Θεωρίες συνωμοσίας και διεθνής πολιτική

Επικίνδυνες ψευδαισθήσεις διατηρούν όσοι πιστεύουν στην παροχή στήριξης από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία

Από τον Γιάννη Κουριαννίδη

Δείχνει απίστευτο, κι όμως υπάρχει μια ολόκληρη συνωμοσιολογία στο διαδίκτυο που αμφισβητεί την ύπαρξη κάποιων χωρών και περιοχών στον πλανήτη. Μεταξύ αυτών, η Αυστραλία και η Φινλανδία, αλλά και κάποιες περιφέρειες μεγάλων χωρών, όπως η Βραζιλία. Υποτίθεται ότι αυτές οι περιοχές του πλανήτη δεν υφίστανται και πως είναι προϊόν κάποιων μυστικών κέντρων του κόσμου προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους!

Οι γελοιότητες αυτές, που κανονικά θα έπρεπε να μην αποτελούν καν αντικείμενο αστειότητας, έχουν χιλιάδες οπαδούς που τις αναπαράγουν και… επιχειρηματολογούν σχετικά!
Oσο, όμως, κι αν σας ακούγονται αυτά εξωφρενικά και παράλογα (και είναι, βεβαίως!), θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστούμε πόσα άλλα πράγματα, τα οποία θεωρούμε εντελώς φυσιολογικά, κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Κάποια από αυτά, μάλιστα, επηρεάζουν τόσο τη ζωή μας, ώστε τείνουν να διαμορφώσουν ακόμη και την εξωτερική πολιτική μας.

Αυτή η θεωρία, λ.χ., του «ξανθού γένους» που θα σώσει την πατρίδα μας, εκτός του ότι έκανε (και κάνει) πλουσιότερους κάποιους μπαγαπόντηδες των ΜΜΕ, οι οποίοι πουλάνε από αγιασμένα κομποσκοίνια μέχρι cd και παυσίπονα διανθισμένα με αρκετό… «πουτινισμό», έχει δημιουργήσει επικίνδυνες ψευδαισθήσεις στην κοινή γνώμη της πατρίδας μας.

Το ίδιο επικίνδυνες είναι κάποιες αντιλήψεις της αντίθετης πλευράς, που διαμορφώνονται από τις εμμονικές συμπεριφορές ανθρώπων οι οποίοι κυκλοφορούν με μπλουζάκια και κονκάρδες του Τραμπ, αγιοποιώντας έναν άνθρωπο που αποφάσισε να διοικήσει τη χώρα του με τη νοοτροπία με την οποία διαχειρίζεται την οικονομική αυτοκρατορία του, υποκαθιστώντας στη διαχείριση αυτήν όσους τάιζε τόσα χρόνια.

Συμπεριφορές και ψευδαισθήσεις επικίνδυνες, διότι η «εξωτερική πολιτική των ιδιωτών» έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι ικανή να καταστρέψει διπλωματικές κινήσεις ετών. Η περίπτωση της παράδοσης Οτσαλάν είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική…

Είναι αλήθεια ότι και στην Αμερική και τη Ρωσία οι σημερινοί ηγέτες τους δείχνουν να υπερασπίζονται ένα σύστημα αξιών προσηλωμένο στις αρχές της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, αξίες δηλαδή που χαρακτήρισαν και στήριξαν την πλειονότητα των λαών τους στην ιστορική πορεία τους.

Η στήριξη των αρχών αυτών είναι σήμερα μια αναγκαιότητα, αφού η απαξίωση του ιδεολογήματος των πολυπολιτισμικών κοινωνιών θα έχει σύντομα συνέπειες (ήδη τις βιώνουμε) ανάλογες με αυτές που ακολουθούν την κατάρρευση αυτοκρατοριών.Παράλληλα, όμως, οι άνθρωποι αυτοί υπερασπίζονται, όπως είναι φυσικό, και το συμφέρον των χωρών τους. Είναι επόμενο, λοιπόν, να αναζητούν στήριξη, προς την κατεύθυνση αυτή, σε αξιόπιστους συνομιλητές και συμμάχους, και όχι σε τυχοδιώκτες και απλούς παρατηρητές των διεθνών εξελίξεων.

Αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία των μυριάδων προβλημάτων, που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί οικονομικά και κοινωνικά, παρά τα «τσαμπουκαλίκια» του σύγχρονου «σουλτάνου» της, δείχνει να αποτελεί έναν εξ ανάγκης συνομιλητή και των δύο πλευρών, είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο των διεθνών εξελίξεων.

Oσοι απογοητεύτηκαν από την προσέγγιση Ρωσίας και Τουρκίας, αλλά και όσοι άλλοι από την πολιτική και τις δηλώσεις ίσων αποστάσεων των ΗΠΑ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καλό θα είναι να θυμούνται ότι τα σοβαρά κράτη δεν κινούνται με βάση «φιλίες» και συναισθηματισμούς, αλλά αποκλειστικά με γνώμονα την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων τους.

Επομένως, ούτε κάποιος Βλαδίμηρος, ενδεδυμένος με πορφύρα, θα κατατροπώσει, στο όνομα του Σταυρού, τον ισλαμιστή Ερντογάν ούτε κάποιος σερίφης Ντόναλντ θα πιστολιάσει τους συμμορίτες της Ανατολίας με το βεβαρημένο ιστορικό μητρώο!

Πρωτίστως θα επιδιώξουν το καλό της δικής τους πατρίδας. Κι όσο αυτό δεν το καταλαβαίνουμε, «αλοίμονο εις την πατρίδα κ' εμάς, οπού θα χαθούμε μαζί μ' αυτείνη» («Απομνημονεύματα» Στρατηγού Μακρυγιάννη).

Δημοκρατία

Δημοσίευση: Μαΐου 24, 2018