Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Της Λέττας Καλαμαρά

Πολλά ερωτηματικά προκαλεί ηεπίσπευση της μεταφοράς της 32 Ταξιαρχίας Βόλου στην Αθήνα και τα περίχωρα (Αυλώνα), με τις απόψεις να διίστανται για το όφελος και το σκοπό αυτής. Όπως επισημαίνουν άνθρωποι του χώρου και αμυντικοί αναλυτές, πρόκειται για πολιτικά και επιχειρησιακά αμφιλεγόμενη απόφαση. Τονίζουν πως πρόκειται για έναν σημαντικά αριθμητικό σχηματισμό τόσο σε έμψυχο όσο και σε υλικό εξοπλισμό, το κόστος της μεταφοράς του οποίου υπολογίζεται να είναι υψηλό, επιβαρύνοντας τον ήδη πετσοκομμένο προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το κόστος υπολογίζεται να φτάσει τα 30 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, όπως τονίζουν, πρόκειται για κόστος και δαπάνες που δεν θα δοθούν άπαξ αλλά θα έχουν εξακολουθητική ροή τουλάχιστον για μια τριεατία έως πενταετία μέχρις ότου η ταξιαρχία στη νέα της κατάσταση να μπορεί να είναι λειτουργική από πλευράς υποδομών και χώρων (γραφεία, κτίρια, υπόστεγα, τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, μαγειρεία κ.λπ.) αλλά και αξιόμαχη. Εκτός και εάν προορίζουν να στεγάσουν τους Πεζοναύτες και τον πανάκριβο εξοπλισμό τους σε λυόμενα παραπήγματα.

Η συγκεκριμένη Ταξιαρχία Πεζοναυτών έχει δώσει τους τελευταίους νεκρούς εν καιρώ ειρήνης στην εξασφάλιση της άμυνας της χώρας, τους Πεζοναύτες Ευστάθιο Κρόκο την 5η Ιουνίου 2013 και τους Γεώργιο Ορφανίδη, Αναστάσιο Μεζάλα και Φώτιο Ανδρικόπουλο την 7η Οκτωβρίου 2014. Αποτελεί κόσμημα στις Ένοπλες Δυνάμεις και εγγύηση της Εθνικής Άμυνας.

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, η εν λόγω μετακίνηση ήταν στο τραπέζι των συζητήσεων των ιθυνόντων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας εδώ και πάρα πολύ καιρό, είχαν γίνει συσκέψεις, επισκέψεις στο Βόλο από την πλευρά της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα εάν έχει γίνει εμπεριστατωμένη οικονομοτεχνική μελέτη, πέραν της στρατιωτικής, σχετικά με το εγχείρημα. Κυρίως εάν έχουν αξιολογηθεί πλήρως και όχι επιφανειακά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της μετακίνησης, πέραν των εύκολων συμπερασμάτων πως η Ταξιαρχία από τη νέα της βάση θα κερδίζει χρόνο μετακίνησης σε περίπτωση ανάγκης εμπλοκής της σε πόλεμο. Το σίγουρο είναι πως ο νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Αποστολάκης ήταν υπέρμαχος της μετακίνησης και εκείνος που την υπέγραψε ως Α' ΓΕΕΘΑ. Να σημειωθεί ωστόσο ότι η περίφημη αναδιοργάνωση των Ειδικών Δυνάμεων (όπου ανήκει και η Ταξιαρχία Βόλου), που επίσης συζητείται εδώ και πολύ καιρό, ακόμη δεν έχει υπογραφεί, αν και όπως λένε οι ειδικοί του αμυντικού χώρου πρόκειται για ένα πολύ δυναμικό σχέδιο.

Στο μεταξύ ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, επικαλούμενος το εθνικό απόρρητο, δεν απάντησε στο εύλογο ερώτημα του βουλευτή της ΝέαςΔημοκρατίας κ.Μπουκώρου εάν «η παρουσία της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών επί 45 χρόνια στο Βόλο συνιστά λανθασμένο επιχειρησιακό σχεδίασμα;». Κύκλοι του Πενταγώνου... προβάλλουν επιχειρησιακά οφέλη κρίσιμων ωρών που εμπεριέχονται σε απόρρητη σχετική μελέτη, όπως επικαλέστηκε και ο ίδιος ο Υπουργός στην απάντηση του προς τον βουλευτή της ΝΔ. Ερώτημα αναπάντητο όμως παραμένει γιατί απαιτείται και το ξήλωμα όλης της δύναμης από το Βόλο και τις εγκαταστάσεις του και όχι μερική ενίσχυση της Αθήνας, εάν αυτό είναι το ζητούμενο. 

Η μετακίνηση των Πεζοναυτών μετά από 45 χρόνια από τον κόλπο της Ιφιγένειας και τη Στερεά Ελλάδα για το κλεινόν άστυ έχει διττή αντιμετώπιση. Πολιτικά για την τοπική κοινωνία είναι μία αρνητική εξέλιξη αφού είναι γνωστό στην Ελλάδα που δεν έχει εμπλακεί σε επιχειρήσεις από τον Πόλεμο της Κορέας το 1950-53 ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις ασκούν πέρα της κύριας αποστολής τους και πλούσιο κοινωνικό έργο που συχνά προβάλλεται ως κύριο και θα στερείται πλέον από την περιοχή του Πηλίου και του Παγασητικού κόλπου και ας το αρνούνται αυτό κάποιοι. Επιπλέον η οικονομική ζημία στην τοπική κοινωνία εκτιμάται σε 20 εκατομύρια ευρώ. Επιχειρησιακά, όπως είναι γνωστό, η τελευταία χρήση των Πεζοναυτών στην Ευρώπη ανάγεται στην απόβαση της Νορμανδίας το 1945 οπότε δεν είναι εύκολη η εξαγωγή συμπερασμάτων εκτός των αρμοδίων από τα οφέλη της άρον-άρον μετακίνησης.

Το δεδομένο μετά τη μετακίνηση είναι ότι η Αθήνα που ήδη διαθέτει Πεζοναύτες στην Αυλώνα αλλά και άλλες επίλεκτες δυνάμεις ενισχύεται ακόμη περισσότερο με ειδικά οχήματα (ερπυστριοφόρα και όχι μόνο) και ισχυρές δυνάμεις επιβολής της ειρήνης, σε μία περιοχή που θα διακρίνεται πλέον από τη στρατικοποίησή της κυρίως σε επίλεκτες δυνάμεις που μπορούν να επιχειρήσουν άμεσα όπου απαιτηθεί. Απορία είναι φυσικά μετά και την ένταξη και της Βόρειας Μακεδονίας του Τσίπρα στο ΝΑΤΟ και την «περικύκλωσή» μας από Συμμάχους ποια απειλή θα αντιμετωπίσει αυτή η ανάγκη για άμεση επιβίβαση στα καράβια και απόβαση στον εχθρό. Ως γνωστόν το άρθρο 1 της Συμμαχίας από το 1952-55 που η Ελλάδα και η Τουρκία υπέγραψαν το πρωτόκολλο εισδοχής στην Ατλαντική Συμμαχία καταγράφει:

"The Parties undertake, as set forth in the Charter of the United Nations, to settle any international dispute in which they may be involved by peaceful means in such a manner that international peace and security and justice are not endangered, and to refrain in their international relations from the threat or use of force in any manner inconsistent with the purposes of the United Nations."

ή ελληνιστί:

"Τα Μέρη αναλαμβάνουν, ως καθορίζεται εν τω Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπως διακανονίζουν πάσαν διεθνή διαφοράν εις ην ήθελον ευρέθη εμπεπλεγμένα, δι' ειρηνικών μέσων, κατά τρόπον ώστε η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια και η δικαιοσύνη να μη εκτεθούν εις κινδύνους, και όπως εις τας διεθνείς αυτών σχέσεις απέχουν της απειλής ή της χρησιμοποιήσεως βίας καθ' οιονδήποτε τρόπον απάδοντα προς τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών."
Και σ'αυτό αποδίδεται η αδύνατη πολεμική εμπλοκή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πλην της περίπτωσης που κάποια παραβιάσει πρώτη την υπογραφή της αδιαφορώντας για τις συνέπειες, πιθανότητα ελάχιστη, όπως διατείνονται οι γνώστες των διεθνών συμβάσεων τύπου ΝΑΤΟ.

Πολύ περισσότερο δε μετά και την προχθεσινή επίσκεψη του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα στον Σουλτάνο Ερντογάν, οι έντονες συζητήσεις οδικού χάρτη που θα ακολουθήσουν και κυρίως το γεγονός ότι ο τελευταίος πόλεμος της Ελλάδας ήταν το 1940 με τους Ιταλούς ενώ με τους Τούρκους το 1922, δεν προμηνύουν κάποια πολεμική σύγκρουση. Θεωρίες περί θερμών επεισοδίων και εντάσεων περιορισμένου χρονικού διαστήματος τύπου Ίμια που δεν έπεσε τουφεκιά πέρα από τις μεγάλες ακροαματικότητες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στοίχισε τις ζωές τριών γενναίων Αξιωματικών, αντιμετωπίζονται επιφυλακτικά από αμυντικούς αναλυτές. Θυμίζουν λίγο και την περίπτωση της τάφρου του Έβρου του Στρατηγού Φράγκου που ολημερίς και ολονυχτίς κάποιοι την έσκαβαν καθιστώντας τον Στρατηγό ως τον πιο φιλικό στρατιωτικό ηγέτη στη άλλη πλευρά του ποταμού για την εξασφάλιση της προστασία τους από την Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ο συνωστισμός των Πεζοναυτών εντός λιμενικών εγκαταστάσεων και εντός του οικιστικού ιστού της Αθήνας αποτελεί μία παγκόσμια πρωτοτυπία καθώς δεν έχουν διαρρεύσει ακόμα οι δρόμοι της Αθήνας στους οποίους θα πραγματοποιούν τις καθημερινές ασκήσεις τους, αν και κύκλοι του Πενταγώνου υπερθεματίζουν την πολιτική απόφαση του Υπουργού προβάλλοντας τα επιχειρησιακά οφέλη. Θα ξέρουν κάτι παραπάνω αναμφισβήτητα.

Η σπουδή της μετακίνησης με τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών κατά τη συντριπτική αποτύπωση στο πολιτικό ρεπορτάζ στα τέλη Μαϊου αρχές Ιουνίου παρά τα περί αντιθέτου του Αρχηγού της Κυβέρνησης-Κουρελού δεν συσχετίζονται. Όμως η έλλειψη του στοιχειώδους ανθρωποκεντρικού προσώπου της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για την εμπλοκή του προσωπικού των πεζοναυτών σε ενέργειες μετακίνησης εν μέσω της σχολικής χρονιάς και οικογενειακής ηρεμίας ξενίζουν. Αν βέβαια υπάρχουν πληροφορίες για επικείμενη εισβολή του κύριου Συμμάχου μας στα Ανατολικά αντί της σε εξέλιξη επιχείρησής του στο έδαφος τη Συρίας, όλα δικαιολογούνται.

Πέρα από τις συνεχείς μετακινήσεις και το ανοιγόκλειμα Στρατοπέδων που ήταν το φετίχ των προηγουμένων δεκαετιών στις Ένοπλες Δυνάμεις με καταστροφικές και δαπανηρές επιπτώσεις μεταξύ άλλων και στα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, το μεγάλο ερώτημα στις Ένοπλες Δυνάμεις, καταγεγραμένο στη μελέτη τουΕΛΙΑΜΕΠ που η πλειοψήφια των ειδικών που γνωρίζουν κάνουν ότι δεν βλέπουν και αφήνουν ασχολίαστο, παραμένει αναπάντητο:

Θα μας εξηγήσουν κάποτε οι πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και οι οπαδοί της νέας πατριωσύνης επιτέλους, πώς συνειδητά επί των ηγεσιών τους και επί χρόνια πολλά παραβίαζαν την απόφαση ΚΥΣΕΑ του 2003 που ορίζει συγκεκριμένο αριθμό στελεχών και στρατιωτών στις Μονάδες του Στρατού Ξηράς, όπως καταγράφει η μελέτη, οι οποίες θα μπορούσαν να κληθούν άμεσα και με σπουδή να υπερασπιστούν τα εθνικά ιδεώδη. Το ερώτημα φυσικά είναι υπερκομματικό και η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας, στην οποία καθημερινά συνωστίζονται για την επόμενη ηγεσία της Μεσογείων όλο και πειρισσότεροι, στο τι έκανε τότε καλοδεχούμενη. Κάθε παραμύθι που υφαίνουν οι ανθέλληνες έχει το δράκο του και αυτοί φαίνεται να έχουν διεισδύσει βαθιά μέσα στον πυρήνα της χώρας μας για την από μέσα δόλια διάλυσή της.

Αναμέμοντας την απάντηση από τον αδιαμφισβήτητα πατριώτη και μέλος της Κυβέρνησης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ.Αποστολάκη το thedayaftergr θα επανέλθει με τη συνοπτική παρουσίαση της εξαίρετης μελέτης των κ.κ. Ντόκου και Ηλιάδη που δείχνει να ενοχλεί πολλούς άλλους υπερ-πατριώτες που σπεύδουν να τη χώσουν κάτω από το χαλί, πατριωτικά πάντα. Όπως δήλωσε και σήμερα ο Μακεδόνας Ζάεφ "η φίλη μας η Δημοκρατία της Ελλάδας" προφανώς σε αντιδιαστολή με τη Δημοκρατία της Βορείου ακόμα Μακεδονίας. Υπερβολή αλλά ποιος θα πίστευε το 1992 τη σημερινή υπερβολή της υπερθεμάτισης του λαού της Μακεδονίας, της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας, από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας μας. Αλλάζουν οι καιροί αλλάζουν και τα ήθη, προς το χειρότερο προς το καλύτερο, η Ιστορία θα δείξει.

Προτροπή σε όλους, περισσότερη ψυχραιμία και λιγότερη εμπλοκή Στρατού και πολιτικής για μη επιχειρησιακούς λόγους.

Το ένα αξιοσημείωτο στην ιστορική δράση των Πεζοναυτών στην Αθήνα-Πειραιά ανάγεται στο περίφημο πραξικόπημα στη δικτατορία, όπου ο δικτάτορας Παπαδόπουλος συνελήφθη από τον στυγνό προδοτικό καθεστώς Ιωαννίδη με τη βοήθεια των δυνάμεων Πεζοναυτών τη νύχτα της25ης Νοεμβρίου 1973. Ο Ιωαννίδης πίστευε πως η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για μια δυτικού τύπου δημοκρατία. Σε μία τραγική ειρωνία της κοινωνίας μας ο δημοσιογράφος κ.Γ. Τράγκας απεκάλεσε τον κ.Τσίπρα ως τον "Ιωαννίδη της Αριστεράς"...

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 11, 2019