασύρματο, αν πάθαμε μεγάλη ζημιά και αν χρειαζόμαστε βοήθεια. Και βέβαια ακριβώς γιατί ήθελαν να το παρουσιάσουν ως ατύχημα, δεν απαντούσαν στον ασύρματο πριν την πρόσκρουση.

Ας σκεφτούμε λοιπόν. Αν ο Ερντογάν θέλει να πουλάει τέτοιου είδους «νίκες», για να αντιμετωπίσει τους πολιτικούς του αντίπαλους, μήπως μας συμφέρει να του χαρίζουμε που και που καμία; Οι άνθρωποι κάθισαν και σκηνοθέτησαν το εργάκι τους με μεγάλη επιμέλεια (πρέπει να το ομολογήσουμε). Η ίδια η κίνηση και η κατεύθυνση των δύο σκαφών αποδεικνύει, ότι δεν υπήρχε πρόθεση βύθισης και είναι λάθος η ανάλυση των ειδικών, ότι το Τουρκικό στόχευε στο κέντρο, αλλά το πέτυχε στην άκρη γιατί το Ελληνικό κινήθηκε. Το Ελληνικό πράγματι ανέπτυξε ταχύτητα και ίσως έστρεψε και λίγο δεξιά, αλλά η γωνία της πρόσκρουσης φανερώνει, ότι και το Τουρκικό έστριψε, ή είχε εξ αρχής πορεία πλάγιας (αλλά όχι εντελώς παράλληλης) επαφής και όχι κάθετου εμβολισμού. Δηλαδή ήθελαν να προξενήσουν ζημιές, αλλά όχι θύματα, ή βύθιση, όχι από καλοσύνη, ή αυτοσυγκράτηση φυσικά, αλλά γιατί δεν είναι ακόμα η ώρα. [Δεν νομίζω, ότι ο Ερντογάν θα ξεκινήσει πραγματικό πόλεμο, πριν παραλάβει τα όπλα που παραγγέλνει μαζικά. Προφανώς οι ίδιοι οι προμηθευτές πολεμικού υλικού συνέστησαν στον Ερντογάν την επικοινωνιακή υποβάθμιση της «νίκης» του και την αποκλιμάκωση, γιατί αν συνεχίσει, να επιδεικνύει στην διεθνή κοινή γνώμη, τι θα κάνει τα όπλα που παραγγέλνει, υπάρχει κίνδυνος να μην τα πάρει τελικά.]

Την είχαν στήσει καλά την δουλειά λοιπόν, ώστε αν απαντήσουμε, να εκτεθούμε εμείς. Τι θα γινόταν, αν ένα δικό μας πολεμικό απαντούσε με πυρά στην πρόκληση; Βέβαια φαίνεται, ότι κι αυτό το πρόβλεψαν οι Τούρκοι και φρόντισαν να ξεμοναχιάσουν νύχτα ένα άοπλο δικό μας σκάφος, για να στήσουν την «νίκη» τους. Ε μπροστά σε τόσο καλή σκηνοθεσία, δεν μπορείς, παρά να βγάλεις το καπέλο και να αποδεχτείς μία «ήττα» χωρίς καμία (παραπάνω) επίπτωση.

Για να μην παρεξηγηθώ· άλλο να μην απαντήσουμε με πυρά και άλλο να μην απαντήσουμε καθόλου. Εξάλλου όταν στήνεται τέτοιο θέατρο, θέλουμε δεν θέλουμε, μετέχουμε όλοι. Και οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ και οι λαοί. Εμείς θα γκρινιάξουμε, αυτοί θα πανηγυρίσουν, οι μεγάλοι θα συστήσουν ψυχραιμία και υπογείως παίζονται και τα διπλωματικά και οικονομικά παιχνίδια.

Κατά την γνώμη μου θα μπορούσαμε, να καταφέρουμε καίριο πλήγμα στον Ερντογάν, χωρίς να ρίξουμε ντουφεκιά. Να πιέσουμε πρώτα τις κυβερνήσεις των προμηθευτών του και σχεδόν ταυτόχρονα να ξεκινήσουμε επικοινωνιακή εκστρατεία προς την διεθνή κοινή γνώμη, που θα αποδεικνύουμε με στοιχεία, τι τα θέλει τα όπλα ο Ερντογάν. Φτιάχνουν τον νέο Σαντάμ, τον νέο ΙΣΙΣ, τον νέο Μπιν Λάντεν και μάλιστα πολύ πιο δυνατό από κάθε προηγούμενο διεθνή ταραξία και για πολλοστή φορά παριστάνουν, ότι δεν καταλαβαίνουν, ότι οι ίδιοι είναι οι δημιουργοί του Φρανκενστάιν.

Τα επιχειρήματα και οι αποδείξεις δεν είναι πολλές· είναι άπειρες και πρέπει να βομβαρδίσουμε πραγματικά την υφήλιο με αυτές. Ο Κιμ μπροστά στον Ερντογάν είναι απλά ένα άτακτο αγόρι, που παίζει με επικίνδυνα παιχνίδια. Ο Ερντογάν και η Τουρκία γενικότερα είναι ο εκκολαπτόμενος ταραξίας του καρτέλ της πολεμικής βιομηχανίας.

Αυτά δεν πρέπει να τα λέμε μόνο μεταξύ μας, ούτε μόνο στον ΟΗΕ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Κυρίως πρέπει να στοχεύσουμε στα ΜΜΕ, ακόμα και αγοράζοντας τηλεοπτικό χρόνο στα μεγάλα διεθνή κανάλια, αν χρειάζεται. Πιο έξυπνο θα ήταν να μην μείνουμε μόνο στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, αλλά να επεκταθούμε σε όλες τις εκδηλώσεις του νεοτουρκισμού και εσχάτως του Ισλαμικού νεοοθωμανισμού, που ενσαρκώνει ο Ερντογάν. Μάλιστα εξαιρετικά ευνοϊκό για εμάς είναι, ότι δεν τα βάζει μόνο με Χριστιανούς (Ελληνες, Αρμένιους) αλλά και μετριοπαθείς Μουσουλμάνους (Κούρδους, Τούρκους).

Αυτήν την στιγμή ο Ερντογάν προσβάλλει την νοημοσύνη του Δυτικού κόσμου, λέγοντας ότι κυνηγάει τους τρομοκράτες στο Αφρίν και όλοι οι μεγάλοι το κάνουνε γαργάρα, για να του πουλήσουν όπλα… Ας πούμε λοιπόν στους Γερμανούς, στους Ευρωπαίους, στους Ρώσους, στους Αμερικάνους πολίτες, τι τα θέλει τα όπλα ο Ερντογάν και πόσο πιθανόν είναι, να τα χρησιμοποιήσει και εναντίον των ίδιων. Είτε μέσω των τρομοκρατών που υποθάλπει, είτε με το επίσημο κράτος και τον στρατό του, ήδη έχουν νοιώσει τις «φιλειρηνικές» του διαθέσεις. Ας λογοδοτήσουν λοιπόν οι κυβερνήσεις και οι πολεμικές βιομηχανίες στους λαούς τους, που πλήττονται από την τρομοκρατία.

Το να ακυρώσουμε τις παραγγελίες του Ερντογάν, θα έπρεπε να είναι εθνικός μας στόχος, αλλά εμείς ούτε που το σκεφτόμαστε καθόλου. Δεν λέω, ότι είναι εύκολο, αλλά πάντως είναι προτιμότερος αυτός ο «πόλεμος» από τον κανονικό, που δεν θα αποφύγουμε, αν ο αντίπαλος γίνει αστακός. Βέβαια οι πολυεθνικές των όπλων είναι οι πιο ύπουλες και πιο επικίνδυνες από όλες και μόνο «ένα έθνος μια γροθιά» θα μπορούσε να τις αντιμετωπίσει, κατάσταση από την οποία απέχουμε έτη φωτός. Σε συνδυασμό με τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, που τσιγκλάνε την απληστία των μεγάλων, η απειλή τουλάχιστον του πολέμου θα κρέμεται διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας.

Δηλαδή ακόμα κι αν κακήν κακώς σέρνεται η «ειρήνη», θα την χρυσοπληρώνουμε σε τέτοιο βαθμό, που δεν την πλήρωσε ποτέ κανένα έθνος στην ιστορία. Ηδη και παρότι τα τρισεκατομμύρια του ορυκτού μας πλούτου αυξάνονται καθημερινά, υπερκαλύπτοντας στο πολλαπλάσιο όλα μας τα χρέη, ΚΑΝΕΝΑΣ από τους ψευτοδανειστές δεν μαλακώνει στο ελάχιστο και όλοι απαιτούν το αίμα των Ελλήνων στο θυσιαστήριο. Απαιτούν εδώ και τώρα πλειστηριασμούς και την πλήρη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Γιατί δεν μας κάνουν την ευκολία, να ξεχρεώσουμε από το πλεόνασμα του ορυκτού μας πλούτου, που είναι εκατό φορές περισσότερο από την σημερινή δημόσια περιουσία; ΕΠΕΙΔΗ ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΥΚΤΟ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟ. Αλλα θα τα φάνε οι τόκοι, άλλα θα τα φάνε οι Τούρκοι, άλλα θα τα φάνε τα εγχώρια λαμόγια, οι ευνοούμενοι και οι πραιτοριανοί του προτεκτοράτου, που θα απομείνει από τον διαμελισμό της Ελλάδας, άλλα θα τα φάνε πανάκριβοι και άχρηστοι (λόγω τεχνολογικής εξάρτησης) εξοπλισμοί.

Το ότι ήδη αποφασίστηκε, πως αυτός ο πλούτος δεν μας ανήκει, αποδεικνύεται, όχι μόνο από το ότι η ΕΝΙ ήδη συζητάει και με τους Τούρκους για τα Κυπριακά κοιτάσματα, αλλά κυρίως από τις πιστώσεις που κάνουν όλοι οι προμηθευτές όπλων στον Ερντογάν. Από πού περιμένουν, ότι θα τους πληρώσει, όταν η οικονομία του παραπαίει; Η Τουρκία δεν διαθέτει ορυκτά, ή άλλους πόρους, που θα μπορούσαν να αποσβέσουν τέτοια χρέη κι όμως της κάνουν απεριόριστη πίστωση για όπλα. Αντίθετα για την Ελλάδα κοστολογούν τον ορυκτό της πλούτο για λιγότερο από 50 δις, αφού τόσο κοστολογούν το σύνολο της προς εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Αρα μας έχουν ξεκαθαρίσει ήδη σε ποιόν ανήκουν τα κοιτάσματα, που ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ, ότι έχουμε.

Με τα μυαλά που κουβαλάμε, δεν θα πάρουμε ούτε οδοντογλυφίδα από αυτό τον πλούτο. Το μόνο που θα μας μείνει είναι η μόλυνση από την εξορυκτική φρενίτιδα, που επέρχεται. Για κάθε νέα εξόρυξη θα υπόσχονται «λύση» των προβλημάτων μας και το μόνο που θα γίνεται, είναι ότι θα παίρνουν με το μέρος τους τους μισούς από τις τοπικές κοινωνίες, που θα βρίσκουν καλές δουλειές (ή απλώς δουλειά) στις εξορύξεις, ενώ οι άλλοι μισοί θα καταστρέφονται άμεσα από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, του τουρισμού, της αγροτικής οικονομίας.

Γιατί άραγε, ενώ αναμένεται τέτοια μάσα, επιμένουν τόσο πολύ, να μας πετάξουν έξω από τα σπίτια μας; Η προφανής εξήγηση είναι, ότι έχουν καταληφθεί από αμόκ λεηλασίας, αλλά κατά την γνώμη μου παίζεται κάτι πολύ πιο σημαντικό. Η αποδοχή της σκύλευσης της λαϊκής περιουσίας είναι οριακό σημείο του σχεδίου χειραγώγησης του λαού. Όταν αποδεχτούμε αυτήν την πραγματικότητα, κάθε αντίσταση θα έχει καταλυθεί. Προκειμένου να επιτευχτεί αυτός ο στόχος, επιστρατεύεται κάθε επικοινωνιακό μέσο. Είναι τυχαία η σύμπτωση της συζήτησης στην βουλή (και στα κανάλια) για την Novartis με την έναρξη των μαζικών ηλεκτρονικών πλειστηριασμών; [Φυσικά με το ίδιο προπέτασμα καπνού, θα επιχειρήσουν, να περάσουν και το Μακεδονικό.]

Οι «δανειστές» μας κοντεύουν να πετύχουν τους στόχους τους, καθώς η αντίδραση μας και στα δύο είναι πολύ χλιαρή. Στους πλειστηριασμούς αντιστέκονται μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι». Και στο Μακεδονικό όμως η αντίδραση μας δεν είναι ανάλογη των περιστάσεων και του κινδύνου. Απόδειξη· τα δύο συλλαλητήρια συγκέντρωσαν κατ άλλους οκτακόσιες χιλιάδες και κατ άλλους δύο εκατομμύρια συνολικά. Οι υπογραφές όμως κολλήσανε στις εκατόν πενήντα χιλιάδες. Δηλαδή ούτε καν αυτοί που μετείχαν στα συλλαλητήρια δεν έχουν το θάρρος να πουν επώνυμα, ότι δεν δίνουν το όνομα και καλύπτονται πίσω από το πλήθος. Το χειρότερο όμως είναι, ότι οι μεν δεν πηγαίνουν στα συλλαλητήρια, γιατί τα κάνουν οι «φασίστες» και οι δε δεν πηγαίνουν στα ειρηνοδικεία και στα συμβολαιογραφεία, γιατί εκεί πηγαίνουν τα «κουμμούνια»…

Δηλαδή στο Μακεδονικό απλά εκτονώθηκε το θυμικό (και τώρα τα κεφάλια μέσα) ενώ και στους πλειστηριασμούς ψιλοχάθηκε το παιχνίδι. Το είπα ήδη πολλές φορές, αλλά λίγοι το κατάλαβαν. ΜΟΝΟ ΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ. Αυτό θέλουν και οι υπόλοιποι (δηλαδή η πλειοψηφεία) για να κινητοποιηθούν.

Ο Θεοδωράκης, ο Κασιμάτης, ο Γκλέζος, με την σοφία που τους δίνει η ηλικία τους, το κατάλαβαν, αλλά οι νεότεροι αποδεικνύονται υπέργηροι, για να μην πω νεκροί πνευματικά.

Αν θέλουμε να χαλάσουμε τα σχέδια των επίβουλων και των κακόβουλων (που πλέον είναι πάρα πολλοί και μας πολιορκούν ασφυκτικά) δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την εθνική ενότητα και ο λαός πρέπει να εξοβελίσει από την πολιτική ζωή όσους την υποσκάπτουν είτε από ιδιοτέλεια, είτε από ανοησία.

Η ιστορία μας διδάσκει, ότι η εθνική ενότητα πολύ δύσκολα επιτυγχάνεται και πολύ εύκολα διαλύεται. Με λίγα λόγια, πρέπει να πάμε κόντρα στην ιστορία μας και αυτό από μόνο του θα ήταν άθλος. Ενας άθλος που ακόμα αναζητά τους αθλητές, που θα τον πραγματώσουν.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 23, 2018