Κ. ΚΑΠΟΣ: Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ «ΣΟΒΑΡΩΝ»

ΜΕΡΟΣ ΝΤΟΝΤΕΚΑΤΟΝ

Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ «ΣΟΒΑΡΩΝ»

Θα ήταν εντελώς άδικο να μνημονεύουμε τις λαϊκίστικες συμπεριφορές και συνθηματολογία του Τσίρκου των Αγαναχτισμένων και να μη στρέψουμε για λίγο το βλέμμα μας (και τα βέλη μας) στα πεπραγμένα των κομμάτων εξουσίας του 2010, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Όπως είδαμε σε προηγούμενα κεφάλαια, στην Ελλάδα αυτό που ονομάζουμε «πολιτική ιδεολογία» υπάρχει μόνο στον ξύλινο λόγο του μονολιθικού κόμματος των ορθόδοξων Ελλήνων κομμουνιστών, δηλαδή του ΚΚΕ. Αυτή την ιδεολογική τους συνέπεια, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε, πρέπει να τους την αναγνωρίσουμε, άσχετα αν οι πολιτικές τους προτάσεις είναι σα να προσπαθεί κάποιος να επισκευάσει ένα ρολόι Patek Philippe, χρησιμοποιώντας βαριοπούλα και δρεπάνι, εργαλεία δηλαδή του 19ου αιώνα.

Όπως είπαμε πριν, καλέ μου Θανάση, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης είχαν οσμωθεί πολιτικά σε βαθμό που δεν είχε πια σημασία ποιο από τα δύο θα επέλεγε ο Έλληνας ψηφοφόρος, μια και η λέξη «Πασοκικός» έπαψε να χαρακτηρίζει μια πολιτική παράταξη και έγινε συνώνυμη της συλλογικής ψυχοσύνθεσης του ταχέως «εκβλαχιζόμενου» Ελληνικού Λαού. Ήταν λοιπόν απόλυτα φυσικό να αντιμετωπίζουν την κρίση με τις ίδιες λογικές και πρακτικές, με μόνη διαφορά ότι το κάθε κόμμα προσπαθούσε να φορτώσει τις αιτίες της κρίσης αυτής, στην καμπούρα του αντιπάλου. Παρόλα αυτά, ο «πόλεμος» που είχε ξεσπάσει για την απόδοση ευθυνών στον αντίπαλο, γινόταν με σχετικά πολιτισμένους όρους και σπάνια η ρητορική ξέφευγε από τα όρια του αποδεκτού πολιτικού savoir vivre. Άλλωστε, τα δύο αυτά κόμματα είχαν πλέον κοινές αξίες, ως φιλο-Ευρωπαϊκά, φιλο-Δυτικά και με καπιταλιστικό προσανατολισμό και τίποτα μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν θύμιζε τις «επαναστατικές» του καταβολές.

Όμως, το λάθος και των δύο αυτών κομμάτων υπήρξε η κοινή τους πεποίθηση ότι η χώρα είχε ξαναβρεθεί σε δυσκολίες και πάντα κατάφερνε να της συγχωρεθούν κάποια της ανομήματα από τους χρηματοδότες εταίρους της, έστω και με κάποιους δυσμενείς όρους βραχυχρόνιας ισχύος.

Έτσι, αντί να υπάρξει μια σχολαστική και εις βάθος αξιολόγηση των δομικών προβλημάτων της Οικονομίας μας από μία δι(α)κομματική επιτροπή εμπειρογνωμόνων και να καταρτιστεί ένα σοβαρό πλάνο ανάκαμψης που θα έπειθε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για την αποφασιστικότητά μας να νοικοκυρευθούμε, ακολουθήθηκαν χλιαρές τακτικές αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών, που έπεισαν οριστικά τους πιστωτές μας ότι τα όποια αναδιαρθρωτικά μέτρα πρέπει να επιβληθούν από θεσμούς επιτήρησης και όχι από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις που δεν ήθελαν να επωμισθούν το πολιτικό κόστος. Έτσι, οι δανειακές συμβάσεις που υπογράψαμε με τους πιστωτές μας υπήρξαν περισσότερο επαχθείς για τον Ελληνικό Λαό, απ’όσο αν είχαμε δει το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις και αποφασίζαμε μόνοι μας για τους σκληρούς τρόπους επίλυσής του.

Αυτός ήταν άλλωστε ο παρεμβατικός ρόλος της Τρόικας, όλα αυτά τα χρόνια, μια ομολογία αδυναμίας μας να τακτοποιήσουμε τα του Οίκου μας, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και προτιμώντας να αποδίδουμε αυτά τα δυσμενή μέτρα στους «ξένους». Με αυτό τον τρόπο, ο Ελληνικός Λαός έμαθε για τον ανάλγητο Τόμσεν, τον αυταρχικό Σόιμπλε και την σκληρή Μέρκελ, ώστε να μην στρέψει τα βέλη του εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου ή του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, ουσιαστικά αντιτιθέμενος σε κάθε μεταρρύθμιση, είχε καταρτίσει και εκείνο το ανεδαφικό σχέδιο του Ζαππείου.

Αυτή η έλλειψη δικομματικής συνεργασίας απέναντι σε ένα κρίσιμο πρόβλημα προκάλεσε και πολλές φυγόκεντρες δυνάμεις που έστειλαν μεγάλο αριθμό βουλευτών, στελεχών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στην αγκαλιά του Αλέξη Τσίπρα, που περίμενε με ανοιχτό το στόμα κάτω από τη συκιά για να πέσει μέσα του το σύκο της Εξουσίας.

Ο μόνος τρόπος να είχαμε ξεφύγει από ένα επίπονο κομμάτι αυτής της περιπέτειας, θα ήταν ο πραγματικός και έγκαιρος συνασπισμός των δύο φιλο-Ευρωπαϊκών κομμάτων Εξουσίας, με πραγματικό επιχειρησιακό σχέδιο και με απόλυτη ειλικρίνεια απέναντι στον Ελληνικό Λαό για τα λάθη που έγιναν και από ποιους έγιναν, που δεν θα άφηνε περιθώρια εναλλακτικών λαϊκίστικων σχεδίων από μαθητευόμενους μάγους του Τσίρκου.

Αλλά, να σου θυμίσω καλέ μου Θανάση, ότι όλοι μας ζούμε στην Ελλάδα, που ως λαός, πατάμε πάντα τη μπανανόφλουδα που μόλις πετάξαμε μπροστά στα πόδια μας...

Κώστας Κάπος

Δημοσίευση: Μαρτίου 20, 2022