Οι λίγοι και ολίγιστοι...

Πήρε το ύφος αθώας περιστεράς (σαν αυτή που του έδωσε ο Προκαθήμενος κάποια Θεοφάνεια, στο στημένο παιχνίδι εναντίον της Ελλάδος) και “καλοφροντισμένος” στήθηκε στην κάμερα να εκφωνήσει διάγγελμα στον ελληνικό λαό.

Έτυχε να το ακούω...
- Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας... έχουν κάνει βήματα καλής θέλησης... μπλα, μπλα, μπλα...
Άρχισε να με πιάνει σύγκρυο.
- Συμφέρει την Ελλάδα να λυθεί ένα θέμα, που χρονίζει 25 χρόνια τώρα... μπλα, μπλα, μπλα...
Το σύγκρυο μεγάλωνε.
- Θα επιδιώξω αμοιβαία αποδεκτή λύση... μπλα, μπλα, μπλα...
Άρχισα πλέον να τρέμω σύγκορμα.

Αυτό το “θα επιδιώξω αμοιβαία αποδεκτή λύση” μου έφερε στο νου το “θα επιδιώξω αμοιβαία επωφελή λύση”: και πούλησε όλα τα υπάρχοντα της Ελλάδος. Τόσο “αμοιβαία επωφελής” ήταν η λύση!

Το σύγκρυο συνεχίστηκε και κορυφώθηκε με σκοτοδίνη, όταν αναλογίστηκα: “για δες πώς μιλάνε οι Εφιάλτες... Πώς μπορούν να πείθουν μέσω του “μονοδρομισμένου γυαλιού”, πώς μπορούν να παρουσιάζουν λογικοφάνειες ως αλήθειες, πόσο επιτυχημένα μπορούν να φοράνε τη μάσκα του Έλληνα που νοιάζεται για την Πατρίδα του!

Ολοκληρώνοντας το άκουσμα αυτού του εφιαλτικού “μπλα, μπλα”, δεν άντεξα κι άρχισα να κλαίω...

Να κλαίω για την Πατρίδα μου, που της “έλαχε” να την κυβερνάει ένα αερικό, ένα τίποτα.

Να κλαίω για την Ιστορία και το ιερό Χώμα της , που αυτό το αερικό έδειξε να είναι έτοιμο να τα παραδώσει σε άλλους λαούς.

Να κλαίω που θα υπάρξουν Εφιαλτο/έλληνες στη Βουλή των “ΕΛΛΗΝΩΝ” που θα τρέξουν να συνδράμουν αυτό το “πολιτικό τίποτα” άμεσα. Αλλά και έμμεσα, διά της πλαγίας και καμουφλαρισμένης οδού τού “ες αύριον”, αντί του “ΟΧΙ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ” ...Και στοπ τα λογάκια με τους υπαλλήλους των σημερινών “αφεντάδων”.

Πολλοί απ' αυτούς θα μας πουν: δεν πειράζει, ας παραδοθεί το όνομα Μακεδονία, αύριο μεθαύριο αυτό το “Σοροστημένο” κρατίδιο θα διαλυθεί.

Όμως το στίγμα θα μείνει ότι οι Έλληνες παραδέχτηκαν πως οι Σλάβοι ήταν απόγονοι του “Μεγαλέξαντρου” και δικαίως πήραν το όνομα Μακεδόνες. Ακόμα κι αν σκορπίσουν εδώ ή εκεί (βρίσκονται ήδη στα μεγάλα Κράτη) πάλι την Μακεδονική/Ελληνική κληρονομιά θα την διεκδικούν ή και μονοπωλούν.

Και άλλοι τέτοιοι θα μας πουν: μα είναι δυνατόν να φοβόμαστε τα Σκόπια; Επιπόλαιος λόγος. Μικρά τα Σκόπια, “μεγάλοι” οι προστάτες του.

Αν όμως ΔΕΝ διαλυθεί το κρατίδιο (και οι σοφοί άνθρωποι πάντα “αντιμετωπίζουν” τη χειρότερη εκδοχή) τότε ίσως μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού θα βρεθεί να συγκυβερνά και να συζεί με Σλαβο/σκοπιανούς. Ένας αληθινός εφιάλτης!

Κι αφού μου στέρεψαν τα δάκρυα, πετάχτηκα επάνω και είπα με δύναμη: “ΟΧΙ, αυτό δεν πρέπει να περάσει!”

Κι άρχισε στο μυαλό μου να στριφογυρίζει τούτο το ερώτημα:
Πώς εμποδίζεις μερικούς “λίγους και ολίγιστους” να προδώσουν έναν ολόκληρο λαό, που ΔΕΝ θέλει αυτήν την προδοσία, που βοά, που κραυγάζει, που κυματίζει γαλανόλευκες, που ταξιδεύει σε στεριά και θάλασσα για να διατρανώσει και να κάνει γνωστή στο παγκόσμιο κοινό τη βούλησή του: ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ Μακεδονία τα Σκόπια.
Πώς, Θεέ μου, πώς;

Και μου εμφανίστηκαν στην οθόνη του μυαλού μερικές εικόνες, θα τις έλεγα αναγκαιότητες.

Το συλλαλητήριο της Αθήνας ΠΡΕΠΕΙ να πραγματοποιηθεί, ακόμα κι αν μας ανακοινώσουν ότι κατέληξαν σε συμφωνία. Ακόμα κι αν υπάρξουν ενδείξεις για άσχημη προβοκάτσια. Η οργανωτική επιτροπή είναι βέβαιο θα μεριμνήσει και για αυτό. Εξ άλλου, δε χρειάζεται μεγάλη πύκνωση στο Σύνταγμα, εκτός από τα αληθινά παλικάρια! Οι γύρω δρόμοι φθάνουν μέχρι τον Πειραιά και την Κηφισιά!

Όλοι στο Σύνταγμα. Να στείλουμε μήνυμα στους πολίτες της Γης ότι είμαστε ακόμα ΖΩΝΤΑΝΟΙ. Και όχι μόνον ζωντανοί, αλλά και διεκδικούμε δικαιοσύνη και προστασία αυτών που τα θεωρούμε ανώτερα και αγιότερα από την οικονομική μας κατάσταση, που άλλοι την έριξαν σε γκρεμό. Τώρα παλεύουμε για την Ιστορική και Εδαφική μας κληρονομιά, την ελάχιστη που μας απέμεινε! Και είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε αυτούς που μας οδήγησαν στην έσχατη φτώχεια και τη διεθνή απαξίωση να χειριστούν την έκβαση του αγώνα μας. Αλλά ΕΜΕΙΣ να έχουμε τον τελικό λόγο, ο Ελληνικός λαός.

Όμως... ένα-δύο μπορεί και τρία μεγάλα συλλαλητήρια, ίσως δεν αρκούν για να κάμψουν τους “ λίγους και ολίγιστους”! Ιδιαίτερα αν αυτοί γνωρίζουν ότι, ολοκληρώνοντας αυτά, θα επιστρέψουμε στην ιδιώτευση μας. Είναι αδήριτη η ανάγκη να μην τους προσφέρουμε αυτήν την βεβαιότητα. Αντίθετα, πρέπει να τους βεβαιώσουμε, ρητά και αμετάκλητα, ότι θα είμαστε στις επάλξεις με κάθε μορφής αγώνα, μέχρι να τους νικήσουμε.

“Με κάθε μορφής αγώνα”... τέτοια μορφή θα μπορούσε να είναι ψηφίσματα (με ισχυρές, θα έλεγα ακαταμάχητες, τις θέσεις των Ελλήνων) από όλους τους συλλόγους της Ελλάδος που δεν έχουν απεμπολήσει το πατριωτικό φρόνημα, από συλλόγους κληρικών, έως αξιωματικών, έως φιλάθλων κι ακόμα...

Τέτοια μορφή αγώνα θα μπορούσε να είναι το να υποβάλουν οι Παμμακεδονικές οργανώσεις κοινό αίτημα προς τους κορυφαίους Θεσμούς της χώρας μας να εκδώσουν και αυτοί παρόμοια ψηφίσματα: Ακαδημία, Πρυτανείες, Δικαστικά σώματα, Δήμοι...

Τέτοια μορφή θα μπορούσε να είναι το να εκδώσουν όλες μαζί οι Παμμακεδονικές της υφηλίου ένα Ψήφισμα, όμοιο με καταπέλτη, που να βγει στο διαδίκτυο για να το υπογράψουν και όλοι όσοι έμειναν ΕΛΛΗΝΕΣ, απανταχού της Γης.

Αφού το υπογράψουν, να διαδοθεί στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Επειδή είναι εξαιρετικά σημαντικό η ανθρωπότητα να γνωρίζει ότι ΕΜΕΙΣ οι Έλληνες δε συμφωνήσαμε, ούτε ποτέ θα συμφωνήσουμε, με την παράδοση του Ονόματος Μακεδονία.

Κι ότι αν παραδοθεί, αυτό θα έχει ψηφιστεί από “μια δράκα ολίγιστων” που δικτατορικά αγνόησαν την πάνδημη βούληση του Ελληνισμού, -πλην της βούλησης των Γραικύλων, που σε όλες τις εποχές υπάρχουν. Όπως την αγνόησαν και για κάθε τι άλλο που έπραξαν εναντίον του. Περίτρανη απόδειξη το δημοψήφισμα της 5/7/ 2015, που η βούληση του ελληνικού λαού, εκφρασμένη με ένα ΟΧΙ - 62%, κατακουρελιάστηκε από τη δράκα αυτή.

Και να καλούμε το παγκόσμιο κοινό να προστατεύσει την Ελλάδα, και κατ' επέκταση τη δική του χώρα, από τη δικτατορία των Ολίγων, που ραγδαία προσπαθεί να επιβληθεί σε όλους τους λαούς της γης. Ας έχουμε επίγνωση ότι αυτή η αναφορά στο μέγιστο έλλειμμα δημοκρατίας που παρατηρείται σήμερα, το “πονάει” πολύ το Διεθνές Σύστημα. Και σχεδόν όλοι στον κόσμο γνωρίζουν τι έχει “διαπράξει” στην Ελλάδα αυτό το Σύστημα.

....Θα μπορούσε να είναι μια έκκληση προς όλους τους επιστήμονες διεθνούς κύρους, αρχαιολόγους και ιστορικούς, που αναγνωρίζουν το δίκιο μας να μας βοηθήσουν να το αναδείξουμε. Σίγουρα οι μορφές αγώνα δεν εξαντλούνται εδώ. Από την κοινή μας βούληση για Νίκη, θα προστεθούν κι άλλες.

Αν εννοήσουν καλά ότι είμαστε πραγματικά “αποφασισμένοι” για όλα αυτά, τότε οι εδώ “ολίγοι και ολίγιστοι”, έχω την ελπίδα, ότι θα κατανοήσουν ότι είναι ήδη νικημένοι από τον αγώνα και την καρδιά των Ελλήνων και ότι είναι μάταιες οι προσπάθειες τους να παραδώσουν τα όσια και τα ιερά αυτής της Πατρίδος σε “άλλα χέρια”.

Διαφορετικά, αρχίζει ο μεγάλος αγώνας για όλα: ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΜΑΣ. ΓΕΝΟΙΤΟ.

Ανώνυμη Ελληνίδα

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 21, 2018