Καλέ μου Πιτσιρίκο, θα είμαι αρκετά σύντομος. Διαβάζω στο διαδίκτυο: «Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες», καταγγέλλει η πρώην Ειδική Γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη σε συνέντευξη της στον Real fm.
Νωρίτερα είχα διαβάσει παρόμοιες μαρτυρίες στις μικρές γραμμές των ειδήσεων.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν πως οι 26 άνθρωποι που εγκλωβίστηκαν και κάηκαν σαν ένα μάτσο κεριά αγκαλιασμένοι 50 μέτρα από την παραλία ΔΕΝ είχαν πρόσβαση προς την θάλασσα επειδή όλες οι δίοδοι είχαν κλειστεί από τους ιδιοκτητάκηδες που χτίζουν τις βίλες και τα τσαντίρια τους δίπλα στο κύμα και περιφράσσουν τα οικοπεδάκια τους με μάντρες, με την ανοχή όλων μας.
Γιατί στον ξεφτιλισμένο ετούτο τόπο, ο πλούσιος που αυθαιρετεί δεν καταγγέλλεται ούτε τιμωρείται ποτέ γιατί είναι πολύ ισχυρός για να βάλεις μαζί του, ενώ ο φτωχός είναι πάντα ο κακομοίρης που προσπαθεί να χτίσει μια γωνιά για την οικογένεια του.
Κι ο νόμος είναι σουρωτήρι για τα μακαρόνια και η χωρα ήταν είναι και θα παραμείνει μια χώρα για τον πούτσo.
Ας ψάξουν λοιπόν να βρούν τον ανύπαρκτο και φανταστικό εμπρηστή-δολοφόνο, αφού αυτός που έχουν μπροστά τους είναι μονίμως αθώος και αδικημένος από τον θεό, τους δαίμονες και την φύση.
Σπασμένοι οι καθρέφτες.
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Φίλε Ηλία, διάβασα πώς κάηκαν οι άνθρωποι στο Μάτι. Διάβασα για τους ανύπαρκτους στενούς δρόμους μέσα στα πεύκα, τον μόνο τρόπο διαφυγής προς την θάλασσα, τις μάντρες των …ιδιοκτητών που τους εμπόδιζαν να φτάσουν στην θάλασσα αλλά και τα σπίτια και τα ξενοδοχεία που είναι χτισμένα πάνω στην παραλία και εμπόδιζαν -αυτούς που κατάφεραν να φτάσουν στην θάλασσα- να βαδίσουν κατά μήκος της παραλίας για να σωθούν, οπότε αναγκαστικά μπήκαν στην θάλασσα με το θερμικό φορτίο της πυρκαγιάς να τους καίει και τα αντικείμενα να εκτοξεύονται στα κεφάλια τους, ενώ αυτοί αναγκάζονταν να βουτάνε το κεφάλι τους κάτω από το νερό για να μην καούν και οι βάρκες δεν μπορούσαν να πλησιάσουν για να τους σώσουν. Φίλε Ηλία, θέλω να πω για μια ακόμα φορά πως αυτός ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός αν τον πρώτο άνθρωπο που άρχισε να καρφώνει πασσάλους στη γη, τον είχαν πασσαλώσει οι υπόλοιποι. Ποτέ δεν ήθελα ιδιοκτησία για τον εαυτό μου -και δεν έχω ιδιοκτησία- αλλά, διαβάζοντας τι έγινε στο Μάτι, ένιωσα μίσος για όλους τους ιδιοκτήτες του κόσμου. Ειδικά, για αυτούς τους ιδιοκτήτες που δεν θα καταλάβουν απολύτως τίποτα ακόμα και μετά από αυτή την τραγωδία. Όλους αυτούς που θα συνεχίσουν να φτιάχνουν τοίχους και μάντρες γύρω από τις γαμημέvες ιδιοκτησίες τους και θα νομίζουν πως μαζί με το αυθαίρετο σπίτι τους αγόρασαν και την παραλία και την θάλασσα. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
Νωρίτερα είχα διαβάσει παρόμοιες μαρτυρίες στις μικρές γραμμές των ειδήσεων.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν πως οι 26 άνθρωποι που εγκλωβίστηκαν και κάηκαν σαν ένα μάτσο κεριά αγκαλιασμένοι 50 μέτρα από την παραλία ΔΕΝ είχαν πρόσβαση προς την θάλασσα επειδή όλες οι δίοδοι είχαν κλειστεί από τους ιδιοκτητάκηδες που χτίζουν τις βίλες και τα τσαντίρια τους δίπλα στο κύμα και περιφράσσουν τα οικοπεδάκια τους με μάντρες, με την ανοχή όλων μας.
Γιατί στον ξεφτιλισμένο ετούτο τόπο, ο πλούσιος που αυθαιρετεί δεν καταγγέλλεται ούτε τιμωρείται ποτέ γιατί είναι πολύ ισχυρός για να βάλεις μαζί του, ενώ ο φτωχός είναι πάντα ο κακομοίρης που προσπαθεί να χτίσει μια γωνιά για την οικογένεια του.
Κι ο νόμος είναι σουρωτήρι για τα μακαρόνια και η χωρα ήταν είναι και θα παραμείνει μια χώρα για τον πούτσo.
Ας ψάξουν λοιπόν να βρούν τον ανύπαρκτο και φανταστικό εμπρηστή-δολοφόνο, αφού αυτός που έχουν μπροστά τους είναι μονίμως αθώος και αδικημένος από τον θεό, τους δαίμονες και την φύση.
Σπασμένοι οι καθρέφτες.
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Φίλε Ηλία, διάβασα πώς κάηκαν οι άνθρωποι στο Μάτι. Διάβασα για τους ανύπαρκτους στενούς δρόμους μέσα στα πεύκα, τον μόνο τρόπο διαφυγής προς την θάλασσα, τις μάντρες των …ιδιοκτητών που τους εμπόδιζαν να φτάσουν στην θάλασσα αλλά και τα σπίτια και τα ξενοδοχεία που είναι χτισμένα πάνω στην παραλία και εμπόδιζαν -αυτούς που κατάφεραν να φτάσουν στην θάλασσα- να βαδίσουν κατά μήκος της παραλίας για να σωθούν, οπότε αναγκαστικά μπήκαν στην θάλασσα με το θερμικό φορτίο της πυρκαγιάς να τους καίει και τα αντικείμενα να εκτοξεύονται στα κεφάλια τους, ενώ αυτοί αναγκάζονταν να βουτάνε το κεφάλι τους κάτω από το νερό για να μην καούν και οι βάρκες δεν μπορούσαν να πλησιάσουν για να τους σώσουν. Φίλε Ηλία, θέλω να πω για μια ακόμα φορά πως αυτός ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός αν τον πρώτο άνθρωπο που άρχισε να καρφώνει πασσάλους στη γη, τον είχαν πασσαλώσει οι υπόλοιποι. Ποτέ δεν ήθελα ιδιοκτησία για τον εαυτό μου -και δεν έχω ιδιοκτησία- αλλά, διαβάζοντας τι έγινε στο Μάτι, ένιωσα μίσος για όλους τους ιδιοκτήτες του κόσμου. Ειδικά, για αυτούς τους ιδιοκτήτες που δεν θα καταλάβουν απολύτως τίποτα ακόμα και μετά από αυτή την τραγωδία. Όλους αυτούς που θα συνεχίσουν να φτιάχνουν τοίχους και μάντρες γύρω από τις γαμημέvες ιδιοκτησίες τους και θα νομίζουν πως μαζί με το αυθαίρετο σπίτι τους αγόρασαν και την παραλία και την θάλασσα. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.