Που πουλάνε τη σοβαρότητα για να την αγοράσουμε;
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Σε μια εποχή ανοιχτής πρόσβασης στο διαδίκτυο, (πρακτικά δηλαδή στα…πάντα), είναι αστείος ο καυγάς για την «ακαταλληλότητα» μιας ταινίας. Κι ακόμη πιο γελοία είναι η επιχείρηση πολιτικοποίησης του θέματος, ένθεν-κακείθεν, λες και ο «Τζόκερ» είναι κάτι σαν τα…«Σταφύλια της Οργής» της εποχής μας.
Ας αρχίσουμε από την ταινία. Εκπληκτική η ερμηνεία του Χοακίν Φένιξ στον ρόλο ενός άκρως διαταραγμένου, κακοποιημένου και περιθωριοποιημένου κλόουν-παρατράγουδου που κάποια στιγμή σαλτάρει και αρχίζει να θερίζει όποιον βρει στο διάβα του. Με αποκορύφωμα την δολοφονία «σε ζωντανή σύνδεση» ενός διάσημου παρουσιαστή trash «ταλέντων» σαν και του λόγου του, τον οποίο κάποτε λάτρευε, αίφνης όμως κατάλαβε ότι τον εκμεταλλεύεται και πήρε ανάποδες. Σα να αρχίσουν οι πελάτες της Ανίτας την επανάσταση…
Λοιπόν, δεν είναι βιτζιλάντε ο κλόουν της ταινίας, ούτε καν ο αρπαγμένος «Ταξιτζής» του Σκορτζέζε. Ενας φοβισμένος ψυχασθενής είναι ο οποίος κάποια στιγμή λασκάρει τελείως και κυλά στην βία. Επομένως μην ζητάμε πολιτικό ή ταξικό μήνυμα εκεί που δεν υπάρχει. Αυτός ο «Tζόκερ» είναι για τα σίδερα και μιμητές μόνο στην φανταστική Gotham City θα μπορούσε να βρει…
Η ταινία βεβαίως απέκτησε αφελή πολιτικό συμβολισμό και στην Αμερική προφανώς για να πουλήσει. Από κει και πέρα, όχι ασφαλώς για ανατρεπτικά της μηνύματα, αλλά λόγω των σκηνών ακραίας βίας που περιέχει, στην Ελλάδα κρίθηκε ακατάλληλη για ανηλίκους. Θα μπορούσε το ίδιο να ισχύει και για τον «Σχιζοφρενή Δολοφόνο με το Πριόνι Νο5». Γιατί; Μη με ρωτάτε. Σε μία εποχή που κατεβάζεις ότι θες από το διαδίκτυο πώς καθορίζεται η «καταλληλότητα» στο κινηματογράφο; Με προπολεμικό νόμο του 1937, είναι η απάντηση.
Ε, ωραία, ποιανού ευθύνη είναι;
Των γελοίων ακαμάτηδων πολιτικών μας που υποκριτικά τώρα ξεσπάθωσαν για την εισβολή της αστυνομίας στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ασφαλώς και δεν είναι σωστό να σέρνονται τα πιτσιρίκια στα αστυνομικά τμήματα για ψύλου πήδημα. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα σε αυτή τη χώρα για να ασχολούνται οι φρουροί της τάξης. Όμως ο νόμος είναι νόμος. Και εφόσον υπάρχει πρέπει να τηρείται.
Γι αυτό και ήταν εξ ολοκλήρου άστοχη η τάχα μου «τσαμπουκαλεμένη»(και στην ουσία άκρως ενοχική) αντίδραση του Χρυσοχοίδη: «Θα πάω απόψε να δω τον Τζόκερ με τον 15 χρονο γιό μου»;
Ωπα ρε μεγάλε. Σοβαρά; Ο υπουργός δημόσιας τάξης καταργεί ντε φάκτο τον νόμο, επειδή τον θεωρει υπερβολικό και ακραίο. Κι αν μεθαύριο κάποιος θεωρήσει υπερβολικά και ακραία τα αντικαπνιστικά μέτρα του Κυριάκου, τι θα γίνει; Κι αν εγώ κρίνω υπερβολικά χαμηλό το όριο ταχύτητας στην εθνική οδό ποιος θα με πιάσει;
Με το που με σταματήσουν θα τους πω «τραβάτε να δείτε αν έρχεται ο Χρυσοχοίδης»…
HellasJournal
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Σε μια εποχή ανοιχτής πρόσβασης στο διαδίκτυο, (πρακτικά δηλαδή στα…πάντα), είναι αστείος ο καυγάς για την «ακαταλληλότητα» μιας ταινίας. Κι ακόμη πιο γελοία είναι η επιχείρηση πολιτικοποίησης του θέματος, ένθεν-κακείθεν, λες και ο «Τζόκερ» είναι κάτι σαν τα…«Σταφύλια της Οργής» της εποχής μας.
Ας αρχίσουμε από την ταινία. Εκπληκτική η ερμηνεία του Χοακίν Φένιξ στον ρόλο ενός άκρως διαταραγμένου, κακοποιημένου και περιθωριοποιημένου κλόουν-παρατράγουδου που κάποια στιγμή σαλτάρει και αρχίζει να θερίζει όποιον βρει στο διάβα του. Με αποκορύφωμα την δολοφονία «σε ζωντανή σύνδεση» ενός διάσημου παρουσιαστή trash «ταλέντων» σαν και του λόγου του, τον οποίο κάποτε λάτρευε, αίφνης όμως κατάλαβε ότι τον εκμεταλλεύεται και πήρε ανάποδες. Σα να αρχίσουν οι πελάτες της Ανίτας την επανάσταση…
Λοιπόν, δεν είναι βιτζιλάντε ο κλόουν της ταινίας, ούτε καν ο αρπαγμένος «Ταξιτζής» του Σκορτζέζε. Ενας φοβισμένος ψυχασθενής είναι ο οποίος κάποια στιγμή λασκάρει τελείως και κυλά στην βία. Επομένως μην ζητάμε πολιτικό ή ταξικό μήνυμα εκεί που δεν υπάρχει. Αυτός ο «Tζόκερ» είναι για τα σίδερα και μιμητές μόνο στην φανταστική Gotham City θα μπορούσε να βρει…
Η ταινία βεβαίως απέκτησε αφελή πολιτικό συμβολισμό και στην Αμερική προφανώς για να πουλήσει. Από κει και πέρα, όχι ασφαλώς για ανατρεπτικά της μηνύματα, αλλά λόγω των σκηνών ακραίας βίας που περιέχει, στην Ελλάδα κρίθηκε ακατάλληλη για ανηλίκους. Θα μπορούσε το ίδιο να ισχύει και για τον «Σχιζοφρενή Δολοφόνο με το Πριόνι Νο5». Γιατί; Μη με ρωτάτε. Σε μία εποχή που κατεβάζεις ότι θες από το διαδίκτυο πώς καθορίζεται η «καταλληλότητα» στο κινηματογράφο; Με προπολεμικό νόμο του 1937, είναι η απάντηση.
Ε, ωραία, ποιανού ευθύνη είναι;
Των γελοίων ακαμάτηδων πολιτικών μας που υποκριτικά τώρα ξεσπάθωσαν για την εισβολή της αστυνομίας στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ασφαλώς και δεν είναι σωστό να σέρνονται τα πιτσιρίκια στα αστυνομικά τμήματα για ψύλου πήδημα. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα σε αυτή τη χώρα για να ασχολούνται οι φρουροί της τάξης. Όμως ο νόμος είναι νόμος. Και εφόσον υπάρχει πρέπει να τηρείται.
Γι αυτό και ήταν εξ ολοκλήρου άστοχη η τάχα μου «τσαμπουκαλεμένη»(και στην ουσία άκρως ενοχική) αντίδραση του Χρυσοχοίδη: «Θα πάω απόψε να δω τον Τζόκερ με τον 15 χρονο γιό μου»;
Ωπα ρε μεγάλε. Σοβαρά; Ο υπουργός δημόσιας τάξης καταργεί ντε φάκτο τον νόμο, επειδή τον θεωρει υπερβολικό και ακραίο. Κι αν μεθαύριο κάποιος θεωρήσει υπερβολικά και ακραία τα αντικαπνιστικά μέτρα του Κυριάκου, τι θα γίνει; Κι αν εγώ κρίνω υπερβολικά χαμηλό το όριο ταχύτητας στην εθνική οδό ποιος θα με πιάσει;
Με το που με σταματήσουν θα τους πω «τραβάτε να δείτε αν έρχεται ο Χρυσοχοίδης»…
HellasJournal
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.