Το πολύ το “Κύριε Ελέησον” το βαριέται και ο παπάς: Κούρασε το ματς Ουάσιγκτον - Άγκυρας

Του Δημήτρη Γ. Απόκη

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το νέο γύρο του πλακώματος των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία, γύρω από την εκεχειρία των τριάντα ημερών στη Συρία, που ψήφισε ομόφωνα, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, προσπαθώντας να το αναλύσω ήταν το παραδοσιακό ρητό, “το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς”.

Η ιδιαίτερα συμπαθής εκπρόσωπος του Στέητ Ντιπάρτμεντ, Χέδερ Νάουερτ, εγκάλεσε την Άγκυρα, να διαβάσει προσεκτικά το Ψήφισμα του ΟΗΕ, επισημαίνοντας ότι καλύπτει και το Αφρίν, λέγοντας στην ουσία ότι θα πρέπει να σταματήσει άμεσα η επιχείρηση “Κλάδος Ελιάς”, εναντίον των Κούρδων του YPG. Χωρίς καθυστέρηση η Τουρκία, έβαλε τον ομόλογό της, εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών, Χαμί Ακσόϊ, να επισημάνει ότι το σχόλιο των ΗΠΑ, δεν έχει βάση και δείχνει ότι δεν έχουν κατανοήσει την έμφαση του Ψηφίσματος του ΟΗΕ, κατηγορώντας μάλιστα την Ουάσιγκτον ότι δεν κάνει τίποτα για το καθεστώς Άσαντ και υποστηρίζει τρομοκράτες.

Αυτό, λοιπόν το νέο επεισόδιο, στο σήριαλ των άσφαιρων προσβολών μεταξύ των δυο παραδοσιακών συμμάχων έχει κουράσει. Όχι μόνο έχει κουράσει, αλλά έχει κάψει και στο ζέσταμα όλους αυτούς που σε καθημερινή βάση περιμένουν τη σύγκρουση της Ουάσιγκτον με τον Ερντογάν, και μοιράζουν οθωμανικές και αμερικανικές σφαλιάρες ένθεν και εκείθεν. Και έχει τη σημασία του που όταν μιλάω για τη σύγκρουση ως αντίπαλο της Ουάσιγκτον, θέτω των Ερντογάν και όχι την Τουρκία. Γιατί πολύ απλά εκεί βρίσκεται η ουσία της στάσης των ΗΠΑ, όλους αυτούς τους μήνες που ο απολυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας, έχει επιδοθεί στο σπορ της σχεδόν σε καθημερινή βάση, φραστικής προσβολής της Ουάσιγκτον. Γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, φραστικής, άρα άσφαιρης.

Όσοι αδημονούν για τη μεγάλη σφαλιάρα από τις ΗΠΑ προς την Τουρκία, θα μείνουν, δυστυχώς, στο περίμενε για καιρό. Η Ουάσιγκτον είναι αποφασισμένη να αντέξει και απλώς να απαντάει στα άκαπνα φραστικά νταηλίκια του Σουλτάνου, γιατί στην όλη φανφάρα, βλέπει ακριβώς τον Ερντογάν και όχι την Τουρκία. Θα περιμένει, όσο χρειαστεί, και όταν έρθει η στιγμή, και οι συνθήκες θα το ευνοούν, θα πάρει τη ρεβάνς από τον Σουλτάνο.

Η στιγμή αυτή δεν είναι τώρα, και μπορεί μάλιστα να καθυστερήσει αρκετά. Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν πρόκειται να τινάξει στον αέρα τη στρατηγική θέση με μια πολύ, δυστυχώς, μεγάλη και στρατηγικής σημασίας χώρας, όπως είναι η Τουρκία, παίζοντας το παιχνίδι του Ερντογάν.

Στα πλαίσια, λοιπόν, μια ψυχρής και ρεαλιστικής ανάλυσης, ας μην περιμένουν κάποιοι, να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας, επειδή γαυγίζει ο Ερντογάν. Το ματς, χωρίς κανένα, μέχρι στιγμής, γκολ, έχει κουράσει.

Εκείνο, που όμως δεν πρέπει να κουράσει, και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, είναι το τι μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να συμβεί, κατά τη διάρκεια αυτού του βαρετού και ανούσιου σήριαλ. Και δυστυχώς μπορεί να συμβούν τραγωδίες.

Τραγωδίες, που αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο, που μακάριοι οι φτωχοί το πνεύματι, ζουν το μύθο τους αναμασώντας τα περί Ευρώπης κάθε φορά που ο Σουλτάνος, ρίχνει πραγματικές οθωμανικές σφαλιάρες, τύπου προσπάθειας βύθισης του πλοίου του Λιμενικού στα Ίμια, και εκδίωξης του τρυπανιού της ENI, από την ΑΟΖ της Κύπρου.

Κάποιοι έχουν επιλεκτική και κοντή μνήμη, και κάνουν πως δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται, το ποια είναι η θέση των συμμάχων της Ελλάδας και της Κύπρου, σε κρίσιμα για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους, εθνικά θέματα, όπως οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και το Κυπριακό. Ορισμένοι από εμάς, ευτυχώς, δεν έχουμε ξεχάσει. Και δυστυχώς, αποδείχτηκαν και πρόσφατα, στα Ίμια και την Κυπριακή ΑΟΖ.

Στο Αιγαίο τι πραγματικά λένε για χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Μεγάλη Βρετανία, και οι ΗΠΑ; “Βρείτε τα”, “διαπραγματευτείτε, ειρηνικά”. Τι σημαίνει αυτό έχουμε καταλάβει; Να βρούμε τι; Και να διαπραγματευτούμε τι; Οποιαδήποτε διαπραγμάτευση πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, σημαίνει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και παραχώρηση εδάφους. Μήπως λοιπόν ο Ερντογάν, βολεύει προς αυτή την κατεύθυνση, και όταν κάνει το ντου την ώρα που θα ψάχνουμε για πλάτη, θα γυρίσουμε στα νώτα μας και θα δούμε τον τοίχο της εκτέλεσης;

Και στην Κύπρο. Ξέχασαν κάποιοι, την ένθερμη, μέχρι παρεξήγησης, υποστήριξη και διαμόρφωση του Σχεδίου Ανάν, από τους συμμάχους. Μήπως και εδώ ο Ερντογάν, βολεύει.

Όσο για τα Σκόπια, μας τα είπε χθες ξεκάθαρα, ο ανεκδιήγητος κύριος Γιούνκερ, προς απάντηση του κουραστικού πλέον ρεφρέν στην Αθήνα, περί Ευρώπης και αλληλεγγύης.

Και με τους ένθερμους υποστηρικτές της “διαπραγμάτευσης”, και έχουμε όλοι ζήσει και δει τι εννοούν και τα αποτελέσματα όταν διαπραγματεύονται, στην ηγεσία της Ελλάδας και της Κύπρου, έχουν σκεφτεί κάποιοι πόσο βολεύει ο Ερντογάν, για να πουν αυτοί που τάχα μου τρώνε σφαλιάρες από το Σουλτάνο, και οσονούπω θα τον κάνουν νταντά, τώρα έτσι όπως έγινε, η μόνη λύση είναι να καθίσετε στο τραπέζι και να τα βρείτε ειρηνικά. Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς για το ποιος θα είναι ο χαμένος από αυτό το παιχνίδι, που, πριν καν κάτσουμε στο τραπέζι, μπορεί να έχει στοιχίσει έδαφος και ζωές.

Οπότε, θα παραμείνω αιρετικός και κυνικός ρεαλιστής. Όπως είπα και στην αρχή το πολύ το κυριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Φτάνει.

* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος – Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και μέλος του The International Institute of Strategic Studies
MIgnatiou

Δημοσίευση: Απριλίου 10, 2018