Άδεια από τη σημαία

Περιμένω οποιονδήποτε γιατρό ήθελε να απαντήσει. Αν έχω άδικο, πόσο δύσκολο είναι να με αποστομώσει; Ξεκαθαρίζω, ότι η αυταπάρνηση που επέδειξαν για μένα αίρει κάθε ευθύνη και στόχος του παρόντος σημειώματος δεν είναι να κατηγορηθούν αυτοί ακριβώς που έκαναν το καθήκον τους πειθαρχώντας στους ανωτέρους τους. Ωστόσο αυτή η πειθαρχία έφερε τελικά τον Αρμαγεδδώνα.

Ούτε η τιμωρία των υπεύθυνων (της εξουσίας) με απασχολεί, παρά το ότι εκείνοι έχουν εξαπολύσει άγρια εκστρατεία μετάθεσης των δικών τους ευθυνών στον λαό. Φυσικά πλέον δεν γίνεται αλλιώς και ο λαός πρέπει να δείξει πολύ μεγάλη υπευθυνότητα, για να διορθώσει τα λάθη της ηγεσίας, αλλά όχι και να μας κουνάνε το δάχτυλο αυτοί που τα έκαναν θάλασσα.

Προβληματίστηκα πολύ, αν έπρεπε να γράψω αυτό το άρθρο τώρα, ή να το αφήσω για την ώρα του απολογισμού. Μάλιστα ζήτησα την γνώμη κάποιων μεγαλόσχημων (από αντιπολιτευόμενους χώρους) αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Από όσα λέω στην συνέχεια είναι προφανής ο λόγος. Οι «παντογνώστες» δεν μπορούν να παραδεχτούν, ότι δεν σκέφτηκαν το απλό και τώρα μας πρήζουν με διάφορες αντιπολιτευτικές παρλαπίπες. Για την ακρίβεια, είμαι σίγουρος, ότι το σκέφτηκαν εκατομμύρια υπεύθυνοι της δημόσιας διοίκησης, πολιτικοί και γιατροί ανά την υφήλιο, αλλά όλοι έκαναν τουμπεκί απέναντι στις οδηγίες των «ειδικών» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, γιατί ΟΛΟΙ σκέφτηκαν το ίδιο: «Ποιος είμαι εγώ, που θα αμφισβητήσω τους κορυφαίους επιστήμονες;» [Υπάρχει πιο αντιεπιστημονική αντίληψη και νοοτροπία από αυτήν;]

Σήμερα προφανώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μετανιώσει, που δεν μίλησαν όταν έπρεπε. Μεταξύ αυτών είμαι κι εγώ, παρά το ότι δεν είμαι ούτε γιατρός, νοσηλευτής, ούτε έχω την παραμικρή σχέση με δημόσια διοίκηση. Επειδή (για άλλα θέματα) πολλές φορές προσπάθησα εις μάτην να πω την γνώμη μου είτε με αναρτήσεις, είτε με μέιλ προς διάφορους μεγαλόσχημους, αυτήν την φορά ολιγώρησα και δεν το έκανα. Ισως να είχα πείσει κάποιον και να έπαιρνε έγκαιρα δημοσιότητα αυτή η πρόταση. Δεν μου πέρναγε όμως απ το μυαλό, ότι τόσες χιλιάδες γιατροί και άλλοι ειδικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.λ.π. θα ολιγωρούσαν, ή δεν θα σκέφτονταν καν την καραντίνα εισερχομένων, όταν μάλιστα το δράμα της Βουχάν ήταν ακόμα σε εξέλιξη.

Σε περίπτωση που δεν θα με άκουγε κανένας, θα είχα ένα αποδεικτικό της δικής μου υπεύθυνης στάσης (αν το είχα κάνει έγκαιρα βέβαια). Καταλαβαίνει κανείς, ότι αυτό (το αποδεικτικό) μηδαμινή σημασία έχει για έναν απλό πολίτη, γιατί κανείς δεν θα μου ζητήσει λογαριασμό ποτέ, γιατί δεν το έκανα. Για όποιον έχει όμως επαγγελματική σχέση με την υγεία, την δημόσια διοίκηση και την πολιτική έχει μεγάλη σημασία.

Ακόμα και ο τελευταίος (στην ιεραρχία) γιατρός, ο τελευταίος διοικητικός, ή αυτοδιοικητικός παράγοντας, ο τελευταίος πολιτικός παράγοντας, ο τελευταίος κομματάρχης σε ένα χωριό, θα ήθελε να είχε ένα τέτοιο αποδεικτικό υπευθυνότητας για πάρτη του. Για παράδειγμα, ένας γιατρός θα έκανε την πρόταση στον σύλλογο του και αν δεν εισακουόταν από τους συναδέλφους του, θα είχε καταγραφεί η πρόταση του και σήμερα θα έλεγε «εγώ τα είπα, αλλά δεν με άκουσαν». Ο σύλλογος με την σειρά του θα έκανε το ίδιο (θα το κοινοποιούσε στο υπουργείο υγείας).

Πιστεύω, ότι ακόμα και ένας μόνον θα μπορούσε να είχε αποτρέψει το κακό, λόγω της ευθυνοφοβίας των υπολοίπων. Όμως είναι προφανές, ότι αυτή η πρόταση δεν έγινε ποτέ από κανέναν. Πάρα πολλοί θα το σκέφτηκαν (ίσως και όλοι) αλλά δεν το έκανε κανένας, περιμένοντας οδηγίες άνωθεν.

Φαίνεται απίστευτο, ότι παγκοσμίως δεν υπάρχουν τέτοιες καταγραφές. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να βρω, εκτός από κάποια δημοσιεύματα για την Ταϊβάν, η οποία δεν πειθάρχησε στις «οδηγίες» αδράνειας του ΠΟΥ, γιατί (ευτυχώς γι αυτήν) δεν είναι μέλος του. Όπως συνηθίζω όμως, θα υπερασπιστώ την άποψη μου, ακόμα κι αν έχω απέναντι μου όλους τους ειδικούς του κόσμου. [Για την ακρίβεια, δεν τους έχω απέναντι, γιατί κρύβονται πίσω απ τις γρίλιες. Σίγουρα δεν καταδέχονται να απαντήσουν σε ασήμαντους σαν εμένα και στην προκειμένη περίπτωση η ψωροϋπερηφάνεια είναι η βολικότερη άμυνα.]

Η γενικευμένη παγκόσμια αβελτηρία είναι η πιο ασφαλής ασπίδα για όλους αυτούς. Ποιος θα ακούσει έναν γραφικό μπάρμπα, που λέει, ότι ο βασιλιάς (το σύστημα) είναι γυμνός; Ολοι θα συνεχίσουν να ισχυρίζονται, ότι έγιναν τα επιστημονικώς ορθά και φυσικά ο κόσμος θα συνεχίσει να θαυμάζει το «αραχνοΰφαντο» ένδυμα του βασιλιά.

Σίγουρα όμως κάποιοι (οι αντιπολιτευόμενοι) θα έχουν σκυλιάσει μέσα τους, που δεν μπορούν να επικαλεστούν αυτό το επιχείρημα εναντίον των κυβερνήσεων, αλλά αφού πιάστηκαν και οι ίδιοι στον ύπνο, τώρα αναγκαστικά υπερασπίζονται την απραξία των κυβερνήσεων. Και για να πουν κάτι (αντιπολιτευτικό) κι αυτοί, το ρίχνουν στην αναγκαιότητα δημόσιου συστήματος υγείας… [Πολλοί κάνουν γενικότερα όνειρα κρατισμού.] Όμως το πράγμα κάποια μέρα θα τεθεί επί τάπητος, γιατί ο κορωνοϊός είναι αταξικός και δεν κάνει διακρίσεις, ενώ οι πρώτοι που πλήττονται, είναι οι ίδιοι οι γιατροί.

Προφανώς δεν είναι η ώρα του απολογισμού και δεν είναι ίσως η ώρα δημοσιευμάτων που κλονίζουν την εμπιστοσύνη του κόσμου προς το κράτος. Αυτά με προβλημάτισαν και εμένα, αλλά 1) Το πολιτικό μου βάρος είναι τόσο απειροανεπαίσθητο, που και να ήθελα, κανέναν κλονισμό δεν μπορώ να επιφέρω. 2) Η εμπιστοσύνη του κόσμου έχει κάθε λόγο να κλονιστεί και για πολλούς άλλους λόγους. Παρόλα αυτά, ο κόσμος είναι κατ ελάχιστον ψύχραιμος (για να μην πω εξαιρετικά ατονικός). 3) Οι αναγνώστες μου και ιδιαίτερα όσοι συμφωνούν μαζί μου δεν είναι όχλος. Είναι υπεύθυνοι πολίτες, που θα πειθαρχήσουν στα μέτρα παρά τις υπερβολές τους. 4) Δεν έχω καμία πρόθεση ούτε να κλονίσω, ούτε να ανατρέψω το σύστημα· δεν είμαι επαναστάτης. Απλά προσπαθώ να εισαγάγω την λογική στον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο. Και αυτό δεν είναι καθόλου άκαιρο, καθώς ο κίνδυνος να χαθεί η ψυχραιμία και να έχουμε κοινωνική και οικονομική κατάρρευση είναι μεγάλος. [Δεν εννοώ βέβαια άμεσα.] 5) Εγώ δεν ισχυρίζομαι την ύπαρξη συνομωσίας και αυτό ακριβώς είναι το τρομακτικό της υπόθεσης. [Συνομωσίες βέβαια πάντα πλέκονται όταν δίνονται ευκαιρίες και εν προκειμένω είναι καλή ευκαιρία, που πολλοί θα εκμεταλλευτούν, αλλά αποκλείεται να υπήρξε παγκόσμια συνομωσία γιατρών, για να περάσει ο ιός σε όλα τα κράτη.]

Καλύτερα λοιπόν να μην έχουμε και τόσο τυφλή εμπιστοσύνη στο σύστημα, γιατί πλέον μπορεί να την πληρώσουμε με την ίδια μας την ζωή. Ας μάθουμε να μιλάμε, να λέμε την γνώμη μας και να μην σωπαίνουμε, επειδή δεν είμαστε ειδικοί. Οι ειδικοί οφείλουν να υπερασπίζονται με λογικά επιχειρήματα τις απόψεις τους και όχι να τις επιβάλουν από καθέδρας.

Τέλος (σε αυτήν την εισαγωγή) δεν αμφισβητώ φυσικά την αξία της εξειδίκευσης. Αμφισβητώ την παντογνωσία των ειδικών. Κυρίως όμως διαφωνώ και αγανακτώ με τα όργανα της συστημικής προπαγάνδας (τους «έγκριτους» δημοσιογράφους) οι οποίοι τριβιλίζουν τα μυαλά του κοσμάκη με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους πολίτες που έχουν το θάρρος της γνώμης τους (αν είναι διαφορετική από την δική τους). «Ολοι γίναμε γιατροί, νομικοί, οικονομολόγοι»…

Ναι αγαπητά τσιράκια του (φαύλου) συστήματος. ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ. ΩΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΜΗ ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ. Γνώμη παιδεμένη βέβαια. Και η παιδεμένη γνώμη λαμβάνει υπόψιν και τους ειδικούς. Εν προκειμένω η δίκη μου γνώμη ήταν και η γνώμη ΟΛΩΝ των ειδικών πριν τον κορωναϊό…


Αν η μνήμη μας είναι τόσο κοντή, που δεν χωράει ούτε τα γεγονότα μερικών εβδομάδων, τι θα μπορούσε να μας σώσει; Σήμερα όλο το (εγχώριο και Ευρωπαϊκό) σύστημα λοιδορεί τον Τζόνσον γι αυτό που έκαναν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ, πριν πάρουν μέτρα φυλάκισης των λαών στα σπίτια τους.

Παρακολουθούσα την υπόθεση από τότε που φαινόταν πολύ μακρινή για την Ευρώπη και όλα τα κρούσματα περιορίζονταν στην Απω Ανατολή, γιατί μου έκανε εντύπωση ο διπλασιασμός κάθε 2-3 μέρες. [Ηδη από τα τέλη Ιανουαρίου αναρωτιώμουν, γιατί συνεχιζόταν η ελεύθερη κίνηση ανθρώπων μεταξύ Ευρώπης και Απω Ανατολής.] Εντύπωση επίσης μου έκαναν (επίσημα) δημοσιεύματα που προοιώνιζαν την παγκόσμια εξάπλωση, αλλά και τον πολύ μεγάλο αριθμό θυμάτων. [Ηδη από αρχές Φεβρουαρίου προέβλεπαν εκατομμύρια νεκρούς παγκοσμίως.]

Η τηλεόραση μας προετοίμαζε εβδομάδες πριν το πρώτο κρούσμα στην Ευρώπη. Άλλος έλεγε, ότι θα νοσήσει το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού, άλλος το 50%, άλλος το 80%. «Δεν είναι τίποτα φοβερό» μας έλεγαν. «Η γρίπη είναι πιο θανατηφόρα. Οι περισσότεροι δεν θα το καταλάβουν καν.» Παραδέχονταν βέβαια, ότι δεν υπήρχαν ούτε εμβόλια, ούτε φάρμακα, ούτε καν μεγάλη γνώση του ιού.

Θεώρησαν (δεν ξέρω γιατί) ότι η παγκόσμια διασπορά ήταν βέβαιη και θα ήταν μάταιη κάθε απόπειρα υγειονομικής απομόνωσης οποιουδήποτε κράτους!!!!!!!!!!!! Καθώς η θνησιμότητα κυμαινόταν σε ανεκτά επίπεδα, σκέφτηκαν ότι πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να κολυμπήσουμε. Ετσι θα σωθούν οι νέοι, οι δυνατοί και θα μας αδειάσουν τον τόπο κάποιοι φιλάσθενοι και γέροντες, άντε και κάποιοι άτυχοι.

Στην πορεία όμως οι ιθύνοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Και οι δύο βασίζονται στην ίδια θεωρία, την «ανοσία αγέλης». Απλά η μία ομάδα ακολούθησε την (υπο)θεωρία του σοκ (αρρωσταίνουμε όλοι και όσοι πεθάνουν, ας πρόσεχαν) και η άλλη ακολούθησε την τακτική της «ελεγχόμενης διασποράς» ώστε να υπάρχει χρόνος ανταπόκρισης από τα υγειονομικά συστήματα.

Η πρώτη ομάδα τα βρίσκει σκούρα, γιατί οι λαοί δεν μπορούν να αποδεχτούν τέτοιο κυνισμό από τις ηγεσίες τους. Χωρίς να το θέλουν ενισχύουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και οι καρέκλες των Τζόνσον, Τραμπ κ.λ.π. τρίζουν επικίνδυνα, ενώ οι δεύτεροι ωφελούνται μέχρι ώρας από την αφελή ειλικρίνεια των πρώτων, αλλά κι αυτών τρέμει το φυλλοκάρδι, καθώς ούτε η δική τους μέθοδος είναι πιο σίγουρη, ενώ σίγουρη πλέον είναι η οικονομική καταστροφή. [Και σίγουρη την έκαναν και συνεχίζουν να την κάνουν οι ίδιοι.]

Κατ αρχάς η ίδια η ανοσία αγέλης δεν είναι τόσο σίγουρη, γιατί δεν υπάρχει για πολλές άλλες ιώσεις, που κυκλοφορούν πολλά χρόνια στην ανθρώπινη κοινότητα. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η ανοσία για την γρίπη; Τότε γιατί γίνονται κάθε χρόνο 3.000.000 εμβόλια σε πληθυσμό 10 εκατομμυρίων; [Και παρόλα αυτά πολλοί εμβολιασμένοι και νοσούν και πεθαίνουν.] Μάλιστα ούτε με το εμβόλιο αποκτά κανείς ισόβια ανοσία, αλλά πρέπει να το επαναλαμβάνει κάθε 1-2 χρόνια. Πάνω σε ποια δεδομένα «ανοσίας» χωρίς εμβόλιο στηρίχτηκε αυτό το παγκόσμιο πείραμα; [Το ότι οι υγιείς πολλές ιώσεις τις περνάνε «στο πόδι» δεν είναι ανοσία.]

Δεύτερον· είπαν (σωστά) ότι η σταδιακή μετάδοση στον πληθυσμό θα έδινε χρόνο και στο σύστημα υγείας και στην επιστημονική έρευνα και στην ζέστη. Και πάλι όμως δεν έπρεπε να εφαρμόσουν καραντίνα εισερχομένων πριν το πρώτο κρούσμα; Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί τότε; Ή δεν θα είχε μπεί ακόμη το πρώτο κρούσμα (ανεξέλεγκτα στην κοινότητα, όχι στην χώρα) ή θα ήσαν πολύ λιγότερα. Αρα δεν θα ήμασταν πλησιέστερα στον στόχο της «ασφαλούς διάδοσης»; Γιατί ασφαλής είναι η διάδοση, όταν υπάρχουν εμβόλια και φάρμακα, όχι όταν ο μπάρμαν στην απελπισία του φτιάχνει κοκτέιλ και τα μοιράζει στον παραζαλισμένο κόσμο.

Στην χειρότερη περίπτωση η χώρα θα είχε κερδίσει κάποιες εβδομάδες, ή μήνες κανονικότητας ακόμη. Στην καλύτερη θα είχε γίνει ένας θύλακας ασφάλειας, με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει για το μέλλον της. Ως προς αυτό με επιβεβαιώνουν κυβερνητικά στελέχη και συστημικά ΜΜΕ, καθώς τα καθυστερημένα ημίμετρα και η μεγάλη μας τύχη, ήδη δημιουργούν μία τέτοια καλή εικόνα. Φαντασθείτε να ήμασταν πραγματικά σοβαροί κι όχι απλά κωλόφαρδοι.

Τρίτον· για ποιόν «έλεγχο» μιλάμε; Για αυτόν που αποτρέπει την διασπορά 26 νέων κρουσμάτων (προερχομένων από βόρεια Ισπανία) όταν ήδη κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα χιλιάδες; Μετά από 20 ημέρες από το πρώτο κρούσμα, εφάρμοσαν την καραντίνα εισερχομένων με τον τρόπο ακριβώς που πρότεινα, δηλαδή σε ξενοδοχεία. Όταν το έκαναν όμως, δεν είχε πιά καμιά σημασία, γιατί ήδη τα βεβαιωμένα (κρούσματα) ξεπερνούσαν τα 700 και τα πραγματικά ήταν δεκαπλάσια κατά τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς.

Κι όμως δεν δίστασαν να πανηγυρίσουν για αποτροπή υγειονομικής βόμβας!!!!!!!!! Ηταν υγειονομική βόμβα 26 νέα κρούσματα και όχι τα χιλιάδες μη επιβεβαιωμένα που κυκλοφορούν… Αυτό που θα ήταν σωτήριο πριν το πρώτο κρούσμα, μετά την πρώτη εβδομάδα δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Τα 26 πρώτα κρούσματα, που μπήκαν εντελώς ελεύθερα, έπρεπε να είχαν μπει σε καραντίνα (και όλοι οι εισερχόμενοι). Αφού μπήκε ο ιός και διεσπάρη, όλα αυτά είναι για το θεαθήναι.

Και αν ακόμα ήσαν τόσο σίγουροι, ότι η ελεγχόμενη ανοσία αγέλης, είναι ο προτιμότερος τρόπος, θα έπρεπε να το κάνουν με πραγματικά ελεγχόμενο τρόπο ούτως ώστε και να είναι βέβαιο ότι θα επαρκέσει το υγειονομικό σύστημα και να μην είναι ταυτόχρονα όλη η Ελλάδα σε καραντίνα (διαφόρων βαθμίδων) για απροσδιόριστο χρόνο, ώστε να καταρρεύσει τελικά η οικονομία.

Θα μπορούσε να γίνει κατά περιοχές, όπου εντός και εκτός αυτών όλοι θα κυκλοφορούσαν ελεύθερα, αλλά κανείς δεν θα μπαινοέβγαινε σε αυτές για το διάστημα της καραντίνας. Ετσι δεν θα σταματούσε η οικονομική δραστηριότητα ούτε μέσα στις νοσούσες περιοχές, ούτε στην υπόλοιπη επικράτεια. Οσο για τις ευπαθείς ομάδες, θα έβγαιναν όλοι από τις νοσούσες περιοχές και θα επέστρεφαν, όταν όλος ο ενεργός πληθυσμός των περιοχών αυτών θα είχε αποκτήσει ανοσία και θα προχωρούσαμε στις επόμενες κατά σειράν περιοχές με ασφάλεια για το σύνολο του πληθυσμού. Μάλιστα δεν θα μέναμε στον πειραματισμό του ποσοστού (γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι αν νοσήσει το 60% θα αποκτήσει ανοσία και το υπόλοιπο 40 –ευσεβείς πόθοι αυτών που πειραματίζονται με την δημόσια υγεία είναι αυτά). Θα νοσούσαν σταδιακά και πραγματικά ελεγχόμενα όλοι εκτός από τις ευπαθείς ομάδες, που ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ θα μπορούσαν να είχαν προφυλαχτεί, μέχρι να βρεθούν εμβόλια και φάρμακα. Οσοι δε θα έμπαιναν στην χώρα, αντί για καραντίνα εισερχομένων, θα πήγαιναν πρώτα και υποχρεωτικά στις περιοχές υποχρεωτικής νόσησης (εκτός των ευπαθών ομάδων βέβαια).

Ας αφήσουν λοιπόν τις δήθεν επιστημονικές μπούρδες περί «ελέγχου» λοιπόν, γιατί συχνά ξεπερνούν το όριο της γελοιότητας. Για να μας πουν πόσο «επιστημονικά» τα κάνουν όλα και πόσο «δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη», μας κοκορεύτηκαν, ότι αποφάσισαν καραντίνα σε ξενοδοχείο για τους εισελθόντες από βόρεια Ισπανία μέσω μαθηματικών μοντέλων!!!!!!!!!!!!! Όταν η Ισπανία είχε ξεπεράσει κατά πολύ την Κίνα και μάλιστα η βόρεια Ισπανία «έβραζε», τους χρειάστηκαν μαθηματικά μοντέλα για να κρίνουν ως πιθανούς φορείς τους εισερχόμενους από εκεί…

Βέβαια ούτε το σενάριο της πραγματικά ελεγχόμενης διάδοσης που περιέγραψα μπορούσε να εφαρμοστεί, γιατί καμιά τοπική κοινωνία δεν θα δεχόταν να γίνει πειραματόζωο εν γνώσει της. Αρα μένει μόνο η καραντίνα εισερχομένων και εάν παρόλα αυτά εντοπιζόταν κρούσμα στην κοινότητα, θα περνάγαμε σε καραντίνα της περιοχής που εντοπίστηκε το κρούσμα και ακολούθως (αν πάλι ήμασταν άτυχοι και εντοπίζονταν κρούσματα σε όλη την χώρα) θα προχωράγαμε (τότε) σε αυτό που έγινε.


Πάνω κάτω ως όριο «ελέγχου» έχει οριστεί η επάρκεια σε ΜΕΘ και αν ο παράγοντας «ζέστη» ευνοεί όντως την κατάσταση, θα έλεγα ότι το «στοίχημα» μάλλον θα κερδηθεί, αλλά αυτό θα οφείλεται στην τύχη. [Δεδομένου ότι ακόμα και 300 -500 νεκροί είναι αριθμός, που θα γίνει αποδεκτός από την κοινή γνώμη, συγκρίνοντας με άλλες χώρες. Μην ξεχνάμε, ότι στο ίδιο διάστημα θα έχουμε οικονομία σε ζωές από άλλους παράγοντες: τροχαία, μεταδοτικότητα άλλων ασθενειών κ.α.]

Για να συνεχίσω με καλά νέα, η ανέχεια θα μας κάνει να κόψουμε τον καπνό, το αλκοόλ, τα πολλά κρέατα και γλυκά, θα μας εξαναγκάσει σε πιο υγιεινές συνήθειες (χόρτα, μανιτάρια, περιβολάκια, κότες, μελίσσια) θα πάψουμε να είμαστε υπέρβαροι, πλαδαροί και μαλθακοί.

Και ίσως τα καλά νέα να μην σταματούν. Σεισάχθειες και άλλα ευνοϊκά μέτρα για την επανεκκίνηση της παραγωγικής οικονομίας, περιστολή, εκλογίκευση και ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας, καταστολή κάθε παράνομης δραστηριότητας με παγκόσμιο (ή τουλάχιστον εθνικό) σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών και πολλά άλλα.

Θα έλεγε κανείς, ότι άνοιξε η τύχη μας με τον ιό, καθώς όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν αστραπιαία προς το καλό. Μήπως όμως τα καλά νέα σταματούν εδώ;

Ποιοι θα τα κάνουν όλα αυτά τα ωραία; Εκείνοι, που πείστηκαν τόσο εύκολα με την «ανοσία αγέλης» και μετά από λίγες μέρες την καταριούνται, ισχυριζόμενοι ότι ακολουθούν άλλη θεωρία;

Επίσης αναρωτιέμαι, αν αυτός που δεν παραδέχεται τα λάθη του, μπορεί να τα ξεπεράσει. Ακόμα κι αν είναι σωστότερη η άποψη της «ελεγχόμενης διάδοσης», η καραντίνα εισερχομένων δεν είναι ένα μέτρο επαναστατικό και φυσικά δεν είναι αντικρουόμενο με την ελεγχόμενη διάδοση. Αντίθετα, θα μπορούσε να δώσει σίγουρο χρόνο στην επιστημονική έρευνα. Κι όμως ακόμη και σήμερα η άποψη, πως η καραντίνα εισερχομένων έπρεπε να εφαρμοστεί πριν το πρώτο κρούσμα, δεν βρίσκει ούτε έναν υποστηρικτή στους ατέλειωτους τηλεμαραθώνιους όλων των καναλιών!!!!!!!!!!!!! Έστω ένα άτομο συντηρητικής ψυχολογίας, που δεν πείθεται από νεωτερισμούς περί ανοσίας αγέλης, έναν γραφικό αφελή βρε αδελφέ... Σαν να πρόκειται για την μεγαλύτερη βλακεία, που έχει ακουστεί ανά τους αιώνες, που κανείς δεν θέλει να επαναλάβει…

Γιατί αυτή η παγκόσμια ομερτά, όλων των ειδικών, όλων των πολιτικών, όλων των κομμάτων, όλων των δημοσιογράφων; Πρώτον· γιατί κανείς τους δεν έκανε το σωστό σε αυτό το θέμα και τώρα το ένα χέρι νίβει τ` άλλο. Δεύτερον και κυριότερο· γιατί διακυβεύεται η παντογνωσία του επιστημονικού κατεστημένου. Σήμερα τα πάντα, είτε σωστά, είτε πονηρά, γίνονται με την επίκληση της επιστήμης. Μιάς «επιστήμης» λάστιχο, που διαρκώς προσαρμόζεται στα καλά και συμφέροντα.

Εκ του πονηρού η έννοια της επιστήμης ταυτίζεται με τις απόψεις του επιστημονικού ιερατείου, το οποίο μόνο κατέχει την αυθεντική «επιστημονική αλήθεια»… Ολοι οι άλλοι οφείλουν να υποτάσσονται και είναι πραγματικά εκπληκτική αυτή η παγκόσμια πειθαρχία στην ιεραρχία της επιστήμης. Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα στρατιωτάκια με την ανήσυχη, την ανοιχτόμυαλη, την αμφισβητησιακή φυσιογνωμία ενός επιστημονικού πνεύματος; Απλά καλοί παπαγάλοι είναι. Απλά προνομιούχοι πραιτοριανοί, που δεν διστάζουν να μας πουν, ότι ο γάιδαρος πετάει, αν πάρουν τέτοιες άνωθεν οδηγίες.

Εσπευσαν μάλιστα να θριαμβολογήσουν χαιρέκακα, που ο Θεός δεν φύλαξε τους προσκυνητές της επίγειας Ιερουσαλήμ, ούτε ο Αλλάχ τους προσκυνητές της Μέκκας, αλλά δεν λένε λέξη για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, που εμπιστεύτηκαν τους παντογνώστες του ΠΟΥ (και των εθνικών οργανισμών υγείας) και τώρα δεν ξέρουν, ποιος θα τους σώσει.

«Λυπάμαι» που απογοητεύω τους ανασφαλείς, που κλείστηκαν μόνοι τους στην στρούγκα της «επιστήμης» (δηλαδή του ιερατείου των μεγαλοκαθηγητάδων και όχι πραγματικά της επιστήμης) αλλά όλες οι στρούγκες είναι για τα σφάγια και όλα τα ιερατεία για αυτούς που μασάνε φούμαρα. Και βέβαια δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους θρησκόληπτους· απλά επέλεξαν άλλους «θεούς» και έγιναν οι ταλιμπάν της «επιστήμης». Παραμένουν φανατικά στο λάθος (παρότι κι αν ακόμη δεν το είχαν σκεφτεί, αυτό και το προηγούμενο άρθρο μου το επεσήμαναν) μόνο και μόνο για να μην θιγεί η παντογνωσία του ιερατείου που επέλεξαν να ακολουθήσουν. [Και δεν είναι από υπευθυνότητα βέβαια· το ίδιο θα κάνουν και μετά την υγειονομική κρίση.]


Τι πιστεύω, ότι έγινε; Μία απίστευτα μεγάλη πατατιά. Ο φόβος της ευθύνης λειτούργησε αποτρεπτικά σε όλη την διοικητική και επιστημονική ιεραρχία. Ολοι ήξεραν, ότι η καραντίνα εισερχομένων δεν είναι τόσο εύκολη, όσο ακούγεται, αν είναι να γίνει με σωστούς υγειονομικούς όρους, ώστε να εγγυάται πραγματικά την μη διασπορά στην κοινότητα. Αφησαν λοιπόν (οι επιστήμονες της υγείας) να κριθεί το θέμα περισσότερο με οικονομικούς όρους, παρά με υγειονομικούς, ελπίζοντας, ότι θα αποδειχτούν σωστές αυτές οι καινοτόμες επιδημιολογικές θεωρίες.

Κι εδώ που τα λέμε, είναι πολύ νωρίς για να εκφράσει κανείς άποψη, αφού δεν ξέρουμε καν τι θα γίνει. Απλά εκφράζω τις επιφυλάξεις μου απέναντι σε μία επιστημονική κοινότητα με τόσο απόλυτη ομοφωνία σε θεωρητικούς νεωτερισμούς και πειραματισμούς στην δημόσια υγεία.

Θα πει κάποιος «Ρε φίλε, γιατί αποκλείεις την περίπτωση, να κάνεις εσύ λάθος και όχι όλοι οι ειδικοί, όλοι οι υπεύθυνοι ανά τον κόσμο;» Μα και να μου μπαίνανε τέτοιοι ψύλλοι, φροντίζουν οι ίδιοι να μου αφαιρέσουν κάθε αμφιβολία. Μόνοι τους το έκαναν κατόπιν εορτής την εικοστή ημέρα από το πρώτο κρούσμα. Επίσης μόνοι τους λένε, ότι 15 ημέρες πραγματικής απομόνωσης θα εξαφάνιζαν τον ιό. Γιατί λοιπόν αυτή η απομόνωση να μην εφαρμοζόταν μόνο στους πιθανούς φορείς (τους εισερχόμενους σε μία χώρα που δεν είχε ακόμα κρούσματα) και έπρεπε ντε και καλά να εφαρμοστεί σε όλον τον πληθυσμό;

Αλλά και η ίδια η περίπτωση της Κίνας μας δείχνει καθαρά ποια είναι η αλήθεια. Δημιούργησαν ακαριαία εσωτερικά σύνορα (τα οποία μάλιστα μεγάλωναν μέχρι να ελεγχτεί η κατάσταση) και εφάρμοσαν αυστηρή καραντίνα εισερχομένων προς κάθε επαρχία που δεν είχε πληγεί. Ετσι στεγανοποιήθηκαν πολλές επαρχίες, στις οποίες φυσικά δεν εφαρμόστηκαν σημαντικά περιοριστικά μέτρα· δεν έκλεισαν ούτε τα σχολεία. Πολλοί μπήκαν σε αυτές τις επαρχίες προερχόμενοι από την Χουμπέι (και τις άλλες πληγείσες) και καταγράφηκαν ως κρούσματα αυτών των επαρχιών, αλλά δεν μετάδωσαν την ασθένεια στις κοινότητες αυτών των επαρχιών, γιατί έμπαιναν σε αυστηρή καραντίνα. Δεν είπαν «ας περάσουν μερικοί και μετά κλείνουμε τα (εσωτερικά) σύνορα και τον κόσμο στα σπίτια του για να διαδοθεί αργά η ασθένεια». Είναι εκπληκτικό, ότι ο ιός δεν κατάφερε να εξαπλωθεί σε όλες τις επαρχίες της χώρας από την οποία ξεκίνησε, αλλά εξαπλώθηκε σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος περίμενε στωικά την σειρά του!!!!!!!!!!!!! Γιατί; Γιατί αυτές τις οδηγίες έδωσε ο ΠΟΥ (και υιοθέτησαν άκριτα οι εθνικοί οργανισμοί).


Και αμέσως μετά από αυτήν την απραξία τι; Ραγδαία κλιμάκωση των περιορισμών για το σύνολο του πληθυσμού, που σε ελάχιστο χρόνο έφτασαν να δημιουργήσουν σκηνικό φουτουριστικής δικτατορίας. Ουσιαστικά καταργήθηκαν και τα πολιτεύματα, ή απλά απεδείχθη ότι ήσαν μόνο ένας φερετζές, για να φαίνεται, ότι κάτι κάνουν όλοι αυτοί οι «πολυάσχολοι» που παριστάνουν, ότι τα υπηρετούν.

Αν δεν ισχύουν όλα αυτά, τότε θα ισχύει κάποιο από τα σενάρια συνομωσίας. Δεν μπορεί ούτε κατά λάθος, ούτε εξ επίτηδες να έγινε αυτό. Γιατί αν από υγειονομικής πλευράς δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον, από οικονομικής πλευράς ξέρουμε. Κι εδώ τίθεται το ζήτημα της αξίας κάποιων άλλων «ειδικών», των οικονομολόγων, που οδήγησαν τον ΠΟΥ να υιοθετήσει την τακτική της ελεγχόμενης διάδοσης, γιατί (εν τέλει) αποκλείω την περίπτωση επιδημιολόγοι και γιατροί να επέλεξαν αυτήν την τακτική χωρίς πιέσεις οικονομικών παραγόντων. Ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί των θεωριών της «ανοσίας αγέλης» και της «ελεγχόμενης διάδοσης» θα δίσταζαν μπροστά σε ένα τέτοιο παγκόσμιο πείραμα, αν δεν είχαν πιεστεί να το κάνουν.

Αυτό πιστεύω τελικά. Δεν αποφάσισαν οι επιστήμονες, αλλά κάτι ψυχωτικοί χαπάκηδες, κάτι γιάπηδες οικονομολόγοι, με τα πλέον κοντόφθαλμα κερδοσκοπικά κριτήρια (το οικονομικό κόστος της καραντίνας εισερχομένων). Οι επιστήμονες του ΠΟΥ εξαργύρωσαν τα προνόμια τους, δίνοντας επιστημονικοφανή εξήγηση για αυτήν την απραξία με τις παραπάνω λογικοφανείς θεωρίες, που πιθανότατα προϋπήρχαν του ιού, αλλά δεν είχαν εφαρμοστεί και μάλιστα σε περιπτώσεις που δεν υπήρχαν ούτε εμβόλια ούτε φάρμακα.

Φυσικά και τα σενάρια συνομωσίας έχουν πάρα πολλά πατήματα πλέον και αν δεν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και οι ευθύνες, τα σενάρια αυτά θα απλώνονται στις λαϊκές συνειδήσεις, με ότι κινδύνους συνεπάγονται από αυτό για την κοινωνική ειρήνη. Γι αυτό νομίζω, ότι θα ήταν προτιμότερο να παραδεχτούν οι ιθύνοντες τα λάθη τους, είτε είναι από αυτούς που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης, είτε είναι από αυτούς που έχουν πολύ μικρό. [Τουλάχιστον για τους δεύτερους είναι πιο εύκολο· αν δεν το κάνουν από συντεχνιακή αντίληψη, τότε θα γίνουν συνειδητά συνένοχοι.] Φυσικά έτσι θα παραδεχτούν, ότι το επιστημονικό κατεστημένο δεν κατέχει το αλάθητο, ούτε βέβαια τα κυβερνητικά και κομματικά επιτελεία.

Σίγουρα έτσι θα γίνει πολύ πιο δύσκολη η δουλειά των διοικούντων και των πολιτικών, αλλά αυτό ακριβώς επιδιώκω. Να τους κόψω την ντόλτσε βίτα. Γιατί δεν θα μπορούν πλέον να επικαλούνται τους «ειδικούς», αλλά μόνον λογικά επιχειρήματα. [Στα πρώτα 2-3 κρούσματα, κάποιοι καλεσμένοι στις τηλεοράσεις και κάποιοι πολίτες που μίλησαν από το τηλέφωνο στις εκπομπές ψέλλισαν κάποιες διαμαρτυρίες για την εντελώς ελεύθερη είσοδο στην χώρα, αλλά οι δημοσιογράφοι τους το βούλωσαν, επικαλούμενοι τους ειδικούς και την επιστήμη…]

Ας μάθουν λοιπόν να δουλεύουν τα διάφορα θέματα, αντί να ξημεροβραδυάζονται σε κανάλια και «εκδηλώσεις», όπου μας τα πρήζουν για την «επιστημονικότητα» των ενεργειών και των προτάσεων τους. Αν το έκαναν αυτό (αν δούλευαν στ αλήθεια τις υποθέσεις της αρμοδιότητας τους) για παράδειγμα, δεν θα προχωρούσαν ελαφρά τη καρδία σε μέτρα, που τελικά δυσκολεύουν την κατάσταση μόνο και μόνο για επίδειξη πυγμής (προς τον λαό) και «προνοητικότητας».

Φτάσαμε στο σημείο να παίρνουμε μόνοι μας άδεια από τον εαυτό μας (στο στρατό το λέγαμε «από την σημαία») για να πάμε για ψωμί!!!! Υπάρχουν μέτρα απολύτως λογικά (αποστάσεις, απολυμάνσεις κ.λ.π.) υπάρχουν υπερβολικά μέτρα, που αγγίζουν το όριο της γελοιότητας (να δίνω άδεια στον εαυτό μου) αλλά έχουν κάποια αποτρεπτική λογική, υπάρχει όμως κι ο υπέρμετρος ζήλος, που δεν έχει καμία λογική. Π.χ. έγραψαν μία γυναίκα σε μια ερημιά εκτός πόλης (οι άλλοι της παρέας κρύφτηκαν στα σκοίνα και τις ελιές)!!!!!! Λες και μέσα στο σπίτι δεν είναι πιθανότερο να κολλήσουν όλοι οι ένοικοι και ακολούθως να κολλήσουν κι άλλους; (γιατί ένας τουλάχιστον θα βγαίνει για εφοδιασμό.) Ενας γείτονας φοβάται να ανέβει στο βουνό να μαζέψει χόρτα, για να μην φάει πρόστιμο (κι έχει δίκιο με αυτήν την παράνοια).

Κι ακόμα μεγαλύτερο καραγκιοζιλίκι είναι η ταλαιπωρία χιλιάδων συμπατριωτών ανά την οικουμένη, που δεν μπορούν να επιστρέψουν. Η Ελλάδα διαθέτει εκατοντάδες χιλιάδες ξενοδοχειακές κλίνες, ώστε να μπορεί να βάλλει σε καραντίνα πολύ περισσότερους από αυτούς που αιτούνται επαναπατρισμού. Επίσης αφού ο ιός πλέον κυκλοφορεί ελεύθερα, δεν χρειάζεται καν αυτό, αλλά μπορούν να μπούν σε καραντίνα σπίτι τους. Κι αυτό δηλαδή το έκαναν ανάποδα. Αντί να ξεκινήσουν με απόλυτη καραντίνα σε ξενοδοχεία, άφησαν τους πρώτους να μπουν ελεύθερα, στην συνέχεια έκαναν συστάσεις και αφού πιά είχε εξαπλωθεί το κακό, προχώρησαν σε αυστηρή κατ οίκον καραντίνα και τέλος (όταν πιά δεν χρειαζόταν) σε ξενοδοχεία!!!!!!

Δηλαδή ουσιαστικά αφήσαμε τον ιό να μπεί και στην συνέχεια ΣΤΑΔΙΑΚΑ περνάμε σε πιο αυστηρά μέτρα, λες και θέλουμε να είμαστε σίγουροι, ότι θα προλάβει να διαδοθεί και (ακολούθως) θα γίνουν απαραίτητα (και αποδεκτά απ τον λαό) μέτρα δικτατορίας και αστυνομικές αυθαιρεσίες.

Τέλος (όσον αφορά την «επιστημονικότητα» των μέτρων και τα «μαθηματικά μοντέλα») μόνοι τους θεώρησαν σωστή την έξοδο για σωματική άσκηση. Σε μία πόλη 1.000.000 όπως η Θεσσαλονίκη, για να βγουν το 80% επί μία ώρα (της ημέρας) σημαίνει, ότι ανά πάσα ώρα πάνω από 50.000 θα είναι στον δρόμο μόνο για αυτόν τον λόγο (χώρια για δουλειά, προμήθεια τροφίμων κ.λ.π.). Που θα πάνε όλοι αυτοί; Φυσικό δεν είναι κάποιες εκατοντάδες τουλάχιστον, να πάνε στην παραλία; Αυτό έκαναν οι άνθρωποι τηρώντας τις αποστάσεις ανά παρέα, αλλά όχι μεταξύ των ατόμων της παρέας. Οι παρέες όμως το ίδιο θα έκαναν και μέσα στο σπίτι. Θεώρησαν απαράδεκτη την εικόνα οι παντογνώστες των καναλιών και έκλεισαν όλοι οι δημόσιοι ανοιχτοί χώροι, ο ένας μετά τον άλλο…


Αφού ο εχθρός (ο ιός) πέρασε (και μάλιστα ανεξέλεγκτα) στο εσωτερικό της χώρας, τα περιοριστικά μέτρα είναι υποχρεωτικά και παρεπόμενο είναι η οικονομική κατάρρευση. Κι όμως, οι «σοφοί», που απέρριψαν την καραντίνα εισερχομένων ως το πρώτο μέτρο της οποιασδήποτε σειράς, της οποιασδήποτε κλιμάκωσης (και την απέρριψαν με καθαρά οικονομικίστικα κριτήρια) δεν το είχαν δει αυτό!!!!!!!!!!!! Αυτοί οι ίδιοι συνεχίζουν να κουμαντάρουν και την παγκόσμια και την εθνική οικονομία. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι και για την ζωή μας (πρωτίστως) αλλά και για την οικονομία, που υποτίθεται, ότι είναι η ειδικότητα τους. Είτε είναι δόλιοι, είτε είναι άχρηστοι, δεν μπορούμε πλέον να τους αφήνουμε τις τύχες μας εν λευκώ.

Αυτά που ακούω από τους «ειδικούς» της συμφοράς, με τρομάζουν περισσότερο και από το δυσμενέστερο υγειονομικό σενάριο. Δεκάδες κόλπα για «μαγικό» χρήμα, που θα πέσει στην αγορά… Δεκάδες σενάρια για να πέσουμε στην δίνη του πληθωρισμού.

Το πόσο πολύ «αγαπάω» τους Γερμανούς, μπορεί να το δει κανείς σε πολλές δεκάδες άρθρα μου. Όμως όπου έχουν δίκιο, θα γίνω γερμανικότερος των Γερμανών. Αν υπήρχε ένας λόγος να θέλω να μείνουμε στην ΕΕ είναι το σκληρό νόμισμα και η δημοσιονομική πειθαρχία. Αλλοι είναι οι λόγοι, που δεν θέλω να μείνουμε (με αυτούς τους όρους) που δεν είναι του παρόντος σημειώματος, αλλά επιγραμματικά αναφέρω μόνο τρεις από αυτούς. Πρώτον· σε αυτήν την ανισοβαρή κολεγιά, εμείς μονίμως θα πληρώνουμε τα χρέη μας, αλλά δεν θα εισπράττουμε αυτά που μας χρωστάνε και κυρίως τις πολεμικές αποζημιώσεις από την Γερμανία. Δεύτερον· γιατί το καθεστώς των επιλεκτικών επιδοτήσεων καταργεί κάθε έννοια ελεύθερης αγοράς και ισονομίας, εξοντώνοντας πρωτίστως τους μικρούς αγρότες (και πολλούς άλλους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες). Τρίτον· η γραφειοκρατία δεν μειώθηκε καθόλου και προστέθηκε και η Ευρωπαϊκή στην εγχώρια.

Το σταθερό νόμισμα όμως ήταν μία κατάκτηση των Γερμανών (και άλλων βόρειων) την οποία θα μπορούσαν να απολαύσουν όλα τα έθνη της νομισματικής ένωσης (υπό διαφορετικούς όρους βέβαια). Το πρόβλημα δεν είναι το σκληρό ευρώ, αλλά η αντιπαραγωγική γραφειοκρατία και η αισχροκέρδεια των μεγάλων οικονομικών παραγόντων. Με λίγα λόγια το σκληρό νόμισμα είναι εργαλείο ισχύος μίας παραγωγικής οικονομίας. Όταν οι παρασιτικοί παράγοντες διεισδύουν και τελικά επικρατούν, το σκληρό νόμισμα δεν μπορεί να λειτουργήσει και φτάνουμε σε αδιέξοδα, που κάποιοι (οι νότιοι) νομίζουν, ότι θα τα λύσουμε με τον (καμουφλαρισμένο, ή απροσχημάτιστο) πληθωρισμό. [Και άλλοι (οι Γερμανοί) νομίζουν ότι θα τα λύσουν με την εξόντωση της αυτοαπασχόλησης και της ιδιοκατοίκησης των νότιων.]

Εγώ δεν είμαι ειδικός, αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι ο Ξ. Ζολώτας δεν ήταν; Ο πληθωρισμός είναι η πιο βάναυση φορολόγηση της φτωχολογιάς, έλεγε ο σοφός καθηγητής. Ολη η αλήθεια για τον πληθωρισμό σε μία μικρή φράση· αυτό είναι σοφία. [Βεβαίως κι ο ίδιος υπηρέτησε ένα πλουτοκρατικό σύστημα, αλλά το έκανε με μεγαλύτερο ήθος από χιλιάδες «προοδευτικά» και συντηρητικά κοπρόσκυλα και δεν έφτασε στο σημείο να διαστρέφει την αλήθεια, για να χαϊδεύει τα αυτιά των αφελών. Άλλο το να μοιράζουμε δίκαια τον πλούτο και άλλο να μοιράζουμε κωλόχαρτα στον λαό.]

Τα μεσαία στρώματα μπορούν να αντέξουν αυτήν την έξτρα φορολόγηση για πολύ καιρό, καθώς αποτελούνται κυρίως από ευνοημένες κατηγορίες εργαζομένων, που διεκδικούν και τελικά παίρνουν αυξήσεις αντιμετωπίζοντας εν μέρει την χασούρα του πληθωρισμού.

Τα πολύ χαμηλά στρώματα όμως δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτε και αποστραγγίζονται εντελώς. Αυτοί τελικά πληρώνουν την έμμεση «επιδότηση» των εξαγωγών.

Φυσικά επειδή το «όφελος της οικονομίας» από τον πληθωρισμό πηγαίνει στις τσέπες των επιτήδειων και όχι στις πραγματικά παραγωγικές τάξεις, ξεκινάει ένα αέναο κυνήγι των μισθών που (μετά από απεργίες και αναταραχές) απλά ακολουθούν τον πληθωρισμό (αφήνοντας πάντα απέξω τους απόκληρους, όπως είπαμε).

Αυτό με λίγα λόγια ήταν το «εθνικό» μας νόμισμα και κάποιοι ορέγονται να κάνουν και το ευρώ έτσι και δεν είναι μόνο οι γνωστοί κρατιστές. Προς αυτήν την «λύση» αλληθωρίζουν πλέον όλοι· αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, εθνικιστές. Απλά οι αριστεροί πλειοδοτούν από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης. [Οφείλω όμως να παραδεχτώ, ότι και με σκληρό νόμισμα η φτωχολογιά δεν γλιτώνει την αισχροκέρδεια, όπως περίτρανα αποδεικνύεται και αυτές τις ημέρες. Αρα από μόνο του το σκληρό νόμισμα δεν λέει απολύτως τίποτα· χρειάζονται και πολλά άλλα.]


Αν λοιπόν οι πραγματικά ειδικοί της υγείας, οι γιατροί, έκαναν ένα τόσο μεγάλο λάθος σε παγκόσμια κλίμακα (και μάλιστα σίγουρα άθελα τους) καταλαβαίνει κανείς τι θα πάθουμε, αν εμπιστευτούμε τους αγύρτες μίας ψευτοεπιστήμης, οι οποίοι μάλιστα είναι οι πραγματικά υπεύθυνοι των οδηγιών απραξίας του ΠΟΥ.

[Επειδή ίσως θεωρηθεί, ότι αντιφάσκω, θεωρώντας τον Ζολώτα «σοφό», αλλά την ειδικότητα του «ψευτοεπιστήμη», πρέπει να παρεμβάλω μία χρήσιμη εξήγηση. Κατ αρχάς «επιστήμες» με την στενή έννοια είναι μόνο τα Μαθηματικά, η Φυσική και η Χημεία. Βέβαια σωστά θεωρούμε ως επιστήμες και πολλές άλλες ειδικότητες, όπως Ιατρική, Βιολογία, Αρχιτεκτονική κ.λ.π..

Αυτό όμως που δεν μπορώ να θεωρήσω «επιστήμη» με το ηθικό κύρος που έχει αυτή η λέξη, είναι το σκόπιμο μπουρδούκλωμα της αλήθειας. Αυτή είναι η «επιστήμη» των σοφιστών. Είναι άνθρωποι ικανοί και δεν λένε ασυναρτησίες (συνήθως) γιατί κι αυτό όταν το κάνουν, σκόπιμα το κάνουν (συνήθως). Δεν λέω λοιπόν, ότι οι ψευτοεπιστήμες τους είναι ασυναρτησίες. Το αντίθετο· είναι εξαιρετικά συγκροτημένοι μηχανισμοί εξαπάτησης. Είναι πραγματικά Γόρδιοι δεσμοί, που πνίγουν τις κοινωνίες και την αλήθεια. Και για μένα βέβαια (έναν φανατικό κυνηγό της αλήθειας) είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος, αλλά μου αρέσουν τα δύσκολα…

Η «επιστήμη» της οικονομίας κυριολεκτικά χτίστηκε από τους πιο συμφεροντολόγους Εβραίους τραπεζίτες. Το σάπιο δέντρο τι καρπούς θα βγάλει; Όμως σε όλους τους χώρους υπάρχουν πολλών λογιών άνθρωποι. Ετσι και οι οικονομολόγοι δεν είναι όλοι ίδιοι· υπάρχει ηθική διαβάθμιση και σε αυτούς, όπως παντού.

Ούτε βέβαια όσοι προτείνουν πληθωριστικές λύσεις είναι εκ προοιμίου ανήθικοι. Απλά είναι ποτισμένοι με απόψεις, που άλλοι επέβαλλαν σε αυτήν την «επιστήμη» εκ του πονηρού.]

Πρέπει να ξέρουμε, ότι αν σε ειδικότητες όπως τα Μαθηματικά, η Αστροφυσική, η Ιατρική κ.λ.π. δεν φτάνουν στην κορυφή της ιεραρχίας πάντα οι καλύτεροι, στις ειδικότητες της εξαπάτησης ανεβαίνουν συνήθως οι επιτήδειοι, οι διαπλεκόμενοι, οι πονηροί.

Είτε γιατί έχουν ποτιστεί με λαθεμένες απόψεις, είτε γιατί είναι πονηροί, δεν πρέπει να αφεθούν οι «ειδικοί» της οικονομίας, να μας αποτελειώσουν. Μια και «μένουμε σπίτι» ας στύψουμε το μυαλό μας, ας συζητήσουμε διαδικτυακά και οι ειδικοί αν θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν, ας μπούνε κι αυτοί στην κουβέντα με λογικά επιχειρήματα και όχι με επίκληση της ειδικότητας τους, ή τα λεγόμενα αυθεντιών. Ας βοηθήσουν κι αυτοί να γίνουμε όλοι οικονομολόγοι, για να έχει μεγαλύτερη αξία ο λόγος μας ως πολίτες.

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε διέξοδο στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που έρχεται. Κατά την γνώμη μου, αν δεν θέλουμε σύντομα να φτάσουμε στο «σώζων εαυτόν» πρέπει να σκεφτούμε σε εθνικό επίπεδο, χωρίς καμία πρεμούρα και βιασύνη βέβαια για αποχώρηση από την ΕΕ. Γενικότερα το να μείνουμε, ή να φύγουμε, δεν είναι κορυφαίο θέμα, αν έχουμε ορθολογική εθνική πολιτική.

Με λίγα λόγια πρέπει να αλλάξουμε σε πάρα πολλά, ώστε να μην είναι όρος επιβίωσης για εμάς η παραμονή στην ΕΕ. Μόνο έτσι μπορούμε να διαπραγματευτούμε επωφελείς όρους παραμονής, αλλά και να συνδιαμορφώσουμε την Ευρωπαϊκή πολιτική. Π.χ. γιατί να μην γίνουμε εμείς πρωτοπόροι και παράδειγμα εκλογίκευσης των μηχανισμών δημόσιας διοίκησης, αντί να ευθυγραμμίζουμε πειθήνια την δική μας γραφειοκρατία με την Ευρωπαϊκή; Αν αυτό φέρει οικονομικό αποτέλεσμα, και σίγουρα θα φέρει, θα είμαστε σε θέση να κάνουμε εμείς υποδείξεις προς την Ευρώπη.


Ελπίζω να μην αποδειχτεί με τον πιο τραγικό τρόπο το λάθος της μονόπλευρης ανάπτυξης μέσω του τουρισμού, αλλά και στην καλύτερη περίπτωση θα πάρουμε ένα γερό μάθημα. Ακόμα και στο καλύτερο υγειονομικό σενάριο, όλοι καταλαβαίνουν, ότι η φετινή τουριστική χρονιά θα είναι η δυσκολότερη από κάθε προηγούμενη, πιθανότατα και ανύπαρκτη. Όμως ποιο είναι το μάθημα, που πρέπει να πάρουμε; Να μην βάζουμε όλα τα αυγά σε ένα καλάθι τόσο επισφαλές σε διεθνείς αναταραχές. Ο τουρισμός είναι καλό εργαλείο κονόμας για την εθνική οικονομία, αλλά δεν πρέπει να είμαστε εξαρτημένοι από αυτόν. Υπάρχουν πολλοί παραγωγικοί τομείς οι οποίοι δεν είναι τόσο προσοδοφόροι, ιδιαίτερα στις παχιές αγελάδες, αλλά δεν πρέπει να εγκαταλείπονται, γιατί υπάρχουν και οι περιπτώσεις σαν την σημερινή, που δεν μπορούμε να ελπίζουμε τίποτα από τον τουρισμό. [Και ίσως ότι αυτό το μάθημα το παίρνουμε με μία λάιτ πανδημία, να είναι μεγάλη τύχη, αλλά και τελευταία ευκαιρία να διδαχτούμε χωρίς πολύ πόνο.]

Το ίδιο επισφαλές είναι να βασιζόμαστε αποκλειστικά σε εταίρους και συμμάχους. Χρειαζόμαστε αυτάρκεια σε πολλά πράγματα. Η κρίση των μασκών και των απολυμαντικών το απέδειξε. Δεν συνιστώ οικονομική και πολιτική απομόνωση, αλλά να δημιουργήσουμε αυξημένες δυνατότητες προς αυτήν την κατεύθυνση, για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε ακραίες καταστάσεις. Τροφή, ενέργεια, υγειονομικός και στρατιωτικός εξοπλισμός πρέπει να είναι οι πρώτοι στόχοι της αυτάρκειας. Βεβαίως η απόλυτη αυτάρκεια είναι ουτοπία, αλλά είναι προτιμότερο να συνεργαζόμαστε με κράτη ανάλογης δυναμικότητας (π.χ. Ισραήλ, Σερβία) ή τέλος πάντων με δυνάμεις που δεν είναι ούτε πολύ ισχυρές, ούτε πολύ βουλιμικές (όπως η Γαλλία).

Κυρίως όμως πρέπει να πάρουμε απόφαση, ότι η μπελ επόκ της «Ευρωπαϊκής ενοποίησης» είναι παρελθόν. Και οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι δεν φταίνε μόνο οι Γερμανοί σε αυτό. Δεν μας έδωσαν αυτά που μας χρωστάνε (τις πολεμικές αποζημιώσεις) αλλά έδωσαν σημαντικά κονδύλια, που δεν τα χειριστήκαμε σωστά. Φταίνε και οι κυβερνήσεις, φταίει και ο λαός, που ακολουθεί και επιλέγει πάντα τον εύκολο λαϊκισμό. Τα κεφάλαια που μας έδωσαν είναι πολύ λιγότερα από αυτά που μας χρωστάνε (όπως έχω εξηγήσει σε άλλα άρθρα) αλλά δεν ήσαν καθόλου ασήμαντα, αν υπήρχε χρηστή διαχείριση. Αν τα είχαμε χρησιμοποιήσει σωστά, σήμερα θα μιλάγαμε από θέση ισχύος, όχι μόνο απέναντι σε Σκόπια, Αλβανία, αλλά και απέναντι στην Τουρκία και στην ίδια την Γερμανία. [Γιατί και η Γερμανία παρακμάζει, αφού χρειάζεται ξένους και μάλιστα όχι μόνο εργάτες, αλλά και επιστήμονες και τεχνικούς.]

Βέβαια και οι Γερμανοί φρόντιζαν να ελέγχουν τις Ελληνικές κυβερνήσεις, να τις διαφθείρουν και να τις παρωθούν σε σπατάλες, που σκοπό είχαν τον εκμαυλισμό του λαού και την εξάρτηση της οικονομίας μας από την βιομηχανία τους.

Δεν μας υποχρέωσαν όμως σε αυτήν την κατρακύλα. Δεν υποχρέωσαν τον αγρότη να πάρει Μερσεντές με τα λεφτά που είχε πάρει για να βελτιώσει την καλλιέργεια του. Απλά του έπαιρναν πίσω τα λεφτά με την Μερσεντές, περιμένοντας την ώρα που θα του πάρουν και τα χωράφια.

Δεκαετίες επιδεικτικής σπατάλης σε όλα τα επίπεδα έφεραν την κρίση, που συνεχίζουμε να βιώνουμε. Κι ενώ γινόμασταν όλο και πιο σπάταλοι, καμαρώναμε για την «οικονομία των υπηρεσιών» που χτίζαμε, γκρεμίζοντας την οικονομία της παραγωγής.

Και βέβαια αυτή η «οικονομία» είναι φτερό στον άνεμο κάθε διεθνούς αναταραχής. Γι αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή και όχι με τα μπαλώματα των «ειδικών». Το θέμα δεν είναι να πιέσουμε, για να ανοίξουν κάποιοι κρουνοί χρήματος, αλλά το τι θα κάνουμε τα όσα χρήματα μπορούν να βρεθούν (ή ακόμα και στην περίπτωση που δεν βρεθεί τίποτα από «αλληλεγγύη»).


Πρέπει να κατανοήσουμε, ότι η επερχόμενη οικονομική καταστροφή δεν έχει αντικειμενικά αίτια, ούτε είναι απολύτως αναπόφευκτη. Δεν βομβαρδίστηκαν πόλεις και υποδομές· όλα ανέπαφα είναι. Αν τα καταφέρουν έτσι (και όλα προς τα εκεί οδεύουν) θα είναι πάλι κατόρθωμα των «ειδικών», αλλά και ημών που τους εμπιστευόμαστε.

Η αξία μίας δημοκρατίας είναι ανάλογη της αξίας των πολιτών της. Εκείνοι καθορίζουν την ποιότητα της με τον τρόπο που συμμετέχουν (ή απέχουν) στα κοινά. Εκείνοι μπορούν και να την αναιρέσουν εντελώς, αν είναι ανεύθυνοι. Κάποτε οι Εβραίοι ζούσαν ελεύθεροι, χωρίς να πληρώνουν φόρους για την καλοπέραση βασιλιάδων. Δεν έκριναν όμως εαυτούς άξιους της ελευθερίας και είπαν στον Σαμουήλ «Εσύ είσαι άνθρωπος του Θεού. Ωρισε όποιον νομίζεις να είναι βασιλιάς εφ ημών, για να έχουμε βασιλιά, όπως όλα τα άλλα έθνη.» Και ο Θεός είπε στον Σαμουήλ «Μην στεναχωριέσαι, γιατί σήμερα δεν απέρριψαν εσένα, αλλά εμένα.» Τον Θεό απορρίπτει όποιος αφήνει την τύχη του σε διάφορους «σωτήρες», όποιος απορρίπτει την ελευθερία του υπεύθυνου πολίτη.

Προφανώς θα υπήρχαν προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις, γι αυτό μπήκαν οικειοθελώς σε ζυγό. Το ίδιο έκαναν και οι Αθηναίοι φέρνοντας τους 30 τυράννους. Το ίδιο γίνεται και σήμερα, όπου οι πολίτες είναι απλοί θεατές και στο τέλος αποφασίζουν με κριτήρια ριάλιτι γκέιμ για τα πιο σοβαρά θέματα, όπως ποιος θα κυβερνήσει.

Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι πολύ διαφορετικά τον ρόλο μου ως πολίτη. Είναι κάτι σαν αξίωμα, σαν τίτλος τιμής, που πρέπει να αγωνίζεσαι (διαρκώς) για να τον έχεις. Να είσαι τίμιος, εργατικός και να ξοδεύεις τον (ελεύθερο) χρόνο σου δημιουργικά (όπως και τον εργασιακό άλλωστε). Δεν δικαιούσαι να λες «δεν ξέρω, δεν έχω γνώμη» για θέματα που αφορούν την πολιτεία. Αν δεν ξέρεις, οφείλεις να μάθεις. Πως κρίνεις τους διοικούντες;

Κι αφού οι διοικούντες (και οι θεωρίες τους) απεδείχθησαν ανεπαρκείς, κάθε πολίτης οφείλει να μετέχει με σοβαρότητα στον δημόσιο διάλογο. Πριν 10 χρόνια, στις αρχές της κρίσης, είχα προτείνει μία διαδικτυακή εκκλησία του Δήμου, βλέποντας την κρίση ως ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα σε πιο υγιείς βάσεις. Ηταν η πρώτη από τις προτάσεις μου, που τις κατάπιε ο ωκεανός του διαδικτύου…

Με πολύ λιγότερες προσδοκίες, επανέρχομαι και το ξαναπροτείνω στους σημερινούς αναγνώστες μου. Τότε είχα μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς θα μπορούσε να γίνει, πράγμα που δεν θα επαναλάβω, γιατί θα δείξει αν υπάρχει αποδοχή αυτής της πρότασης (σχόλια, τοποθετήσεις, πρωτοβουλίες) και αν υπάρχει, θα βρούμε και τον τρόπο.

Δεν ξέρω, αν ένα τέτοιο εγχείρημα μπορούσε «να τραβήξει». Να φέρει απτά αποτελέσματα, δηλαδή σοβαρές πολιτικές προτάσεις. Πάντως υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες από την απραξία και τον πεσιμισμό.

Βέβαια τα μπλογκς γνώμης, που φιλοξενούν λαϊκούς αρθρογράφους και σχολιαστές αυτό ακριβώς κάνουν και κατ αυτόν τον τρόπο υπάρχουν πολλές εκκλησίες του Δήμου. Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα· ότι είναι πολλές. Άλλες παίρνουν τοπικό χαρακτήρα, άλλες είναι χρωματισμένες πολιτικά και άλλες απλά δεν μπορούν να έχουν όλους τους πιθανούς αναγνώστες και κυρίως όλους τους πιθανούς μετέχοντες στις συζητήσεις.

Η «Εκκλησία του Δήμου» θα ήταν βέβαια ένας ιστότοπος ανταγωνιστικός προς τα μπλογκς γνώμης, αλλά θα μπορούσε να είναι και έργο συνεργασίας πολλών (ή και όλων) αυτών των μπλόγκερς. Νομίζω, ότι και για αυτούς είναι μία πρόκληση και μία ευκαιρία για κάτι ανώτερο από αυτό (το πολύ καλό) που κάνουν σήμερα και χωρίς βέβαια να κλείσουν τα δικά τους μπλόγκς. Αντίθετα· επειδή είναι σχεδόν βέβαιο, ότι δεν θα συνεργαστούν τελικά όλοι, όσοι συμμετέχουν, θα μπορούν να φιλοξενούν την «Εκκλησία του Δήμου» ως κοινή για όλους θεματική ενότητα και αυτό το δικαίωμα θα το έχουν μόνο οι μπλόγκερς που συμμετείχαν εξ αρχής (εφόσον βέβαια δόθηκε σε όλους η δυνατότητα).

Στο μέλλον αυτή η διαδικτυακή «Εκκλησία του Δήμου», που μπορεί να ξεκινήσει ως πρωτοβουλία πολιτών, ίσως να γίνει και επίσημο πολιτειακό όργανο, αν (μέχρι τότε) λειτουργεί με σοβαρότητα και σταδιακά αποκτήσει μεγάλη συμμετοχή. Η τεχνολογία δίνει στην δημοκρατία δυνατότητες που δεν είχε ποτέ και εμείς ξοδεύουμε αυτές τις δυνατότητες σε ανοησίες. Κουτσομπολιά, ξεκατινιάσματα, ιδεοληπτικοί φανατισμοί, διχαστική ρητορεία και αφορισμοί των πολιτικών αντιπάλων, «αποκαλύψεις» συνομωσιών και «μυστικών πληροφοριών» και χίλια δυό άλλα, εκτός του να συζητάμε σοβαρά περί του πρακτέου.

Δεν βλέπω άλλον τρόπο να βγούμε από τα αδιέξοδα. Τα δοκιμάσαμε όλα και όλους τους υποψήφιους σωτήρες. Η λευκή επιταγή που τους δώσαμε δεν μας βγήκε σε καλό. Ωστόσο, αν οι ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ πολιτικοί είναι ανεπαρκείς, ποιος φταίει; Και τι φταίει για τις λαθεμένες επιλογές του λαού; Η (ελλιπής) πολιτική παιδεία. Η Εκκλησία του Δήμου θα μπορούσε να γίνει το μεγάλο διαδικτυακό σχολείο, το μεγάλο Ελληνικό αλληλοδιδακτήριο, μέσα από το οποίο θα προκύπτουν και οι καταλληλότεροι για μιάν έντιμη πολιτική σταδιοδρομία. Θα μπορούν να προωθούνται γρήγορα και με ασφάλεια μέσα στην κοινωνία όλες οι καλές ιδέες και δεν θα πνίγονταν στον ωκεανό των εκατοντάδων μπλογκς, των χιλιάδων άρθρων. Π.χ. οι κουβέντες για τον κορωνοϊό και την καραντίνα εισερχομένων θα μπορούσαν να είχαν γίνει έγκαιρα σε πολύ ευρύ κοινό, χωρίς να ελέγχονται από τα συστημικά ΜΜΕ και τις οδηγίες του ΠΟΥ. Αν η κυβέρνηση είχε απέναντι της λογικά επιχειρήματα, που θα είχαν αναρτηθεί σε έναν τέτοιο ιστότοπο, δεν θα ρισκάριζε με υγειονομικά πειράματα.

Αυτό προτείνω ως πρώτο βήμα για την επανεκκίνηση της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Τις αγορεύειν βούλεται;

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Απριλίου 10, 2020