Η ανθρώπινη και συγκινητική "νότα" της 12χρονης Κοραλίας στην παρουσίαση του Μάρκου Λέγγα - ΒΙΝΤΕΟ

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε όσους βρέθηκαν σήμερα στην παρουσίαση του συνδυασμού του υποψήφιου Δημάρχου Σικυωνίων Μάρκου Λέγγα στο Κιάτο.
Την προλόγιση έκανε η 12χρονη ανιψιά του προσθέτοντας μια ανθρώπινη και συγκινητική νότα στη βραδιά:

Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην εκδήλωσή μας.

Με λένε Κοραλία Ντούνη και είμαι η ανιψιά του Μάρκου Λέγγα.

Όταν έμαθα για την αποψινή ομιλία ζήτησα, αν γίνεται, να τον προλογίσω. Όπως βλέπετε τα κατάφερα και είμαι διπλά χαρούμενη. Εντάξει ο ένας λόγος ήταν προφανής, θα έχανα μια μέρα σχολείο. Ο άλλος λόγος ήταν πως μου δίνεται η ευκαιρία να σας πω μερικά πράγματα για ένα πρόσωπο που θαυμάζω, έχει επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτομαι για την ζωή και που τον έχω πάντα δίπλα μου. Αυτός είναι ο Μάρκος, ο θείος μου, ο άνθρωπος για τον οποίο έχουμε μαζευτεί σήμερα όλοι εδώ.

Εσείς, οι μεγάλοι, πολύ συχνά υποτιμάτε εμάς τα παιδιά. Νομίζετε πως δεν ακούμε τι λέτε, πως δεν καταλαβαίνουμε και δεν βλέπουμε τι γίνεται ή τι κάνετε, επειδή είμαστε όλη την ώρα με ένα κινητό στο χέρι. Αυτό είναι λάθος! Βλέπουμε, ακούμε και καταλαβαίνουμε τα πάντα.

Θυμάμαι, λοιπόν, τον Μάρκο, τα τελευταία χρόνια, να συζητά με τους γονείς μου για την κατάσταση που επικρατεί τόσο στην πόλη και τον δήμο, όσο και στην πατρίδα μας. Αυτό που τον στενοχωρούσε περισσότερο ήταν πως όσα συνέβαιναν είχαν απογοητεύσει όλους όσοι συνομιλούσε και κανείς δεν ήθελε να ασχοληθεί με τίποτα. Ο Μάρκος επέμενε, όμως, πως κάθε άνθρωπος που ζει μέσα σε μια κοινωνία, έχει ευθύνη να ασχολείται όχι μόνο με τα προσωπικά του προβλήματα, αλλά και με όσα αφορούν το σύνολο των ανθρώπων. Αυτό που άκουσα μου άρεσε τόσο πολύ που κάποια στιγμή το έγραψα και σε μία έκθεση στο σχολείο. Και άρεσε και στην δασκάλα μου, αν κρίνω από το βαθμό που μου έβαλε, οπότε, ευχαριστώ Μάρκο!

Μου λέει συνέχεια να είμαι υπεύθυνος άνθρωπος. Θυμάμαι μια μέρα που πήγαμε μια βόλτα και με κέρασε παγωτό. Το ξετύλιξα και πέταξα το περιτύλιγμα κάτω. Εντάξει, ήξερα πως δεν έπρεπε να το κάνω, απλώς ήμουν αφηρημένη, λαχταρούσα και το παγωτό, οπότε δεν το σκέφτηκα. Δεν μου είπε τίποτα εκείνη την στιγμή, παρά μάζεψε το χαρτάκι και το κράτησε μέχρι να βρούμε ένα καλάθι. Εκεί με φώναξε και μου εξήγησε ήρεμα και με ευγένεια γιατί ήταν λάθος αυτό που έκανα. «Αυτές είναι κακές συμπεριφορές, που έχουμε εμείς οι μεγάλοι», μου είπε. «Εσείς που είστε νέα παιδιά δεν πρέπει να τις επαναλαμβάνετε, γιατί το περιβάλλον είναι το δικό σας σπίτι, σε αυτό θα ζήσετε περισσότερα χρόνια από εμάς. Και στο περιβάλλον δεν υπάρχει καμία… «μαμά» να τρέχει να συγυρίζει για λογαριασμό σου. Είναι δική σου ευθύνη».

Ο Μάρκος έχει μανία και με τον σεβασμό των κανόνων. Όταν ήμουν ακόμα πιο μικρή, μπερδευόμουν μόλις έμπαινα στο αυτοκίνητό του. Πίστευα πως δεν λειτουργούσε με κλειδί, αλλά με την ζώνη ασφαλείας. Έβαζε το κλειδί στην μηχανή, αλλά τίποτα δεν γινόταν. Το αυτοκίνητο δεν ξεκινούσε, αν δεν βάζαμε και οι δύο την ζώνη. Και πάλι μου εξηγούσε πως αυτό δεν ήταν μόνο θέμα ασφάλειας, αλλά θέμα σεβασμού των κανόνων που έχουμε φτιάξει.

Okay, αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να σας ξενίζει ότι τόσην ώρα δε λέω, «ο θείος μου»! Λέω, «ο Μάρκος»! Αυτό για την κοινωνία μας μπορεί να είναι λίγο παράξενο. Ίσως, δεν ταιριάζει με αυτό που έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας, για τους κανόνες συμπεριφοράς ανάμεσα σε μια 12χρονη ανιψιά και τον θείο της. Αλλά δεν μπορώ να σας κρυφτώ, λυπάμαι. Για μένα δεν ήταν ποτέ «ο Θείος μου». Ήταν πάντα «ο Μάρκος». Άλλωστε, έτσι ήθελε και ο ίδιος να τον αποκαλώ.

Αυτό φαντάζομαι ότι μπορεί να σας εξηγήσει πολλά για την σχέση του με τους ανθρώπους. Δεν τους κατατάσσει ανάλογα με την ηλικία τους, ούτε ανάλογα με το ποιοι είναι. Δεν βλέπει δεκάχρονα παιδιά, αλλά ανθρώπους στους οποίους απευθύνεται σαν να είναι ενήλικες, που έχουν κι αυτοί ευθύνες και δικαιώματα. Και για να με πείσει γι’ αυτό ό,τι μου έχει υποσχεθεί, το έχει κάνει. Δεν μου έχει πει ποτέ ψέματα, ούτε καν για τον Άγιο Βασίλη. Στην πραγματικότητα είναι εκείνος που μου επιβεβαίωσε, όταν τον ρώτησα, πως Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Δεν απογοητεύτηκα, μην ανησυχείτε, το είχα καταλάβει.

Όλα αυτά σας τα λέω για να καταλήξω στο εξής: οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν στο κινητό τους, στις γρήγορες κλήσεις, έναν αριθμό έκτακτης ανάγκης. Γι άλλους είναι το 166. Για άλλους το 100. Για άλλους ο αριθμός του παιδιού τους. Για άλλους ο αριθμός του γιατρού τους.

Εγώ είμαι σε ηλικία που δεν χρειάζεται να ανησυχώ για τον γιατρό μου. Έτσι ο δικός μου αριθμός έκτακτης ανάγκης, μετά των γονιών μου, είναι ο αριθμός του Μάρκου. Και μπορεί να είμαι 12 χρονών και να μην ξέρω πολλά, αλλά είμαι βέβαιη για ένα πράγμα. Χρειάζεται να έχετε πάντα έναν αριθμό στις γρήγορες κλήσεις του κινητού σας, κάποιον που θα απαντήσει όταν βρεθείτε σε ανάγκη. Ε, λοιπόν σας υπόσχομαι, ότι ακόμα κι αν δεν σας απαντήσει κανείς άλλος στον κόσμο, ο Μάρκος θα το κάνει. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τους άλλους, ακόμα κι αν δεν είναι η 12χρονη ανιψιά του. Πιστεύω, λοιπόν, πως αν τον ψηφίσετε στις επόμενες εκλογές, θα πετύχετε κάτι μοναδικό. Θα βάλετε τον αριθμό του δημάρχου στις γρήγορες κλήσεις του κινητού σας.

Σας παρακαλώ, λοιπόν, να τον ακούσετε με προσοχή. Εμένα είναι θείος μου και ό,τι ζητήσω το έχω. Για σας το λέω.

Τέλος θα ήθελα να τον κρίνετε με επιείκεια γιατί είναι πρωτάκι στην πολιτική.

Μάρκο, τα έχω κανονίσει όλα, μπορείς να έρθεις...

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 16, 2019