Δημοκρατική – Πολιτική Δικτατορία;

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

Ας δούμε λίγο την ιστορία και την πραγματικότητα σήμερα.

Ο Χίτλερ εκλέχθηκε δημοκρατικά.

«Σήμερα» η Ελλάδα κάνει δημοψήφισμα, βγάλαμε ΟΧΙ και η Κυβέρνηση εφήρμοσε ΝΑΙ.

Αγγλία. Γίνεται δημοψήφισμα. Ποια άλλη ομότερη απεικόνιση της απόφασης του Λαού και η Βουλή συζητάει τι θα κάνει.

Στην Ελλάδα γίνονται ογκωδέστατα συλλαλητήρια από 80000 έως 500000 στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα από 200000 έως 1000000.

Η Κυβέρνηση συνεχίζει τη πολιτική της...

Δημοψήφισμα στα Σκόπια για τη συνθήκη των Πρεσπών που κατά κοινή ομολογία το 70% του κόσμου απείχε σε ένδειξη διαμαρτυρίας και διαφωνίας.

Ελλάδα. Όλα τα γκάλοπ ανεξαιρέτως για τη συνθήκη των Πρεσπών βγάζουν 60-70% την αντίθεση του Λαού. Η Κυβέρνηση κωφεύει.

Καταλονία. Η πλειονότητα ζητάει, διεκδικεί και απαιτεί την ανεξαρτοποίησή της με δυναμικό τρόπο και η κυβέρνηση καταπνίγει το αίτημα και διώκει νομικά τους επικεφαλείς.

Γαλλία. Μια από τις μεγαλύτερες και ογκωδέστερες διαδηλώσεις και αντιδράσεις και ο Μακρόν άφωνος. Ακολουθήθηκε και αρκέστηκε στη διαδικασία των 100 ευρώ.

Συμπερασματικά...

Σε περίπτωση αποδεδειγμένης δυσαρμονίας της Κυβερνητικής γραμμής και της βεβαίας εκπεφρασμένης βούλησης του Λαού η σημερινή μας δημοκρατία είναι ανήμπορη να λειτουργήσει και να εκφραστεί.

Ο Λαός από την στιγμή που θα ψηφίσει δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να απαλλαγεί από το Κυβερνήτη του.

Οι δικλείδες του Ανωτάτου Άρχοντα στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν καταργηθεί όπως και στη χώρα μας, που μας ενδιαφέρει.

Η περίπτωση της πρότασης μομφής για καθαρώς αριθμητικού λόγους του πλειοψηφικού συστήματος, είναι καταδικασμένη και δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τη κατάσταση.

Τα δημοψηφίσματα μπορούν και καταπατούνται με τη διακριτική ευχέρεια της Βουλής.
Οι διαδηλώσεις του κόσμου αγνοούνται και καταστέλλονται από τις δυνάμεις ασφαλείας.

Η Βασική σκέψη της Δημοκρατίας είναι έστω και με αντάλλαγμα να μην διοικηθούμε από μια άριστη πολιτική ιδιοφυία που θα μπορούσε να υπάρξει σε μια μοναρχία ή ολιγαρχία, να καταφεύγουμε και επιλέγουμε την δημοκρατία της συμμετοχής των πολλών για να προλάβουμε και αποφύγουμε την περίπτωση του «τρελού».
Και όμως στην εποχή μας καταλήξαμε να μην μπορούμε να αποφύγουμε τον «τρελό» τον «αυθαίρετο» και τον «αυθάδη».

Μήπως η δημοκρατία μας εκφυλίστηκε ή τείνει να εκφυλιστεί, σε μια δικτατορική δημοκρατία ή δημοκρατία της δικτατορίας;
Μήπως έχουμε φτάσει σε μια δικτατορική δημοκρατία;

Οι Πολιτειολόγοι και οι Συνταγματολόγοι αλλά και τελικά ο Λαός έχουν τον λόγο…

Αλλά μήπως και αυτή η λέξη της Δημοκρατίας είναι μια συντεταλαιπωρημένη και συνεβεβιασμένη και άκριτα επιδιδομένη λέξη και έννοια;
Σας θυμίζουν τίποτα οι αμέτρητες Λαϊκές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες του περασμένου αιώνα; Μπολσεβικισμού και δίπλα στη «δημοκρατία» της Βαϊμάρης;

Έχουν γνώση οι φύλακες;
Και άραγε Φύλακες υπάρχουν;
Ποιος θα διαφυλάξει τη Δημοκρατία από τη «δημοκρατία»;

Πλέον, μένει στο Δημοκρατικό Λαό, η λύση του κινήματος της επανάστασης και της ενόπλου καταλήψεως της εξουσίας;

Η στρέβλωση της Δημοκρατίας, μας οδηγεί σε αντιδημοκρατική εκδήλωση;

Μήπως επωάζουμε το αυγό του φιδιού;

Μήπως ο Λαός είναι ανυπεράσπιστος και κινδυνεύων από το δήθεν ιδανικό πολίτευμα της «δημοκρατίας» Του;

*Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 30, 2018