Διόρθωση και Συγνώμη

Όταν κάνουμε λάθος, οφείλουμε να το παραδεχόμαστε με παρρησία, έστω κι αν δεν είχαμε κακόβουλες προθέσεις, έστω κι αν παραπλανηθήκαμε από ψεύδη άλλων. Προσωπικά δεν υπαινίχτηκα ποτέ, ότι έχω το αλάθητο, όπως κάνει η συντριπτική πλειοψηφεία των δημοσιολογούντων. Εχω όμως τον ανδρισμό να παραδέχομαι τα λάθη μου, ακόμα κι αν δεν μου υποδειχτούν από κανέναν.

Αφού έγραψα και έστειλα για ανάρτηση δύο άρθρα (στις 13/6 το «Η συμφωνία με την Ιταλία» και στις 20/6 «Η χυλόπιτα από την Αίγυπτο») χωρίς να έχω διαβάσει το κείμενο της συμφωνίας, χτές (23/6) βρήκα μία ανάρτηση της 12/6 με το πλήρες κείμενο φωτογραφημένο από το πρωτότυπο. Διαβάζοντας την «κατάπτυστη» συμφωνία, διαπίστωσα, ότι κατάπτυστα είναι τα άρθρα μου, γιατί βασίστηκαν σε κατάπτυστες πληροφορίες.

Θα μπορούσα να μεταβάλω σιγά σιγά την θέση μου και με την παραπειστική τακτική του «ναι μεν αλλά». Αλλωστε ποιος τα θυμάται και ποιος θα τα θυμάται σε λίγες μέρες; Επίσης κάθε κυβέρνηση δίνει τόσα πολλά πατήματα, για να την κακολογήσεις, που ποιος θα δώσει σημασία, αν σε μία περίπτωση την αδίκησα; Αυτά όμως είναι πονηριές των επαγγελματιών της πολιτικής και της δημοσιογραφίας και δεν αρμόζουν σε μένα.

Πως παραπλανήθηκα
και εγώ, αλλά και αρκετοί άλλοι. Τις 3 πρώτες μέρες δεν είχε βγεί στην δημοσιότητα το κείμενο και έσπευσαν οι γνωστοί συνωμοσιολόγοι να σπείρουν φήμες. Από την άλλη, εκείνοι που εξυμνούσαν την συμφωνία, ήσαν οι συνήθεις υμνητές της κυβέρνησης, άρα έπρεπε να τους δούμε με επιφύλαξη και λογικά πονηρευτήκαμε, ότι κάτι αρνητικό τρέχει, αφού δεν βγήκε η συμφωνία άμεσα στην δημοσιότητα. Μιλάω στον πληθυντικό, γιατί ακολούθησα στο λάθος τους Μάζη και Καλεντερίδη, που εκτιμώ την σοβαρότητα τους. Στα βίντεο που τους είδα, ομολόγησαν και οι δύο, ότι δεν είχαν διαβάσει την συμφωνία (άρα τα βίντεο ήσαν πριν την 12/6 και εγώ τα είδα την ημέρα που έγραψα το πρώτο 13/6).

Επειδή και οι δύο επιβεβαίωσαν τις φήμες (εν όλω, ή εν μέρει) και επειδή τους είδα πολύ διστακτικούς να πουν μία καλή κουβέντα για την συμφωνία, υπέθεσα, ότι οι σπερμολογίες ήταν αληθείς αυτήν την φορά. Καθώς δεν ενημερώθηκα για το κείμενο ούτε τις επόμενες μέρες, έγραψα και το δεύτερο άρθρο βασισμένος σε φήμες και με την γνωστή ζέση μου καθύβρισα άδικα κόσμο. Δεν έχει σημασία, αν για άλλα θέματα τους αξίζει. Σημασία έχει, ότι ΑΘΕΛΑ έπαιξα το παιχνίδι των σπερμολόγων, που βέβαια δεν είναι καλύτεροι από τους εξουσιαστές και την ελίτ, γιατί αν ήσαν, θα έκαναν κι αυτοί την ίδια διόρθωση, που κάνω εγώ.

Εχει τεράστια σημασία να δείς το ίδιο το κείμενο και όχι τα συμπεράσματα άλλων, αλλά αυτές οι πλάνες θα είχαν λυθεί, αν η κυβέρνηση είχε δημοσιεύσει την συμφωνία από την πρώτη στιγμή και δεν μπαίναμε άδικα σε υποψίες. Μισή ντροπή δική μας λοιπόν και μισή ντροπή δική τους.

Αλήθειες και ψέματα
Κατ αρχήν δεν υπάρχει πουθενά πρόβλεψη μειωμένης επήρειας των μικρών νησιών. Ακολουθεί την οριοθετική γραμμή της υφαλοκρηπίδας, όπως προβλέπεται από την συμφωνία του 1977. Εψαξα, αλλά δεν βρήκα την εν λόγω συμφωνία, μήπως υπάρχει σε αυτήν, ή σε συνοδευτικά έγγραφα, τέτοια πρόβλεψη. Και να υπάρχει όμως τέτοια διατύπωση (ότι τα Διαπόντια έχουν 70% και οι Στροφάδες 32% επήρεια) τότε θα υπάρχει και η διατύπωση, ότι η Κεφαλονιά έχει μεγαλύτερη του 100% ως αντιστάθμισμα των απωλειών, γιατί έτσι ορίστηκε το σύνορο των υφαλοκρηπίδων. Συνεπώς οι Τούρκοι δεν μπορούν να επικαλεστούν αυτήν την συμφωνία, γιατί αν ζητήσουν μικρότερη επήρεια για το Καστελλόριζο και την Στρογγυλή, θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη του 100% σε Ρόδο και Κάρπαθο. Αν δεί κανείς στον χάρτη την οριοθετική γραμμή, θα καταλάβει, ότι δεν υπάρχει κανένα ρίξιμο για την Ελλάδα. [Αναρωτιέμαι μάλιστα, από πού προκύπτει το 32% των Στροφάδων, αφού απέναντι τους η γραμμή στρέφει προς την Σικελία.]

Δεύτερον, για τα περί «συνεκμετάλλευσης», «ιστορικών δικαιωμάτων» κ.λ.π. η συμφωνία δεν προβλέπει ουδέν ετεροβαρές. Λέει, ότι εξαιρούνται οι αλιευτικές δραστηριότητες, που γίνονται σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Όχι μόνο για την Ελληνική ΑΟΖ, αλλά και για την Ιταλική. Ούτε αυτό μπορεί να επικαλεστεί λοιπόν η Τουρκία, πρώτα απ όλα, γιατί δεν είναι μέλος της ΕΕ. Πουθενά δεν λέει για «ιστορικά δικαιώματα» (και μάλιστα μονομερή) κόκκινες γαρίδες και πράσινα άλογα.

Συνεπώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΔΕΝ ΜΕΜΠΤΟΝ και είναι όντως μία καλή συμφωνία, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τόσες δυσκολίες για να επιτευχθεί, όπως απέδειξε και η συνέχεια με την Αίγυπτο, που εγείρει παράλογες (και ύποπτες) αξιώσεις.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουνίου 25, 2020