Η Γερμανία είναι χώρα ή τράπεζα;

Η Γερμανία και οι δορυφόροι της, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία αρνούνται την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους εάν δεν εξασφαλίσουν τον έλεγχο στις αποπληρωμές, ούτως ώστε η Ελλάδα να αναγκαστεί να συνεχίσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα λιτότητας. Η γερμανική αυτή θέση στην ουσία απορρίπτει τη γαλλική πρόταση για ένα «μηχανισμό αναπτυξιακής προσαρμογής» που θα συνδέει αυτόματα τις αποπληρωμές του χρέους με την ανάπτυξη. Η Ελλάδα, δηλαδή, θα καταβάλλει μεγαλύτερες δόσεις αν η οικονομία της αναπτύσσεται ταχύτερα και θα μειώνει τις δόσεις εάν επιβραδύνεται.

Η γερμανική στάση οφείλεται σε τέσσερις παράγοντες:

• Πρώτον, στη γενικότερη αντιπαράθεση του Βερολίνου με τον Μακρόν και τις προτάσεις που έχει κάνει για την ευρωζώνη, με τις οποίες δημιουργούνται δημοκρατικοί θεσμοί και διαδικασίες ελέγχου γύρω από το ευρώ.
• Δεύτερον, στο ανοιχτό ζήτημα του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων.
• Τρίτον, στην βουλιμία του γερμανικού κεφαλαίου να καταβροχθίσει τη χώρα μέσω της συνέχισης της τιμωρητικής πολιτικής που επέβαλε επί οκτώ χρόνια με άλλοθι το ΔΝΤ.
• Τέταρτον, στην υποκριτική στάση για δήθεν κόστος για τους Γερμανούς φορολογούμενους και για πολιτικά προβλήματα που κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Πρόκειται όμως για ωμή προπαγάνδα, όπως αποκάλυψε το Stern που κατέδειξε ότι «ο Γερμανός φορολογούμενος δεν θα νιώσει τίποτα» από την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, δηλαδή την επιμήκυνσή του. Αυτό θα συμβεί πολύ απλά διότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και το Πιστωτικό Ίδρυμα για την Ανοικοδόμηση (Kreditanstalt für Wiederaufbau / KfW) θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, αντί για 32,5 χρόνια σε 40 ή 60 για παράδειγμα. Στην πραγματικότητα, η Γερμανία έδωσε 15 + 22 δισ. ευρώ εγγυήσεις ώστε ο ΕSM να πάρει δάνεια από τις παγκόσμιες αγορές και τα οποία χορήγησε στη συνέχεια στην Ελλάδα, με τους γνωστούς όρους.

Γενικά, η Γερμανία έχει έμμεσα στηρίξει την χρηματοδότηση της Ελλάδας με 69,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόνο 15,2 είναι διμερές χρέος. Η Γαλλία έχει δώσει 52,8, η Ιταλία 46,3 και η Ισπανία 31,4 δισ. ευρώ. Πίσω από τα τέσσερα προαναφερθέντα προσχήματα κρύβεται ένας ανομολόγητος ρεβανσισμός των γερμανικών ελίτ για τις δύο ήττες που υπέστη η Γερμανία στον 20ο αιώνα απέναντι στην Ευρώπη και η βούληση για επικυριαρχία. Πρόκειται για προθέσεις που έμμεσα εκφράστηκαν με την περιβόητη ρήση του Βολφγκανγκ Σόιμπλε «εμείς είμαστε οι καλύτεροι μαθητές και μας ζηλεύετε (οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι)….».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του αμερικανικού δικτύου CNBC «η τελική συμφωνία για το ελληνικό χρέος θα αποτελέσει για πολλούς σε ολόκληρη την Ευρώπη τον καθρέφτη του τρόπου με τον οποίο τα πλουσιότερα ευρωπαϊκά έθνη μεταχειρίζονται τα λιγότερο τυχερά από τα μέλη της ΕΕ». Αυτή η επισήμανση είναι κρίσιμη γιατί, όπως φάνηκε περίτρανα, η ανάπτυξη της Ευρώπης προχωράει αργά ενώ έχει μεγάλη δυσκολία να απεξαρτηθεί από την πιστωτική χαλάρωση (QE). Την ώρα οι ΗΠΑ προσελκύουν μέσω της αύξησης των επιτοκίων τα διεθνή κεφάλαια και με την Ιταλία στην κατάσταση που είναι και χωρίς κυβέρνηση, μια ελληνική αιφνίδια εμπλοκή θα τίναζε τα πάντα στον αέρα και θα απεγκλώβιζε ευρύτερες φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη.

Κριτήριο ευρωπαϊκότητας και δημοκρατικότητας

Είναι σαφές λοιπόν ότι η ελληνική εκκρεμότητα δεν μπορεί να παραμείνει ες αεί εάν η χώρα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές. Γι΄ αυτό και πρέπει να πάρουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα βιώσιμου και εξυπηρετήσιμου χρέους με την σφραγίδα της ΕΚΤ, του ESM και του ΔΝΤ. Βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο είναι ένα χρέος όταν η κοινωνία που το οφείλει είναι υγιής, ενεργεί και αναπτύσσεται. Δεν υπάρχει βιωσιμότητα χρέους σε συνθήκες «αποικίας χρέους». Ούτε η Ελλάδα της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει άλλο υπό τέτοιες συνθήκες. Η Γερμανία οφείλει να σταματήσει τις υποκρισίες και τους εκβιασμούς.

Το διάστημα 2008-2017 επωφελήθηκε από τα χαμηλά έως μηδενικά επιτόκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και από την Ποσοτική Χαλάρωση (QE). Αντί να πληρώσει τόκους ύψους 450,4 δισ. ευρώ πλήρωσε μόνο 288 και κέρδισε 162 δισ. ευρώ, όπως αποκάλυψε η Handelsblatt. Αλλά δεν είναι ούτε Αγία η Γερμανία. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα Siemens, VW κλπ. Μια από τις πρόσφατες «γκάφες» ήταν μια παράξενη μεταβίβαση 35 δισ. ευρώ σε ένα μεγάλο διεθνές χρηματιστήριο από την Deutsche Bank, ποσό κατά 5 δισ. δολάρια μεγαλύτερο από τη συνολική χρηματιστηριακή αξία της, που αργότερα ανακλήθηκε.

Η Γερμανία πρέπει να αποφασίσει εάν είναι χώρα ή τράπεζα. Εάν είναι χώρα πρέπει να μάθει να κατανοεί τις άλλες χώρες και τις δυσκολίες τους, ειδικά εάν θέλει να έχει ένα ηγετικό ρόλο ως ίση ανάμεσα σε ίσους και να στηρίξει τις προτάσεις Μακρόν. Αν όμως θέλει να συνεχίσει να λειτουργεί ως μία κερδοσκοπική τράπεζα, αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει μια απρόσμενη πτώχευση. Η κατασκευή της Eυρωζώνης σε συνθήκες «κατάστασης εξαίρεσης» τραυμάτισαν καίρια το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Υπάρχουν ακόμη περιθώρια για την διάσωσή του. Η Ελλάδα αποτελεί μια ιδιαίτερη γερμανική εμμονή από τον 18ο αιώνα και μετά. Σήμερα η Ελλάδα είναι ένα από τα βασικά κριτήρια ευρωπαϊκότητας και δημοκρατικότητας της Γερμανίας.

SLPress

Δημοσίευση: Ιουνίου 02, 2018