Ακόμα και με άπνοια !!!

Αναρωτιέμαι τι θα γίνει τις επόμενες ώρες και ημέρες, που αναμένεται να πιάσουν οι άνεμοι. Από το `98 και την τελευταία πυρκαγιά που βοήθησα, μέχρι σήμερα, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Εκτός από τα ελικόπτερα, όλοι οι άλλοι κάνουν, ότι σβήνουν. Ακόμα και τα αεροπλάνα ελάχιστα έως τίποτα δεν προσφέρουν.

Ξεκινάω από το «δια ταύτα…». Επρεπε να είχαμε αγοράσει 100 ελικόπτερα, όχι πυροσβεστικά, κανονικά ελικόπτερα με κάδο. Στις φωτιές θα γίνονται πυροσβεστικά, στον πόλεμο πολεμικά και μεταγωγικά, τον υπόλοιπο χρόνο διασωστικά, μεταφορικά κ.λ.π.. Τα πυροσβεστικά ελικόπτερα δεν μπορούν να χρησιμεύσουν σε τίποτε άλλο, ενώ τα αεροπλάνα είναι προβληματικά και ως προς τις ρίψεις, που δεν είναι ακριβείς και το νερό διασπείρεται και εξατμίζεται πριν φτάσει στην φλόγα και ως προς την προσθαλάσσωση ακόμα και με μέτριους άνεμους και τώρα έμαθα, ότι δυσκολεύονται να απογειωθούν, όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από 38 βαθμούς!!!! Ωστόσο η οικονομία δεν είναι ποτέ σημαντική παράμετρος στις αγορές του κράτους. Πρωτίστως είναι η μίζα που παντελονιάζουν οι αξιωματούχοι.

Εχει σημασία πάντως να σημειώσω, ότι όταν δεν υπήρχαν ούτε εναέρια, ούτε επίγεια μέσα, ούτε δασοπυροσβέστες, ούτε τόσο πολλοί δρόμοι, μεταφορικά μέσα, χωματουργικά μηχανήματα, οι πυρκαγιές ποτέ δεν έπαιρναν τις σημερινές διαστάσεις. Με κλαριά και φτυάρια τις αντιμετώπιζαν οι ίδιοι οι κάτοικοι και δεν περίμεναν βοήθεια από κανέναν. Τι άλλο δεν υπήρχε εκείνες τις εποχές; Κάμερες και δημοσιογράφοι, για να στήσουν το θεατράκι τους πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες. Η πουτάνα η κάμερα έχει τόση σαγήνη, που κάνει και τους απλούς πολίτες να μπαίνουν στο τριπάκι της και να συμπεριφέρονται αλλόκοτα και θεατρινίστικα.

Κάτι άλλο που δεν υπήρχε (αναγκάζοντας τους ανθρώπους σε ουσιαστικές ενέργειες) ήταν τα κινητά τηλέφωνα. Βλέπω ομάδες ανθρώπων να ρομαντζάρουν την φωτιά από κάποια στροφή του δρόμου και μόλις δουν αναζωπύρωση, αλλαγή κατεύθυνσης κ.λ.π. όλοι ταυτόχρονα βγάζουν τα κινητά τους και καλούν με αγωνία βοήθεια, εναέρια μέσα κ.λ.π.. Ολοι αυτοί νομίζουν, ότι σβήνουν την φωτιά…

Από τα πλήθη επαγγελματιών και μη που μαζεύονται, ούτε ο ένας στους 10 στους 20 δεν ενεργεί και από όσους ενεργούν, ούτε ο ένας στους δέκα δεν κάνει το σωστό. Από τα κυβικά του νερού που πέφτουν, ούτε 1 στα 10 δεν χρησιμοποιείται σωστά –οι άνθρωποι ποτίζουν τα πεύκα, που θα καούν!!!!!!!!!!!! Και από αυτά που χρησιμοποιούνται σωστά, ελάχιστα πιάνουν τόπο, γιατί συχνά οι προσπάθειες ωρών και ημερών πάνε στράφι από την βλακεία και την ανικανότητα κάποιων κουμανταδόρων.

Αυτά που είδα στην Βαρυμπόμπη ξεπέρασαν κάθε όριο γελοιότητας. Είδα δύο τύπους να προσπαθούν να μανουβράρουν μία μάνικα της πυροσβεστικής και να μην καταφέρνουν να σημαδέψουν στα τρία μέτρα. Επειδή έχω χειριστεί κι ο ίδιος τέτοια μάνικα, έχει μία πίεση βέβαια, αλλά την χειρίζεται πολύ άνετα ένα άτομο. [Ακόμα και τις υδροβολές, αμμοβολές ένας τις χειρίζεται.] Αυτοί, δύο και δεν μπορούσαν να περάσουν το νερό από το τζάμι, που είχαν σπάσει και μία έπλεναν το άλλο τζάμι, μία τον τοίχο. Στο τέλος το παράτησαν και κάηκε ολοσχερώς το σπίτι.

Άλλος την είχε στήσει στο έδαφος σαν όλμο και έκανε «βολή όλμου» ψεκάζοντας με σταγονίδια την λαίλαπα… Αλλοι δεν είχαν εργαλεία και άλλοι δεν ήξεραν να ανοίξουν πόρτες και συρμάτινες περιφράξεις!!!

Η κατάσβεση

Η φωτιά έχει μία δύσκολη μεριά (το μέτωπο) και μία εύκολη (την πίσω μεριά) που μπορεί να αντιμετωπιστεί πολύ εύκολα από τα επίγεια μέσα και στην συνέχεια, όσο προχωράει το μέτωπο, είναι εφικτή η πλαγιοκόπηση. Το μέτωπο αφού δεν έχουμε το τσαγανό και την εμπειρία να το πολεμήσουμε, το αφήνουμε στα εναέρια μέσα, ώστε αν γυρίσει ο αέρας, ή το σβήσουν τα εναέρια, να τελειώσει ουσιαστικά και η φωτιά.

Αντ αυτού, οι πυροσβέστες περιφρονούν την πίσω πλευρά, που σιγοκαίει ανεμπόδιστα, μέχρι να γυρίσει ο άνεμος και να γίνει εκείνη το νέο μεγάλο μέτωπο, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αντί να ακολουθήσουν αυτήν την εύκολη και ασφαλή τακτική, το ρίχνουν στις παλικαριές (και πολλές φορές το πληρώνουν με την ζωή τους) φτιάχνοντας δήθεν τείχη, όπου θα δώσουν την «μητέρα των μαχών». Δεν φτάνει αυτή η αστεία απόφαση, ξοδεύουν και όλο το νερό καταβρέχοντας τα πεύκα πολύ πριν φτάσει η φωτιά και όταν πιά πλησιάζει κοντά η φωτιά, όπου φύγει φύγει…

Η φωτιά σβήνει με φωτιά

Ακούω για ζώνες και γελάω. Το να περιμένεις την φωτιά πίσω από την ζώνη είναι η απόλυτη ηλιθιότητα. Στην Κινέτα πέρασε 70 μέτρα «ζώνη» (δύο εθνικές, παράδρομος και προαστιακός). Κι όμως οι άνθρωποι (οι μεγαλογαλονάδες της πυροσβεστικής) νόμιζαν, ότι θα την κρατούσαν στην λεωφόρο Μαραθώνος!!!!!!!!!!!!!

Το `85 ως φαντάρος βίωσα ο ίδιος αυτό που μου έλεγαν οι παλιοί αγρότες (η φωτιά σβήνει με φωτιά). Ανοίξαμε ζώνη μέσα στο δάσος, παραταχτήκαμε ανά 2-3 μέτρα με κλαριά στα χέρια και μόλις γύρισε για λίγο ο αέρας, βάλαμε ταυτόχρονα όλοι μαζί φωτιά στην βιομάζα, που είχαμε ρίξει. Εννοείται, ότι η φωτιά που βάλαμε εμείς, προχώρησε αρχικά χαμηλά, αφού είχαμε ρίξει τα πεύκα και μπορούσαμε να την συγκρατούμε. Στην συνέχεια η φωτιά μας συνάντησε την πυρκαγιά κι έσβησε, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε ούτε ένα μπουκάλι νερό. Ετσι τις έσβηναν τόσους αιώνες οι πρόγονοι μας τις εποχές που δεν υπήρχαν «ειδικοί», «κρατικοί λειτουργοί» κ.λ.π..

Δεν έχω την απαίτηση από τους «ειδικούς» να κάνουν το ίδιο, αφού πλέον υπάρχουν ελικόπτερα. Αλλά οι άνθρωποι είναι τόσο «ειδικοί», που εξακολουθούν να αγοράζουν και να μισθώνουν αεροπλάνα… [Τουλάχιστον να έριχναν με αυτά επιβραδυντικό… Ούτε αυτό κάνουν.] Τελικά θα έχουμε την πυροσβεστική, για να ποτίζει χελώνες…

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Αυγούστου 17, 2021