Όταν νομίζεις ότι πας να πιάσεις κορόιδα τους πολλούς, τότε πιάνεσαι εσύ στο δόκανο της λαϊκής κατακραυγής. Η πολιτική πείρα αυτού του πολύπαθου τόπου έχει δείξει ότι η πλάνη και η παραπλάνηση αποτελούν μέρος του «παιχνιδιού», αλλά ακόμα κι αυτά έχουν τα όριά τους. Όποιος έχει την πρόθεση να βάλει την εξαπάτηση των πολλών στη συνταγή της «επιτυχίας» του δεν πρέπει να γίνει αντιληπτός και δεν πρέπει να το κάνει με χονδροειδή και απροκάλυπτο τρόπο - κάτι που συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας.
Τα παραπάνω σχετίζονται άμεσα με τη μοίρα που επεφύλαξε το εκλογικό σώμα σε περιπτώσεις, όπως του Γρηγόρη Ψαριανού και του Πέτρου Τατσόπουλου, οι οποίοι ανακάλυψαν τη Νέα Δημοκρατία ευρισκόμενοι στην τρίτη ηλικία τους και έχοντας... περιπλανηθεί σε μια σειρά από κόμματα, υψώνοντας κάθε φορά σημαίες ιδεολογικής και κομματικής ευκαιρίας. Οι πολίτες αποδοκίμασαν την πολιτική κουτοπονηριά τους. Οι υποψηφιότητές τους με τη Νέα Δημοκρατία απλώς πάτωσαν.
Το ίδιο ίσχυσε και για υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως της Κατερίνας Παπακώστα, του Θανάση Θεοχαρόπουλου, του Τέρενς Κουίκ και του Σπύρου Δανέλλη. Οι τελευταίοι, από όλες τις διαθέσιμες επιλογές, προτίμησαν να ποντάρουν στη διάσωση του κυβερνητικού ναυαγίου εγκαταλείποντας τις δικές τους κομματικές στέγες και οι εκλογείς αγνόησαν τις υποψηφιότητές τους.
Οι πολίτες συχνότατα ψηφίζουν προτάσσοντας το συναίσθημα, αλλά, καθώς φαίνεται, αυτό δεν τους εμποδίζει να αντιλαμβάνονται τα κίνητρα πίσω από φαινομενικά ανεξήγητες και σπασμωδικές κινήσεις. Οι ιδεολογικές εμμονές είναι απωθητικές μεν, αλλά και ο καιροσκοπισμός την ίδια εντύπωση προκαλεί. Δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι κάποιο στέλεχος της Δεξιάς ή της Αριστεράς αλλάζει «συμπτωματικά» και αίφνης στρατόπεδο, χωρίς να έχει υστερόβουλες σκέψεις.
Ο Τατσόπουλος, ο Ψαριανός, ο Κουίκ, ο Δανέλλης και η Παπακώστα δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να θυσιάσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία τους -όση τούς είχε απομείνει, τέλος πάντων- στον βωμό της προσδοκίας συνέχισης της πολιτικής σταδιοδρομίας τους.
Ούτε οι ίδιοι πίστεψαν τον εαυτό τους ούτε ο λαός...
Δημοκρατία
Τα παραπάνω σχετίζονται άμεσα με τη μοίρα που επεφύλαξε το εκλογικό σώμα σε περιπτώσεις, όπως του Γρηγόρη Ψαριανού και του Πέτρου Τατσόπουλου, οι οποίοι ανακάλυψαν τη Νέα Δημοκρατία ευρισκόμενοι στην τρίτη ηλικία τους και έχοντας... περιπλανηθεί σε μια σειρά από κόμματα, υψώνοντας κάθε φορά σημαίες ιδεολογικής και κομματικής ευκαιρίας. Οι πολίτες αποδοκίμασαν την πολιτική κουτοπονηριά τους. Οι υποψηφιότητές τους με τη Νέα Δημοκρατία απλώς πάτωσαν.
Το ίδιο ίσχυσε και για υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως της Κατερίνας Παπακώστα, του Θανάση Θεοχαρόπουλου, του Τέρενς Κουίκ και του Σπύρου Δανέλλη. Οι τελευταίοι, από όλες τις διαθέσιμες επιλογές, προτίμησαν να ποντάρουν στη διάσωση του κυβερνητικού ναυαγίου εγκαταλείποντας τις δικές τους κομματικές στέγες και οι εκλογείς αγνόησαν τις υποψηφιότητές τους.
Οι πολίτες συχνότατα ψηφίζουν προτάσσοντας το συναίσθημα, αλλά, καθώς φαίνεται, αυτό δεν τους εμποδίζει να αντιλαμβάνονται τα κίνητρα πίσω από φαινομενικά ανεξήγητες και σπασμωδικές κινήσεις. Οι ιδεολογικές εμμονές είναι απωθητικές μεν, αλλά και ο καιροσκοπισμός την ίδια εντύπωση προκαλεί. Δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι κάποιο στέλεχος της Δεξιάς ή της Αριστεράς αλλάζει «συμπτωματικά» και αίφνης στρατόπεδο, χωρίς να έχει υστερόβουλες σκέψεις.
Ο Τατσόπουλος, ο Ψαριανός, ο Κουίκ, ο Δανέλλης και η Παπακώστα δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να θυσιάσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία τους -όση τούς είχε απομείνει, τέλος πάντων- στον βωμό της προσδοκίας συνέχισης της πολιτικής σταδιοδρομίας τους.
Ούτε οι ίδιοι πίστεψαν τον εαυτό τους ούτε ο λαός...
Δημοκρατία
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.