Κακουργήματα «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Τον άκουσα με τα αυτιά μου και τον είδα με τα μάτια μου. Τον εκλεκτό συνάδελφο και τώρα βουλευτή του κυβερνητικού κόμματος Γιώργο Κυρίτση. Τον άκουσα και ρίγη τρόμου και ανατριχίλας διέσχισαν και ταρακούνησαν τη σπονδυλική μου στήλη.

Είπε περίπου: «Είδατε εσείς να σκοτώνεται κάποιος από κοκτέιλ μολότοφ; Οχι, δεν είδατε». Που σημαίνει ότι αφού δεν είδαμε. Αφού μέχρι στιγμής ουδείς κατακάηκε, λαμπάδιασε, τραυματίστηκε, εξέπνευσε από μια τέτοια φιάλη μολότοφ, ε, τότε λοιπόν όχι κακούργημα. Απλώς πλημμέλημα!

Που σημαίνει: «Πώς κάνετε έτσι, ρε παιδιά; Τίποτα δεν είναι. Αφήστε τους μπαχαλάκηδες να κάνουν την πλάκα τους, να ξεχαρμανιάζουν, να καταστρέφουν αυτοκίνητα, τζαμαρίες, κάδους απορριμμάτων, καταστήματα, περίπτερα, δημόσια κτίρια και ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους».

Που σημαίνει ότι με το πλημμέλημα θα προσκομίζονται όσοι συλλαμβάνονται, και αν συλληφθούν, στο δικαστήριο και από το δικαστήριο θα εξέρχονται ελεύθεροι και άνετοι σαν να μην έχει συμβεί απολύτως τίποτα. Ασε που από τους ομοίους τους θα εκλαμβάνονται ως ήρωες επαναστατικών ορέξεων και πράξεων.

Που σημαίνει, επίσης, ότι η ρίψη μολότοφ και οι καταστροφές ιδιωτικής περιουσίας εξισώνονται με τη μικροκλοπή οποιουδήποτε ρακένδυτου, φτωχού, άστεγου που τολμά να εφορμήσει και να βγει από φούρνο αγκαλιά με δυο-τρεις φραντζόλες ψωμί.


Και που, τέλος, σημαίνει πως όταν τραυματιστεί, κατακαεί, τσουρουφλιστεί, εκπνεύσει κάποιος αθώος περαστικός από «τυχαία» ρίψη μολότοφ, τότε βλέπουμε... Τότε ίσως αλλάξουμε ξανά τον κώδικα ποινικής δικονομίας. Τότε το πλημμέλημα μπορεί να γίνει κακούργημα. Μέχρι τότε ποιος ζει, ποιος πεθαίνει.

Το συμπλήρωμα όλων αυτών των τάχα μου αθώων και τάχα μου εκσυγχρονιστικών μέτρων προς τον εκδημοκρατισμό του Ποινικού Κώδικα είναι η τροποποίηση του άρθρου 187 περί εγκληματικών οργανώσεων. Σαν να λέμε Χρυσή Αυγή.

Οπως με το κοκτέιλ μολότοφ, έτσι και με τους Χρυσαυγίτες. Στα μαλακά κι αυτοί. Οι δολοφόνοι του Φύσσα. Οι τραμπούκοι. Οι αντισημίτες. Οι νεοναζιστές. Οι λάτρεις του Αδόλφου Χίτλερ. Οι νοσταλγοί της 21ης Απριλίου. Που αν και τέσσερα χρόνια εξαντλήθηκαν από την αναμονή, η δίκη ακόμα να τελειώσει και ούτε πρόκειται να συμβεί όσο ο Αλέξης Τσίπρας στην εξουσία έχει γαντζωθεί. Περιμένοντας να εξαντληθεί ακόμα και το τελευταίο δευτερόλεπτο της συνταγματικής προθεσμίας για την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Ετσι συμβαίνει μια εντελώς τερατική αμφίπλευρη «διεύρυνση». Λέω εγώ, όπως κάθε καχύποπτος πολίτης αυτού του έρμου τόπου. Από τη μια στα μαλακά οι Χρυσαυγίτες αυτουργοί, φυσικοί και ηθικοί. Και από την άλλη, επίσης στα μαλακά κάθε μπαχαλάκης, κάθε αντεξουσιαστής που κραδαίνει, ρίχνει κοκτέιλ μολότοφ καταστρέφοντας ό,τι μπροστά του βρει.

Αμφίπλευση «διεύρυνση», αμφίπλευρη «διευκόλυνση», αμφίπλευρη «εξυπηρέτηση», αμφίπλευρη «τακτοποίηση». Και προς την Ακρα Δεξιά. Και προς την Ακρα Αριστερά.

Οσα περισσότερα κουκιά προς κάθε κόμμα, κάθε κομματίδιο, κάθε παράταξη της Ακρας Δεξιάς, τόσο λιγότεροι οι ψήφοι προς τη Νέα Δημοκρατία. Να ροκανίσουμε την πιθανότητα αυτοδυναμίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Να πριμοδοτήσουμε, πλαγίως, τόσο τη Χρυσή Αυγή όσο και την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά και τις παραταξιακές προθέσεις του Παναγιώτη Μπαλτάκου.

Και ταυτόχρονα με αυτή την άκρως «αριστερή», «προοδευτική», «εκσυγχρονιστική» λογική να πετάξουμε το δόλωμα προς την άλλη μεριά. Να ψαρέψουμε στα θολά νερά των μπαχαλάκηδων και «καλών παιδιών». Ωστε να τσιμπήσουν τα ψάρια, τα «αντεξουσιαστικά». Να αλιεύσουμε μερικά απ’ αυτά, ώστε να καταβροχθίσει και να γεμίσει τη στομάχα του ο καρχαρίας ο κυνικός. Ο αδίστακτος και σαρκοφάγος των πραγματικών αριστερών αξιών.

Κάπως έτσι το μέτρο το εκσυγχρονιστικό και δημοκρατικό καταλήγει κακούργημα ηθικό. Ετσι ο εκλογικός σχεδια-σμός καταλήγει φόνος εκ προμελέτης και εντελώς ψυχρός. Και έτσι για να πετύχω τον στόχο μου και να προστατεύσω την εξουσία μου πορεύομαι ακόμα και με τον διάβολο, τον εξαποδώ!

Δημήτρης Δανίκας
Πρώτο Θέμα

Δημοσίευση: Απριλίου 01, 2019