Έχετε σκεφτεί καλά τα επακόλουθα κύριε Τσίπρα;

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έχει δηλώσει επανειλημμένα, τόσον διά στόματος πρωθυπουργού όσον και υπουργού Εξωτερικών, ότι η παρούσα συγκυρία έχει ανοίξει “παράθυρο ευκαιρίας” προς επίλυση του λεγόμενου Σκοπιανού.

Αλλά ας αναρωτηθούμε: ποιος εχέφρων πολιτικός θα επιχειρούσε να “κλείσει” άρον-άρον ένα μέγιστο εθνικό μας θέμα, το Σκοπιανό, που την επόμενη κι όλας μέρα “θα ανοίξει ως πληγή” για την Ελλάδα, εν μέσω όξυνσης και κρίσεως ενός άλλου μεγίστου εθνικού θέματος, των διεκδικήσεων των Τούρκων στο Αιγαίο αλλά και στην Κύπρο;

Διεκδικήσεις που τείνουν να πάρουν τη μορφή πολεμικής σύρραξης, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση υποχωρεί συνεχώς στις προκλήσεις των Τούρκων.* Την ίδια στιγμή που με κάθε πρόκληση, όλο και βαθαίνει “το χρώμα του γκρίζου” στο Αιγαίο και όχι μόνον. Κάποια στιγμή η πολεμική αναμέτρηση θα καταστεί αναπόφευκτη, για να μην καταλάβουν οι Τούρκοι το ναύσταθμο της Σαλαμίνας (και σε ποιο νησί είναι αυτός!) χωρίς να δοθεί ούτε μια Ναυμαχία!

Σε μια πολύ επικίνδυνη εθνικά ώρα, λαός και πολιτική ηγεσία θα έπρεπε να είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά, για να αντιμετωπιστεί με πλήρη ομοψυχία το πρόβλημα του προκλητικότατου επεκτατισμού της γείτονος χώρας.

Σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα, η κυβέρνηση «τρέχει να λύσει» το Σκοπιανό, με έναν τρόπο που την τοποθετεί απέναντι σχεδόν στο σύνολο του ελληνικού λαού.

Συνεπώς δημιουργεί ένα βαθύτατα διχαστικό ρήγμα μεταξύ αυτής και του ελληνικού λαού. Στο πλαίσιο διχασμού μπαίνουν, με τον “άλφα ή βήτα” τρόπο, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες την ώρα της τελικής απόφασης πρέπει να πάρουν σαφή θέση, αν συναινούν ή όχι με τη “λύση” που ετοιμάζει και θα φέρει στο Κοινοβούλιο η κυβέρνηση Τσίπρα.

Ποιος λοιπόν συνετός Έλληνας πολιτικός, (εκτός αν έχει άλλα κίνητρα!) θα επιχειρούσε να λύσει ένα μέγιστο εθνικό θέμα, υπό την κατάσταση πίεσης που δημιουργεί η επικίνδυνη κορύφωση της έντασης ενός άλλου εθνικού θέματος;

Και ενώ γνωρίζει ο “Έλληνας” αυτός πολιτικός ότι τα δύο αυτά εθνικά θέματα έχουν άμεσο συσχετισμό. Γνωρίζει δηλαδή ότι η Τουρκία εκδηλώνει ζωτικό ενδιαφέρον να πάρουν τα Σκόπια το όνομα Μακεδονία, προφανώς διότι αυτό το όνομα εξυπηρετεί τα όχι και τόσο μακρινά σχέδια της για ολόκληρη την Ελλάδα!

Αφού αναφέραμε τον διχασμό λαού -πολιτικής ηγεσίας που γεννάει η προσπάθεια της δεύτερης για “λύση” του Σκοπιανού με τρόπο που αντιστρατεύεται πλήρως τη βούληση του πρώτου, ας πάμε λίγο πάρα κάτω.

Ας εξετάσουμε την, όχι μικρή, πιθανότητα να συμβεί πόλεμος με την Τουρκία, όταν η κυβέρνηση διαπραγματεύεται το πανένδοξο όνομα Μακεδονία με τα Σκόπια και ήδη έχει ανακοινώσει το πλαίσιο της λύσης που μαγειρεύει. Είναι σίγουρη ότι σε συνθήκες πολέμου θα μπορέσει να ελέγξει την αντίδραση στρατού και λαού γι αυτήν την εθνικά “αχαρακτήριστη» πράξη; Αν τη χαρακτηρίσουμε, ο χαρακτηρισμός θα είναι πολύ βαρύς.

Επί πλέον, ας εξετάσουμε μια δεύτερη, καθόλου μικρή, πιθανότητα. Αν η κυβέρνηση παραδώσει το όνομα-ψυχή του ελληνικού λαού και αρχίσουν έντονες εσωτερικές αναταραχές (αυτές η κυβέρνηση, ό,τι και αν εφεύρει ως δικαιολογία, δε θα τις αποφύγει)** ποιος μας εγγυάται ότι η Τουρκία εκμεταλλευόμενη όπως κάνει πάντα την εσωτερική κοινωνικο-πολιτική αστάθεια, που ασφαλώς το πολιτικό της σκέλος το εντείνει το “ανασυρθέν” την κατάλληλη στιγμή σκάνδαλο Novartis, ίσως δε και τη στρατιωτική αστάθεια, (επειδή κοινωνικο-πολιτική και στρατιωτική αστάθεια είναι άρρηκτα συνδεδεμένες για ευνόητους λόγους), δεν θα μας σύρει σε πολεμική σύρραξη ακριβώς τότε;

Μην πει κάποιος ότι επειδή θα έχουμε πόλεμο οι Έλληνες θα φερθούν συνετά και θα σταματήσουν τις “διαμαρτυρίες”. Οι Έλληνες είναι απρόβλεπτος λαός και μπορεί να κρίνουν σοφό ακριβώς τότε να τις κορυφώσουν, ειδικά αν αρχίσουμε να χάνουμε και στο Αιγαίο.

Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα χτυπήσει έναν “διαμαρτυρόμενο” λαό, εσωτερικά, εν καιρώ πολέμου; Αν δεν κάνω λάθος, αυτό αποτελεί το ειδεχθέστερο είδος εγκλήματος πολέμου και όσοι το διαπράξουν κινδυνεύουν να κατηγορηθούν ως εγκληματίες πολέμου.

Ελεύθεροι σκοπευτές και άλλοι τρόποι καταστολής είναι πανεύκολο να βρεθούν, πώς συμμαζεύεις τα πράγματα μετά είναι το δύσκολο, όσες ξένες πρεσβείες και αν τρέξουν να συνδράμουν. Ούτε ψύλλος στον κόρφο της, αν η κυβέρνηση διανοηθεί κάτι τέτοιο. Το μόνο σοφό που θα μπορεί να κάνει για να προλάβει την αιματοχυσία είναι να παραδοθεί ειρηνικά στην δικαιοδοσία και την τιμωρία που θα της επιβάλει ο ελληνικός λαός.

Και ελπίζω ο ελληνικός λαός, αν συμβούν έτσι τα πράγματα, να δράσει και να τιμωρήσει με βάση τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος, συνετά και “Συντεταγμένα”.

* Υ.Γ. -1 Μήπως η κυβέρνηση υποχωρεί συνεχώς στις Τουρκικές προκλήσεις, ακριβώς επειδή φοβάται πάρα πολύ το τι θα συμβεί στο εσωτερικό της χώρας για πολλά “δεδομένα” εναντίον της, αλλά έσχατο και φαρμακερό το ότι επιθυμεί διακαώς να παραδώσει το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια;

** Υ.Γ. -2 Ήδη το «ψιθύρισε» στο Συλλαλητήριο της Αθήνας ο κ. Κασιμάτης ότι αυτό είναι η πρώτη εφαρμογή του άρθρου 120 του Συντάγματος. Άρα αναμένει να ακολουθήσει και μια δεύτερη ίσως και περισσότερες εφαρμογές του άρθρου 120 του Συντάγματος. Το ακροτελεύτιο αυτό άρθρο υποχρεώνει (ηθικά, αλλά αυτό είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτόν ειδικά το λαό) τον Έλληνα να διαφυλάξει με κάθε τρόπο και μέσον το Σύνταγμα του από την όποια παρέκκλιση, πολλώ μάλλον όταν συνεχόμενες παρεκκλίσεις εμπίπτουν στα άρθρα περί εσχάτης προδοσίας της αγαπημένης του Πατρίδας, της ίδιας του της ζωής.

Δες το Όλον

Δημοσίευση: Μαρτίου 13, 2018