Πάλι τα φαντάσματα της Αριστεράς;

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος

Στον ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι επειδή έληξαν τα μνημόνια, οι Ελληνες αγωνιούν για την αριστερή ηγεμονία, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Oποτε όμως κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι αυτό είναι το ζητούμενο για τη χώρα μας, δεν είχαμε καλά ξεμπερδέματα.

Και τώρα, απαλλαγμένος από μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα δείξει τον πραγματικό -και χειρότερο- εαυτό του. Επειτα από τους προπομπούς -διαφόρους προθύμους, είτε αφελείς είτε ιδιοτελείς είτε υστερόβουλους είτε αγωνιούντες για οποιονδήποτε λόγο για το τι θα συμβεί εφόσον η εθνοσωτήριος κυβέρνηση αποχωρήσει κάποια στιγμή- οι κορυφαίοι του κυβερνητικού θιάσου ξεμύτισαν και μας αποκάλυψαν «πού το πάνε».

Τέλειωσαν τα μνημόνια, πάμε τώρα να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα από οτιδήποτε άλλο: καφενόβια κουβέντα, θεωρία και έχει ο Θεός· όλο και κάποιο κορόιδο θα τσιμπήσει. Μακάρι να περιοριστούν εκεί, αν και φαίνεται ότι κάποιοι ονειρεύονται την επανεμφάνιση των φαντασμάτων άλλων εποχών. Με πομπώδεις δηλώσεις τους στην «Εφ. Συν.», τον χορό των πρωτοκλασάτων έσυραν ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Νίκος Παππάς.

Μας είπε μεταξύ των άλλων ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: «Το τέλος των μνημονίων αποτελεί μία νέα αφετηρία για μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, για μια προοδευτική συστράτευση, για να κλείσουμε τον δρόμο στην Ακροδεξιά και τη συντηρητική παλινόρθωση, για τις αναγκαίες μεγάλες αλλαγές σε Ελλάδα και Ευρώπη».

Για όσους δεν κατάλαβαν, το ενδεχόμενο ήττας στις εκλογές είναι «συντηρητική παλινόρθωση»…

Το συμπλήρωσε ο υπουργός Διαστήματος: «Η κοινωνία έχει ανάγκη από τη συνέχιση και την εμβάθυνση των μεγάλων προοδευτικών τομών στη λειτουργία της δημοκρατίας. Ρύθμιση στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, ασταμάτητη μάχη ενάντια στη διαπλοκή και τη διαφθορά, συνταγματική αναθεώρηση. Αυτές τις μεγάλες τομές και τις προοδευτικές πολιτικές καλούνται οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να τις πραγματώσουν».

Όντως τα έχει πάει πολύ καλά στη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, ακόμη καλύτερα στη μάχη με την διαπλοκή, όπως και στην εμβάθυνση των δημοκρατικών δομών, όπου κάθε έννοια ανεξάρτητης αρχής έχει ξεχαρβαλωθεί με επιμέλεια και σύστημα.

Είχε προηγηθεί όμως ο Νίκος Ξυδάκης. Ο οποίος τα ίδια μάλλον ήθελε να πει στο ΑΠΕ, αλλά το «έκανε λύσσα».

Ο συνήθως μετριοπαθής κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά το τερμάτισε:

«Οι αντίπαλοι της προοδευτικής αναγέννησης της Ελλάδας, οι πρωθιερείς της διαπλοκής και της χρεοκοπίας, λυσσομανούν για την εκδικητική τους παλινόρθωση» είπε. Και στη συνέχεια το απογείωσε: «Αρκετοί απ’ αυτούς δεν είναι καν απόγονοι του Δηλιγιάννη και του Γούναρη. Δεν είναι καν εχθροί του εκσυγχρονισμού. Δεν είναι καν πολιτικοί αντίπαλοι. Είναι δηλωμένοι εχθροί της δημοκρατίας. Είναι διορισμένα τσιράκια του δικτάτορα Παπαδόπουλου, φανεροί εραστές της απολυταρχίας, συνοδοιπόροι εθνικοσοσιαλιστών. Τέτοια αντηχούν στον εχθροπαθή λόγο κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας».Και όλα αυτά δεν είναι άραγε εχθροπαθής λόγος;

Για όσους εξακολουθούν να το αρνούνται, ο δρόμος προς την τάχα σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι βαμμένος με αίμα. Ελπίζουμε μόνο μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά.

Το ζητούμενο για τη χώρα και τους πολίτες της δεν είναι η ηγεμονία της Αριστεράς. Ποτέ δεν ήταν.

Όποτε όμως κάποιοι επέμειναν να επιβάλλουν τέτοιου είδους απόψεις, το μπέρδεμα ήταν μεγάλο, επώδυνο και εθνικά επιζήμιο.

Protagon

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 03, 2018