Επιμελητήριο Κορινθίας – Σκέψεις όταν πέφτει η σκόνη

Ολες αυτές τις μέρες και με νωπές τις μνήμες των γεγονότων στην Κόρινθο αισθάνθηκα πολλές φορές την ανάγκη να γράψω λίγες σκόρπιες σκέψεις παρότι δεν είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος. Είμαι όμως μία επαγγελματίας διαφημίστρια που ζω και εργάζομαι τα τελευταία δώδεκα χρόνια σε αυτή την πόλη και αγωνιώ καθημερινά για την αυριανή μέρα. 

Ναι κύριε Πιτσάκη , για την αυριανή μέρα. Φράση άγνωστη προφανώς για εσάς αφού κατά δηλώσεις γραπτές δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην ζωή σας. Και χαίρομαι που δεν υπάρχει αλλά περίμενα αν μη τι άλλο με την θεσμική σας πλέον θέση να σεβαστείτε όλες τους επαγγελματίες του δεκάευρου, του δίευρου αλλά ακόμη και του μονόευρου. Είναι δεκάευρα που πρέπει να βγούμε στο πεζοδρόμιο για να τα αποκτήσουμε, που θα πρέπει να τρέξουμε, να δουλέψουμε και πάνω απ’ όλα να αγωνιούμε για την εύρεσή του. 

Εκεί λοιπόν στο πεζοδρόμιο υπάρχουν και όλοι οι άλλοι πάσχοντες επιχειρηματίες Με τα μικρά και με τα μεγάλα τους προβλήματα, με την αναδουλειά τους , με τις σφραγισμένες τους επιταγές, με τα ληγμένα γραμμάτια, με την ίδια αγωνία. Εκεί στην ουρά της τράπεζας που περιμένω να δω αν έχω πληρωθεί από την οποιαδήποτε διαφήμιση πέφτω επάνω στην μάνα που στέλνει χρήματα στο παιδί της που σπουδάζει παρότι η ΔΕΗ μπορεί εκείνη την στιγμή να της κόβει το ρεύμα, πέφτω επάνω στον επιχειρηματία που παρακαλάει να μην σφραγιστεί η επιταγή του και να εκλιπαρεί έστω και για μίας μέρας παράταση, πέφτω επάνω στον συνταξιούχο που για άλλον ένα μήνα θα πάρει λιγότερα χρήματα. 

Και όταν θα βγω γεμάτη σκέψεις θα πέσω επάνω στην φίλη που έχει κατάστημα με ρούχα, με δύο ανήλικα παιδιά και με άντρα άνεργο που θα μου πει για άλλη μια φορά πόσο χάλια ήταν η σημερινή της μέρα. Θα προχωρήσω προς την εφορία ή τον ΟΑΕΕ ή το ΙΚΑ; Αντίστοιχη η κατάσταση και εκεί. 

Ολοι αυτοί κ.Πιτσάκη είναι οι επαγγελματίες του δεκάευρου. Και ξέρετε και κάτι; Είμαι πολύ περήφανη που είμαι ανάμεσά τους γιατί όπως λέμε και στην Κρήτη « όποιος ποθάνει με πολλούς, θάνατο δεν φοβάται» …… 

Είμαι περήφανη γιατί ότι έχω αποκτήσει είναι προϊόν τίμιας και αξιοπρεπούς δουλειάς όπως όλοι αυτοί εκεί έξω. Που πιστέψτε με, κι εγώ θα στείλω χρήματα στο παιδί μου και ας μου κόψουν το ρεύμα, κι εγώ θα παρακαλέσω να πάρω παράταση για μια επιταγή, κι εγώ θα ξυπνάω από τις 7 και τα παιδιά μου θα τα βλέπω στις 11 την νύχτα για να εξασφαλίσω την μέρα τους. Δεν θέλουμε προέδρους να μας κερνάνε σουβλάκια, θέλουμε προέδρους με μαύρα χέρια από την δουλειά όπως ένας πολύ αγαπημένος Πρόεδρος Επιμελητηρίου εδώ στην Πελοπόννησο. 

Δεν θέλουμε κουστουμαρισμένους σε χρυσά γραφεία που πετάνε έξω άλλους προέδρους που βρίσκονται χρόνια σε ένα χώρο από εμπάθεια και μόνο. Θέλουμε Προέδρους που θα είναι κοντά μας, που θα κυκλοφορήσουν στην πόλη για να αφουγκρασθούν το δράμα των επιχειρηματιών Να βρουν λύσεις, να συνεργαστούν, να αφήσουν στην άκρη μικροπρέπειες και εμπάθειες, εγωισμούς και μικρόκοσμους…… Να πατάξουν εγωκεντρικούς κόλακες που έχουν σκοπό το κέρδος και μόνο από δίπλα τους και να δουν πως γύρω τους δεν υπάρχουν εχθροί. Υπάρχουν μόνο επαγγελματίες δημοσιογράφοι, καφετζήδες, μαγαζάτορες, τεχνίτες και όλες αυτές οι ειδικότητες που ανήκουν στο επιμελητήριο που περιμένουν έστω και μία ανάσα που θα κάνει την ημέρα διαφορετική. 

Και μετά από έναν μακροσκελή πρόλογο πάμε τώρα στην ουσία της εβδομάδας. Ολα ξεκίνησαν για την ιστορία από την συνέντευξη τύπου του Προέδρου του Επιμελητηρίου για τις δράσεις του προηγούμενου μήνα. 

Εκεί βρεθήκαμε μπροστά σε ένα διαφορετικό πρόσωπο Προέδρου, μάλλον απρόσωπο. Με προσβολές, πάθη και εγωκεντρισμούς. Για πράγματα που θα κάνει αν και εφόσον, για πράγματα που έπρεπε να κάνει απέναντι σε πολιτικούς του αντιπάλους και δεν έκανε, για τον Πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου που δεν έψησε σουβλάκια ως “όφειλε” για τον Σωτήρη Μουρίκη που παρότι είναι συνταξιούχος της Ολυμπιακής τόλμησε να διεκδικήσει μία άμμισθη θέση στο Επιμελητήριο ενώ έχει επιχείρηση στο όνομά του, για μένα που την προηγούμενη μέρα δεν διάβασα αλλά έπαιζα με το κινητό μου, για τους υπουργούς και τους βουλευτές που ήρθε σε επικοινωνία το Επιμελητήριο. 

Δεν άκουσα δυστυχώς για μία αντίστοιχη ημερίδα σαν αυτή του Επιμελητηρίου Αργολίδας για το πως θα μπορέσουμε να μπούμε στις δόσεις της εφορίας, δεν άκουσα για μία ενέργεια για το μακεδονικό, δεν άκουσα για καμία πρόταση του Επιμελητηρίου για συνεργασία με τους Εμπορικούς Συλλόγους για δράσεις έτσι έστω να αυξηθεί το καταναλωτικό κοινό. Και ερχόμαστε στην επόμενη μέρα με τα γνωστά σε όλους γεγονότα έξω από το Δημαρχείο Κορίνθου που πλέον δεν θα επεκταθώ αφού έχουν πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. 

Εμείς κ.Πρόεδρε στηρίζουμε τσαμπουκάδες θεσμικούς. Στηρίζουμε τον Δημήτρη Καμπόσο που διοργανώνει και τρέχει στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, εμείς στηρίζουμε το Αλέξανδρο Πνευματικό που αντιστέκεται στα “θηρία” της Περιφέρειας για να μην πληρώνουν οι δημότες του για μία ζωή υπέρογκα δημοτικά τέλη. 

Εκεί θέλουμε να είστε τσαμπουκάδες κ. Πρόεδρε και θα μας βρείτε αρωγούς των προσπαθειών σας ενώ σε οποιοδήποτε άλλο τσαμπουκά θα μας βρίσκεται απέναντί σας.

Με εκτίμηση

Σοφία Μπαλή

Εφημερίδα Σήμερα

Δημοσίευση: Μαρτίου 12, 2018