Παναγιώτης Καραχάλιος: «Ο κρατισμός του Σύριζα στην εποχή της διεθνοποιημένης εκπαίδευσης»

Γράφει ο Παναγιώτης Καραχάλιος

Όταν όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη κρίνουν αναγκαία την ενισχυμένη αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και την αύξηση της ποιότητας των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισής τους ,στην κυβέρνηση Σύριζα υπερισχύει η Θεωρία της Ασχετικότητας που, παρ’ ότι δεν έχει σχέση με τη Θεωρία του Αϊνστάιν, επιβραδύνει τα πάντα…

Τελικά το άρθρο 16, δεν μπήκε στα αναθεωρητέα. Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αναλώθηκαν σε φανφαρόνικους διαξιφισμούς και πεισματικές εμμονές , που παραπέμπουν στη δικτατορία των συνταγματαρχών, είπαν όχι στην ίδρυση ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.

Η χώρα μας για άλλα δέκα χρόνια δεν θα τύχει του μεγάλου προνομίου να έχει ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο.

Τι κι αν η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι μια χώρα χωρίς «πανεπιστήμια της αγοράς» συνδεδεμένα με μια πραγματική παραγωγική διαδικασία, αργά η γρήγορα, βγαίνει στην αγορά σαν πελάτης.

Σε καμία άλλη χώρα δεν περιορίζεται κανένας οργανισμός που θέλει να ιδρύσει ένα μη κρατικό πανεπιστήμιο και να επενδύσει χρήματα δικά του κι όχι φορολογουμένων πολιτών στην έρευνα και την ανάπτυξη ολόκληρων περιοχών.

Επιπλέον, σε μια φιλελεύθερη κοινωνία, η αδυναμία επιλογής του χώρου από τον οποίο ο καθένας επιθυμεί να λάβει ανώτατη μόρφωση έρχεται σε σύγκρουση με την ίδια την ελευθερία του ατόμου.

Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος στο άρθρο του «Κραυγαλέοι αναχρονισμοί στο άρθρο 16», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 2/12/2006, αναφέρει ότι «η χούντα ήταν εκείνη που πρώτη χαρακτήρισε τα πανεπιστήμιά μας ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Έως τότε, το Σύνταγμα του 1952 όριζε ότι τα ΑΕΙ “αυτοδιοικούνται υπό την εποπτείαν του κράτους, οι δε καθηγηταί τούτων είναι δημόσιοι υπάλληλοι” (άρθρο 16 παρ. 4).

Βεβαίως ,οι διαφορές μεταξύ δικτατορίας και κρατισμού του Σύριζα είναι μηδαμινές κι οι δυο βασικά εκπροσωπούν τον ίδιο κανόνα της κυριαρχίας της μειοψηφίας πάνω στην πλειοψηφία, στο όνομα της υποτιθέμενης «ηλιθιότητας» των δεύτερων και της υποτιθέμενης «ευφυΐας» των πρώτων επομένως, είναι κι οι δύο εξίσου αντιδραστικοί.

Η Νέα Δημοκρατία προέταξε σε όλους του τόννους ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 ήταν πάνω από όλα θέμα δημοκρατίας. Γι αυτό και ζήτησε την αναθεώρησή του μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο ενιαίων κανόνων, υπό την εποπτεία ανεξάρτητης αρχής υψηλού κύρους (δηλαδή, κανόνες που θα ισχύουν με την ίδια βαρύτητα και για τα δημόσια και για τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα),θεωρώντας ότι αυτή η αναθεώρηση θα αποφέρει σημαντικά ποιοτικά οφέλη για τον τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό χώρο, αλλά και για τους νέους που επιθυμούν να σπουδάσουν και για την εθνική οικονομία.

Ας μη γελιόμαστε,χάραξη εθνικής πολιτικής για την παιδεία που είναι αποσυνδεδεμένη από την διαπανεπιστημιακή συνεργασία του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα δεν έχει καμιά θέση στον διεθνή χάρτη των εκπαιδευτικών εξελίξεων και των αναπροσαρμογών της αγοράς εργασίας και ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή διεργασία σύγκλισης των εκπαιδευτικών συστημάτων.

* Ο Παναγιώτης Καραχάλιος σπούδασε στο Λονδίνο πληροφορική και φυσικές επιστήμες και διετέλεσε Διευθυντικό στέλεχος σε πολυεθνικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας.Σήμερα είναι πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Σικυωνίων και συμμετέχει στο Μητρώο Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 21, 2019