Μακριά από τη γραμμή του πυρός, όλοι είναι ήρωες

Του Γιάννη Σιδέρη

Εντάξει, Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, δεν συγκρότησαν, παρότι το είχαν στο προεκλογικό τους πρόγραμμα. Έτσι και αλλιώς το προεκλογικό τους πρόγραμμα ήταν μια άδεια βιτρίνα με ωραίο αμπαλάζ για να δελεάσει.

Μήπως τουλάχιστον εκεί στο Μαξίμου, δίπλα στον αρνητή στράτευσης αντιμιλιταριστή κ. Καρανίκα, θα μπορούσαν να προσλάβουν ως Συμβούλους δύο τρεις διεθνολόγους, να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν το νέο πεδίο που διαμορφώνεται στις σχέσεις με την Τουρκία; Ή έστω να μεταθέσουν από το υπουργείο Εξωτερικών κάνα δυο έμπειρους διπλωμάτες καριέρας, να τους συμβουλεύουν επί των ανακοινώσεων που εκδίδουν, και των δηλώσεων που κάνουν;

Είναι σκηνικό με πινελιές παραλόγου, τη μία ημέρα το γραφείο του Πρωθυπουργού να χαρακτηρίζει τον Ερντογάν ως Σουλτάνο, την ίδια ημέρα ο υπουργός Άμυνας να τον χαρακτηρίζει τρελό και να του αποδίδει πρακτικές «εξπρές του μεσονυχτίου», ενώ οριοθετεί και την δεκαπενταετία ως ενδεχόμενο κράτησης των στρατιωτικών μας, και την επομένη ο πρωθυπουργός να ζητεί από τον Ερντογάν να απελευθερώσει τους δύο έλληνες στρατιωτικούς… εις ένδειξιν καλής θελήσεως (την οποία εμείς επιδείξαμε αποκαλώντας τον σουλτάνο και τρελό)!

Και την μεθεπομένη ο υπουργός Άμυνας να κομπορρημονεί και να προκαλεί «Αν έχουν τα κότσια ας τολμήσουν να αμφισβητήσουν έστω και ένα χιλιοστό»! Αυτό την ίδια στιγμή που σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής προσπάθησε να εμβολίσει ελληνικό, την ώρα που περισυνέλεγε μετανάστες. Το Λιμενικό διαψεύδει την πληροφορία αλλά παραδέχεται ότι το τουρκικός σκάφος εισήλθε στα ελληνικά ύδατα, άρα αμφισβήτησε…

Δεν μηδενίζουμε. Σαφώς ένας υπουργός Άμυνας πρέπει να μιλάει με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια για να εμψυχώσει το στράτευμα. Εξ ου και ήταν σωστή η δήλωση του κ. Καμμένου, ότι «είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε απειλή από οποιονδήποτε», και το «δεν μας φοβίζουν και δεν μας γονατίζουν οι προκλήσεις».

Θα τα συνυπέγραφε ο οποιοσδήποτε Έλληνας για τον υπουργό Άμυνας οποιασδήποτε ελληνικής Κυβέρνησης. Το πρόβλημα με τον εν λόγω είναι ο υπερβολικός βερμπαλισμός. Το «αν έχουν τα κότσια ας τολμήσουν» είναι μια πρόκληση και πρόσκληση προς τον εχθρό να δοκιμάσει τα κότσια του.

Η τουρκική πολεμική ελίτ

Και αυτό γιατί οι Τούρκοι αυτά τα «κότσια» τα έχουν, για διάφορους λόγους. Όχι γιατί είναι γενναιότεροι ημών, αλλά γιατί βρίσκονται σε άλλο πολιτισμικό, ηθικό - και ηθολογικό ακόμη - πλανήτη. Ο Ερντογάν τις προάλλες σε ομιλία του εκστόμισε τη φράση «θα πάρουμε ζωές». Θα μπορούσε να το πει Έλληνας Πρωθυπουργός ή Πρόεδρος αυτό, χωρίς να σοκάρει το πανελλήνιο;

Ειδικά για τον Ερντογάν το να στήσει ένα θερμό επεισόδιο και να χαθούν ζωές Τούρκων στρατιωτών δεν θα έχει κανένα κόστος. Ίσως να έχει και κέρδος, γατί θα τροφοδοτήσει την εθνική περηφάνια, καθώς η «περήφανη τούρκικη ψυχή» έδωσε ένα καλό μάθημα στους πρώην Γκιαούρηδες.

Άλλωστε οι Τούρκοι έχουν ιστορικά συγκροτημένη μια πολεμική ελίτ που πάντα έχει σχέδιο και πάντα διατηρείται εν πολεμική ετοιμότητα. Τα σάβανα ποτέ δεν σταμάτησαν να έρχονται από τα πολεμικά τους πεδία. Επί χρόνια οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί τους πολεμούσαν στα βουνά του Κουρδιστάν το PKK. Κατέλαβαν τη Βόρεια Κύπρο. Διακινδύνευσαν σύγκρουση με την τωρινή φίλη τους Ρωσία καταρρίπτοντας το αεροσκάφος της. Πολέμησαν στη Συρία, στην επιχείρηση που έστησαν υπό τον τίτλο «Ασπίδα του Ευφράτη», σε συνεργασία με τους Τζιχαντιστές. Τώρα δίνουν τις ζωές τους - αλλά και παίρνουν ζωές - στο Αφρίν. Και όσο γίνεται αυτό τόσο ισχυροποιείται ο Ερντογάν!

Παράλληλα δυσχεραίνεται η θέση των δύο Ελλήνων αξιωματικών. Αντί να απευθυνθεί προς την Τουρκία στο πνεύμα που τελικά κατανόησε ο Πρωθυπουργός (μιλώντας για ειρηνική γειτονία, λογική και καλή θέληση), απευθύνθηκε απειλητικά διακηρύσσοντας «θα τους βγάλουμε, θα τους απελευθερώσουμε, θα γυρίσουν πίσω». Δεν γνωρίζουμε τη γνώση του κ. υπουργού επί των αποχρώσεων της ελληνικής γλώσσας, και πόσο αυτές δίνουν διαφορετική έννοια στις λέξεις και τις διαθέσεις, αλλά ειπωμένη έτσι η φράση παραπέμπει αλλού - και αλλιώς:

Θα μπορούσαν να την πουν π.χ. οι Ισραηλινοί, όταν πριν 41 χρόνια έκαναν το αδιανόητο: Κομάντος τους πέταξαν 2.000 μίλια στην καρδιά της Αφρικής και απελευθέρωσαν περισσότερο από 100 εβραίους ομήρους επιβάτες της Air France, την οποία Παλαιστίνιοι και Γερμανοί αεροπειρατές, οδήγησαν στο αεροδρόμιο Εντέμπε, στην Ουγκάντα του Αμίν Νταντά.

Θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν οι Αμερικανοί, έστω και αν κατέληξε σε φιάσκο η επιχείρηση «Νύχι του Αετού» το 1980. Με καταδρομική ενέργεια προσπάθησαν να απελευθερώσουν από την αμερικανική πρεσβεία της Τεχεράνης τους 52 Αμερικανούς που κρατούσαν ομήρους οι φρουροί της επανάστασης. Απέτυχαν με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οχτώ Αμερικανοί στρατιώτες.

Δεν το εννοούσε έτσι ο κ. Καμμένος, αλλά η φράση του έτσι ειπωμένη, σε τέτοια παραπέμπει.

Παράλληλα δυσάρεστη απορία προκάλεσε η αποκάλυψη του αριθμού (3.500) του στρατιωτικού προσωπικού που θα μεταφερθεί στα νησιά, στη δύναμη της ΑΣΔΕΝ, η οποία μετατρέπεται σε «Στρατηγείο Αρχιπελάγους», και άλλων τόσων στον Έβρο (εκτός αν εννοούσε τους νεοσύλλεκτους που έτσι κι αλλιώς πάνε εκεί και το είπε για εντυπωσιασμό).

Αυτά με κάθε καλή διάθεση λόγω ανήσυχων καιρών, γιατί από τις αστόχαστες δηλώσεις καμιά φορά εκλύεται ενέργεια θερμού επεισοδίου, άνευ λόγου.

* Η ρήση του τίτλου ανήκει στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Liberal

Δημοσίευση: Απριλίου 26, 2018