Το βαρύ ζεϊμπέκικο του Ταγίπ και τα Αμερικάνικα φάλτσα

Νομίζω, ότι είναι σοφία να εκτιμάς και να σέβεσαι τον άξιο αντίπαλο και πολύ φοβάμαι, ότι μας έτυχε ο αξιότερος. Ανήθικος μεν, αλλά ικανότατος. Ωστόσο, όσο ικανός και να είναι ο Ερντογάν, βρίσκει έδαφος και κάνει, ότι κάνει. Και δεν εννοώ μόνο τον δικό μας ραγιαδισμό, αλλά πρωτίστως αυτόν τον «παράξενο πόλεμο» Δύσης –Ρωσίας, την ευθύνη του οποίου έχει αποκλειστικά η Δύση.

Το ΝΑΤΟ είτε έπρεπε να διαλυθεί μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, είτε να συμπεριλάβει και την Ρωσία, όπως ζήτησε και η ίδια ήδη από την εποχή του Γέλτσιν. Αφού έχει το ίδιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα με την Δύση, με ποια λογική, όχι μόνο αποκλείεται από την «συμμαχία των δημοκρατικών κρατών», αλλά παραμένει ο βασικός στόχος της;

Αν μάλιστα λογαριάσουμε την υπερβολική σύνεση και φρονιμάδα της στην εξωτερική της πολιτική, η στάση της Δύσης δεν είναι απλά παρανοϊκή· είναι εγκληματική, γιατί μόνο με την Ρωσία στο ΝΑΤΟ θα αντιμετωπιστεί η ισλαμική τρομοκρατία και τα φασιστικά καθεστώτα τύπου Τουρκίας, Σ. Αραβίας, Ιράν.

Αντ αυτού δεν διστάζουν να βάλλουν σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη, απαιτώντας από την Ρωσία υποταγή Μπανανίας. Εχω απορήσει με την υπομονή των Ρώσων. Ενώ παραμένουν πυρηνική (τουλάχιστον) υπερδύναμη, δέχτηκαν τον ακρωτηριασμό της πρώην ΕΣΣΔ, η οποία με την σειρά της ήταν η πρώην Ρωσία. Και αν σε κάποιες περιπτώσεις ήταν λογική η απόσχιση (Αρμενία, Γεωργία, Βαλτικές χώρες, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Κιργισία) σε άλλες ήταν αμφισβητήσιμη (Ουκρανία, Καζακστάν) και η περίπτωση της Λευκορωσίας εντελώς παρανοϊκή.

Και παρότι η Ρωσία αποδέχτηκε την εθνογένεση Ουκρανικού «έθνους», η αλαζονεία των Δυτικών διαρκώς μεγάλωνε, απαιτώντας την κηδεμονία των νέων κρατών, ακόμα και εκείνων με συμπαγείς Ρώσικους πληθυσμούς πολλών εκατομμυρίων, που έμειναν έξω από την πατρίδα τους, μόνο και μόνο για να παραμείνουν ακέραια τα αυθαίρετα εσωτερικά σύνορα του προηγούμενου (υποτίθεται μισητού) καθεστώτος!!!!!

Πραγματικά η στάση τους είναι παλαιοαποικιακή, αλλά και εξωπραγματική. Απαιτούν την άνευ όρων υποταγή μιάς υπερδύναμης!!!!!!!!!! Ποια είναι τα προσχήματα; Ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί καλά. Γιατί στην Δύση λειτουργεί καλά; Οι φόνοι Αφροαμερικανών από αστυνομικούς κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές (και επί Τραμπ και επί Ομπάμα) δείχνουν, ότι λειτουργεί η δημοκρατία;

Άλλο πρόσχημα είναι, ότι οι σημερινοί Ρώσοι μεγιστάνες ήταν στελέχη του κομμουνιστικού συστήματος και άρπαξαν την δημόσια περιουσία. Αληθές· οι δυτικοί μεγιστάνες τα έκαναν με τον ιδρώτα του προσώπου τους; Απλά για άλλη μια φορά αποδεικνύεται, ότι οι κομμουνιστές γίνονται οι καλύτεροι καπιταλιστές. Μήπως και οι Κινέζοι τι κάνουν τώρα;

Επειδή αυτά τα ηθικοπλαστικά δεν πείθουν κανέναν πλέον, οι δυτικές ελίτ οφείλουν να δώσουν απαντήσεις, γιατί δεν πρόκειται για απλά γεωπολιτικά παιχνίδια, αλλά για πραγματικό κίνδυνο κατάρρευσης των κοινωνιών μας. Δεν υπάρχει ούτε κομμουνιστικός, ούτε πολύ περισσότερο Ρώσικος κίνδυνος για τις δυτικές κοινωνίες. Ο κίνδυνος είναι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Το «ευτύχημα» είναι ότι ο κίνδυνος αυτός απειλεί και την Ρωσία και την Κίνα. Το δυστύχημα είναι, ότι η ελίτ της Δύσης είναι πολύ παρηκμασμένη και ακολουθούν στον εκμαυλισμό και τα έθνη.

Αυτή η γενικευμένη παρακμή της Δύσης, ταυτόχρονα με την αποικιακή νοοτροπία της και τους διεφθαρμένους μηχανισμούς της δίνουν την δυνατότητα στον Ερντογάν να κάνει τα επιδέξια πράγματι τσαλίμια του. Ο μπαγάσας διδάσκει ζεϊμπέκικο. Παραπατάει, γέρνει πότε από δώ, πότε από κεί, αλλά στέκει ορθός.

Αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει καταλυτικά, είναι το τρωτό του σημείο· η μεγαλομανία του. Τώρα πάει παρεΐτσα με τους ΝΑΤΟϊκούς να βάλλει πόδι στην Ουκρανία (άλλη μία χώρα με πυρηνικά όπλα). Θα καταλάβουν άραγε το βαθύ κράτος των ΗΠΑ και η Γερμανία, ποια είναι τα όρια τους; Πιστεύω, ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα τους κάνει να καταλάβουν, αλλά και εμείς θα πρέπει να βοηθήσουμε, γιατί θα βρεθούμε στην καρδιά του πολέμου, αν τα πράγματα ξεφύγουν.

Αν είτε εμείς, είτε οποιοσδήποτε άλλος καταφέρει να τα βρουν οι ΗΠΑ με την Ρωσία, το ζεϊμπέκικο του Ερντογάν θα τελειώσει εκείνη την στιγμή κι εμείς θα έχουμε εξασφαλιστεί οριστικά. Το πρόβλημα είναι, ότι αυτή η προσέγγιση προσκρούει στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ. Ο Τραμπ προσπάθησε, αλλά δεν τα κατάφερε και στην συνέχεια προσπάθησε να τα βρεί με την Τουρκία, αλλά ούτε αυτό κατέστη δυνατόν εξ αιτίας των S400. Ο Μπάιντεν ξεκινάει με αρνητική διάθεση, αλλά (ευτυχώς) ξεκινάει με αρνητική διάθεση και απέναντι στα ισλαμοφασιστικά καθεστώτα. Πιστεύω, ότι σύντομα θα αναγκαστεί να επιλέξει έναν από τους δύο στόχους και εύχομαι να επιλέξει τον σωστό.

Υπάρχει και ο κίνδυνος να αρνηθεί τελικά να επιλέξει, ικανοποιώντας έτσι και το βαθύ κράτος, την πολεμική βιομηχανία κ.λ.π. και τις δημοκρατικές ανησυχίες της εκλογικής του πελατείας, ελπίζοντας ότι όλα θα γίνουν σε χαμηλό και ελεγχόμενο επίπεδο συγκρούσεων και ότι θα τραινάρει μία τέτοια κατάσταση σε ολόκληρη την θητεία του. Ακόμα κι αν τα καταφέρει, θα αφήσει πίσω του τεράστια προβλήματα στην ανθρωπότητα, αλλά είναι δυνατόν να βάλλει ταυτόχρονα απέναντι του και την Τουρκία και την Σ. Αραβία και το Ιράν (ακόμα και για την Αίγυπτο μίλησαν) αλλά και τον Ασσαντ και το PKK και την Ρωσία και την Κίνα και να τους νικήσει όλους, ή έστω να συντηρεί συγκρουσιακές καταστάσεις με όλους, χωρίς να γίνει καμία μεγάλη ανάφλεξη;

Ακόμα όμως κι αν μπορέσει, υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα για την ίδια την Δύση πρωτίστως; Τα καθεστώτα αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν (και να ισχυροποιούνται) απειλώντας διαρκώς την Δύση με τρομοκρατία, προσφυγομετανάστες, ακόμα και πόλεμο. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί οι Δυτικοί δεν βλέπουν το χάλι τους, αλλά θέλουν να φτάσουν οι δυνάμεις της ΝΑΤΟϊκής κατοχής στα περίχωρα της Μόσχας. Κι ενώ θα μπορούσαν, το ΝΑΤΟ να φτάνει στο Βλαδιβοστόκ, συμπεριλαμβάνοντας τις δύο υπερδυνάμεις και περιορίζοντας έτσι και τον υποτιθέμενο κομμουνιστικό κίνδυνο από την Κίνα.

Κι αν η δημοκρατία δεν λειτουργεί καλά στην Ρωσία, πως θα βελτιωθεί το πράγμα; Με την στοχοποίηση της και την αποξένωση της, ή την είσοδο της στην «συμμαχία των δημοκρατιών»; Αυτά για τα οποία κατηγορείται από τους «ταγούς της δημοκρατίας» δεν με πείθουν, ότι είναι ένα καθεστώς χειρότερο από τα δυτικά, χωρίς ομολογουμένως να το έχω ψάξει το θέμα. Γιατί δεν το έχω ψάξει; Γιατί προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχω ακούσει πολλές καταγγελίες, που να δείχνουν ένα απαράδεκτο καθεστώς. Το μόνο που ακούω είναι για «διώξεις» ενός συγκεκριμένου ακτιβιστή και όχι γενικότερα της αντιπολίτευσης. Τα δε δυτικά κέντρα, που μας έχουν πρήξει γι αυτό το θέμα, κάθε άλλο παρά αξιόπιστα είναι. Το ότι η δημοκρατία χωλαίνει στην Ρωσία είναι σίγουρο, αλλά που πάει καλά; Το βέβαιο είναι, ότι η Ρωσία και σαν κράτος και σαν έθνος θέλει να ενταχθεί στην Δύση, την οποία θεωρεί φυσικό της χώρο και εμείς της λέμε, ότι θα την δεχτούμε, μόνο αν δώσει γη και ύδωρ…

Αλήθεια, η ύπαρξη δύο υπερδυνάμεων είναι καλό, ή κακό για την δημοκρατία, για την συμμαχία και τους μικρότερους σύμμαχους; Η απάντηση και στα τρία είναι αυτονόητη. Οι δύο υπερδυνάμεις θα συναγωνίζονται σε δημοκρατικότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, για να είναι αρεστές στους μικρότερους σύμμαχους. Από μόνο του αυτό είναι υπεραρκετό για τον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας (αλλά και των ΗΠΑ και της Ευρώπης, που δεν είναι τόσο δημοκρατικές, όσο διατείνονται). Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο εκδημοκρατισμός θα είναι μονόδρομος και για την Τουρκία και για τα υπόλοιπα ισλαμοφασιστικά καθεστώτα.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Μαρτίου 11, 2021