Ποιος θα είναι λοιπόν ο νέος ΣΥΡΙΖΑ;

Θα προτιμήσει ο κ. Τσίπρας να πορευτεί με τον Ραγκούση, την Ξενογιαννακοπούλου, τους ΑΝΕΛίτες βουλευτές του; Θα αποφασίσει να έλθει σε ρήξη με τους κομματικούς όπως ο Φίλης ή ο Σκουρλέτης;

Γράφειο Κωβαίος Άγγελος

Ώσπου η κυβέρνηση αρχίζει να κρίνεται ως προς την αποτελεσματικότητά της και την εφαρμογή των όσων έχει εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μία ενδιαφέρουσα διαδικασία – έστω και δευτερευόντως – θα εξελίσσεται στον χώρο της αντιπολίτευσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας ομολογουμένως «έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι», καθώς το 31,5% που για οποιονδήποτε λόγο συγκέντρωσε στις εθνικές εκλογές, εξέπληξε πολλούς, του δίνει χρόνο, και τον καθιστά κεντρικό παίχτη στο πολιτικό σκηνικό. Μένει να αποδείξει τώρα τις ικανότητές του με όρους διαφορετικούς από εκείνους με τους οποίους έχει ασκηθεί και διακριθεί. Θα είναι εκείνος που θα επιχειρήσει να εκπροσωπήσει αυτό το 31,5% βάζοντας φιτιλιές και κατεβάζοντας τον κόσμο στους δρόμους, όπως μας προανήγγειλαν ο εξάδελφός του και ένας πρώην γραμματέας του κόμματος που ωστόσο δεν εξελέγη βουλευτής;

Θα είναι όσο θεσμικός επιχείρησε να δείξει από την στιγμή που αποδέχθηκε την ήττα του κι έπειτα;

Θα αναδιοργανώσει το κόμμα του και θα εγκαινιάσει μία θεσμική αντιπολίτευση με τομεάρχες, σκιώδεις υπουργούς και διαδικασίες τι οποίες ουδέποτε εφάρμοσε τα προηγούμενα χρόνια; Θα το δούμε.

Κυρίως όμως, θα έλθει αντιμέτωπος με τις ίδιες τις δικές του εξαγγελίες και σχεδιασμούς; Τι θα σημάνει ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ;

Θα προτιμήσει ο κ. Τσίπρας να πορευτεί με τον Ραγκούση, την Ξενογιαννακοπούλου, τους ΑΝΕΛίτες βουλευτές του; Θα αποφασίσει να έλθει σε ρήξη με τους κομματικούς όπως ο Φίλης ή ο Σκουρλέτης;


Θα χτίσει πάνω στο γεγονός ότι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια οι ακραιφνείς αριστεροί, αλλά ένα μείγμα παραπλανημένων, αναζητούντων τα οφέλη της εξουσίας, λαϊκιστών και – κυρίως – πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ; Και πόσο θα λάβει υπόψη του την Θεοδώρα Τζάκρη, π.χ., η οποία τάχθηκε υπέρ της κατάργησης του ασύλου, προκαλώντας οργή και θυμό στον στενό κομματικό κύκλο;

Τι θα σημάνει λοιπόν αυτός ο μετασχμηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο αυτός θα δημιουργήσει αυτομάτως μία νέα πολιτική φυσιογνωμία; Επιπροσθέτως δε, πόσο θα τίθεται το δίλημμα της κινηματικής αντιπολίτευσης; Είναι σίγουρος ο κ. Τσίπρας ότι το 31,5% αξιώνει κάτι τέτοιο από εκείνον;

Με βάση την μηχανιστική εκλογική προσέγγιση, ο κ. Τσίπρας έχει κατορθώσει να παγιώσει μία δύναμη αξιοσέβαστη. Είναι προφανές ότι αυτή αποτελείται από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και όσους απέμειναν από τους ΑΝΕΛ. Πλην όμως, η σύνθεση αυτή δεν οδηγεί αυτομάτως και σε μία αξιόπιστη πολιτική πρόταση.

Η κατάρτισή της αφενός θα καθυστερήσει και αφετέρου θα γίνεται δυσχερέστερη αν ο Μητσοτάκης προχωρήσει όπως ξεκίνησε και η πολιτική του έχει αποτέλεσμα θετικό, αισθητό και μετρήσιμο.

Στην παρούσα συγκυρία, όλοι θα έχουν τον χρόνο τους για την επίτευξη των στόχων και των φιλοδοξιών τους.

Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας από την θέση στην οποία βρίσκεται πλέον, έχει ένα πολύ δύσκολο έργο: Πρέπει να επινοήσει κάτι που θα γίνεται πιστευτό και δεν θα στηρίζεται σε ιδεολογήματα, κατασκευές εχθρών και διχαστικές λογικές. Κάποτε ο Γιάννης Δραγασάκης μιλούσε για «βίαιη ωρίμανση». Δεν φάνηκε να ολοκληρώνεται η διαδικασία έως και προσφάτως. Τώρα είναι μονόδρομος, με άγνωστη την απόσταση που πρέπει να διανυθεί.

Το Βήμα

Δημοσίευση: Αυγούστου 10, 2019