Το 1986 όταν ξέσπασε η φωτιά ήμουν στη θάλασσα παλεύοντας με το μπουρίνι πάνω στη ιστιοσανίδα ενώ προσπαθούσα να βγω στη στεριά.Κατέληξα στα βράχια της διώρυγας και άρπαξα μια βαριά πνευμονία με αγωγή δύο μηνών. Εβλεπα το κακό ν’απλωνεται, το δάσος να καίγεται εν ριπή οφθαλμού. Αποκαίδια παντού.Το βουνό το αγαπούσαμε πάντα.Το περπατούσαμε από παιδάκια, μυήσαμε τα παιδιά μας, άλλα παιδιά.
Εκεί είναι θαμμένη η αγαπημένη μας Λάικα...
Από χτες λείπω.Ωστοσο η λύπη μου είναι απέραντη.
Σαν να τελειώνει μια εποχή ελευθερίας και ομορφιάς. Γιατι θα χαθούν οι ευωδιές, οι ήχοι και τα χρώματα.
Αυτό θα γίνει ...
Εσείς οι άλλοι που κλαψουρίζετε μην προσποιείστε. Τα Γερανεια ήταν το ίδιο όπως ο κομός στο σπίτι σας.Αν ήταν ψυχή σας , θα τα είχατε προστατέψει, τοπική αυτοδιοίκηση, περιφέρεια, ελληνική δημοκρατία,πληρωμένη δημοσιογραφία.
Καλύτερα να σιωπούσατε.
Maya Fourioti
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.