Έχει η ανοησία όρια;

Από ότι φαίνεται καθημερινά, όχι. Ας πάρουμε το θέμα των δύο κρατουμένων στην Αδριανούπολη, όπου έχουν ειπωθεί, γραφτεί και έχουν γίνει τόσες ανοησίες σε τόσο βραχύ χρονικό διάστημα.

Από τις κορυφαίες είναι η εκτίμηση «ειδικών», ότι συνελήφθησαν εντός Ελληνικού εδάφους. Μάλιστα η συνήθης διατύπωση είναι «αποκλείεται δύο έμπειρα στελέχη του στρατού μας, να έκαναν τέτοιο λάθος». Και αφού ήδη τους έχουν χαρακτηρίσει ουσιαστικά ως ριψάσπιδες οι ανεγκέφαλοι, συμπληρώνουν τις ανοησίες τους με χαρακτηρισμούς «ήρωες», «υπεύθυνοι» κ.λ.π.!!!!!!!!!!!!

Κανείς βέβαια δεν μπορεί, να αποκλείσει και αυτήν την εκδοχή, αλλά όλοι πρέπει να ευχόμαστε και να προσευχόμαστε, να μην έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί σε αυτήν την περίπτωση το παράπτωμα τους είναι τρομερό και πρέπει να καθαιρεθούν και να αποταχθούν από τον στρατό.

Το πιο εξωφρενικό και εξοργιστικό είναι, ότι αυτά τα λένε και κάποιοι απόστρατοι αξιωματικοί. Και δεν είναι μόνο εξωφρενικό και εξοργιστικό, αλλά πάνω απ όλα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ, γιατί αποκαλύπτει το ποιόν ανθρώπων που ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ, για να φυλάνε την χώρα και οι περισσότεροι από εμάς δεν πληρώνουμε από το περίσσευμα, αλλά από το ίδιο μας το αίμα. Θεωρούν «λογικό», «συνετό» και «υπεύθυνο», να παραδίδεις τα όπλα, με τα οποία ορκίστηκες, να φυλάς την πατρίδα και ακόμα δεν έχουν φάει ούτε μια ντομάτα, ούτε ένα αυγό…

Δεν λογαριάζουν καν, ότι δεν πρόκειται για έφεδρους, που θα μπορούσαν να ισχυριστούν, ότι με το ζόρι πήγαν στον στρατό. Τυφλωμένοι από την καλοζωία και τον παρασιτισμό, δεν μπορούν καν να αντιληφθούν τις εφιαλτικές διαστάσεις του σεναρίου, που ξεφουρνίζουν με τόση ευκολία. Δηλαδή αν ο στόχος των Τούρκων δεν ήταν η απαγωγή, αλλά η εισβολή, πάλι ήταν «συνετό», να παραδώσουν τα όπλα; Και πως μπορούσαν να ξέρουν, αν πρόκειται για εισβολή, ή για απαγωγή; [Αφού κατά την γνώμη των κουφιοκεφαλάκηδων σωστά παρέδωσαν τα όπλα μπροστά σε υπέρτερες δυνάμεις, ακόμα κι αν αυτό έγινε σε Ελληνικό έδαφος!!!!!!!]

Εύχομαι να διαψευστούν, όλοι αυτοί οι (άχρηστοι) ηλίθιοι και τα παιδιά να έχουν κάνει απλά λάθος (και όλα δείχνουν, ότι ευτυχώς αυτό συνέβη). Και πάλι φυσικά θα έπρεπε να τιμωρηθούν, πράγμα που συμβαίνει ήδη, αλλά σε αυτήν την περίπτωση το παράπτωμα δεν είναι μεγάλο και πράγματι πρέπει να προσπαθήσουμε να τους φέρουμε πίσω και όχι να υποκρινόμαστε ότι προσπαθούμε, για να προβληθούμε στα ΜΜΕ, όπως έκαναν και κάνουν πολλοί.

Αλλοι είπαν, να το πούμε στον Αμερικάνο πρέσβη (όπως λέμε «θα το πω στην δασκάλα») άλλοι στους Ευρωπαίους «εταίρους», άλλοι το είπαν στον Πούτιν, άλλοι στον Ρουμάνο υπουργό άμυνας, άλλοι έκαναν λιτανείες, αλλά οι χειρότεροι απ όλους πρότειναν, μετά την παράδοση των όπλων από τα παιδιά, να κατεβάσουμε και τα βρακιά σαν έθνος.

Δεν σκέφτονται καν πόσο πρόσφατο είναι το Κυλώνειο Αγος, που μας βαραίνει από την υπόθεση Οτσαλάν και θέλουν να προσθέσουν κι άλλη ντροπή με τους οκτώ, παριστάνοντας ταυτόχρονα τους εθνικόφρονες… Ακόμη και οι ιππότες της Ρόδου (που ως γνωστόν δεν ήσαν και τα καλύτερα παιδιά) δεν παρέδωσαν τον Τζέμ, πραξικοπηματία αδελφό του σουλτάνου και είπαν και στον Βαγιαζήτ και στον διάδοχο του Σελήμ, να πάνε να κουρευτούνε. Ακόμα κι αυτοί οι πλιατσικολόγοι είχαν μια αίσθηση τιμής, που δυστυχώς δεν βλέπω σε κάποιους σύγχρονους Ελληνες (απόστρατους) αξιωματικούς.

Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα, να τσουβαλιάσω τους Ελληνες αξιωματικούς και περιμένω (ακόμη) κάποια διαμαρτυρία για την σπίλωση της τιμής τους από τους ανεγκέφαλους συναδέλφους τους. Ελπίζω να μην έχουν καταληφθεί όλοι από το συντεχνιακό πνεύμα, που εκφράστηκε από κάποιους με φράσεις όπως: «Ρε γαμώτο. Εγινε Παρασκευή το περιστατικό και τα παιδιά θα μείνουν μέσα το Σαββατοκύριακο», ή «τι τους θέλουμε τους κωλότουρκους, που επιπλέον είναι και πραξικοπηματίες;»!!!!!!!!!! Αντίθετα με την απαράδεκτη αυτή στάση, πρέπει να πω μπράβο σε ΟΛΑ τα κόμματα της Βουλής, που υπερασπίστηκαν την εθνική αξιοπρέπεια στο θέμα της ανταλλαγής.

Το ότι αυτά τα παιδιά δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους, είναι δεδομένο. Μένει να μάθουμε, αν ήταν απλό πλημμέλημα (δηλαδή αν μπήκαν κατά λάθος στην Τουρκία) ή αν συνέβη, ότι πιο ατιμωτικό σε έναν στρατιώτη· να παραδώσει αμαχητί την θέση που φυλάει. Αν προσεύχομαι για κάτι, δεν είναι η σύντομη απελευθέρωση τους, αλλά να μην έχει συμβεί το δεύτερο.

Παρόλα αυτά, επειδή συναισθάνομαι στ` αλήθεια και τον πόνο των γονιών και την αγωνία των παιδιών, ήδη από σαράντα ημερών έκανα την πρόταση μου (στο άρθρο «Ενα απλό ερώτημα»*) που παρά το ότι αφορά άλλο θέμα, εξήγησα για ποιους λόγους, θα ήταν απολύτως αποτελεσματική για την περίπτωση των παιδιών.

Μάλιστα για το ίδιο το εμπάργκο όπλων προς τον Ερντογάν, κρατάω πολύ μικρό καλάθι, γιατί ξέρω πόσο δύσκολος στόχος είναι και εξήγησα, πως παρά το ότι πρέπει να γίνει σταθερός εθνικός στόχος, τα άμεσα οφέλη μάλλον θα είναι άλλα. Δηλαδή η απελευθέρωση των δύο, η μείωση του μεταναστευτικού ρεύματος και ένα ήσυχο τουριστικό καλοκαίρι για τα νησιά.

Εγώ είμαι άσχετος από γεωπολιτική, όπως είπε ένας στρατηγός· τι πέτυχαν οι «σχετικοί» σε αυτά τα τρία; Αφήστε τις τύχες μας επάνω τους αδέλφια κι άμα τους ξαναδείτε (τους όμηρους) γράψτε μου.

Η δική μου εκτίμηση ήταν και είναι, ότι τα όπλα για τον Ερντογάν είναι πολύ πιο πολύτιμα από δύο χαμηλόβαθμους Ελληνες στρατιωτικούς και θα τους άφηνε αμέσως. Καθώς καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να του παραδώσει τους πραξικοπηματίες (και είμαι βέβαιος, ότι αυτό το καταλαβαίνει, όσο κι αν τον εξοργίζει) ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΚΑΚΟΥ (δηλαδή του εμπάργκο όπλων) θα μας τους δώσει ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Ούτε καν θα δώσουμε καμία υπόσχεση για άρση του αιτήματος για εμπάργκο όπλων. Ποιος να την δώσει άλλωστε; Ο λαός; Αφού η κυβέρνηση και τα μεγάλα κόμματα (και να ήθελαν) δεν πρέπει να ανακατευτούν φανερά (για να μην χρειαστεί, να λογοδοτήσουν σε «σύμμαχους» και «εταίρους»).

Υπάρχει ένα ερώτημα κάπως εύλογο. Εμείς δεν μπορούμε, να κάνουμε εμπάργκο όπλων στον Ερντογάν, γιατί δεν αγοράζει από εμάς. Δηλαδή οι κινητοποιήσεις μας θα αποσκοπούν στην άσκηση πίεσης στις κυβερνήσεις, που του πουλάνε όπλα. Γιατί να φοβηθεί ο Ερντογάν τις κινητοποιήσεις μας, αφού δεν φοβάται καν την Αμερικάνικη κυβέρνηση και δεν παραδίδει τον πάστορα, για τον οποίο δεν βάζουν καν όρους οι ΗΠΑ και συνεχίζουν να του δίνουν όπλα;

Απάντηση: Δεν φταίει ο Ερντογάν, αλλά η αλλοτρίωση του Αμερικάνικου λαού. Κατέβηκαν πενήντα εκατομμύρια στους δρόμους, να το απαιτήσουν; Σε λίγες ώρες θα ήταν σπίτι του ο άνθρωπος. Δεν θα προλάβαινε καν να συζητηθεί στο Κογκρέσο το εμπάργκο, γιατί ο Ερντογάν ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τα όπλα και τις εμπορικές σχέσεις, από την φυλάκιση ενός πάστορα.

Αν πάρουμε ως δεδομένη ανάλογη δική μας αλλοτρίωση, φυσικά και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω, από όσα ήδη γίνονται, αλλά πάντα ελπίζω, ότι δεν είμαστε ακόμη εντελώς Αμερικανάκια.

Εννοείται, ότι αυτοί που προτάσσουν τα κέρδη του εμπορίου όπλων από τον πάστορα, θα αδιαφορήσουν πολύ περισσότερο για τους δικούς μας, αλλά ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ Α Κ Α Τ Α Μ Α Χ Η Τ Ο ΟΠΛΟ. Δηλαδή τα ίδια τα κέρδη θα αναγκάσουν τους ίδιους τους εμπόρους, να πιέσουν τον Ερντογάν, να μαλακώσει.

Να είσθε βέβαιοι όλοι, ότι τα κοράκια του πολέμου θα παραστήσουν τις περιστερές, πριν οι κινητοποιήσεις μεταφερθούν και στις δικές τους χώρες. Αρκεί να γίνει μία μεγάλη κινητοποίηση από εμάς.

Μάλιστα μετά την προκήρυξη εκλογών στην Τουρκία δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή (άλλη) ελπίδα και για τους δύο και για τις μεταναστευτικές ροές. Ή μήπως πιστεύει κανείς, ότι την επομένη των εκλογών, ο Ερντογάν θα σπεύσει, να τους ελευθερώσει;

Φυσικά την πρόταση δεν την κάνω μόνο για τους εξοπλισμούς της Τουρκίας, αλλά και για τους δικούς μας. Απλά, καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν θα αρνιόταν μορατόριουμ εξοπλισμών και μοιραία θα καταλήξουμε σε μονομερές εμπάργκο.

Ωστόσο πρέπει να κατανοήσουμε, ότι ο Ερντογάν είναι νόμιμος ηγέτης της χώρας του. Αρα σε αυτόν πρέπει να απευθυνθούμε πρωταρχικά, κάνοντας μία γενναία πρόταση ειρήνης, χωρίς φυσικά να αποποιηθούμε ούτε την αξιοπρέπεια, ούτε κανένα νόμιμο δικαίωμα μας.

Με αυτά τα δεδομένα διαμορφώσαμε με κάποιους φίλους την πρόταση αυτή και πολύ σύντομα θα την θέσουμε στην κρίση των συμπολιτών μας.

Ισως σε μερικούς να μην αρέσει η προοπτική της ειρήνης, αλλά για όσους φλέγονται από επιθυμία για περιπέτεια, υπάρχουν τα επικίνδυνα σπορ, να ξεδώσουν· δεν θα μας σύρουν όλους στον πόλεμο. Και δεν τον θέλω τον ρημάδη τον πόλεμο, γιατί είμαι άνθρωπος του καθήκοντος και δεν θα λουφάξω, όπως κάνουν συνήθως οι νταήδες, που ξεκινάνε τους καυγάδες.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως δεν είναι οι (ούτως ή άλλως λίγοι) φιλοπόλεμοι, αλλά οι πάρα πολλοί μαγαζάτορες της ειρήνης. Αυτό αποδείχτηκε και από την απόρριψη του αρχικού, αλλά και των επόμενων άρθρων μου και ακόμα περισσότερο από ένα αρχικό κείμενο της ομαδικής πρωτοβουλίας, το οποίο επίσης προσέκρουσε στην άρνηση των εν λόγω καταστηματαρχών. Ο μόνος που απάντησε, έχει μαγαζάκι, που δεν μπορεί καν να ελπίζει σε είσοδο στην Βουλή (ο ίδιος βέβαια δεν λέει να το καταλάβει) και αυτό που μας είπε ήταν, αν θέλουμε να κάνουμε κάτι για την ειρήνη, να πάμε με το κόμμα του…

Το ίδιο κάνουν όλοι ανεξαρτήτως μεγέθους. Ολοι αναλώνονται σε κομματικές εκδηλώσεις, στις οποίες απλά περιχαρακώνουν τα μέλη και τους ψηφοφόρους τους και η μαζικότητα και αποτελεσματικότητα αυτών των διαδηλώσεων είναι για γέλια. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να κινητοποιήσει ούτε καν τους ψηφοφόρους του και καταλήγουν μερικές χιλιάδες να παίζουν ξύλο με την αστυνομία …για την ειρήνη!!!!!!!!

Ετσι, όσοι από τους αναγνώστες συμφωνούν με αυτήν την πρόταση, μην ελπίζουν στην κινητοποίηση των κομμάτων και του συστήματος γενικά, αν δεν ταρακουνηθούν. Και αυτό είναι υποχρέωση όλων μας.

Κι αν όμως δεν ενεργοποιηθούν τελικά αυτοί που θέλουν να καθοδηγούν την κοινωνία, δεν έχασε η βενετιά βελόνι. Το Μακεδονικό απέδειξε, ότι ο λαός μπορεί να κινητοποιηθεί και μόνος του. Αρκεί να διαδοθεί η ιδέα. Ο καθένας ας την προωθήσει όπως μπορεί και όπου μπορεί.

Π. Ρέππας

* Για όσους δεν το διάβασαν πριν 40 ημέρες, προσθέτω το αρχικό άρθρο της πρότασης μου.

Ένα απλό ερώτημα (προς κάθε πολίτη και πολιτικό αυτής της χώρας)

Δημοσίευση: Απριλίου 26, 2018