Η συμφωνία με την Ιταλία

Στην αρχή μου φάνηκε καλούτσικη, παρά το ότι έχει άμεσες αρνητικές συνέπειες στην περιοχή του Καστελόριζου. Κάνοντας όμως και τον δικηγόρο του αντιδίκου και κυρίως επειδή δεν θέλω τον πόλεμο (αν μπορεί να αποφευχθεί) είπα ας πάει και το παλιάμπελο, αν είναι να τελειώνουμε με αυτούς.

Ωστόσο, όπως έχω πει κι άλλες φορές, η πολιτική του κατευνασμού απλά ανοίγει ορέξεις… Η ίδια η Τουρκία απέρριψε ανάλογη συμφωνία, γιατί διαφορετικά θα μας έλεγε, ότι ενδιαφέρεται να συζητήσουμε πάνω σε αυτήν την βάση. Κι όμως χωρίς να κάτσει να συζητήσει απολύτως τίποτα, στηριγμένη στην δική μας συμφωνία με την Ιταλία, κέρδισε ήδη σημαντική θαλάσσια έκταση νοτιοανατολικά του Καστελόριζου (κάποιες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, που τόσα χρόνια λέγαμε, ότι είναι δικά μας) με σημαντικά ενεργειακά κοιτάσματα, αλλά και σύνορα ΑΟΖ με την Αίγυπτο!!!!!!!! Τέρμα τα κοινά σύνορα ΑΟΖ Ελλάδας Κύπρου και αυτό έγινε με μονομερή δική μας απόφαση!!!!!!!!!! Χρόνια τώρα το πάλευε αυτό ο Ερντογάν και του το δώσαμε στο πιάτο, χωρίς να χρειαστεί να κάνει τίποτα για να το πετύχει!!!!!!!!!!!! [Και εμείς λέμε, ότι «του την φέραμε» κιόλας…]

Θα έλεγε ίσως κάποιος «Ρε φίλε, εσύ που κάνεις και τον δικηγόρο του αντιδίκου, γιατί δεν δέχεσαι την μειωμένη επήρεια στην ΑΟΖ των μικρών και των ακατοίκητων νησιών;» Ναι, αλλά γιατί να το δώσω στο πιάτο σε έναν τόσο κακό γείτονα; Μήπως το δέχεται; Μήπως είναι ικανοποιημένος; Απλά από εδώ και μπρος μιλάμε από νέες αφετηρίες· εμείς κάναμε δέκα βήματα πίσω και εκείνοι δέκα βήματα μπροστά.

Δεν παραχωρήσαμε μόνο σημαντική θαλάσσια έκταση στους Τούρκους, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και συμφωνία. Η συμφωνία με την Ιταλία κρύβει και δεύτερη τεράστια παγίδα. Οδηγεί στην συνεκμετάλλευση κάθε θαλάσσιας έκτασης πέραν των 6 μιλίων. Βέβαια στο Ιόνιο συμφωνήθηκε αλιευτική συνεκμετάλλευση, αλλά ο Τούρκος θα επεκτείνει την ερμηνεία της συνεκμετάλλευσης, όπου τον συμφέρει.

Μάλιστα μου μπαίνουν υποψίες, ότι οι Ιταλοί έπαιξαν προβοκατόρικο ρόλο, γιατί έτσι κι αλλιώς θα είχαν το δικαίωμα αλιείας στις δικές μας θάλασσες μετά από δύο χρόνια (λόγω Ευρωπαϊκής νομοθεσίας). Για τα δύο αυτά χρόνια θα μπορούσαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια, όπως κάνουμε τόσες δεκαετίες. Γιατί λοιπόν η σπουδή να μπεί στην επίσημη συμφωνία αυτή η πρόβλεψη; Προφανώς για να υπάρχει προηγούμενο. Καταργήσαμε την ίδια την έννοια της ΑΟΖ, καθώς πλέον το «Αποκλειστική» πάει περίπατο…

Η συμφωνία με την Αίγυπτο θα επαναβεβαιώσει αυτήν την παραχώρηση (της θαλάσσιας έκτασης) και βέβαια οι Τούρκοι θα κεφαλαιοποιήσουν την υποχώρηση μας, λέγοντας «οι Ελληνες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο δίκιο μας από τις τρελές τους απαιτήσεις υπό την πίεση των ίδιων τους των συμμάχων». Με την βοήθεια αργυρώνητων και ύπουλων μεγάλων δυτικών ΜΜΕ, διαμορφώνουν σιγά σιγά μία εικόνα στην διεθνή κοινή γνώμη, πως δεν έχει πάντα δίκιο η Ελλάδα.

Φυσικά για να ολοκληρωθεί ο συμβιβασμός χρειάζεται και μία ελεγχόμενη εμπλοκή και προς τα εκεί οδεύουμε, όπως όλα δείχνουν. Ηδη από καιρό μας προετοιμάζουν, υπερτονίζοντας κάτι που είναι απόλυτα αληθές: Σε μία πολεμική αναμέτρηση θα είμαστε μόνοι μας. Δεν θα πολεμήσουν μαζί μας ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε οι Ευρωπαίοι.

Το να το λένε αυτό το ΚΚΕ, η Ελληνική Λύση και άλλα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, είναι φυσιολογικό. Όταν το λένε όμως οι κυριότερες φωνές της συστημικής προπαγάνδας (Πορτοσάλτε, Παπαδημητρίου κ.λ.π.) δεν το κάνουν από φιλαλήθεια, αλλά για να τρομοκρατήσουν την αλλοτριωμένη πλειοψηφεία. Ετσι, όταν έλθει η στιγμή του διλλήματος, αυτονόητα θα κατεβάσουμε τα παντελόνια.

Λογικά θα συμβεί κάτι μεγαλύτερο από τα Ιμια (δηλαδή δεν θα σκοτωθούν μόνο 2-3) γιατί ίσως δεν γίνει αποδεκτή η υποχώρηση μόνο με μία απλή απειλή. Είναι πολύ απίθανο όμως να εξελιχθεί σε κανονικό πόλεμο, γιατί αυτό δεν το θέλει ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν (καθώς δεν αισθάνεται και δεν είναι έτοιμος). Θέλει μία γρήγορη και εύκολη νίκη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και ΟΛΟΙ θα τον βοηθήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση.

Η συμφωνία που κάναμε με τους Ιταλούς (χωρίς καμία πίεση) θα είναι ένα σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του. Όχι μόνο για τα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, που έμμεσα του χαρίσαμε (αυτά τα κατοχύρωσε ήδη) αλλά και για τα υπόλοιπα που διεκδικεί. Μπορεί να πει δηλαδή: Τα Ιόνια νησιά βρίσκονται πολύ κοντά στην χερσαία Ελλάδα και παρόλα αυτά δεχτήκαμε μειωμένη επήρεια για τα μικρότερα από αυτά, παρότι ελάχιστα θα επηρέαζε την οριογραμμή η πλήρης επήρεια. Τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου πνίγουν τα θαλάσσια δικαιώματα της Τουρκίας. Η αντιστοιχία λοιπόν με την Ελληνοϊταλική συμφωνία θα ήταν τα μικρά νησιά του δυτικού Αιγαίου να έχουν επήρεια 70% και τα πολύ μικρά 32%. Τότε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν θα έπρεπε να έχουν ακόμη μικρότερη; Αλλωστε το 70 και το 32% δεν προκύπτουν από κάποιον κανόνα διεθνούς δικαίου, αλλά από το γεγονός ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει, ότι οι απέναντι χερσαίες ακτές έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Δεν θα έπρεπε λοιπόν το ποσοστό να ορίζεται και από την εγγύτητα στην απέναντι ακτή; Κι αν οι Στροφάδες χάνουν το 68% απέχοντας από την Ιταλία περισσότερο από 5-6 φορές από όσο απέχουν από την Πελοπόννησο, πόσο πρέπει να χάσει το Αγαθονήσι, που απέχει από την χερσαία Ελλάδα περισσότερο από 10 φορές την απόσταση του από την Τουρκία; Κατ αναλογία ούτε χωρικά ύδατα δεν πρέπει να έχει το Αγαθονήσι!!!!!!!!

Και αυτά δεν θα μας τα πεί εν μέσω τυριού και αχλαδιού, αλλά με το πιστόλι στον κρόταφο και όλους τους «συμμάχους» να μας λένε «βρείτε τα με τους Τούρκους, γιατί δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε για πολύ καιρό». Από την μια λοιπόν θα δεχτούμε μειωμένη επήρεια για τα μεγάλα νησιά και σχεδόν μηδενική για τα μικρά και από την άλλη την συνεκμετάλλευση πέραν των 6 μιλίων και ίσως και την απώλεια κάποιων ακατοίκητων νησίδων.

Όλα αυτά στην πραγματικότητα βρίσκονται έξω από τις «κόκκινες γραμμές» μας. Δεν θα πολεμήσουμε για θαλάσσιες ζώνες και ξερονήσια. Ο φόβος θα νικήσει, όπως έγινε τόσες άλλες φορές.

Τι προσπαθεί λοιπόν να πετύχει ο Μητσοτάκης; Να φτάσουμε στον συμβιβασμό χωρίς καν θερμό επεισόδιο και να το παρουσιάσει ως θρίαμβο της διπλωματίας και της ειρήνης, ελπίζοντας και σε μικρότερες απώλειες, από το να μπαίναμε σε διαπραγματεύσεις ηττημένοι στρατιωτικά.

Στα πλαίσια της ψυχολογικής προετοιμασίας του λαού τα ΜΜΕ μας λένε πόσο μας κοστίζει η ένταση με την Τουρκία. Μεταξύ άλλων και 500.000 την ημέρα για καύσιμα κ.λ.π. αεροπλάνων, πλοίων, οχημάτων. Φυσικά μπορούν να βρουν και πολλά άλλα τέτοια αριθμητικά επιχειρήματα, καθώς είναι προφανές, ότι οι κακές σχέσεις με τον γείτονα κοστίζουν. Θα προστεθούν σε αυτά και τα επιχειρήματα (επίσης με εντυπωσιακούς αριθμούς) για τα οφέλη της συνεκμετάλλευσης και γενικότερα των διευρυμένων οικονομικών σχέσεων και δεν αποκλείεται να καμφθούν οι αντιστάσεις του λαού, ακόμα και χωρίς να πέσει ντουφεκιά.

Αυτή είναι η επιδίωξη του Μητσοτάκη, του Τσίπρα, της Γεννηματά και γι αυτό τους ψηφίζουν οι Ελληνες. Τους ενοχλεί βέβαια που η ειρήνη πληρώνεται με εθνικές απώλειες και ταπεινώσεις, αλλά όχι τόσο, όσο να αλλάξουν ρότα.

Συνεπώς την Ελληνοϊταλική συμφωνία την βλέπει κανείς όπως θέλει· είτε ως θρίαμβο, είτε ως αρχή καταστροφής. Αν θέλει ειρήνη πάσει θυσία, είναι μία αρχή…

ΥΓ. Μπορεί κανείς να καταλάβει τις «κόκκινες γραμμές» μας, από το γεγονός, ότι οι Ιταλοί δεν έκαναν ποτέ υπαινιγμό ένοπλης αναμέτρησης και πήραν γη (υποθαλάσσια) ύδωρ και ψάρια, χωρίς να μας δώσουν απολύτως τίποτα…

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουνίου 13, 2020