Αλβανοί και Αρβανίτες: “Εθνικοί μύθοι'' για ταινίες του Χόλυγουντ...

Της Κρινιώς Καλογερίδου

Χθες το απόγευμα, καθώς ξεφύλλιζα τις κατά καιρούς ομιλίες μου σε σχολικές γιορτές για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, το βλέμμα μου έπεσε σε παλιότερα και νεότερα αποκόμματα εφημερίδων σε βάθος πενταετίας και βάλε, με ρεπορτάζ που έπνεαν μένεα κατά της Ελλάδας ή αμφισβητούσαν τις προγονικές καταβολές και την ταυτότητα των Νεοελλήνων, ακόμα κι αυτών που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της.

Πήρα μερικά απ' αυτά στην αγκαλιά μου και τα επανέφερα στη μνήμη μου μειδιώντας. Την προσοχή μου, ωστόσο, συγκέντρωσαν οι αναφορές σε δηλώσεις Αλβανών αξιωματούχων επί κυβέρνησης Μπερίσα και Ράμα, που έβρισκαν αφορμή από τηλεοπτικές ιστορικές δικές μας σειρές ή ντοκιμαντέρ για τις εθνικές επετείους μας, για να προβάλουν τα ανιστόρητα στοιχεία τους περί ταύτισης των Ελλήνων Αρβανιτών με τους Αλβανούς, αξιοποιώντας στο έπακρο δηλώσεις ''μεταμοντέρνων'' Ελλήνων πολιτικών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών ή πνευματικών δημιουργών μας (μεταξύ των οποίων και ο αμφιλεγόμενος Ν. Δήμου).

Όλοι αυτοί οι τελευταίοι δεν είχαν και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη ότι ρίχνουν νερό στον μύλο του αλβανικού εθνικισμού όταν εκφράζονται για ιστορικά θέματα χωρίς να έχουν γνώση της αληθινής ιστορίας, η οποία δεν έχει πολιτικοϊδεολογικές αγκυλώσεις και εξαρτήσεις.

Δεν έχουν καταλάβει, δυστυχώς, ότι άθελά τους εκτρέφουν τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, που άρχισε να κλιμακώνεται επικίνδυνα απ' τους εθνικιστές της γειτονικής χώρας από το 2012 και εντεύθεν λόγω έλλειψης συνείδησης της δικής τους ταυτότητας και ιστορίας.

Γιατί η ιστορία σφραγίζει την ιδιαιτερότητα και το μέγεθος ενός λαού. Το ίδιο γίνεται και με τα πρόσωπα και την προσωπική ζωή τους, που συγκροτείται από συσσωρευμένα βιώματα τα οποία πλάθουν το υπόβαθρο της συνείδησής τους, ώστε να ξεχωρίσουν βαθμιαία τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του καθενός.


Αυτή ακριβώς η ταυτότητα του κάθε προσώπου και του κάθε λαού παραδίδεται σε αμφότερους ως έργο ζωής που τους καλεί να αποδείξουν - στις κρίσιμες, κυρίως, στιγμές - τις ρίζες τους, την καταγωγή τους. Έτσι μόνο καταξιώνεται ή απαξιώνεται η παρουσία τους και η γενεαλογική συνέχειά τους.

Ως εκ τούτου η συνείδηση της ταυτότητας παίζει καθοριστικό ρόλο στην αυτοσυνείδηση προσώπων και λαών, αφού τους δίνει την ευθύνη να υπάρχουν και να δημιουργούν, να κρατούν ζωντανή την παράδοσή τους και να αναγνωρίζουν την ιδιαιτερότητά τους συγκριτικά με τους άλλους, πέρα από μισαλλοδοξίες και υπέρμετρους εθνικισμούς.

Για την περίπτωση συγκεκριμένα των ανιστόρητων Αλβανών και Ελλήνων που διαστρεβλώνουν ηθελημένα ή από άγνοια την ιστορική αλήθεια, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν έχουν καμιά σχέση οι Αλβανοί με τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Για παράδειγμα αναφέρω έναν απ' τους κορυφαίους εθνικούς ήρωες, τον Θεσπρωτό Μάρκο Μπότσαρη, στη μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί αμφισβητώντας την ελληνικότητά του και, συνακόλουθα, την ελληνικότητα των Σουλιωτών...

Ο Μάρκος Μπότσαρης, λοιπόν - ο στρατηγός και οπλαρχηγός της ελληνικής Επανάστασης του 1821 - ήταν αρβανιτόφωνος (με μητρική γλώσσα την ελληνική), όπως και όλοι οι συμπατριώτες του. Είχε όμως ελληνική ψυχή και συνείδηση σαν και εκείνους, πράγμα που φαίνεται όχι μόνο απ' την αυταπάρνηση που έδειχνε στους αγώνες πολεμώντας για την απελευθέρωση της Ελλάδας, αλλά κι από τη φράση που είπε το 1811 όταν έφτασε στα Επτάνησα για να υπερασπιστεί με τους Γάλλους τη Λευκάδα και τα άλλα νησιά, τα οποία - με τη συνθήκη του Τίλσιτ (1807) - είχαν παραχωρηθεί από Ρώσους και Τούρκους στη Γαλλία και τον Ναπολέοντα:

- ''Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρετανική σημαία''.

Και επειδή, για να τον οικειοποιηθούν οι Αλβανοί, φέρουν ως αποδεικτικό στοιχείο το ''Λεξικό'' που είχε γράψει ο Μάρκος Μπότσαρης για τη γλώσσα που μιλούσε, να εξηγήσω ότι αυτό ήταν της αρβανίτικης (όχι αλβανικής) νεοελληνικής, της ρωμαίικης δηλαδή γλώσσας με προσμείξεις αρβανίτικες, που μπολιάζουν την ηπειρώτικη ντοπιολαλιά με αυτήν των Σαρακατσάνων, των Καραγκούνηδων και των ορθόδοξων ''Τόσκηδων'' της Αλβανίας, οι οποίοι κατάγονταν απ' τους αρχαίους Ιλυρριούς.

Αναφορικά τώρα με την αλβανική εθνική συνείδηση, θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι αυτή δεν υπήρχε την περίοδο της ελληνικής επανάστασης και - φυσικά - επί ημερών Μάρκου Μπότσαρη, γιατί εμφανίστηκε μόλις το 1878, ''ως τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών''.

Ήταν η εποχή που είχε εκδηλωθεί η αλβανική εθνική κίνηση και δράση με την προσωνυμία ''Λίγκα της Πριζρένης - Κοσσυφοπεδίου'' (1878-1881). Όλοι αυτοί βέβαια που πρωταγωνίστησαν σ' αυτούς τους αγώνες δεν είχαν καμιά σχέση με τους δικούς μας εθνικούς ήρωες του '21 που είχαν αρβανίτικη καταγωγή: τους Μποτσαραίους, τους Κουντουριώτιδες, την Μπουμπουλίνα και άλλους επώνυμους και ανώνυμους.

Αφήστε που δεν υπάρχει, σχεδόν, ίχνος αναφοράς της προγονικής εθνικής ταυτότητας των ως άνω Αλβανών στην Βαλκανική ούτε στα κείμενα των χρονογράφων και ιστοριογράφων του Βυζαντίου, που είχαν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους στη χερσόνησο. Και το ''σχεδόν'', που αναφέρω, είναι μια απ' τις δυο εξαιρέσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν ασφαλώς τον κανόνα.

Η πρώτη, που αποκαλύπτει και τη φαιδρότητα των ισχυρισμών αυτών που ταυτίζουν τους Αλβανούς με τους Έλληνες Ορθόδοξους Αρβανίτες, είναι αυτή που μιλά γα τον '' εθνικό ήρωα'' της Αλβανίας του 15ου αιώνα Σκεντέρμπεη, ο οποίος δεν ήταν άλλος απ' τον Ορθόδοξο Έλληνα Ηπειρώτη Γεώργιο Καστριώτη-''Σκεντέρμπεη'', τον οποίο αναφέρουν ως ''Αλβανό'' Έλληνα εξ Ηπείρου τα έγγραφα της ''Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας'' (η οποία είχε υπό την κατοχή της τα Επτάνησα με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο, μέχρι το 1815 που περιήλθαν ''υπό την προστασία της Μ. Βρετανίας).

Η δεύτερη εξαίρεση είναι η αναφορά που κάνει ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος (905-959)στους Αλβανούς, τους οποίους χαρακτηρίζει ''φυλή του Καυκάσου''. Πέραν αυτών, όμως, ουδέν. Γιατί και στα έγγραφα της ''Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας'' (15ος αι) οι Αλβανοί αναφέρονται ως Έλληνες από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο, των οποίων η ελληνική συνείδηση δεν αμφισβητείται!..

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Οι Αρβανίτες Σουλιώτες, Σπετσιώτες, Υδραίοι και λοιποί ήτανε πάντα Ορθόδοξοι Έλληνες πατριώτες που έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα για την Ελλάδα, όταν αυτή τους χρειάστηκε. Οι ρίζες τους προέρχονται απ' το πανάρχαιο Άρβανο, ''τη γεωγραφική και ιστορική περιοχή της Β. Ηπείρου, που βρίσκεται κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού Γενούσου'' και είχε πρωτοαναφερθεί στην ''Αλεξιάδα'' της Άννας Κομνηνής (1083-1153).

Ως εκ τούτου, τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα από ανθέλληνες του Εξωτερικού και, δυστυχώς, από κάποιους Έλληνες διανοούμενους, γνωστούς Ευρωλάγνους και Τουρκολάγνους, που παριστάνουν τους ιστορικούς γελοιοποιώντας ηρωικές στιγμές της ιστορίας μας για να αποδείξουν - θαρρείς - την ανομοιογένεια του ελληνικού πληθυσμού, είναι ασύστολα ψεύδη και, στην καλύτερη περίπτωση... ''εθνικοί μύθοι'' για ταινίες του Χόλυγουντ...

AntiNews

Δημοσίευση: Μαρτίου 27, 2019