Το πολιτικό Βατερλό του Αλέξη Τσίπρα

Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά. Τουλάχιστον σύμφωνα με τους κανόνες επικοινωνίας

Ο πρωθυπουργός πιάνει στα χέρια του ένα ζήτημα, το επιλύει όπως εκείνος εκτιμάει, και πριν κοπάσουν οι όποιες αντιδράσεις, αρπάζει το επόμενο με την ίδια μέθοδο και επιπολαιότητα.

Oλα αυτά μετά την υποτιθέμενη έξοδο από το τρίτο κατάδικό του μνημόνιο. Πόσο πειστικό μοιάζει να βγήκαμε από το κατάδικό του μνημόνιο και των προηγούμενων είναι δύσκολο και να το κατανοήσουμε. Κάθε τόσο και λιγάκι τρέχουμε στις Βρυξέλλες ή στέλνουμε τους γνωστούς μας μεσολαβητές για να πάρουμε την άδεια τους για τις, όχι και τόσο μεγάλες, δημοσιονομικές μας πρωτοβουλίες. Αρα η σκληρή εποπτεία των ξένων δανειστών συνεχίζεται. Δεν μπορούμε καν να προχωρήσουμε στην ψήφιση του Προϋπολογισμού μας. Μια εξαιρετικά επίπονη διαδικασία, που πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα στον Νοέμβριο. Ή τουλάχιστον αρχές Δεκέμβρη.

Ανοίξαμε ως χώρα τις διαδικασίες για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό με τα γειτονικά Σκόπια. Πανηγύρισε η κυβέρνηση για την παραλίμνια Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν ενημερώσαμε την εθνική μας αντιπροσωπεία, ούτε παρακολουθήσαμε μια ανοιχτή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για να έχουμε ιστορική, πολιτική και ιδεολογική ώσμωση για ένα τεράστιο εθνικό ζήτημα, που δεν συγκινεί μόνον τη Βόρεια Ελλάδα. Και σπάσαμε τα μούτρα μας μπροστά στη σκληρή, συνεχιζόμενη και με προβοκατόρικο μέλλον διαμάχη των Κοτζιά - Καμμένου. Με σαφείς υπαινιγμούς οξύτατης εθνικής προδοσίας. Εκατέρωθεν και εναλλάξ. Και από τους δύο κορυφαίους αυτούς υπουργούς.

Την περασμένη εβδομάδα ο κυβερνητικός πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την Υγεία παρέδωσε το σχέδιο-πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αυτό αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα σπίλωσης κορυφαίων αντιπάλων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εν όψει των επερχομένων εκλογών. Κατά παραγγελία Πολάκη. Χωρίς ούτε ένα στοιχείο. Μνημείο νομικών ασυναρτησιών, παραληρήματος και αγραμματοσύνης. Ακόμα και για διατάξεις του Συντάγματος. Ολοι αισθανόμαστε τη λοιδορία και την απαξίωση αυτού του επονείδιστου κειμένου. Από όλους τους χώρους, από όλα τα μέτωπα. Η πολιτική δεν είναι του Πολάκη. Εχει σχεδιαστεί στα υπόγεια και τα ανώγεια του Μαξίμου. Η άξεστη μέθοδος κοινοποίησής της διαμέσου του βουλευτή Χανίων δεν ακυρώνει τη συγκεκριμένη πολιτική. Ισα-ίσα την εμπλουτίζει. Αφού ικανοποιεί την αντισυστημένη και λαϊκιστική νοοτροπία κάποιας μερίδας των συμπολιτών μας.

Αναμφισβήτητα ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε μια επικοινωνιακή νίκη με την τελευταία ανακοίνωσή του για μια «ιστορική» συμφωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος σε 15 σημεία. Η παρουσία του Αρχιεπισκόπου έδωσε αρχικά την εντύπωση ενός επεξεργασμένου, νομικά και πολιτικά, συμβιβασμού σε ένα χρονίζον πρόβλημα. Ο ίδιος την επομένη μίλησε για σύμπτωση προθέσεων. Οι εκπρόσωποι των χιλιάδων ορθοδόξων ιερέων διατύπωσαν από την πρώτη στιγμή την αγωνία τους. Ούτε ένα σημείο αυτής της συμφωνίας δεν διασφάλιζε τις εύλογες μισθολογικές και ασφαλιστικές προσδοκίες τους. Τα πανηγύρια κράτησαν μόνον μία ημέρα. Μπορεί κάποιοι να διατύπωσαν την εκτίμηση ότι η συμφωνία ωφελεί κυρίως την Εκκλησία. Αυτό δεν πρέπει να ισχύει τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Χάθηκε ή τουλάχιστον τραυματίστηκε καίρια ο ιδεολογικός και πνευματικός της ρόλος.

Τελικά ζημιώθηκαν και οι δύο. Ο σφιχτός εναγκαλισμός τους με τίποτα δεν υπηρετεί την υποκριτική υπόσχεση της Αριστεράς για τον χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους.

Η χυδαιότητα της προσέγγισης και αξιοποίησης της τελευταίας αυτής μεγάλης υπόσχεσης της Αριστεράς αποδεικνύεται και από τον χορό των νέων προσλήψεων, αλλά και των προσδοκιών μελλοντικών προσλήψεων. Στα πρώτα βήματα αυτού του χορού διακρίθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος. Φεύγουν 10.000 κληρικοί και προσλαμβάνονται 10.000 γιατροί και εκπαιδευτικοί. Οχι βέβαια αμέσως. Θα ανακοινωθούν το 2019 και θα πραγματοποιηθούν το 2020. Τα πιο πολλά βήματα τα έσυρε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Και προτού βαρέσουν τα «νταούλια και οι ζουρνάδες» στις αγορές, πολλαπλασίασε τις προσλήψεις. Τι λησμόνησε ο Αλέξης; Από τη μία επιβαρύνει το έργο των επόμενων κυβερνήσεων και από την άλλη ξέρει ότι δεν θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός!

Η εβδομάδα που πέρασε δεν γλίτωσε και από την τελευταία της έκπληξη. Την τροπολογία για τα αναδρομικά μισθωτών και συνταξιούχων, που την ανακοίνωσε στην κοινοβουλευτική του ομάδα αργά την περασμένη Τετάρτη. Και κάλεσε την επόμενη μέρα τη Βουλή να την εγκρίνει. Προσπάθησε να πείσει τον ελληνικό λαό διαμέσου των εκπροσώπων του ότι αυτή η πρωτοβουλία του είναι καθαρά πολιτική. Τι λησμόνησε πάλι; Οτι το Σύνταγμα επιβάλλει τον απόλυτο σεβασμό στην εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων. Οτι όποιος προσπαθεί να «κουρέψει» αυτή τη συνταγματική εντολή, ουσιαστικά κινείται στα όρια της εσχάτης προδοσίας. Και ότι στο τέλος, μελετώντας προσεκτικά την τροπολογία ανακαλύπτουμε μια διπλή εξαπάτηση.

Εξαπάτησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή περιορίζοντας το εύρος εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων. Και εξαπάτησε αυτούς που κρατούν στα χέρια τους την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας και των διοικητικών δικαστηρίων που ακολούθησαν την ίδια γραμμή. Επί ματαίω. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι κατανόησαν την επιχειρούμενη εξαπάτησή τους.

Ολα τα παραπάνω συνηγορούν σε κρίσιμα συμπεράσματα. Τα υπαινιχτήκαμε από τις πρώτες γραμμές μας. Ολες οι τελευταίες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ελήφθησαν με καθαρά επικοινωνιακά κριτήρια. Καμιά επαφή με την ουσία και τον πυρήνα των συγκεκριμένων ζητημάτων. Γι’ αυτό και κατέληξαν και θα καταλήξουν σε ένα πολιτικό Βατερλό. Προηγείται όμως μια άλλη εκτίμηση. Πυκνώνουν τα σύννεφα που μαζεύει ο πρωθυπουργός για την προετοιμασία της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Βιάζεται, τουλάχιστον, ο Αλέξης για να έχει τα χέρια του ελεύθερα για μια αιφνιδιαστική προκήρυξη των εκλογών. Ασχετα το πότε θα το αποφασίσει. Αρκεί να είναι έτοιμος, κατά την εκτίμησή του.

Αντώνης Ν. Βγόντζας
Πρώτο Θέμα

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 19, 2018