ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ της πρ. επιθεωρήτριας Περιβάλλοντος: «Δεχόμουν απίστευτες πιέσεις για να μπει το Μάτι στο σχέδιο, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι “λαδωμένες”»

«Δυστυχώς το κράτος είναι “λαδωμένο”, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια “φιλέτα”, θα ήμουν τώρα με περιουσία»
«Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι, στα όρια δηλαδή με τον δήμο Ραφήνας»
«Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ότι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες»

Η πρώην Ειδική Γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, Μαργαρίτα Καραβασίλη, μιλώντας στον Realfm 97,8, προχώρησε σε συγκλονιστικές καταγγελίες σχετικά με την ένταξη της περιοχής στο Μάτι στο σχέδιο πόλεως. «Δεχόμουν συνεχώς απίστευτες πιέσεις για να μπει το Μάτι στο σχέδιο. Δυστυχώς το κράτος και όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι “λαδωμένες”».

«Δυστυχώς το κράτος είναι “λαδωμένο”, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια “φιλέτα”, θα ήμουν τώρα με περιουσία. Αυτό γινόταν, θα πάρεις οικόπεδο και θα μοσχοπουλήσεις, βάλε τη γραμμή πιο εκεί, αυτές ήταν οι πιέσεις. Το έχω δεχτεί επανειλημμένα αυτό. Έκανα το γενικό πολεοδομικό Κηφισιάς, αντίστοιχες οι πιέσεις. Κάποιοι κρατούσαν Θερμοπύλες κάποιοι δεν το έκαναν, κάποιοι άρχισαν να ξεχειλώνουν τα πράγματα και μετά άρχισαν οι νόμοι να ξεχειλώνουν, παράθυρα και πόρτες για να μπορεί ο καθένας το αυθαίρετο του να το νομιμοποιήσει. Αυτό γίνεται συνέχεια, ποτέ δεν υπήρξε πολιτική βούληση. Ποτέ δεν θα υπάρξει όσο το σύστημα στηρίζεται στην ψηφοθηρία», τόνισε αρχικά, αναφερόμενη στην εκπόνηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Νέας Μάκρης, στον οποίο ανήκει διοικητικά και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι.

«Ο δήμος της Νέας Μάκρης ήταν ένας από αυτούς τους δήμους που είχε ανάπτυξη από την εποχή του 80 – 90 και έπρεπε να μπουν κανόνες. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός και η νομοθεσία έδιναν ακριβώς αυτά που πρέπει να προβλέψει κανείς προκειμένου να εξασφαλίσει βιώσιμους οικισμούς, ασφαλείς οικισμούς. Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι, στα όρια δηλαδή με τον δήμο Ραφήνας», είπε.

«Αυτή η περιοχή δεν μπήκε ποτέ στο σχέδιο, παρά το γεγονός ότι μετά το 1992 ακολούθησαν και πολεοδομικές μελέτες, έγιναν αρκετές τροποποιήσεις στον σχεδιασμό με στόχο να μπει στο σχέδιο και το υπόλοιπο κομμάτι. Με πιέσεις μεγάλων που είχαν συμφέροντα πάνω στη γη. Εγώ είχα δεχτεί απίστευτες πιέσεις για να βάλω στο σχέδιο κάτι που θα έπεφτε έτσι και αλλιώς από το ΣτΕ το οποίο ήταν ο τελικός νομοθέτης. Το Μάτι ανήκει στον δήμο Νέας Μάκρης, που σημαίνει ότι αυτό το κομμάτι δεν μπορούσε ποτέ να μπει στο σχέδιο. Ήταν στο γενικό πολεοδομικό ως προστατευόμενη περιοχή, δασική έκταση», πρόσθεσε.

«Από το 2006 – 2008 άρχισαν ξανά οι πιέσεις σε μία περιοχή που είχε ήδη οικοδομηθεί πάρα πολύ έντονα με τα γνωστά αυθαίρετα, ταυτόχρονα η οικοδόμηση είχε φτάσει μέχρι την παραλία έχοντας κλείσει είτε με κατοικίες, είτε με κέντρα, είτε με ξενοδοχεία την παραλία σε όλο το μήκος. Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ότι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες», σημείωσε χαρακτηριστικά.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουλίου 25, 2018